ขออนุญาติระบายความรู้สึกนะค่ะ
ตั้งแต่เกิดมา แม่ห้ามมีแฟนเพราะจะทำให้เสียอนาคตเราก็เชื่อนะ ไม่มีแฟนปฎิบัติทุกอย่างที่ท่านต้องการ
จนปัจจุบันตอนนี้เราเรียนป.ตรี ปี4 เรียนพยาบาลตามคำสั่งที่เขาอยากให้เรียน เราเข้าใจนะว่าท่านหวังดี อยากให้มีอนาคตที่ดีเขาจึงเลือกทางเดินชีวิตให้เรา
ท่านบอกว่าเข้ามหาลัยแล้วโตแล้วจะมีแฟนได้ไม่ว่า..เรื่องของหัวใจมันบังคับกันไม่ได้นะเราคิดว่า เราก็ได้คบกับแฟนตอนเรียนปี3 แฟนเราเป็นเพื่อนที่มหาลัยแล้วเขาลาออกไปเรียนนายสิบ เจอกันนานๆที เราคบกันมีขอบเขตชัดเจนนะ ช่วงนั้นเราก็บอกแม่รับรู้ จนทุกวันนี้เราเรียนปี4แฟนเราสอบติดนายร้อยเขาต้องไปเรียนไกลกันมากขึ้นยิ่งไม่ค่อยได้เจอกันเลย อย่างต่ำก็ 2-3เดือนครั้ง แต่แม่เราก็ไม่ชอบไม่อยากให้เจอกับแฟน เราก็เข้าใจนะว่าห่วง
แต่เราก็มีความรู้สึกเหมือนกัน แค่เจอกันแค่ครึ่งวันเราก็ดีใจแล้ว เราลำบากใจมากเวลาที่เจอแฟนแต่แม่กลับโกรธ บางทีเราอึดอัดมาก เราพยายามพูดอธิบายแต่ท่านกลับไม่สนใจและมีความคิดอย่างเดียวคือเราผิด เราควรจะทำยังไงดี แม่เราก็รักและแคร์มาก ส่วนแฟนก็เป็นกำลังใจให้กัน อยากให้แม่เข้าใจเรามากขึ้นจัง
เราไม่ดี หรือแม่รับไม่ได้จริงๆ
ตั้งแต่เกิดมา แม่ห้ามมีแฟนเพราะจะทำให้เสียอนาคตเราก็เชื่อนะ ไม่มีแฟนปฎิบัติทุกอย่างที่ท่านต้องการ
จนปัจจุบันตอนนี้เราเรียนป.ตรี ปี4 เรียนพยาบาลตามคำสั่งที่เขาอยากให้เรียน เราเข้าใจนะว่าท่านหวังดี อยากให้มีอนาคตที่ดีเขาจึงเลือกทางเดินชีวิตให้เรา
ท่านบอกว่าเข้ามหาลัยแล้วโตแล้วจะมีแฟนได้ไม่ว่า..เรื่องของหัวใจมันบังคับกันไม่ได้นะเราคิดว่า เราก็ได้คบกับแฟนตอนเรียนปี3 แฟนเราเป็นเพื่อนที่มหาลัยแล้วเขาลาออกไปเรียนนายสิบ เจอกันนานๆที เราคบกันมีขอบเขตชัดเจนนะ ช่วงนั้นเราก็บอกแม่รับรู้ จนทุกวันนี้เราเรียนปี4แฟนเราสอบติดนายร้อยเขาต้องไปเรียนไกลกันมากขึ้นยิ่งไม่ค่อยได้เจอกันเลย อย่างต่ำก็ 2-3เดือนครั้ง แต่แม่เราก็ไม่ชอบไม่อยากให้เจอกับแฟน เราก็เข้าใจนะว่าห่วง
แต่เราก็มีความรู้สึกเหมือนกัน แค่เจอกันแค่ครึ่งวันเราก็ดีใจแล้ว เราลำบากใจมากเวลาที่เจอแฟนแต่แม่กลับโกรธ บางทีเราอึดอัดมาก เราพยายามพูดอธิบายแต่ท่านกลับไม่สนใจและมีความคิดอย่างเดียวคือเราผิด เราควรจะทำยังไงดี แม่เราก็รักและแคร์มาก ส่วนแฟนก็เป็นกำลังใจให้กัน อยากให้แม่เข้าใจเรามากขึ้นจัง