สวัสดีครับ ไม่ได้เข้าห้องสยามนานมากกกกกกกกกกก แต่ก่อนเวลาจะตั้งกระทู้ยังสงสัยทำไมไม่มีแท๊กความรักวัยทอง ความรักวัยทำงานบ้างน้าา
ไอเราจะแท๊กความรักวัยรุ่นนี่ก็เกินวัยไปไกลใกล้จะแซยิด กระดากชอบกล ดีใจที่มีห้องใหม่แท๊กตรงมาจนได้ บวกกับเพิ่งได้ดู Club Friday ที่กระแสแรงสุดๆ เลยของตั้งกระทู้ระบายเจิมซะหน่อย
มีโอกาสได้ดู Cub Friday the Series ตอน "ความลับของหัวใจที่ไม่มีจริง" โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่แล้วก็ดูจนจบ เฝ้ารอตอนสุดท้ายแทบลงแขก เออ ลงแดง บอกตามตรงว่าค่อนข้างอินกับประเด็นครอบครัวมากกว่า แต่ก็หนีไม่พ้นเรื่องราวประเด็นหลักที่นำเสนอ สุดท้ายจึงตั้งคำถามกับตัวเองอย่างที่เคยๆว่า
"ความรักแบบนี้ มีจริงเหรอ ?"
...ยิ่งเด็กมหาลัยพบรักกับสจ๊วตหนุ่มทางหลังไมค์ ????? งานมโนมาสิ
ก่อนอื่นบอกก่อนว่าผมไม่แสดงออก แต่เชื่อว่าหลายคนก็สงสัย ในขณะที่หลายคนก็ดูไม่ออกเลย เพราะสมัยเรียนตั้งแต่มัธยมยันมหาลัยสาวๆมาชอบหลายคนเลยทีเดียว ไม่ได้หน้าตาดีนะครับ อาจจะเป็นเพราะเป็นคนพูดเก่ง ตลก กล้าแสดงออก เรียนเก่ง กิจกรรมเด่นมาก คือครบ สาวๆเลยหลงมาจีบหลายคน ขนาดดักรอกลับบ้านด้วยทุกวัน หรือโทรมาตื้อขอเป็นแฟนก็มี -*-
ผมเป็นคนนึงที่ไม่เชื่อในความรักในหมู่ชายชาย และสงสัยว่ามันจะไปรอดได้อย่างไร อะไรคือสิ่งยึดเหนี่ยวและพัฒนาการของชีวิตคู่
ชีวิตครอบครัว ?
การสืบทายาท สืบสกุล ลูก หลาน เหลน ?
ความสัมพันธุ์ในครอบครัวเมื่อมีสมาชิกใหม่ ?
สิ่งที่ไม่มีในคู่ชีวิตชายหญิงทั่วไป
จริงอยู่ชายหญิงใช่ว่าจะมีชีวิตคู่ประสบความสำเร็จเสมอไป ขนาดหลายคู่มีองค์ประกอบด้านบนครบถ้วน ก็ยังมีปัจจัยให้ต้องล้มเหลว เลิกรากันไป
แล้วชาย ชายล่ะ เท่าที่เห็นก็มีแต่ความฉาบฉวย ความอ่อนไหวหรือความต้องการ สุดท้ายก็เลิกรากันไป ต่างคนต่างหาใหม่ วนเวียนกันไปไม่สิ้นสุด
ตอนแรกจะบอกว่าทุกวันนี้ยอมรับตัวเองได้แล้ว ก็ยังพูดได้ไม่เต็มปาก เพราะบางทีก็รู้สึกเกลียดตัวเอง เวลารู้สึกผิดแผก เวลาคนอื่นสงสัยในตัวเรา เวลาคนอื่นซุบซิบนินทา เวลาคนอื่นมองด้วยท่าทีไม่อยากเข้าหา แต่ก็ไม่สับสนหรือรู้สึกว่าทำไมเราถึงไม่ปกติ ไม่ชอบผู้หญิง เพราะอย่างน้อยเราก็ยอมรับความรู้สึกตัวเองโดยการไม่หลอกตัวเองและหลอกผุ้หญฺิงเหล่านั้น ซึ่งต่างจากหลายคนที่เรารู้จักในสังคมที่มีแฟนเป็นผู้หญิง ขณะเดียวกันกลับมีรสนิยมรักเพศเดียวกันด้วยเช่นกัน เราทำแบบนั้นไม่ได้ และใจหนึ่งก็แอบสงสารทั้งผู้ชายและแฟนซึ่งเป็นผู้หญิงของคนที่ทำแบบนั้น
