เราเพิ่งแท้ง...
คำนี้จี๊ดหัวใจมาก อยากมาระบาย อยากแบ่งประสบการณ์ เผื่อข้อความเหล่านี้อาจมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย
บุญกุศลทั้งหลายขอยกให้เทวดานางฟ้าตัวน้อยของพ่อกับแม่นะ
เราเป็นคนที่ประจำเดือนมาไม่ปกติตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายคือวันที่ 31 ตุลาคม 2558
และผลิตลูกกันช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ เราทำงานกันคนละที่ค่ะ สามีอยู่ กทม. เราอยู่ต่างจังหวัดเพิ่งย้ายมาเมื่อต้นเดือนธันวาคม 2557
ก่อนหน้านี้ 2 ปี เราอยู่ด้วยกัน ปล่อยธรรมชาติมาโดยตลอด ไม่เคยกินยาคุม ไม่ท้อง พออยู่ห่างกันแค่ไม่ถึงเดือนท้องเลย แปลกแต่จริง...
อาการผิดปกติที่เจอมามีดังนี้
วันที่ 8 ม.ค. 58
มีเลือดออกมานิดหน่อย ตอนแรกนึกว่าเป็นประจำเดือน แต่ไม่ใช่ เพราะมันหยุดไปเอง
วันที่ 9 ม.ค. 58
สงสัยว่า "ท้อง" เลยซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจ ขึ้นแค่ 1 ขีดเอง แล้วเราเป็นไรเนี่ย
วันที่ 14 ม.ค. 58
เราลงไปทำงานที่ กทม. มีเลือดออกอีกแล้ว ชักผิดปกติแล้วไปหาหมอดีกว่า
โชคยังดีที่ยังไม่ได้ย้ายประกันสังคม เลยไปหาหมอที่ รพ. ได้โดยไม่เสียเงินค่าหมอ ยกเว้นค่าตรวจปัสสาวะ
หมอสงสัยว่าตั้งครรภ์จึงให้ตรวจปัสสาวะด้วยเลย พอเข้าพบหมอ หมอแจ้งทันทีว่า "คุณตั้งครรภ์"
ช่วงเวลานั้นดีใจแบบบอกไม่ถูก ทำหน้าไม่ถูก กรี๊ดอยู่ในใจเลย หมอเลยตรวจ U/S แต่ยังไม่เจออะไร
เพราะครรภ์ยังเล็กอยู่ เราว่าติดช่วงสิ้นปีนั่นแหละ จึงให้ไปตรวจเลือดวัดผลค่า HCG และนัดมาตรวจอีกทีสองวันถัดไป
วันนี้ผล HCG ได้ประมาณ 590
วันที่ 16 ม.ค. 58
มาตรวจเลือดวัดค่า HCG อีกครั้ง ค่าพุ่งขึ้นเป็นเท่าตัว ท้องแน่นอน ซึ่งวัดได้ประมาณ 890
วันที่ 18 ม.ค. 58
กลับมาทำงานที่ต่างจังหวัด จึงมาฝากครรภ์กับคุณหมอที่คลินิคใกล้ที่ทำงาน คุณหมอสอบถามข้อมูลคร่าวๆ
แต่ยังไม่รับฝาก จะขอตรวจเช็คเลือดอีกทีและนัดเจอที่ รพ.
วันที่ 19 ม.ค. 58
ด้วยความอยากที่จะฝากท้องเร็วๆ อยากได้คำแนะนำ อยากได้วิตามิน มาบำรุงร่างกายเร็วๆ เพราะเรารู้ว่าท้องเร็ว
จึงอยากจะทำให้ดีที่สุด จึงไปตรวจเลือดวัดค่า HCG อีกครั้งที่ รพ เอกชน เพื่อนำผลไปยืนยันกับหมอฝากครรภ์
ว่าท้องจริงจริ๊งงงงง วันนี้วัดค่าได้ 6,000 กว่าแน่ะ
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็นับอายุครรภ์ได้ 3 สัปดาห์แล้ว ยังไม่มีอะไรมาบำรุงน้องเลย เป็นห่วงจัง
อาการเริ่มหน่วงท้อง ง่วงบ่อย หิวจัด กินเยอะ ปัสสาวะบ่อยมาก แต่ไม่แพ้เหมือนคนอื่นๆ
ได้แต่กินอาหารที่มีประโยชน์ งดเดินทางไกลทุกที่ นั่งทำงานอย่างเดียว เดินน้อย นอนเยอะ
ทำทุกอย่างที่คิดว่าดี สวดมนต์ ภาวนาให้เค้าแข็งแรง....
