การใช้ชีวิตคนเดียวในมหาวิทยาลัย ไม่มีเพื่อนเก่ามาเรียนด้วย เรียนไกลบ้านด้วย มันเหงาและเดียวดายนะคะ เมื่อก่อนนี่คิดแค่ว่าอยากเรียนไกลๆบ้านพอมาอยู่จริงๆความรู้สึกกลับเปลี่ยนไปเลย เวลาเราท้อแท้เราก็อยากมีคนอยู่ข้างๆกลับบ้านไปหาพ่อแม่ได้ แต่พอมาอยู่ไกลๆแล้วมองไปทางไหนก็มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่พอจะฉุดขึ้นมาสู้ใหม่ได้อีกครั้ง ให้กำลังใจตัวเองซ้ำๆ บอกตามตรงนะคะเป็นคนติดเพื่อนมาก แต่พอมาอยู่มหาวิทยาลัยกลับไม่ค่อยอยากจะออกไปไหนกับเพื่อนเลย อยากอยู่คนเดียวซะมากกว่า เหมือนความสุขจะลดลงไปเรื่อยๆเลย อยากหัวเราะแบบสุดๆเหมือนกับตอนใช้ชีวิตเหมือนเมื่อก่อนจัง
ใช้ชีวิตยังไงดี???