รักคนที่เขาไม่ได้รัก

ออกตัวก่อนเลยว่าผมเป็นคนหน้าตาธรรมดามากเเถมตัวใหญ่อีกตังหาก    เข้าเรื่องกันเลย ผมเป็น น.ร. ม.ปลาย ซึ่งชีวิตม.ปลาย ก็หนีไม่พ้นเรื่องรักๆไคร่ๆ  ซึ่งคนที่ผมชอบนั้นเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ผมไม่คิดไม่ฝันเลยว่าผมจะชอบเธอ เธอเป็นคนหน้าตาธรรมดา ตัวอวบเเต่นิสัยดีเข้ากับทุกคนได้ เรียกว่าเฟรนลี่เลยละกัน ผมชอบเล่นมุขเสี่ยวใส่เธอบ่อยๆ ประมาณสองอาทิตย์ได้ เอาไปเอามาผมกลับชอบเธอซะงั้น ผมเลยตัดสินใจบอกเธอไป เธอถามว่าชอบตั้งเเต่ตอนไหน ผมเองก็บอกไม่รู้มันมาเอง ผมชอบที่เธอยิ้ม ชอบที่นิสัยเธอ เวลาเห็นรอยยิ้มเธอโลกทั้งใบของผมมันสดใสขึ้นเลยครับ เเต่คุณพระ ! เธอมีคนที่เธอชอบอยู่เเล้ว ซึ่งเป็นรุ่นน้องที่ย้ายออกไปเมื่อปีที่เเล้ว เธอบอกกับผมว่าชอบเขาได้ประมาณ 4 ปี เเละให้ของขวัญเขาไปด้วย เเต่รุ่นน้องคนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอ ซึ่งเข้าทางผม ได้เวลาเป็นพระเอกปลอบใจเธอ เเต่เธอก็บอกอีกว่าตอนนี้เธอยังไม่ได้คิดอะไรกับผม เเล้วบอกผมอีกด้วยว่าจะรับได้หรอเกี่ยวกับน้องคนนี้ ผมก็บอกรับได้เพราะจะรอเธอ ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ก็จะรอ อย่างมากก็เเค่ร้องไห้เท่านั้นเอง  เเต่เธอก็บอกผมว่าผมเป็นคนตลกทำให้เธอหัวเราะ ผมก็ยิ่งได้ใจสิครับ( ผมเชื่อคุณก็เคยเป็น ) วันถัดมาผมขอเบอร์เธอเเล้วโทรหาเลยครับ เธอตกใจมากที่ผมกล้าโทรไป(คิดว่าผมไม่กล้า?) จากนั้นก็คุยตามภาษาหล่ะครับ ถามนู้น ถามนี่ ถามนั่น         จากนั่นวันต่อๆมาผมก็โทรหาเธอทุกวัน จากนั้นเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ผมไปส่องในเฟรชเธอ เห็นชื่อน้องคนที่เธอชอบอยู่ในเฟรชเธอ ผมบอกเธอลบได้ไหม มันเจ็บมาก มันบาดตาบาดใจ  เธอก็ยอมทำตามด้วยดีครับ เเล้วเเฟ้มใส่หนังสือของเธอ ก็มีรูปเขา ผมบอกเปลี่ยนได้ไหม มันบาดตาบาดใจเหมือนเดิมครับ มันเจ็บ ทรมาน เธอก็ยอมเปลี่ยนให้ จากนั้นวันที่เราต้องจากลากันก็มาถึง เพราะผมต้องไป รด ปี 2 ซึ่งจะไม่ได้คุยกับเธอเลย 2วัน3คืนเป็นอะไรที่ทรมานสุดๆเพราะเราคุยกันทุกวันก็ว่าได้ ผมเลยบอกเธอไปว่า ถ้าพรุ้งนี้ผมไปเเล้วเธอต้องคิดถึงผมเเน่ๆ วันถัดมาก็ออกเดินทางไปสู่ภาคสนามของรดครับ..................................หลังจากกลับจากการฝึกภาคสนาม สิ่งเเรกที่ผมทำคือ คือกลับบ้านไปเข้า facebook ครับ เเละเเน่นอนเธอทักผมมาว่า ''เเกไม่อยู่คิดถึงจริงๆด้วย'' พอผมเห็นเท่านั้นเเหละครับ รีบกดโทรศัพท์โทรหาเธอทันที พอเธอรับผมพูดขึ้นมาทันทีว่า เเกคิดถึงงงงจังเลยยย ไม่ได้เจอกันตั้งสองวัน เธอก็ตอบมาว่า ไอ้....เเล้วผมก็ถามเธอตอนนี้ทำไรอยู่ เธอก็บอกว่าเรียนอยู่ตอนเย็นผมไปหาได้ไหม ซึ่ง ซึ่ง ซึ่งวันนั้นครับดันเป็นวันวาเลนไท์อะไรจะซวยขนาดนี้ ไป รด มาหัวเกรียน เธอก็บอกไม่ต้องมาหรอกก เเต่ทำยังไงได้ครับ ใจสั่งมา ผมเลยเเอบไปซื้อของขวัญวันวาเลนไท์ให้เธอ ซึ่งมันคงจะไม่พิเศษเหมือนใครๆหรอกครับ เพราะมันเป็นพวงกุญเเจรูปตัว B ซึ่งมันมีความหมายสำครับผมมาก เพราะชื่อผมเเละชื่อเธอ ตัว B ขึ้นหน้าเหมือนกัน จากนั้นรอช้าทำไมครับ โทรหาเธอ เเล้วบอกให้เธอออกมาหาที่หน้าปากซอย เธอตกใจนิดๆว่าผมมา เเล้วผมก็บอกมีอะไรจะให้เธอ ก็นัดกันตามสเต็ปครับ พอได้เวลาซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงค่ำครับ ผมไปหาเธอที่หน้าปากซอยพร้อมเพื่อนผม เเต่เหตุการ์ณที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเธอมากับพี่ของเธอ จากนั้นเธอก็ลงมาจากรถ ผมทำตัวไม่ถูกเลยไหว้พี่เเกไปเลย เเต่ฉะไหนได้ พี่เเกไม่รับไหว้เเถวยังทำเป็นไม่เห็นผมอีก จากนั้นผมก็ให้ของขวัญเธอตามปกติเเล้วเราก็เเยกย้ายกันกลับบ้าน ต่อวันหน้านะครับ