พี่ๆที่ทำงานใจดีมาก ถึงแม้เพิ่งเข้างานมาได้ไม่นาน เค้าก็ให้เราพักและทำงานเบาๆ อย่างเดียวเลย
วันที่ 21 ม.ค. 58
มีเลือดออกติดทิชชู่ในช่วงเช้า คิดว่าเป็นเลือดล้างหน้าเด็กม้างงงง คิดในแง่ดีอย่างเดียวเลย
พอทำงานเสร็จ ช่วงเย็นเอาผลที่ได้ไปหาหมอทันที และเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง
หมอ U/S ทางช่องคลอดพบถุงแล้วดีใจมาก แต่ยังไม่พบตัวเด็กเพราะยังเล็กอยู่
ส่วนเลือดออกหมอบอกว่าอาจจะเป็นการอั้นฉี่ก็ได้....เฮ้อโล่งอก หมอนัดอีกทีวันที่ 5 ก.พ. เลยยยย
และให้โฟลิคกับวิตามินรวมมาให้กิน พร้อมกับให้ดื่มนม ทานอาหารที่มีประโยชน์ เราก็ทำตามทู๊กกกอย่างงง ไม่ดื้อเลย
วันที่ 29 ม.ค. 58
ต๊กใจตื่นมาเสียนี่...แหม่ ไม่อยากให้เป็นเหมือนในฝันเลย
เราจำได้แม่นเลยว่าเราฝันอะไรบ้าง เราวิ่งหนีอะไรไม่รู้อยู่ในป่า จนมาเจอวัดกลางป่า เป็นเรือนทรงไทย
เราเลยขึ้นไปด้านบน เจอคนอื่นมากันหลายคนอยู่ แต่ว่าแต่ละคนมาดูดวงทั้งนั้น เราไม่อยากดู
คนที่ดูดวงให้คือท่านฤาษี เราอยากมากราบพระ แต่ว่าคนอื่นมาดูดวงกัน แล้วเค้าก็แจกเทียนให้แต่ละคนได้เทียนเล่มสีขาวสวยๆ กันทั้งนั้น
ส่วนเราได้เทียนเก่า ไม่สมประกอบ เราก็แจ้งเจ้าหน้าที่แล้วว่าขอเปลี่ยนใหม่ เราอยากได้เทียนแบบคนอื่น
แต่ไม่มีใครสนใจเลย เราคิดว่าทำไมไม่มีใครสนใจเราเลย ไม่ยุติธรรมเลย พอคนอื่นดูเสร็จต่างคนต่างยิ้มแย้มกันไป
พอถึงตาเราได้ที่ถือเทียนที่เก่า และไฟจะดับอยู่แล้ว เค้าทักทันทีว่า "จะเสียของรัก...เธอจะแท้งลูก" ไม่นะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
ตื่นมาทำไรไม่ถูก ได้แต่สวดมนต์ภาวนาให้เค้าแข็งแรงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วันที่ 31 ม.ค. 58
สามีบินขึ้นมาหาเลยชวนไปหาหมอเลย เพราะเค้าอยากเข้าไปคุยกับหมอด้วย
เราก็แจ้งหมอว่าเดือนหน้ามีกิจกรรมอะไรที่ต้องทำบ้างที่ต้องเดินเยอะ
ขอยากันแท้งมาทานเผื่อฉุกเฉิน วันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก....น้องตัวโตขึ้นกว่าเดิม
หมอบอกว่ากำหนดคลอดวันที่ 25 ก.ย. ตรงกับวันเกิดเราพอดีเล้ยยยยยยยยยยยย
วันที่ 1 ก.พ. 58
ตอนเย็นมีเลือดติดกางเกงใน 1 หยด ฮือๆๆๆ เลือดอะไรอ่ะ
รีบออกไปหาหมอตอน 2 ทุ่ม หมอถามว่าทำไมไม่กินยากันแท้ง
เราก็บอกว่าก็หมอให้กินตอนรู้สึกหน่วงๆ แต่ตอนนั้นเราไม่หน่วง
