รักระยะไกลควรรอหรือควรพอ ?
สวัสดีค่ะเพื่อนๆพี่ๆชาวพันทิปทุกคน คือตอนนี้เรียนอยู่มัธยมปลายค่ะ กำลังจะจบแล้วเหลืออีก 1 ปี หนูกับแฟนหนูกำลังศึกษาอยู่ระดับเดียวกันค่ะ #แฟนหนูเป็มทอมค่ะ คือแฟนหนูเรียนอยู่ที่ภาคอีสานค่ะส่วนตัวหนูเองอยูภาคใต้ เรารู้จักกันกันทาง facebook ค่ะ คือเริ่มจากหนูไปไลท์สเตตัสของเค้า เค้าเลยทักมาคุยค่ะ ก่อนหน้านั้นเคยศึกษาอยู่ที่เดียวกันค่ะแต่ไม่เคยได้เจอได้เห็นหน้ากันเลย มันรู้สึกเสียดายน่ะค่ะ 
ทั้งๆที่เพื่อนๆของเค้ารู้จักเรา แต่เค้าก็ไม่ได้นึกถามว่าเราเป็นอย่างไร จนนั้นแหละค่ะ บังเอิญมาได้คุยกัน เค้าก็โสด หนูก็เพิ่งเลิกกับแฟน เค้าทักมาคุยหนูก็ประมาณว่าหยอดกลับไป จนเค้าถามว่า ''มีแฟนยัง'' หนูตอบไปว่า ''ยังไม่มี'' เป็นแฟนกันมั๊ย ? หนูเลยตกลง แต่หนูก็รู้มาก่อนหน้านี้น่ะค่ะว่าเค้าเรียนอยู่ไกล แต่เหมือนคุยๆไปกับเค้าความรู้สึกมันใช่ ! เค้าก็ถามมาคำถามหนึ่งว่า '' มีปัญหามั๊ยอยู่ไกลกันน่ะ '' หนูเลยตอบไปแบบมั่นใจว่า '' ไม่มี '' แล้วเราสองคนก็เริ่มคบกัน จากคุยใน facebook ก็มาคุย Line ก็เริ่มเปิดกล้องเห็นกันจนทำให้รู้สึกว่ามันไม่ได้ไกลอย่างที่คิดเลย แต่ระยะเวลาที่คุยกันก็มีความรู้สึกเหงาบ้าง แบบเห็นคู่อื่นที่เค้าอยู่ใกล้ๆคบกันไปไหนมาไหนด้วยกัน มันก็รู้สึกอิจฉา บางทีเราบอกคิดถึงเค้าจนร้องไห้ออกมา ทั้งๆที่อยากจะทำให้ทุกอย่างในฐานะคนเป็นแฟนกันแต่ก็ทำไม่ได้ แล้วเราทั้งสองก็เปลี่ยนจาคุยในโลกโซเชี่ยลมาเป็นคุยโทรศัพท์ จากคุยกันวันละนิด ก็เริ่มคุยกันมาขึ้น จาก 15 นาที ก็กลายมาเป็นชั่วโมง จนตอนนี้ ก็กลายเป็นว่าทำโทรฟรีคุยทั้งวันแล้วค่ะ หนูก็รู้สึกดีน่ะ จากที่คุยกันผ่านทางโลกโซเชี่ยลก็กลายมาเป็นคุยผ่านปลายสายทำให้รู้สึกเค้าอยู่กับเราตลอดเวลา ในช่วงปีใหม่ปิด 1 อาทิตย์ หนูไม่คิดว่าเค้าจะลงมาฉลองปีใหม่กับหนู ก่อนหน้านั้นเป้นวันครบรอบหนูบอกเค้าว่าอยากให้เค้ามาฉลองปีใหม่ด้วย จนเค้าก็มาหาเราจริงๆ เค้าก็มานอนบ้านหนู 1 