รู้สึกยังไงกับผู้ชายที่ไม่เป็นฝ่ายรุก ?

คือมันประมาณมาจากประสบการณ์ตรงจากตัวผมเองอะนะครับ
คือผมเวลาจะจีบหรือชอบใครซักคนเนี่ยผมจะไม่ค่อยเข้าไปยุ่งวุ่นวาย
กับชีวิตของตัว ฃี ซักเท่าไหร่ประมาณแบบไม่เข้าไปเจ๊าะแจ๊ะวุ่นวาย
เรื่องส่วนตัวของเขาอะไรบลาๆๆ คุยแบบต่อหน้าบ้างนิดหน่อยแบบธรรมดา
ว่าแบบ

เรา : อ้าวไง กลับแล้วหรอ ?
เธอ : ใช่
เรา : โอเคคค

แล้วเธอก้เดินจากไป ผมมก็ไม่ได้รู่สึกแย่อะไรเหมือนมันเฉยๆ
ส่วนที่ไม่กลาวอาจจะเป็นเพราะแบบเขินไม่กล้าเริ่มก่อนเพราะผมกลัวว่า
ถ้าผมไปทำอะไรแปลก ๆ ที่มันไม่เหมาะหรือดูเลวร้ายมันก็จะดูไม่ดี
แบบเริ่มไปคุยนู่นคุยนี่ให้เค้ารำคาญอะครับบางทีเวลาผมทำอะไรไป
ก็กลัวเค้าไม่ชอบเค้าอาจจะไม่บอกเราแต่เขาอาจจะเก็บเอาไว้ในใจ
แต่เราก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ใช่ไหมละครับ นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของ
ผู้ชายอย่างผมที่ไม่กล้าเป็นฝ่ายรุกก่อนจะรอจนกว่าผู้หญิงคนนั้นจะเปิดใจรับผมแล้วจริงๆ

แล้วพวกคุณละครับมีความคิดเห็นยังไงหรือมีประสบการณ์อะไรก็เอามาเล่าบอกต่อกันได้นะครับ :3