หมอเลยฉีดยากันแท้งให้ 1 เข็ม....สวดมนต์ต่อให้น้องแข็งแรง ปลอดภัย
หลังจากนี้ก็ทานยากันแท้งหลังอาหารวันละ 3 เวลาด้วย
เรามีภาวะแท้งคุกคาม หาอ่านในเว็บใหญ่เลยว่าควรทำอย่างไรดี
บางเว็บก็บอกว่าไม่เป็นไร บางเว็บก็บอกไม่ดี....เลือกคิดไปในทางที่ดีก่อนละกัน
วันที่ 2 ก.พ. 58
ตอนเย็นมีเลือดติดกางเกงในอีก 1 หยด เฮ้อ...มาอีกแล้ว
วันที่ 7 -10 ก.พ. 58
ทุกเช้าจะมีมูกเลือดออกมาวันละครึ่งช้อนชา
วันที่ 13 ก.พ. 58
ไปพบหมอกับสามี หมอบอกว่าจริงๆแล้ว ตอนนี้น้องมีอายุประมาณ 6 week แล้ว ควรจะมี "หัวใจ" เต้น
แต่ตอนนี้ยังไม่มี แล้วเด็กก็ยังตัวเล็กเหมือนเดิมเลย...จะรอมั๊ย? รอสิคะ ตอบอย่างไม่คิด
แล้วแจ้งหมอว่าจะสามารถมาพบหมออีกทีได้วันที่ 2 เดือนมีนาคมเลย เพราะต้องไปปฐมนิเทศ
ที่ กทม.-บางแสน ระหว่างวันที่ 24-28 ก.พ.58 หมอบอกว่านานจังเลยฉีดยากันแท้งให้อีก 1 เข็ม
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นรีบไป รพ ที่ใกล้ที่สุดเลยนะ อ้าวไงหมอพูดงี้อ่ะ มีไรป่าวว้าาาาา
แต่เรามั่นใจว่าน้องยังแข็งแรง เพราะเรายังง่วง คัดหน้าอก หิวบ่อย ปวดฉี่บ่อย เหมือนเดิม
ถ้าน้องไม่อยู่แล้วอาการพวกนี้ต้องหายไปสิ....ชั้นยืนยันด้วยตัวของชั้นเอง
22 ก.พ. 58
เดินทางมาถึง กทม.แล้ว สามีอยากให้เราไปหาหมออีกคนนึง เพื่อปรึกษาและตรวจดูว่าเราเป็นอะไรกันแน่
รอคิวนานมาก คนแล้วคนเล่า ได้ยินเสียงหัวใจเด็กแต่ละคนนี่ตื่นเต้นแทน วันนี้เราก็จะมาดูหัวใจดวงน้อยๆของเรา
ถึงคิวแล้ว เล่าเรื่องทั้งหมดให้หมอฟัง หมอเกริ่นก่อนว่า คนเราเกิดมาลองดูสิ น้อยคนมากที่จะเกิดมาพิการ
ไปนอนเตียง เดี๋ยวหมอจะตรวจ...หมอ U/S ทางช่องคลอด กวาดหาตัวน้องไปทั่ว เราแทบอึ้ง...ยังไม่มีหัวใจเลย
หมอปลอบใจและแจ้งข่าวร้ายให้กับเราสองคน...แง้ ทำใจไม่ได้เลยยยยยยย ถามหมอว่าทำไมยังรู้สึกง่วง คัดหน้าอก หิวบ่อย
อาการเหมือนคนท้องปกติเลย หมอบอกว่าเพราะรกของเรายังทำงานอยู่...อ่อ เข้าใจแล้วค่ะ
23 ก.พ.58
เรามาที่ ร.พ. ที่มีประกันสังคมอยู่เพื่อปรึกษาเรื่องขูดมดลูก แถมยังให้หมอดูอีกทีว่าแน่ใจใช่มั๊ยว่าน้องไม่อยู่แล้ว
หมอบอกว่าไข่ฝ่อไปแล้ว พบแต่ถุงอย่างเดียว หมอถามว่าจะขูดเลยมั๊ย เราบอกว่าขอไปปฐมนิเทศ 1 อาทิตย์
แล้วจะกลับมาทำ จึงได้โทรแจ้งหมอที่ฝากครรภ์ ว่าจะทำที่นี่เลยเพราะมีสามีดูแล....
