อยากให้ครอบครัวสมบูรณ์ แต่เราไม่ไหวแล้ว...

สวัสดีค่ะ
เรามาขอคำชี้แนะจากเพื่อน พันทิพค่ะ

ความเดิม คือ สามีทะเลาะกับพ่อเราค่ะ http://pantip.com/topic/32997572
และเราเลือกออกมาสู้ชีวิตกับสามีค่ะ (ออกมาได้ 2 เดือนแล้วค่ะ) โดยกลางวันเราจะพาลูกมาฝากเลี้ยงกับพ่อแม่เราค่ะ ช่วง 2 สัปดาห์แรก พ่อไม่พูดกับเราเลยค่ะ โกรธที่เราตามสามีออกจากบ้านไป แต่แม่ช่วยพูดให้ ตอนนี้พ่อยอมพูดกะเราแล้วค่ะ แต่ก็น้อยลงมาก (ถือเป็นเรื่องดีอย่างหนึ่ง คือ พ่อกับแม่เราพูดกัน หลังจากไม่คุยกันมานานมากๆๆ สามีบอกว่า ดีแล้วเขาจะได้ดูแลกัน)

เข้าประเด็นที่จะขอคำชี้แนะเลยนะคะ
1. เรื่องเงิน : ก่อนออกไปอยู่กับสามี สามีบอกว่าค่าใช้จ่ายทุกอย่างจะรับผิดชอบเอง (สามีบอกว่าได้งานช่วยวิจัยหลายงาน ได้เงินพอสมควร) เพราะเราไม่อยากออกจากบ้าน เงินเราน้อย > เดือนแรกสามีจ่ายเกือบทุกอย่างเองค่ะ ทั้งค่าหอ ค่ากิน แต่ค่าเกี่ยวกับลูกเราออกทุกอย่าง >> แต่พอเดือนที่สอง สามีบอกว่าเงินยังไม่ออก ให้เราจ่ายค่ากิน ยืมเงิน สุดท้ายให้ออกค่าหอ เราถามว่า "ไหนว่าจะออกทุกอย่างไง" สามีตอบว่า "มาอยู่ด้วยกัน ก็ต้องช่วยกันออก"
       ปล. - ก่อนมีลูก เรื่องจ่ายเงินไม่ได้แบ่งกันชัดเจน โดยเราจ่ายค่ารายเดือน เช่น ค่าผ่อนบ้าน น้ำ ไฟ เนต ซื้อของชิ้นใหญ่ สามีจ่ายค่ากิน ค่าของจุกจิก บางเดือนสามีก็ยืมเงินเรา แต่ไม่ค่อยคืน
              - บ้านที่เคยอยู่ด้วยกัน ตกลงกันว่าให้เช่า เพื่อเอาเงินมาใช้จ่าย เพราะสามีจะไม่มีรายได้แล้ว แต่สามีเอ้อระเหยไม่ยอมซ่อมบ้าน ย้ายออกมาจะ 7 เดือนแล้ว ยังไม่ได้ทำอะไรเลย

2. เรื่องทะเลาะกัน : ทะเลาะกันแทบจะวันเว้นวัน สาเหตุเพราะ 1) เราเหนื่อยและลำบากกว่าเดิม (เราต้องรับส่งลูกเช้าเย็น ซักผ้าด้วยมือของตัวเอง+ลูก หอพักคับแคบ อึดอัด ร้อนไม่มีแอร์ ฯลฯ) 2)สามีเครียดเรื่องเรียน >> เราหงุดหงิดง่าย ขี้บ่น  สามีอารมณ์ขึ้นง่าย >>> สามีว่า เราปากไม่ดีเหมือนพ่อ เราย้อนไปว่า เธอเก็บกดเหมือนแม่ สามีใช้มือฟาดเรากลางหลัง 1 ที >>>> และสามีออกปากไล่เรา 3 ครั้งแล้ว ครั้งสุดท้ายเราเก็บของจะออกแล้ว สามีอุ้มลูกไม่ปล่อย สุดท้ายเลยอยู่ต่อ

ปล.2 เราจะนอนบ้านสัปดาห์ละ 1 วัน (ตอนนี้อยู่บ้านค่ะ) และทุกครั้งที่นอนบ้าน เราจะต้องขนของลูกกลับมาด้วย เช่น เครื่องนึ่งขวดนม, เราแทบจะไม่ได้เอาของไปไว้ที่หอพักเลยค่ะ มีแค่ชุดใส่ทำงาน กับชุดนอน 3 ชุดเท่านั้น

สรุปประเด็น คือ เราไม่มีความสุขเลย รู้สึกอึดอัด สามีเคยบอกว่าไปอยู่ด้วยกัน คับที่อยู่ได้ ดีกว่าต้องคับใจ แต่ตอนนี้เรารู้สึกทั้งคับที่ทั้งคับใจ (มีคืนนึงสามีเริ่มจะนัวเนีย เราก็ผลักออก สามีบอกว่าจะมาอยู่ทำไม เราบอกว่าอยู่เพื่อลูก สามีบอกว่างั้นก็ไปเถอะ แต่สุดท้ายก็ไม่ให้ไป) คือ ด้วยสารพันปัญหา ทำให้เราหมดกับสามีแล้วค่ะ หมดทุกอย่าง

เราเลือกแต่งงานกับสามี เพราะตอนนั้น สามีเป็นคนน่ารัก อ่อนน้อม มีน้ำใจ ตลก แต่พอใกล้ๆ แต่งงานสามีไม่ชอบเพื่อนเรา บอกให้เลิกคบทั้งกลุ่ม พอแต่งงานปีแรกก็ทะเลาะกับทั้งญาติพ่อญาติแม่ พอมีลูก (แต่งได้ 4 ปีครึ่ง) ก็ทะเลาะกับพ่อแม่ คือ เขาไม่ใช่คนที่เราแต่งงานด้วยอีกแล้ว

เรายังรักสามีนะค่ะ น่าจะใช้คำว่าผูกพันมากกว่า รวมเวลาตั้งแต่เป็นเพื่อน 17 ปี ครึ่งชีวิตเราเลย เราจะอยู่กับสามีแล้วมีความสุขเฉพาะเวลาออกไปเที่ยว แต่เวลาปกติที่อยู่ด้วยกัน เราแทบไม่มีความสุขเลย เพราะเราไม่สามารถใช้เวลาพร้อมกันระหว่างสามีกับคนอื่นๆ ที่เรารักได้เลย มันเหมือนกับถ้ามีสามีต้องไม่มีคนอื่น

สรุปๆๆ คือ เราอยากลองแยกกันอยู่ อยากให้สามีเปลี่ยนทัศนคติ ให้อภัยคนอื่นๆ  เราไม่อยากอึดอัดอีกแล้ว และถ้าสามีทำไม่ได้ ก็แยกๆ กันไป

รบกวนเพื่อนชาวพันทิพให้คำชี้แนะด้วยค่ะ ท่านๆ น่าจะเห็นกระจ่างกว่าเราที่คิดวนไปวนมา

ขอบคุณมากๆ ค่ะ

(ระหว่างที่เขียน เรารู้สึกว่า มีแต่ เรา เรา เรา เราอยาก เราไม่ได้คิดว่าสามีอยาก ลูกอยาก แต่เราไม่ไหวแล้ว เราคิดถึงคนอื่นไม่ไหวแล้วจริงๆ)