สวัสดีครับ ผมเป็นคนนึงที่ติดตามอ่านเรื่องราวต่าง ๆ ในพันทิพย์ครับวันนี้เลยอยากจะลองเขียนเรื่องราวของตัวผมเองดูบางสนุกไม่สนุกอย่างไรก็อย่าว่ากันนะครับผมไม่ใช่มืออาชีพ
ก่อนอื่นต้องท้าวความก่อนครับ ผมเป็นทหารเรือธรรมดา ๆ คนนึง ที่ในทุก ๆ ปีผมจะต้องออกไปฝึกภาค ณ ต่างประเทศ และตอนนั้นผมโชคดีมากเลยครับที่ผมได้ไปฝึกภาคที่ประเทศออสเเตรเลีย ผม ออกเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาอย่างยาวนานใช้เวลาเดินทางประมาน 1 อาทิตย์ ก็ได้มาถึงเมืองท่าแรกในออสเตรเลีย ซิดนี่ย์นั่นเองผมโชคดีมากที่ในตอนนั้นมีงาน international fleet review เป็นงานที่แต่ล่ะประเทศจะนำเรือรบของประเทศของตัวเองมาโชวศักยภาพกันครับ ผมภูมิใจมากที่เรือรบของประเทศไทยเราได้มาจอดโชว์ ณ งานนี้ด้วยภายในงานมีคนไทยมากมายครับมาเยี่ยมชมเรือของเรา หลังจากรวมงานนี้เสร็จเมืองท่าที่เราจะไปอีกก็คือเมือง บริสเบรน ใช้วลาจากซิดนี่เดินทางไปประมาณ 3 วันครับ
มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ ณ เมืองท่าแห่งนี้ มีการเชิญชวนคนไทยที่อยู่ใน ออสซี่มาร่วมงานครับ ซึ่งตอนนั้นผมได้รับหน้าที่เป็นพนักงานรีเซพชั่น มีหน้าที่เช็คชื่อคนที่เข้ามาร่วมงานครับ รูปแบบงานเป็นงานค๊อกเทลครับ จัดขึ้นเล็ก ๆ บริเวณท้ายเรือ คนเริ่มทะยอยมาร่วมงานกันประมาณ 1800 ครับ ทันใดนั้นเองผมก็เหลือบไปเห็น ญ สาวคนหนึ่งเธอเข้ามาร่วมงานครับ แต่ผมก็ตรวจสอบชื่อของเธอแต่ไม่มีชื่อเธอที่จะมาร่วมงานได้ เพราะแขกส่วนใหญ่จะได้รับการเชิญจากผู้ช่วยทูตครับ เธอถามผมว่าไม่มีชื่อสามารถเข้าได้ไหม ผมก็ตอบไปว่าได้ครับ เธอคงดีใจมากที่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยง วินาทีที่ผมสพตาเธอนั้น ก็มีอะไรไม่รู้มาทำให้ผมอยากรู้จักเธอครับ หลังจากที่ผมเช็คชื่อจนเสร็จ ผมเลยรวบรวมความกล้าเข้าไปหาเธอ ระหว่างนั้นเธอกำลังดูวงดนตรีอยู่ ผมก็ได้เข้าไปคุยกับเธอครับ แรก ๆ ผมเขิลมากเพราะปกติแล้วผมเป็นคนขี้อายครับทำให้ผมโสดมากว่า 10 ปี วันนั้นผมเลยรวบรวมความกล้าเข้าไปถามชื่อเธอ และไลน์ของเธอ ใจผมก็ภาวนาให้เค้าอยากรู้จักกับผมด้วยครับ แล้วเค้าก็ให้ไลน์ผมมาจริง วันนั้นผมชวนเธอเต้นรำแต่เธอไม่กล้าที่จะเต้นรำกับผม คงเป็นเพราะเราเพิ่งรู้จักกันวันแรก เธอกลับบ้านตอนเวลา 2100 ผมไปส่งเธอขึ้นรถตู้ และได้ตะโกนบอกเธอไปว่าแล้วผมจะติดต่อกลับไปนะ นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของรักเรานะครับ วันนี้พอแค่นี้ก่อน