อาทิตย์ที่เค้ามาอยู่หนูแทบจะไม่อยากให้เค้ากลับไปที่บ้านเค้าเลย TT แต่ก็ทำไม่ได้ วันที่เค้ากลับหนูก็ไม่ได้ไปส่ง เพราะติดต้องไปโรงเรียน มันรู้สึกหดหู่และเศร้ามากเลย จนสักพักนึงเค้าก็บอกว่าช่วงปิดเทอมใหญ่เค้าจะมาหาเราอีก เค้าบอกให้เรารอ เราก็รอน่ะคะ รออยู่ทุกวัน รอแบบที่ไม่มีใคร รอแบบมีความอดทนสูง ทั้งๆที่ใจหนูเองก็เหนื่อยแทบไม่ไหว เราสองคนถามว่ารักกันมั๊ย? บอกได้เลยค่ะว่า ''รัก'' คือความรู้สึกของหนูกับเค้ามันตรงกันค่ะ เข้าใจกันอยู่ด้วยแล้วเป้นตัวของตัวเองไม่ต้องเปลี่ยนอะไรมากมาย คุยแล้วสบายใจ จนตอนนี้หนูมีความรู้สึกว่า ที่เราทำอยู่มันฝืนความรู้สึกเราเองรึป่าว ?เราควรจะพอมั๊ย ? หรือควรจะไปต่อและรอดี ? หนูไม่อยากเอาอารมณ์วีนเหวี่ยงหรือรู้สึกโมโหที่เป้นแบบนี้ไปพาลใส่เค้า ไม่ใช่ว่าหนูจะไม่มีคนมาคุยหรืออะไรน่ะค่ะ มีตลอดหนูก็บอกเค้าตลอด หนูก็รักเค้าคนเดียว ขณะที่แฟนเก่าหนูมาขอคืนดี เค้าก็ยังบอกทุกวันว่า ''อย่าทิ้งเค้าไปไหนน่ะ '' มันคือความรู้สึกที่คอยผูกมัดหรือความรู้สึกที่ดีต่อกัน มันเป็นแบบไหนกันแน่ ตอนนี้หนูก็รอเค้า จนหนูรู้สึกท้อ รู้สึกล้า แล้วถ้าเค้ามาอยู่ในระยะเวลา 2 เดือนที่ปิดเทอม วันกลับ หนูก็ต้องเริ่มรอใหม่อีก !! มันคงเป้นความรู้สึกที่ทรมานที่สุด หรือความจริงแล้วเรากับเค้าไม่ควรรักกันตั้งแต่แรก ? หรือไม่ควรจะทรมานตัวเองตั้งแต่แรก ? มันคือความรู้สึกอะไรตอนนี้ หนูสับสน - - ไม่ใช่หนูจะทิ้งเค้าไปมีคนอื่นที่ใกล้กว่าน่ะ แต่หนูคิดว่าเรื่องของหนูกับเค้าไปกันไหวเหรอ ? ต่างคนต่างจะจบมัธยมปลายแล้ว เวลาที่เคยคุยกันตลอดมันจะยังเหมือนเดิมมั๊ย ? เวลาที่เค้าเอาให้เราตลอดมันจะยังอยู่อีกมั๊ย ? หนูบอกเค้าแบบเล่นๆว่า เรื่องเราเป็นไปไม่ได้หรอก พอน่ะ หยุดแค่นี้ เค้าก็บอกไม่เอา อย่าไปไหน ! เค้ารักแกน้ะ 
ประโยคนี้แหละค่ะทีทำให้หนูไปไหนจากเค้าไม่ได้ เพราะ ''หนูก็รักเค้ามากเหมือนกัน'' แล้วถ้าเป็นเพื่อนๆพี่ๆจะทำยังไงค่ะ ''จะรอ'' ? หรือ ''จะพอ'' ? ค่ะ
รักระยะไกลควรรอหรือควรพอ ?