24 - 28 ก.พ. 58 กทม.- บางแสน
ปฐมนิเทศ พนักงานใหม่ เราอยากมางานนี้มากเพราะเราจะได้รู้จักพนักงานเข้าใหม่ทุกคน
ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน หมอเป็นห่วงอยู่ว่ากลัวเราตกเลือดระหว่างกิจกรรม แต่เราไม่กลัวและก็ทำใจไว้แล้วว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
เพื่อนๆ ร่วมรุ่นมีทั้งหมด 72 รวมเราก็เป็น 73 คน รวมทั้งพี่ๆ สต๊าฟอีกกว่า 10 คน ทุกคนทราบว่าเรา "ท้อง"
แต่เราไม่ได้บอกว่าเรา "แท้ง" ทุกคนถามว่าเราทำกิจกรรมได้มั๊ย ไหวมั๊ยอยู่ตลอด ทุกคนดูแลดีมาก ซึ้งมาก....
ระหว่างการทำกิจกรรมทั้ง 5 วัน เราก็จะไม่เล่นอะไรที่มันเสี่ยง แต่ก็ยังมีล้มด้วยตัวเองอีก...ลื่นเอง
เราไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่เจ็บหน้าอก ไม่หิวบ่อย ไม่ปวดฉี่ตอนกลางคืน
อาการทั้งหลายแหล่ ที่ก่อนหน้านี้เป็นมันหายไปแล้ว...แต่ยังไงเราก็ยังทำใจไม่ได้ หวังปาฏิหารย์จะเกิด
1 มี.ค. 58
ช่วงเสาร์-อาทิตย์หมอจะมาประมาณบ่าย 2 เรากินข้าวกันประมาณ 11.30 น. ได้อ่านมาคร่าวๆแล้วว่า
ถ้าขูดมดลูกต้องอดข้าว น้ำ มาก่อน แต่เรายังไงก็ได้ ถ้าขูดวันนี้ได้ก็ดี ถ้าไม่ได้ก็ขอเป็นวันจันทร์
เราได้คิวที่ 20 รอตั้งแต่บ่าย 2 ได้พบหมอประมาณ 5 โมงเย็น พบหมอแล้วขอให้หมอตรวจอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
ว่าน้องไม่อยู่แล้วจริงๆ หมอก็ตรวจให้...หมอคนนี้คือ คนที่ 4 ที่ยืนยันว่า "น้องไม่อยู่แล้ว" จริงๆ
หมอก็ถามว่ากินข้าวล่าสุดกี่โมง... เราก็ตอบไป งั้นวันนี้ขูดได้เลย....ตอน 6 โมงเย็น
ขูดเลยหรอ จะขูดแล้วหรอ เรายื้อมาเป็นอาทิตย์แล้ว
หมอให้เรารอหน้าห้อง จะมีพยาบาลมารับ
พอพยาบาลเรียกชื่อแล้ว ก็ไปอีกห้องนึง ให้นอนลง ซักประวัติ เจาะน้ำเกลือ เจาะเลือดตรวจ HIV วัดไข้ วัดความดัน
คำถามที่พยาบาลถาม คือ น้องมีคู่นอนกี่คน สามีมีคู่นอนกี่คน เคยนอนกับคนอื่นมั๊ย ชอบช่วยเหลือผู้อื่นที่เกี่ยวข้องกับเลือดมั๋ย
โหยยย แต่ละคำถาม....ที่เค้าถามแบบนี้เพราะจะถามความเสี่ยงของผลเลือดว่ามีโอกาสติด HIV หรือไม่
้ถ้าติด เวลาขูดมดลูก จะทำให้เราทรุดได้ เพราะภูมิคุ้มกันต่ำ และจะทำให้ติดเชื้อมากกว่าเดิม เราก็เลยสบายใจเพราะไม่มีความเสี่ยง
หลังจากนั้น พยาบาลเอายามาให้อมใต้ลิ้น เพื่อเปิดปากมดลูก ตอนนั้นน้ำตาไหลพรากเลย...ไหลตลอด ไหลไม่หยุด ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
ระหว่างนี้เราก็ถูกเข็นเตียงไปอีกชั้นนึงเพื่อรอห้องผ่าตัดว่าง อมยาได้ครึ่งชั่วโมง ยาหมด ปวดท้อง มดลูกเริ่มบีบตัว ยานี้มันมีฤทธิ์ได้ขนาดนี้เลยหรอ ปวดท้องขึ้นเรื่อยๆ เหมือนอยากคลอด แต่ถ้าคลอดคงปวดกว่านี้หลายร้อยเท่า...