แต่หลังจากดู Club Friday แล้วก็รู้สึกว่า อย่างน้อยถ้าในช่วงชีวิตหนึ่ง หากเราได้รู้จักคำว่า "รัก" ได้เรียนรู้ความหมายและความรู้สึกของคำๆนี้ก็ยังดีกว่าที่ชีวิตนี้ไม่เคยสัมผัสมันเลย ลึกๆแล้วทุกคนล้วนต้องการความรักและแสวงหารักที่แท้จริง บางคนโหยหาถึงกับต้องออกเดินทางตามหา บางคนก็เลือกให้ความรักเป็นฝ่ายตามหาเมื่อถึงเวลา แต่ก่อนเคยคิดว่าอยู่ตัวคนเดียวสบายตัว สบายใจไม่มีใครกวนให้รำคาญใจ แต่ทุกวันนี้ก็รู้สึกเหงาขึ้นมาจี๊ดๆบอกไม่ถูก บางทีก็แอบหวังว่า ซักครั้งหนึ่งในชีวิตจะได้รู้จักคำๆนี้กับเค้าบ้างและหวังว่ามันจะเป็นรักที่ดี
ถึงแม้ว่าลึกๆอีกเหมือนกันก็เผื่อใจไว้สำหรับพื้นที่ของความเหงาและอาจต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวไปจนลมหายใจสุดท้าย แต่ก็หวั่นอยู่ว่าเมื่อถึงบั้นปลายชีวิต เราจะมีชีวิตอยู่อย่างไร โดยปราศจากความรักหรืออาจไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้รู้จักมันเลย
ขอบคุณทุกคนที่มาฟังคนบ้าเพ้อยามดึกครับ
ขอให้ทุกคนพบเจอกับความรักที่ดีและคนรักที่คุณตามหา
(Y) ความรักในแบบ ชาย-ชาย มีจริง หรือสุดท้ายบั้นปลาย ความเหงาจะอยู่กับเราเป็นคู่ชีวิต
ไอเราจะแท๊กความรักวัยรุ่นนี่ก็เกินวัยไปไกลใกล้จะแซยิด กระดากชอบกล ดีใจที่มีห้องใหม่แท๊กตรงมาจนได้ บวกกับเพิ่งได้ดู Club Friday ที่กระแสแรงสุดๆ เลยของตั้งกระทู้ระบายเจิมซะหน่อย
มีโอกาสได้ดู Cub Friday the Series ตอน "ความลับของหัวใจที่ไม่มีจริง" โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่แล้วก็ดูจนจบ เฝ้ารอตอนสุดท้ายแทบลงแขก เออ ลงแดง บอกตามตรงว่าค่อนข้างอินกับประเด็นครอบครัวมากกว่า แต่ก็หนีไม่พ้นเรื่องราวประเด็นหลักที่นำเสนอ สุดท้ายจึงตั้งคำถามกับตัวเองอย่างที่เคยๆว่า
"ความรักแบบนี้ มีจริงเหรอ ?"
...ยิ่งเด็กมหาลัยพบรักกับสจ๊วตหนุ่มทางหลังไมค์ ????? งานมโนมาสิ
ก่อนอื่นบอกก่อนว่าผมไม่แสดงออก แต่เชื่อว่าหลายคนก็สงสัย ในขณะที่หลายคนก็ดูไม่ออกเลย เพราะสมัยเรียนตั้งแต่มัธยมยันมหาลัยสาวๆมาชอบหลายคนเลยทีเดียว ไม่ได้หน้าตาดีนะครับ อาจจะเป็นเพราะเป็นคนพูดเก่ง ตลก กล้าแสดงออก เรียนเก่ง กิจกรรมเด่นมาก คือครบ สาวๆเลยหลงมาจีบหลายคน ขนาดดักรอกลับบ้านด้วยทุกวัน หรือโทรมาตื้อขอเป็นแฟนก็มี -*-
ผมเป็นคนนึงที่ไม่เชื่อในความรักในหมู่ชายชาย และสงสัยว่ามันจะไปรอดได้อย่างไร อะไรคือสิ่งยึดเหนี่ยวและพัฒนาการของชีวิตคู่
ชีวิตครอบครัว ?