เมื่อยมือมาก ๆ พิมพ์แป้นไอโฟน เด๋วพรุ่งนี้มาเขียนต่อครับ
คุณเชื่อใน "รักแรกพบไหม"
ก่อนอื่นต้องท้าวความก่อนครับ ผมเป็นทหารเรือธรรมดา ๆ คนนึง ที่ในทุก ๆ ปีผมจะต้องออกไปฝึกภาค ณ ต่างประเทศ และตอนนั้นผมโชคดีมากเลยครับที่ผมได้ไปฝึกภาคที่ประเทศออสเเตรเลีย ผม ออกเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาอย่างยาวนานใช้เวลาเดินทางประมาน 1 อาทิตย์ ก็ได้มาถึงเมืองท่าแรกในออสเตรเลีย ซิดนี่ย์นั่นเองผมโชคดีมากที่ในตอนนั้นมีงาน international fleet review เป็นงานที่แต่ล่ะประเทศจะนำเรือรบของประเทศของตัวเองมาโชวศักยภาพกันครับ ผมภูมิใจมากที่เรือรบของประเทศไทยเราได้มาจอดโชว์ ณ งานนี้ด้วยภายในงานมีคนไทยมากมายครับมาเยี่ยมชมเรือของเรา หลังจากรวมงานนี้เสร็จเมืองท่าที่เราจะไปอีกก็คือเมือง บริสเบรน ใช้วลาจากซิดนี่เดินทางไปประมาณ 3 วันครับ
มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ ณ เมืองท่าแห่งนี้ มีการเชิญชวนคนไทยที่อยู่ใน ออสซี่มาร่วมงานครับ ซึ่งตอนนั้นผมได้รับหน้าที่เป็นพนักงานรีเซพชั่น มีหน้าที่เช็คชื่อคนที่เข้ามาร่วมงานครับ รูปแบบงานเป็นงานค๊อกเทลครับ จัดขึ้นเล็ก ๆ บริเวณท้ายเรือ คนเริ่มทะยอยมาร่วมงานกันประมาณ 1800 ครับ ทันใดนั้นเองผมก็เหลือบไปเห็น ญ สาวคนหนึ่งเธอเข้ามาร่วมงานครับ แต่ผมก็ตรวจสอบชื่อของเธอแต่ไม่มีชื่อเธอที่จะมาร่วมงานได้ เพราะแขกส่วนใหญ่จะได้รับการเชิญจากผู้ช่วยทูตครับ เธอถามผมว่าไม่มีชื่อสามารถเข้าได้ไหม ผมก็ตอบไปว่าได้ครับ เธอคงดีใจมากที่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยง วินาทีที่ผมสพตาเธอนั้น ก็มีอะไรไม่รู้มาทำให้ผมอยากรู้จักเธอครับ หลังจากที่ผมเช็คชื่อจนเสร็จ ผมเลยรวบรวมความกล้าเข้าไปหาเธอ ระหว่างนั้นเธอกำลังดูวงดนตรีอยู่ ผมก็ได้เข้าไปคุยกับเธอครับ แรก ๆ ผมเขิลมากเพราะปกติแล้วผมเป็นคนขี้อายครับทำให้ผมโสดมากว่า 10 ปี วันนั้นผมเลยรวบรวมความกล้าเข้าไปถามชื่อเธอ และไลน์ของเธอ ใจผมก็ภาวนาให้เค้าอยากรู้จักกับผมด้วยครับ แล้วเค้าก็ให้ไลน์ผมมาจริง วันนั้นผมชวนเธอเต้นรำแต่เธอไม่กล้าที่จะเต้นรำกับผม คงเป็นเพราะเราเพิ่งรู้จักกันวันแรก เธอกลับบ้านตอนเวลา 2100 ผมไปส่งเธอขึ้นรถตู้ และได้ตะโกนบอกเธอไปว่าแล้วผมจะติดต่อกลับไปนะ นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของรักเรานะครับ วันนี้พอแค่นี้ก่อน
เมื่อยมือมาก ๆ พิมพ์แป้นไอโฟน เด๋วพรุ่งนี้มาเขียนต่อครับ