สักพักบุรุษพยาบาลก็ให้เราขึ้นเตียงและเข็นไปห้องผ่าตัด นอนรอไปประมาณครึ่งชั่วโมง สวดมนต์ภาวนาไปด้วย ขอให้ลูกไปอยู่ที่ดี
ขอให้ตัวเองแข็งแรง พยาบาลเดินมาบอกว่ารอซักพักนะคะ คุณหมอกำลังผ่าตัดทำคลอดอยู่ โหววว คนละความรู้สึกเลย...ปี๊ดมาก
แต่ก็ดีใจกับเค้าด้วย ที่เค้าจะได้เจอลูกน้อยแล้ว ไม่เป็นไรเราทนได้...
ได้เวลาเข้าห้องผ่าตัด... หนาว สั่นไปทั้งตัว กลัวด้วย
พยาบาลวัดความดันอีกที เอาที่หนีบมาหนีบนิ้วชี้ด้านซ้ายทำให้รู้ว่าหัวใจเราเต้นจังหวะไหน
แขนเราจะถูกวางพาดไปทางด้านข้าง ข้างซ้ายมีน้ำเกลือ ข้างขวามีที่วัดความดัน
ส่วนขายกขึ้นขาหยั่งทั้งสองข้าง เฮ้อ...สั่นไปหมด พยาบาลบอกว่าไม่ต้องกลัวค่ะ เราบอกไม่ได้กลัวค่ะ หนาว....พยาบาลบอกว่านี่แหละ กลัว
ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว หมอเข้ามาบอกว่าเดี๋ยวหมอจะทำความสะอาดก่อนนะ จะเย็นหน่อย หมอทำความสะอาด 2 ครั้ง
หลังจากนั้น.....เราก็ไม่รู้ตัวเลย
ตื่นอีกทีก็ตอนที่พยาบาลเข็นออกมารอพักฟื้นด้านนอก อ้าวเสร็จแล้วหรอ ยังไม่เจ็บมาก มีนๆอยู่ด้วย
หมอเดินมาบอกว่าเรามีภาวะมดลูกโตด้วย แปลว่าไรหว่า หมอพูดไรต่อไม่รู้ ยังเบลออยู่ จำไม่ได้
สักพัก เราก็ถูกเข็นออกจากห้องผ่าตัด สามีซึ่งนั่งรออยู่ด้านนอกยืนคอยเลย...ดีอ่ะ
เราลงไปพักอีกห้องนึง เข้าห้องน้ำได้ปกติ...แต่ตกใจว่ามีเลือดออกมาเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พยาบาลบอกไม่ต้องตกใจ มันจะค่อยๆ จางลงเรื่อยๆ หมอให้กลับบ้านได้หลังจากน้ำเกลือหมดกระปุก
สามีโพสรูปและข้อความแจ้งเพื่อนๆ ในเฟสบุ๊ก ทุกคนจากทั่วสารทิศ ลาย/เฟสต่างให้กำลังใจกันล้นหลาม
อ่านไปน้ำตาไหลไป ไม่หยุดเลย ทราบซึ้งในน้ำใจ และกำลังใจของทุกคนมากเลยค่ะ
และก็ขอโทษพี่ๆ ที่คอยดูแล และเพื่อนๆ ปฐมนิเทศรุ่น 73hrs ด้วยที่ไม่ได้บอกล่วงหน้ามาก่อน ทำให้ทุกคนเป็นห่วง
เรื่องแท้งบุตรไม่เกี่ยวกับการปฐมนิเทศแต่อย่างใดนะคะ....
เรื่องทำใจ...ก็ต้องทำกาย ทำใจให้แข็งแรง หมอให้พัก 7 วันค่ะ ช่วงนี้ห้ามยกของ ห้ามเดินเยอะ
เราก็ทำตามหมอทุกอย่าง จะเดินก็ต่อเมื่อเข้าห้องน้ำกับไปกินข้าว ยังปวดท้องและมีเลือดออกอยู่
ขอบคุณทุกกำลังใจ จริงๆ
เกิดเป็นคนนี่...ไม่ง่ายเลย
คำนี้จี๊ดหัวใจมาก อยากมาระบาย อยากแบ่งประสบการณ์ เผื่อข้อความเหล่านี้อาจมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย
บุญกุศลทั้งหลายขอยกให้เทวดานางฟ้าตัวน้อยของพ่อกับแม่นะ
เราเป็นคนที่ประจำเดือนมาไม่ปกติตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายคือวันที่ 31 ตุลาคม 2558
และผลิตลูกกันช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ เราทำงานกันคนละที่ค่ะ สามีอยู่ กทม. เราอยู่ต่างจังหวัดเพิ่งย้ายมาเมื่อต้นเดือนธันวาคม 2557
ก่อนหน้านี้ 2 ปี เราอยู่ด้วยกัน ปล่อยธรรมชาติมาโดยตลอด ไม่เคยกินยาคุม ไม่ท้อง พออยู่ห่างกันแค่ไม่ถึงเดือนท้องเลย แปลกแต่จริง...
