ที่เพื่อนทำคืออะไร และที่เราเป็นเพราะเราเสียใจหรือเสียความรู้สึก

กระทู้แรก:สวัสดีค่ะ...วันนี้อยากจะถามความเห็นของทุกคนในเรื่องนี้( เรื่องนี้เกิดขึ้นประมานตอนเปิดเทอมปีที่เเล้ว)คือเรื่องมีอยู่ว่า เราชอบคนๆนึงเป็นเพื่อนในห้องเค้าเป็นคนนิสัยไม่ค่อยดี ปากเสีย ขี้แกล้ง กวนเบื้องล่างทุกคนไม่ว่าเพื่อนหรือครูเค้าเป็นเด็กใหม่พึ่งเข้า คือครั้งแรกที่เห็นตอนเค้ากินข้าวความคิดเเรกตอนเห็นเค้ายังไม่มีเพื่อนนั่งกินข้าวคนเดียวเราก็เลยบอกให้เพื่อน(ขอเรียกเพื่อนว่า แนนนะคะ )ที่ชื่อแนนลองไปเรียกเค้ามานั่งกินข้าวกับเรา แนนก็เดินไปเรียก แต่ผู้ชายคนนั่นก็มองหน้าแล้วก็เดินหนีเฉยๆแนนก็เลยเดินมานั่งที่เดิม แล้วพอเรียนมาได้กลางๆเทอมแรกก็เริ่มรุ้จักชื่อ ว่าผู้ชายคนนั้นชื่อ (สมมติว่าชื่อ นัท) เค้าเริ่มออกลายโดดเรียนบ้าง เริ่มออกฤทธิ์มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งปิดเทอม 1 เรายอมรับว่าตอนนั้นคือไม่ชอบนัท ที่สุดในห้อง เปิดเทอมประมานพฤศจิกาตอนนั้นจะมีไลน์กลุ่มครูที่ปรึกษาเราอยากให้เล่นเกมเพื่อความสามัคคีและความสนุกสนานในห้อง เลยอยากให้ทุกคนในห้องเล่มเกมส์ที่ชื่อว่า 'บัดดี้' บัดดี้คือเกมส์ที่ต้องจับชื่อของใครคนนึงในห้องถ้าเราจับได้ใครเราต้องเอาของไปให้คนนั้นโดยที่ห้ามให้เจ้าตัวรู้ และจะมาเฉลยอีกทีตอนปีใหม่ เราจับได้ 'สุ'เพื่อนผู้ชายก็ไม่ค่อยสนิทอะไรมากแต่ในเมื่อเราจับได้เขาเราก็ต้องซื้อของมาให้เค้าบ้างคอยฝากคนอื่นไปให้บ้าง เราก็สงสัยนะว่าบัดดี้เราเป็นใคร แต่ก็ไมได้ใส่ใจอะไรมาก จนวันนึงพวกไอ'ภู'ที่อยุกลุ่มเดียวกับนัทชอบมาแกล้งมาล้อ อะไรอย่างนี้ ตอนนั้นเลยคิดว่าเป็นไอภูจนกระทั่งไปเข้าค่าย เพื่อนเราที่ชื่อว่าแนนไม่ได้ไป เพราะเค้าไปแข่งทำอาหาร ไปกัน 3 คนที่จริงเค้าก็ชวนเรานะ แต่เราไม่ไป เหตุผลก็หลายๆอย่าง ตอนนั้นเลยนั่งคู่กับเอิร์นบนรถ นัทนั่งอยู่หลังสุดกับพวกไอภู เราก็ไม่ได้สนใจอะไรจนกระทั่ง นัทเดินมายืมหูฟังของเพื่อนในรถก็ได้ของเพื่อนคนนึงไป สักพักนัทก็เดินมาอีกคราวนี้มาขอยืมข้างหน้ารถ(บนรถบัส2ชั้นเรานั่งอยู่ข้างบนถัดจากแถวหน้าประมาน2เบาะ)ตรงที่เรานั่งแล้วก็มานั่งตรงข้าม เบาะซ้ายมือแล้วก็นั่งขอยืมคนบริเวนนั่นแต่ไม่ได้ยืมเรา แปบๆเค้าก็เดินกลับไป เดินวนนาน จนถึงค่ายเราก็ไม่เข้าใจทำไมเราต้องมองหานัทตลอดเวลา