เป็นเรื่องราวของความรู้สึกดีๆที่เรามีให้เพื่อนคนหนึ่ง แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะเราทั้งสองต่างก็มีแฟนอยู่แล้ว
เรื่องมีอยู่ว่าเราทั้งสองเป็นเพื่อนกันเรียนด้วยกันสาขาเดียวกัน ซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่ชอบเพื่อนคนนี้สักเท่าไรเพราะเขาเป็นที่ค่อนข้างเผด็จการ(มั้ง ฮ่าๆ) เลยทำให้ไม่ค่อยถูกชะตาสักเท่าไร แต่มีช่วงที่อยู่ปี 2 เพื่อนคนนี้เหมือนจะห่างๆกับแฟนเหมือนจะเลิกกันล่ะมั้ง ไม่ได้สนใจเขาเลยตอนนั้นเลยไม่รู้ แล้วเป็นช่วงที่ต้องขึ้นแสตนเชียร์ ก็เลยได้เจอกันทุกวัน (ปกติก็เจออยู่แล้วเพราะเรียนด้วยกัน) แต่ก็เจอทุกเย็นก็ว่าได้เถอะ เขาก็เหมือนจะมาจีบเรา ไอ้เราก็หวั่นไหวสิคะ ทำไงได้ล่ะ ก็เริ่มคุยกันๆและก็มีความรู้สึกดีๆให้กัน แต่สถานะเราทั้งสองคือไรไม่รู้ พอผ่านไปสักพักเขาก็หายไปกลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนเพื่อนคนอื่นๆไม่ได้พิเศษอะไรไปกว่าใคร แต่พอเราเริ่มจะทำใจได้ก็กลับมาอีก ที่คณะเรามันจะมีงบมาให้ทุกปีแล้วให้เขียนโครงการไปเที่ยวกัน ชั้นปีเราก็ไปเที่ยวกันช่วงนั้นปี 3 ก็ได้ไปเที่ยวกันทั้งชั้นปี เขาก็เข้ามาอีกมาหยอกล้อ มาคุยด้วยโน้นนี่นั้นอย่างกะชอบเรา เราก็รู้สึกดีนะเพราะเราก็รู้สึกดีกับเขาอยู่แล้วไง เราดูเขาก็เหมือนมีความสุขเหมือนกันนะ ก็ดีนะตอนนั้น แต่พอกลับมานี้สิคะ เขาก็ทำยังกะไม่มีไรเกิดขึ้น ทักแชทไปก็ไม่ค่อยตอบหรอก เพราะเป็นคนแบบนั้นอยู่แล้วมั้ง เราก็ทรมานคะอยู่ช่วงอาทิตย์หนึ่งคิดถึงเขาตลอดทำอะไรก็คิดถึงเขาไปหมด อยู่กะแฟนตัวเองยังคิดถึงเขา (เลวววมว๊ากกก อิอิ) แต่หลังจากที่ไม่ค่อยได้คุยก็เริ่มดีขึ้นก็เริ่มจะไม่อะไรแหละ ทำใจว่างั้นเถอะ แต่เราก็เจอกันทุกวันนะคะเพราะเรียนด้วยกัน ทรมานเนอะ พอมาเทอมสองก็ได้ไปเที่ยวอีกก็เหมือนเดิมก็มาอยู่ด้วย เล่นทะเลด้วยกัน ดูแลเทคแคร์ไรนี้ดีทุกอย่าง ไอ้เราก็ฟินสิ ฟงแฟนนิลืมไปเลยตอนนั้น (ขอโทษนะเตง) แต่กฌมาลูกไม้เดิมคะ กลับมาก็หายไป ไอ้เราก็สเต็ปเดิมทรมานสิคิดถึงร้องไห้บ้าบอ เป็นไรไม่รู้ ในตอนนั้นก็คิดแล้วล่ะว่าไม่ใช่แค่รู้สึกดีแล้ว แต่เป็นชอบแล้วล่ะ พูดให้เพื่อนฟังว่าทรมานคิดถึงเขาว่ะ เพื่อนก็บอกรักเขาหรือเปล่า ไอ้เราก็เถียงว่ามันไม่ใช่ความรัก เพราะเราค่อนข้างที่จะรู้ตัวว่าถ้าเรารักแล้วจะเป็นยังไง