อาการผิดปกติที่เจอมามีดังนี้
วันที่ 8 ม.ค. 58
มีเลือดออกมานิดหน่อย ตอนแรกนึกว่าเป็นประจำเดือน แต่ไม่ใช่ เพราะมันหยุดไปเอง
วันที่ 9 ม.ค. 58
สงสัยว่า "ท้อง" เลยซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจ ขึ้นแค่ 1 ขีดเอง แล้วเราเป็นไรเนี่ย
วันที่ 14 ม.ค. 58
เราลงไปทำงานที่ กทม. มีเลือดออกอีกแล้ว ชักผิดปกติแล้วไปหาหมอดีกว่า
โชคยังดีที่ยังไม่ได้ย้ายประกันสังคม เลยไปหาหมอที่ รพ. ได้โดยไม่เสียเงินค่าหมอ ยกเว้นค่าตรวจปัสสาวะ
หมอสงสัยว่าตั้งครรภ์จึงให้ตรวจปัสสาวะด้วยเลย พอเข้าพบหมอ หมอแจ้งทันทีว่า "คุณตั้งครรภ์"
ช่วงเวลานั้นดีใจแบบบอกไม่ถูก ทำหน้าไม่ถูก กรี๊ดอยู่ในใจเลย หมอเลยตรวจ U/S แต่ยังไม่เจออะไร
เพราะครรภ์ยังเล็กอยู่ เราว่าติดช่วงสิ้นปีนั่นแหละ จึงให้ไปตรวจเลือดวัดผลค่า HCG และนัดมาตรวจอีกทีสองวันถัดไป
วันนี้ผล HCG ได้ประมาณ 590
วันที่ 16 ม.ค. 58
มาตรวจเลือดวัดค่า HCG อีกครั้ง ค่าพุ่งขึ้นเป็นเท่าตัว ท้องแน่นอน ซึ่งวัดได้ประมาณ 890
วันที่ 18 ม.ค. 58
กลับมาทำงานที่ต่างจังหวัด จึงมาฝากครรภ์กับคุณหมอที่คลินิคใกล้ที่ทำงาน คุณหมอสอบถามข้อมูลคร่าวๆ
แต่ยังไม่รับฝาก จะขอตรวจเช็คเลือดอีกทีและนัดเจอที่ รพ.
วันที่ 19 ม.ค. 58
ด้วยความอยากที่จะฝากท้องเร็วๆ อยากได้คำแนะนำ อยากได้วิตามิน มาบำรุงร่างกายเร็วๆ เพราะเรารู้ว่าท้องเร็ว
จึงอยากจะทำให้ดีที่สุด จึงไปตรวจเลือดวัดค่า HCG อีกครั้งที่ รพ เอกชน เพื่อนำผลไปยืนยันกับหมอฝากครรภ์
ว่าท้องจริงจริ๊งงงงง วันนี้วัดค่าได้ 6,000 กว่าแน่ะ
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็นับอายุครรภ์ได้ 3 สัปดาห์แล้ว ยังไม่มีอะไรมาบำรุงน้องเลย เป็นห่วงจัง
อาการเริ่มหน่วงท้อง ง่วงบ่อย หิวจัด กินเยอะ ปัสสาวะบ่อยมาก แต่ไม่แพ้เหมือนคนอื่นๆ
ได้แต่กินอาหารที่มีประโยชน์ งดเดินทางไกลทุกที่ นั่งทำงานอย่างเดียว เดินน้อย นอนเยอะ
ทำทุกอย่างที่คิดว่าดี สวดมนต์ ภาวนาให้เค้าแข็งแรง....
