สามก๊กฉบับคำกลอน ๔ ก.พ.๕๘

สามก๊กฉบับคำกลอน ๔ มี.ค.๕๘

ขบวนที่ ๑

บทที่ ๖

ตอน วาระสุดท้ายของอัศวิน (๒)

๑๕๓.อยากจะไว้ชีวิตของมิตรเก่า
        แต่ ตันก๋ง ไม่เอาไม่ต้องกล่อม
ยอมตัวตายไม่อับอายไม่ออมชอม
        ตั้งใจพร้อมเพ็ชรฆาตเข้าฟาดฟัน
ส่วน เตียวเลี้ยว ไม่หวั่นไหวไม่ระย่อ
        กวนอู ขอโทษไว้รักใจมั่น
ถึง ลิโป้ ร้องด่าเป็นพัลวัน            
ไอ้ เล่าปี่ ตัวสำคัญลืมบุญคุณ

๑๕๔.โจโฉ หันปรึกษาว่าอย่างไร
        เล่าปี่ บอกตามใจถ้าเกื้อหนุน
แต่อย่าลืมเรื่อง ตั๋งโต๊ะ ผู้มีคุณ
อีก เต๊งหงวน ที่เคยขุนต้องวายวอด
ลิโป้ จึงหมดลายด้วยถึงฆาต            
ไม่องอาจแม้อ่อนใจไม่อิดออด
ใช้กรรมเก่าทำอย่างไรก็ไม่รอด        
ชื่อเสียงมีมาตลอดต้องสิ้นสุด

๑๕๕.ทิ้ง เตียวเสียน ไว้ข้างหลังทั้งยังรัก
    ด้วยประจักษ์ใจนางนั้นบริสุทธิ์
แม้ต้องพรากจากไปไม่ยื้อยุด            
ชีวิตหลุดจากกายใจคงมั่น
โจโฉ รับ เตียวเสียนไว้ไม่ลงโทษ
        นางไม่โปรดด้วยอาลัยในชู้นั่น
ถึง โจโฉจะเลี้ยงไว้ไม่สัมพันธ์            
นางคิดสั้นฆ่าตัวตายตามสามี





๑๕๖.กลอนสามก๊กหกบทหมดความแล้ว    
ยังแน่แน่วเขียนไปไม่หน่ายหนี
ดูสมองว่ามึนงงหรือยังดี            
ต่อจากนี้จะเป็นดังเช่นไร
สามก๊กยาวถึงแปดสิบเจ็ดบท
            เขียนเป็นกลอนไม่กำหนดว่าแค่ไหน
ยังคิดออกก้เพียรเขียนต่อไป
            หยุดเมื่อใดรู้ว่าถึงครานอน

๑๕๗.ลงมือเขียนอายุแปดสิบสี่        
พอศอนี้สองห้าห้าแปดก่อน
มีคนอ่านหรือไม่ใจอาทร            
แต่ก็ไม่เดือดร้อนให้เป็นทุกข์
ถึงอย่างไรก็ไม่จบครบเรื่องแน่
            แต่ก็ไม่ยอมแพ้ยังสนุก
ขอฝากไว้ใน พันทิป จนสิ้นยุค
            มีผู้อ่านหลายท่านปลุกปลอบใจดี

๑๕๘.มาถึงตอนสุดท้ายขบวนหนึ่ง
        จบไม่ซึ้งพอลงได้ไม่เต็มที่
หากสมองและสายตายังพอมี            
ขออุทิศเรื่องนี้ให้คุณหมอ
ทั้งนายแพทย์ทำการรักษาสมอง        
และหมอตาส่องกล้องผ่าตัดต้อ
จนทุเลาทั้งสองอย่างใช้การพอ        
“เจียวต้าย”ขอกราบขอบพระคุณเอย.


##########

๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘/๑๗.๐๐ น.