สวัสดีครับ คืออยากจะระบายแล้วก็ถามเพื่อนๆว่าเคยมีอารมณ์แบบนี้กันมั้ยน่ะครับ
เริ่มตั้งแต่สมัยผมเรียนอยู่มัธยมซัก ม.5 ได้(ตอนนี้ผมอายุ24ทำงานแล้วครับ) ช่วงนั้นผมชอบเล่นบาสแล้วก็เป็นนักกีฬาของโรงเรียนด้วย ก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอกนะครับ ตอนนั้นคนเล่นบาสไม่ได้เยอะก็เลยจะรู้จักกันหมด(เรื่องบาสเดี๋ยวไปเกี่ยวช่วงหลังๆครับ)คือจังหวัดที่ผมอยู่จะมีโรงเรียนชายแล้วก็โรงเรียนหญิงอยู่ใกล้กันมากครับคั่นด้วยศาลากลางจังหวัดเท่านั้นเอง ผมมีโอกาสได้รู้จักกับรุ่นน้องคนนึงเค้าอยู่โรงเรียนหญิงน่ะครับ ผมอยู่โรงเรียนชาย เรารู้จักกันเพราะทำงานชมรมTo be number 1 เหมือนกัน(ของคนละโรงเรียน)ก็จะมีโอกาสทำงานร่วมกันบ้างน่ะครับ ผมจำไม่ได้ว่าเจอกับเค้าเมื่อไหร่ แต่ความรู้สึกที่แน่ๆเลยคืออึ้งไปเลยครับ ไอ้คำพูดที่ว่าเหมือนโลกหยุดหมุน โลกกลายเป็นสีชมพู ไม่ได้กล่าวเกินเลยไปจริงๆ ตั้งแต่นั้นมาผมก็พยายามอยากจะรู้จักกับเค้าให้มากขึ้น แต่ก็ยังไม่กล้าเข้าไปพูดคุยกับเค้า ได้แต่เข้าทางเพื่อนๆและรุ่นพี่ของเค้า(รุ่นพี่เค้าก็เพื่อนๆผมนี่แหละครับ) คือทุกคนรู้หมดครับว่าผมชอบเค้าซึ่งผมว่าเค้าเองก็น่าจะรู้บ้างล่ะแต่ผมก็ยังป๊อดอยู่ดี
เค้าชอบเล่นบาสครับ ดูเป็นคนง่ายๆสบายๆ อารมณ์ดี ดูมึนๆ เรียบร้อย(คิดว่านะ) ไว้ผมสั้นประบ่า หลายครั้งที่ผมเคยคิดว่าน้องเค้าเป็นทอม หรืออาจไม่ได้ชอบผู้ชาย ก็มันเหมือนทอมอ่ะคับ เท่าที่จำได้ในช่วงนั้นน้องเค้าไม่มีผู้ชายมาจีบหรือมีผู้ชายคนไหนมายุ่งเลย เป็นเรื่องดีครับแต่ก็ทำให้ผมเขวเรื่องทอมไปพักนึง
ถามว่าแล้วผมทำไมถึงชอบเค้าได้...ผมตอบไม่ได้จริงๆครับ รู้แค่ว่ามันใช่ ถึงตอนนั้นผมจะยังเด็กแต่ความคิดที่ว่า ถ้าได้ตื่นมาพร้อมคนๆนี้ ได้ใช้ชีวิตได้ดูแล ไปเที่ยวไปไหนทำอะไรด้วยกัน ใช้เวลาและแบ่งปันความสุขความทุกข์ด้วยกันในทุกๆวัน ผมคงจะเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก จนถึงตอนนี้ผมก็ยังคิดอย่างนี้อยู่ครับ
ผมมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับน้องเค้าช่วงที่โรงเรียนหญิงมีกีฬาสี ผมก็ไปช่วยซ้อมบาสให้โดยผ่านการแนะนำจากเพื่อนหญิงผู้แสนดีของผม(เหมือนจะเท่นะครับ แต่ก็อย่างที่บอกผมไม่ได้เก่งเลย ณ ตอนนั้น)
#เดี๋ยวมาต่อนะครับ
รักที่ฝังใจแต่เป็นไปไม่ได้
เริ่มตั้งแต่สมัยผมเรียนอยู่มัธยมซัก ม.5 ได้(ตอนนี้ผมอายุ24ทำงานแล้วครับ) ช่วงนั้นผมชอบเล่นบาสแล้วก็เป็นนักกีฬาของโรงเรียนด้วย ก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอกนะครับ ตอนนั้นคนเล่นบาสไม่ได้เยอะก็เลยจะรู้จักกันหมด(เรื่องบาสเดี๋ยวไปเกี่ยวช่วงหลังๆครับ)คือจังหวัดที่ผมอยู่จะมีโรงเรียนชายแล้วก็โรงเรียนหญิงอยู่ใกล้กันมากครับคั่นด้วยศาลากลางจังหวัดเท่านั้นเอง ผมมีโอกาสได้รู้จักกับรุ่นน้องคนนึงเค้าอยู่โรงเรียนหญิงน่ะครับ ผมอยู่โรงเรียนชาย เรารู้จักกันเพราะทำงานชมรมTo be number 1 เหมือนกัน(ของคนละโรงเรียน)ก็จะมีโอกาสทำงานร่วมกันบ้างน่ะครับ ผมจำไม่ได้ว่าเจอกับเค้าเมื่อไหร่ แต่ความรู้สึกที่แน่ๆเลยคืออึ้งไปเลยครับ ไอ้คำพูดที่ว่าเหมือนโลกหยุดหมุน โลกกลายเป็นสีชมพู ไม่ได้กล่าวเกินเลยไปจริงๆ ตั้งแต่นั้นมาผมก็พยายามอยากจะรู้จักกับเค้าให้มากขึ้น แต่ก็ยังไม่กล้าเข้าไปพูดคุยกับเค้า ได้แต่เข้าทางเพื่อนๆและรุ่นพี่ของเค้า(รุ่นพี่เค้าก็เพื่อนๆผมนี่แหละครับ) คือทุกคนรู้หมดครับว่าผมชอบเค้าซึ่งผมว่าเค้าเองก็น่าจะรู้บ้างล่ะแต่ผมก็ยังป๊อดอยู่ดี
เค้าชอบเล่นบาสครับ ดูเป็นคนง่ายๆสบายๆ อารมณ์ดี ดูมึนๆ เรียบร้อย(คิดว่านะ) ไว้ผมสั้นประบ่า หลายครั้งที่ผมเคยคิดว่าน้องเค้าเป็นทอม หรืออาจไม่ได้ชอบผู้ชาย ก็มันเหมือนทอมอ่ะคับ เท่าที่จำได้ในช่วงนั้นน้องเค้าไม่มีผู้ชายมาจีบหรือมีผู้ชายคนไหนมายุ่งเลย เป็นเรื่องดีครับแต่ก็ทำให้ผมเขวเรื่องทอมไปพักนึง
ถามว่าแล้วผมทำไมถึงชอบเค้าได้...ผมตอบไม่ได้จริงๆครับ รู้แค่ว่ามันใช่ ถึงตอนนั้นผมจะยังเด็กแต่ความคิดที่ว่า ถ้าได้ตื่นมาพร้อมคนๆนี้ ได้ใช้ชีวิตได้ดูแล ไปเที่ยวไปไหนทำอะไรด้วยกัน ใช้เวลาและแบ่งปันความสุขความทุกข์ด้วยกันในทุกๆวัน ผมคงจะเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก จนถึงตอนนี้ผมก็ยังคิดอย่างนี้อยู่ครับ
ผมมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับน้องเค้าช่วงที่โรงเรียนหญิงมีกีฬาสี ผมก็ไปช่วยซ้อมบาสให้โดยผ่านการแนะนำจากเพื่อนหญิงผู้แสนดีของผม(เหมือนจะเท่นะครับ แต่ก็อย่างที่บอกผมไม่ได้เก่งเลย ณ ตอนนั้น)
#เดี๋ยวมาต่อนะครับ