พี่ๆที่ทำงานใจดีมาก ถึงแม้เพิ่งเข้างานมาได้ไม่นาน เค้าก็ให้เราพักและทำงานเบาๆ อย่างเดียวเลย
วันที่ 21 ม.ค. 58
มีเลือดออกติดทิชชู่ในช่วงเช้า คิดว่าเป็นเลือดล้างหน้าเด็กม้างงงง คิดในแง่ดีอย่างเดียวเลย
พอทำงานเสร็จ ช่วงเย็นเอาผลที่ได้ไปหาหมอทันที และเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง
หมอ U/S ทางช่องคลอดพบถุงแล้วดีใจมาก แต่ยังไม่พบตัวเด็กเพราะยังเล็กอยู่
ส่วนเลือดออกหมอบอกว่าอาจจะเป็นการอั้นฉี่ก็ได้....เฮ้อโล่งอก หมอนัดอีกทีวันที่ 5 ก.พ. เลยยยย
และให้โฟลิคกับวิตามินรวมมาให้กิน พร้อมกับให้ดื่มนม ทานอาหารที่มีประโยชน์ เราก็ทำตามทู๊กกกอย่างงง ไม่ดื้อเลย
วันที่ 29 ม.ค. 58
ต๊กใจตื่นมาเสียนี่...แหม่ ไม่อยากให้เป็นเหมือนในฝันเลย
เราจำได้แม่นเลยว่าเราฝันอะไรบ้าง เราวิ่งหนีอะไรไม่รู้อยู่ในป่า จนมาเจอวัดกลางป่า เป็นเรือนทรงไทย
เราเลยขึ้นไปด้านบน เจอคนอื่นมากันหลายคนอยู่ แต่ว่าแต่ละคนมาดูดวงทั้งนั้น เราไม่อยากดู
คนที่ดูดวงให้คือท่านฤาษี เราอยากมากราบพระ แต่ว่าคนอื่นมาดูดวงกัน แล้วเค้าก็แจกเทียนให้แต่ละคนได้เทียนเล่มสีขาวสวยๆ กันทั้งนั้น
ส่วนเราได้เทียนเก่า ไม่สมประกอบ เราก็แจ้งเจ้าหน้าที่แล้วว่าขอเปลี่ยนใหม่ เราอยากได้เทียนแบบคนอื่น
แต่ไม่มีใครสนใจเลย เราคิดว่าทำไมไม่มีใครสนใจเราเลย ไม่ยุติธรรมเลย พอคนอื่นดูเสร็จต่างคนต่างยิ้มแย้มกันไป
พอถึงตาเราได้ที่ถือเทียนที่เก่า และไฟจะดับอยู่แล้ว เค้าทักทันทีว่า "จะเสียของรัก...เธอจะแท้งลูก" ไม่นะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
ตื่นมาทำไรไม่ถูก ได้แต่สวดมนต์ภาวนาให้เค้าแข็งแรงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วันที่ 31 ม.ค. 58
สามีบินขึ้นมาหาเลยชวนไปหาหมอเลย เพราะเค้าอยากเข้าไปคุยกับหมอด้วย
เราก็แจ้งหมอว่าเดือนหน้ามีกิจกรรมอะไรที่ต้องทำบ้างที่ต้องเดินเยอะ
ขอยากันแท้งมาทานเผื่อฉุกเฉิน วันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก....น้องตัวโตขึ้นกว่าเดิม
หมอบอกว่ากำหนดคลอดวันที่ 25 ก.ย. ตรงกับวันเกิดเราพอดีเล้ยยยยยยยยยยยย
วันที่ 1 ก.พ. 58
ตอนเย็นมีเลือดติดกางเกงใน 1 หยด ฮือๆๆๆ เลือดอะไรอ่ะ
รีบออกไปหาหมอตอน 2 ทุ่ม หมอถามว่าทำไมไม่กินยากันแท้ง
เราก็บอกว่าก็หมอให้กินตอนรู้สึกหน่วงๆ แต่ตอนนั้นเราไม่หน่วง
หมอเลยฉีดยากันแท้งให้ 1 เข็ม....สวดมนต์ต่อให้น้องแข็งแรง ปลอดภัย
หลังจากนี้ก็ทานยากันแท้งหลังอาหารวันละ 3 เวลาด้วย
เรามีภาวะแท้งคุกคาม หาอ่านในเว็บใหญ่เลยว่าควรทำอย่างไรดี
บางเว็บก็บอกว่าไม่เป็นไร บางเว็บก็บอกไม่ดี....เลือกคิดไปในทางที่ดีก่อนละกัน