ทีนี้ก็ขึ้นมาปี 4 แหละ ในช่วงที่ปิดเทอมเขาก็มีส่งข้อความมาหาบ้าง 2 ข้อความแต่ไม่ได้คุยกันเลยนะในช่วง 5-6 เดือนที่ปิดเทอม ไอ้เราก็ยังมีความรู้สึกดีๆให้อยู่นะ ก็เปิดเทอมก็โอเคไม่ไรมากก็เพื่อนกัน แต่ช่วงนี้เรารู้สึกว่าเขาดูน่ารักขึ้นยังไงไม่รู้ ไม่ใช่ว่าความรู้สึกเก่ากลับมาหมดนะ แต่มันเพิ่มขึ้นต่างหาก จนเราคิดว่ามันใช่แค่ชอบเท่านั้นจริงๆนะหรอ จนเราคุยกันเรื่องความรู้สึกนี้แหละ เราก็เลยได้รู้ว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกัน พยายามตัดใจแล้วก็ตัดใจไม่ได้สักที เราถามเขาว่ามันใช่ความรักไหม เขาก้บอกว่ามันเป็นใคร่มันไม่ใช่ความรักหรอก เราก็เลยบอกต่อว่าสามสี่ปีแล้วนี้นะ มันใช่แค่ความใคร่จริงๆนะหรอ ที่ถามเขาก็ไม่คชต้องการอะไร ก็แค่อยากรู้ว่าเรารู้สึกเหมือนกันไหม แค่นั้นเอง เราไม่ต้องการอะไรมากหรอก เราก็แค่อยากเป็นเพื่อนสนิทกับเธอ เพราะเรารู้ดีว่าเรื่องเขาเรามันเป็นไปไม่ได้
##ตอนนี้ไม่ได้คุยกันเรื่องนั้นแล้ว เรื่องนี้แฟนเรารู้มาโดยตลอดเขาก็ให้อภัยเรา ตอนนี้เรารู้ตัวดีว่าต้องทำอะไรยังไง
##แค่อยากจะแชร์เรื่องราวที่มันอัดอั้นมานาน อย่าว่าเราเลยนะขอร้องงงง พลีสสสสสสสสส
##ใครเคยรู้สึกเหมือนกันก็แบ่งปันกันได้นะคะ
##ไม่รู้ต้องแท็กห้องไหนถ้าทำอะไรผิดพลาดไปก็ขอโทษนะคะ
มันเป็นความรักหรือเปล่านะ?
เรื่องมีอยู่ว่าเราทั้งสองเป็นเพื่อนกันเรียนด้วยกันสาขาเดียวกัน ซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่ชอบเพื่อนคนนี้สักเท่าไรเพราะเขาเป็นที่ค่อนข้างเผด็จการ(มั้ง ฮ่าๆ) เลยทำให้ไม่ค่อยถูกชะตาสักเท่าไร แต่มีช่วงที่อยู่ปี 2 เพื่อนคนนี้เหมือนจะห่างๆกับแฟนเหมือนจะเลิกกันล่ะมั้ง ไม่ได้สนใจเขาเลยตอนนั้นเลยไม่รู้ แล้วเป็นช่วงที่ต้องขึ้นแสตนเชียร์ ก็เลยได้เจอกันทุกวัน (ปกติก็เจออยู่แล้วเพราะเรียนด้วยกัน) แต่ก็เจอทุกเย็นก็ว่าได้เถอะ เขาก็เหมือนจะมาจีบเรา ไอ้เราก็หวั่นไหวสิคะ ทำไงได้ล่ะ ก็เริ่มคุยกันๆและก็มีความรู้สึกดีๆให้กัน แต่สถานะเราทั้งสองคือไรไม่รู้ พอผ่านไปสักพักเขาก็หายไปกลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนเพื่อนคนอื่นๆไม่ได้พิเศษอะไรไปกว่าใคร แต่พอเราเริ่มจะทำใจได้ก็กลับมาอีก ที่คณะเรามันจะมีงบมาให้ทุกปีแล้วให้เขียนโครงการไปเที่ยวกัน ชั้นปีเราก็ไปเที่ยวกันช่วงนั้นปี 3 ก็ได้ไปเที่ยวกันทั้งชั้นปี เขาก็เข้ามาอีกมาหยอกล้อ มาคุยด้วยโน้นนี่นั้นอย่างกะชอบเรา