และบางครั้งนัทก็มองมาเจอกับเราโดยไม่ได้ตั้งใจ จนกลับจากค่าย หลังจากนั้นเราก็เริ่มชอบเค้าแต่ยังไม่บอกใครจนน้องเราถามแบบคาดคั้นเราเลยบอกว่าชอบนัท เราเก็บไม่บอกให้ใครรุ่ นัททำท่าทีแปลกวันนั้นชวนไปดูหนังแต่เราไม่ได้ไป หลายๆอย่าง บางทีเราแอบคิดเล่นๆว่านัทจะมาจีบแนนรึเปล่าเลย เข้าทางเพื่อนแต่ใจมันก็คิดอีกอย่าง คิดว่าเค้าชอบเรา เราแอบยิ้มแอบมีความสุกกลับบ้านมาเล่าให้น้องฟังบ้างจนครูบอกให้เฉลยบัดดี้ก่อนเราแค่เคยแอบคิดว่าบัดดี้เป็นนัท แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นนัทจริงๆ เรามีความจนกระทั่งวันนึงที่นั่งรอพ่อเรามารับวันนั้นแนนกลับด้วย นั่งคุยกันสักพักก้พูดเรื่องชอบใครประมานนี้ เราก้อึดอัดเตมทีเลยบอกเป็นเลขที่ไป พอเราบอกน้องเราก็บอกว่าพี่แนนทำท่าเหมือนแบบโมโหแล้วพูดประมานว่า 'อุ้ย !! ทำไมไม่รุวะ'แล้วก็เตะถังขยะ แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร จนผ่านไปประมาน2-3วันนัทไม่ได้คุยกับเราแต่พอวันที่ 4 นัทคุยกับแนนประมานว่า'แนนเมื่อวานตะโกนเรียกกู ซะดังเลยนะ'เค้าก็หัวเราะกัน 2 คน แต่ในความคิดตอนนั้นคือ ทำไมต้องเรียกนัท ร้อยวันพันปีไม่เคยเรียก (คือบ้าน2คนนี้ใกล้กันค่ะอยุซอยเดียวกัน) เราพยายามไม่คิดจนวันนึงเราเล่นกับเพื่อนประมานว่าใครสวยกว่าอะไรอย่างงี้ค่ะ แล้วจะมีเพื่อนคนนึงเป็นกระเทย(ชื่อ ฟ้า)แนนก็เล่นถามเพื่อนไปทั่วว่า ฟ้ากับแนนใครสวยกว่า ถามคนแถวโต๊ะอ่ะค่ะเค้าก็เล่นกันเราก็ทำงานด้วยหัวเราะด้วย จนนัทเดินมาขอยืมกระดาษ แนนเงียบแปบนึงแล้วก็ถามนัทว่า 'แนนกับเราใครสวยกว่า' เราได้แต่เงียบแล้วหันไปมองหน้าแนน(คือแนนสวยค่ะ มีแต่คนชมเราไม่สวยก็ต้องรู้ตัวเองแล้วค่ะ) นัทบอกว่าไม่รู้ แนนก็บอกว่าจำไว้ แล้วนัทก็เลยบอกว่าเราสวยกว่าแนน แนนก็ทำเป็นงอน คือตอนนั้นเราเงียบแล้วก็ทำเป็นหัวเราะ แต่ในความคิดคือนัทประชดแนนใช่ไหม เราสับสนมาก เราเริ่มห่างจากนัทแต่ก้ยังชอบนัทอยู่ จนวันจัดปีใหม่ห้องก็กินเลี้ยงกันธรรมดา แต่พอตอนกลับตอนนั่นประมาน5โมงเราก็ช่วยแนนเก็บเตาที่เอามากินโรงเรียน(คือบ้านแนนมีเงินอ่ะค่ะ) เพื่อนก้เริ่มกลับแล้ว ทีนี้เราถือของเดินลงมา ก็เห็นพวกนัทประมานเกือบทั้งกลุ่มนั่งอยู่ ทีนี้พวกนัทก้นั่งอมยิ้ม เพื่อนในกลุ่มคนนึงก็พูดว่าแนนไอนัทชอบอ่ะ เราเงียบค่ะทำอะไรไม่ได้ ตอนนั้นไม่รุสึกอะไรเลย แนนยังยิ้มอีก เพื่อนนัทก็ถามประมานว่าคบไหม ถ้าเป็นเราๆจะตอบกลับไปว่าไม่ถ้าตัวเองไม่ชอบและรู้ว่าเพื่อนชอบ แต่คนเราไม่เหมือนกัน แนนตอบกลับไปว่าเดี่ยวค่อยให้คำตอบนะ เราได้แต่นั่งเงียบรอแม่แนนมารับ พวกนั้นก็นั่งคุยกับแนน เราก็ได้แต่นั่งยิ้มหันไปทางอื่น คือในใจไม่รุ้สึกอะไรเลยค่ะ จนกระทั่งแม่แนนมา แม่แนนไปส่งเราตรงป้ายรถเม เรารอรถเม พอเราขึ้นรถเราก็ฟังเพลง สักพัก แนนก็ขับรถมาเทียบข้างรถเมแล้วก็ตะโกนประมานว่า รักอ้วนน้าา อะไรประมานนี้เราก็ยิ้มกลับไป พอผ่านไปซักพัก เราก็คิดถึงหน้าน้องอยากกลับบ้านไปคุยกับน้อง น้ำตาไหลนิดๆไม่รุทำไมทั้งที่ตอนนั้นไม่รุ้สึกอะไร คำถามคือทั้งหมดที่นัททำคือใช้เราเป็นเครื่องมือใช่ไหม เพราะเวลาแค่ตอนที่แนนตะโกนเรียกนัทคงไม่ทำให้นัทตกหลุมรักไวขนาดนั้นคำถามเต็มไปหมด เรากลับมาบ้านคำแรกที่น้องถามคือเป็นไรเราพยายามกลั้นแต่ก้กลั้นไม่ได้ ได้แค่บอกน้องไปว่านัทบอกรักแนน น้องก็ได้แต่ปลอบ....
...
.......เราไม่ร้องไห้ให้กับนัทอีกแค่ครั้งเดียวเราบอกตัวเองหลังจากวันนั้นเราก้เริ่มห่างนัท แต่ปันหาคือเราดันอยุทีมแชบอลเดียวกับนัทเราอยุสายB แนนแยกกลุ่มกับเราแข่งเป็นสายแนนอยุสาย A แบ่งออกเป็นสาย A 3 สาย B3 รวมเป็น6ทีมในห้อง แข่งมาจนเราเป็นที่1ของสายBส่วนทีมแนนก็มีแต่คนเก่งๆเลยได้เป็นที่ 1 ของสายA สายเอกับสายบีต้องมาแข่งกัน เราก็สู้นะคะทั้งๆที่รุว่าต้องแพ้เพราะที่นั้นมีแต่นักกีฬา เราเล่นกัน มาครึ่งเกมมีลุกนึงที่นัทกำลังวิ่งไปรับแต่อยุ่ๆนัทก็เดินหนีทั้งๆที่อยุตรงหน้าเพื่อนในทีมถามว่าทำไมไม่รับคำตอบที่ได้คือ ไม่มีแรงกระทันหัน ความคิดเเรกคืออยากให้ฝั่งนู้นชนะใช่ไหม คือเสียความรุ้สึกอ่ะ แล้วยิ่งแนนทำหน้าทำตาใส่เหมือนเยาะเย้ยอะไรงี้ยิ่งโมโหเลยว่าไปว่า อย่างน้อยเราก็ทำสุดความสามารถไม่ได้ยืนเฉยๆ แล้วกัน แนนนิ่งแล้วก้ไม่ได้พูดอะไร
....
..
.....ปากมันบอกว่าไม่ได้ชอบแต่มันก็ยังคุยอยุ่ทุกวันนี้ สงสัยกั๊กไว้ เราก็ไม่สนใจแล้วแหละ แต่ที่เราสงสัยคือ ทำไมหลังจากที่เราบอกมันวันนั้น มันต้องพยายามคุยอะไรยังไงเพราะเราบอกมันใช่ไหม เราไม่รุที่เราร้องไห้เพราะเสียใจหรือเสียหน้า💔 ลองคิดกลับกันนัทอาจจะชอบแนนตั่งแต่ที่แนนเข้าไปชวนคุยแต่เเรก. ....ถ้าวัน