การสืบทายาท สืบสกุล ลูก หลาน เหลน ?
ความสัมพันธุ์ในครอบครัวเมื่อมีสมาชิกใหม่ ?
สิ่งที่ไม่มีในคู่ชีวิตชายหญิงทั่วไป
จริงอยู่ชายหญิงใช่ว่าจะมีชีวิตคู่ประสบความสำเร็จเสมอไป ขนาดหลายคู่มีองค์ประกอบด้านบนครบถ้วน ก็ยังมีปัจจัยให้ต้องล้มเหลว เลิกรากันไป
แล้วชาย ชายล่ะ เท่าที่เห็นก็มีแต่ความฉาบฉวย ความอ่อนไหวหรือความต้องการ สุดท้ายก็เลิกรากันไป ต่างคนต่างหาใหม่ วนเวียนกันไปไม่สิ้นสุด
ตอนแรกจะบอกว่าทุกวันนี้ยอมรับตัวเองได้แล้ว ก็ยังพูดได้ไม่เต็มปาก เพราะบางทีก็รู้สึกเกลียดตัวเอง เวลารู้สึกผิดแผก เวลาคนอื่นสงสัยในตัวเรา เวลาคนอื่นซุบซิบนินทา เวลาคนอื่นมองด้วยท่าทีไม่อยากเข้าหา แต่ก็ไม่สับสนหรือรู้สึกว่าทำไมเราถึงไม่ปกติ ไม่ชอบผู้หญิง เพราะอย่างน้อยเราก็ยอมรับความรู้สึกตัวเองโดยการไม่หลอกตัวเองและหลอกผุ้หญฺิงเหล่านั้น ซึ่งต่างจากหลายคนที่เรารู้จักในสังคมที่มีแฟนเป็นผู้หญิง ขณะเดียวกันกลับมีรสนิยมรักเพศเดียวกันด้วยเช่นกัน เราทำแบบนั้นไม่ได้ และใจหนึ่งก็แอบสงสารทั้งผู้ชายและแฟนซึ่งเป็นผู้หญิงของคนที่ทำแบบนั้น
แต่หลังจากดู Club Friday แล้วก็รู้สึกว่า อย่างน้อยถ้าในช่วงชีวิตหนึ่ง หากเราได้รู้จักคำว่า "รัก" ได้เรียนรู้ความหมายและความรู้สึกของคำๆนี้ก็ยังดีกว่าที่ชีวิตนี้ไม่เคยสัมผัสมันเลย ลึกๆแล้วทุกคนล้วนต้องการความรักและแสวงหารักที่แท้จริง บางคนโหยหาถึงกับต้องออกเดินทางตามหา บางคนก็เลือกให้ความรักเป็นฝ่ายตามหาเมื่อถึงเวลา แต่ก่อนเคยคิดว่าอยู่ตัวคนเดียวสบายตัว สบายใจไม่มีใครกวนให้รำคาญใจ แต่ทุกวันนี้ก็รู้สึกเหงาขึ้นมาจี๊ดๆบอกไม่ถูก บางทีก็แอบหวังว่า ซักครั้งหนึ่งในชีวิตจะได้รู้จักคำๆนี้กับเค้าบ้างและหวังว่ามันจะเป็นรักที่ดี
ถึงแม้ว่าลึกๆอีกเหมือนกันก็เผื่อใจไว้สำหรับพื้นที่ของความเหงาและอาจต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวไปจนลมหายใจสุดท้าย แต่ก็หวั่นอยู่ว่าเมื่อถึงบั้นปลายชีวิต เราจะมีชีวิตอยู่อย่างไร โดยปราศจากความรักหรืออาจไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้รู้จักมันเลย
ขอบคุณทุกคนที่มาฟังคนบ้าเพ้อยามดึกครับ
ขอให้ทุกคนพบเจอกับความรักที่ดีและคนรักที่คุณตามหา