เราก็รู้สึกดีนะเพราะเราก็รู้สึกดีกับเขาอยู่แล้วไง เราดูเขาก็เหมือนมีความสุขเหมือนกันนะ ก็ดีนะตอนนั้น แต่พอกลับมานี้สิคะ เขาก็ทำยังกะไม่มีไรเกิดขึ้น ทักแชทไปก็ไม่ค่อยตอบหรอก เพราะเป็นคนแบบนั้นอยู่แล้วมั้ง เราก็ทรมานคะอยู่ช่วงอาทิตย์หนึ่งคิดถึงเขาตลอดทำอะไรก็คิดถึงเขาไปหมด อยู่กะแฟนตัวเองยังคิดถึงเขา (เลวววมว๊ากกก อิอิ) แต่หลังจากที่ไม่ค่อยได้คุยก็เริ่มดีขึ้นก็เริ่มจะไม่อะไรแหละ ทำใจว่างั้นเถอะ แต่เราก็เจอกันทุกวันนะคะเพราะเรียนด้วยกัน ทรมานเนอะ พอมาเทอมสองก็ได้ไปเที่ยวอีกก็เหมือนเดิมก็มาอยู่ด้วย เล่นทะเลด้วยกัน ดูแลเทคแคร์ไรนี้ดีทุกอย่าง ไอ้เราก็ฟินสิ ฟงแฟนนิลืมไปเลยตอนนั้น (ขอโทษนะเตง) แต่กฌมาลูกไม้เดิมคะ กลับมาก็หายไป ไอ้เราก็สเต็ปเดิมทรมานสิคิดถึงร้องไห้บ้าบอ เป็นไรไม่รู้ ในตอนนั้นก็คิดแล้วล่ะว่าไม่ใช่แค่รู้สึกดีแล้ว แต่เป็นชอบแล้วล่ะ พูดให้เพื่อนฟังว่าทรมานคิดถึงเขาว่ะ เพื่อนก็บอกรักเขาหรือเปล่า ไอ้เราก็เถียงว่ามันไม่ใช่ความรัก เพราะเราค่อนข้างที่จะรู้ตัวว่าถ้าเรารักแล้วจะเป็นยังไง
ทีนี้ก็ขึ้นมาปี 4 แหละ ในช่วงที่ปิดเทอมเขาก็มีส่งข้อความมาหาบ้าง 2 ข้อความแต่ไม่ได้คุยกันเลยนะในช่วง 5-6 เดือนที่ปิดเทอม ไอ้เราก็ยังมีความรู้สึกดีๆให้อยู่นะ ก็เปิดเทอมก็โอเคไม่ไรมากก็เพื่อนกัน แต่ช่วงนี้เรารู้สึกว่าเขาดูน่ารักขึ้นยังไงไม่รู้ ไม่ใช่ว่าความรู้สึกเก่ากลับมาหมดนะ แต่มันเพิ่มขึ้นต่างหาก จนเราคิดว่ามันใช่แค่ชอบเท่านั้นจริงๆนะหรอ จนเราคุยกันเรื่องความรู้สึกนี้แหละ เราก็เลยได้รู้ว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกัน พยายามตัดใจแล้วก็ตัดใจไม่ได้สักที เราถามเขาว่ามันใช่ความรักไหม เขาก้บอกว่ามันเป็นใคร่มันไม่ใช่ความรักหรอก เราก็เลยบอกต่อว่าสามสี่ปีแล้วนี้นะ มันใช่แค่ความใคร่จริงๆนะหรอ ที่ถามเขาก็ไม่คชต้องการอะไร ก็แค่อยากรู้ว่าเรารู้สึกเหมือนกันไหม แค่นั้นเอง เราไม่ต้องการอะไรมากหรอก เราก็แค่อยากเป็นเพื่อนสนิทกับเธอ เพราะเรารู้ดีว่าเรื่องเขาเรามันเป็นไปไม่ได้
##ตอนนี้ไม่ได้คุยกันเรื่องนั้นแล้ว เรื่องนี้แฟนเรารู้มาโดยตลอดเขาก็ให้อภัยเรา ตอนนี้เรารู้ตัวดีว่าต้องทำอะไรยังไง
##แค่อยากจะแชร์เรื่องราวที่มันอัดอั้นมานาน อย่าว่าเราเลยนะขอร้องงงง พลีสสสสสสสสส
##ใครเคยรู้สึกเหมือนกันก็แบ่งปันกันได้นะคะ
##ไม่รู้ต้องแท็กห้องไหนถ้าทำอะไรผิดพลาดไปก็ขอโทษนะคะ