วันที่ 2 ก.พ. 58
ตอนเย็นมีเลือดติดกางเกงในอีก 1 หยด เฮ้อ...มาอีกแล้ว
วันที่ 7 -10 ก.พ. 58
ทุกเช้าจะมีมูกเลือดออกมาวันละครึ่งช้อนชา
วันที่ 13 ก.พ. 58
ไปพบหมอกับสามี หมอบอกว่าจริงๆแล้ว ตอนนี้น้องมีอายุประมาณ 6 week แล้ว ควรจะมี "หัวใจ" เต้น
แต่ตอนนี้ยังไม่มี แล้วเด็กก็ยังตัวเล็กเหมือนเดิมเลย...จะรอมั๊ย? รอสิคะ ตอบอย่างไม่คิด
แล้วแจ้งหมอว่าจะสามารถมาพบหมออีกทีได้วันที่ 2 เดือนมีนาคมเลย เพราะต้องไปปฐมนิเทศ
ที่ กทม.-บางแสน ระหว่างวันที่ 24-28 ก.พ.58 หมอบอกว่านานจังเลยฉีดยากันแท้งให้อีก 1 เข็ม
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นรีบไป รพ ที่ใกล้ที่สุดเลยนะ อ้าวไงหมอพูดงี้อ่ะ มีไรป่าวว้าาาาา
แต่เรามั่นใจว่าน้องยังแข็งแรง เพราะเรายังง่วง คัดหน้าอก หิวบ่อย ปวดฉี่บ่อย เหมือนเดิม
ถ้าน้องไม่อยู่แล้วอาการพวกนี้ต้องหายไปสิ....ชั้นยืนยันด้วยตัวของชั้นเอง
22 ก.พ. 58
เดินทางมาถึง กทม.แล้ว สามีอยากให้เราไปหาหมออีกคนนึง เพื่อปรึกษาและตรวจดูว่าเราเป็นอะไรกันแน่
รอคิวนานมาก คนแล้วคนเล่า ได้ยินเสียงหัวใจเด็กแต่ละคนนี่ตื่นเต้นแทน วันนี้เราก็จะมาดูหัวใจดวงน้อยๆของเรา
ถึงคิวแล้ว เล่าเรื่องทั้งหมดให้หมอฟัง หมอเกริ่นก่อนว่า คนเราเกิดมาลองดูสิ น้อยคนมากที่จะเกิดมาพิการ
ไปนอนเตียง เดี๋ยวหมอจะตรวจ...หมอ U/S ทางช่องคลอด กวาดหาตัวน้องไปทั่ว เราแทบอึ้ง...ยังไม่มีหัวใจเลย
หมอปลอบใจและแจ้งข่าวร้ายให้กับเราสองคน...แง้ ทำใจไม่ได้เลยยยยยยย ถามหมอว่าทำไมยังรู้สึกง่วง คัดหน้าอก หิวบ่อย
อาการเหมือนคนท้องปกติเลย หมอบอกว่าเพราะรกของเรายังทำงานอยู่...อ่อ เข้าใจแล้วค่ะ
23 ก.พ.58
เรามาที่ ร.พ. ที่มีประกันสังคมอยู่เพื่อปรึกษาเรื่องขูดมดลูก แถมยังให้หมอดูอีกทีว่าแน่ใจใช่มั๊ยว่าน้องไม่อยู่แล้ว
หมอบอกว่าไข่ฝ่อไปแล้ว พบแต่ถุงอย่างเดียว หมอถามว่าจะขูดเลยมั๊ย เราบอกว่าขอไปปฐมนิเทศ 1 อาทิตย์
แล้วจะกลับมาทำ จึงได้โทรแจ้งหมอที่ฝากครรภ์ ว่าจะทำที่นี่เลยเพราะมีสามีดูแล....
24 - 28 ก.พ. 58 กทม.- บางแสน
ปฐมนิเทศ พนักงานใหม่ เราอยากมางานนี้มากเพราะเราจะได้รู้จักพนักงานเข้าใหม่ทุกคน
ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน หมอเป็นห่วงอยู่ว่ากลัวเราตกเลือดระหว่างกิจกรรม แต่เราไม่กลัวและก็ทำใจไว้แล้วว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
เพื่อนๆ ร่วมรุ่นมีทั้งหมด 72 รวมเราก็เป็น 73 คน รวมทั้งพี่ๆ สต๊าฟอีกกว่า 10 คน ทุกคนทราบว่าเรา "ท้อง"
แต่เราไม่ได้บอกว่าเรา "แท้ง" ทุกคนถามว่าเราทำกิจกรรมได้มั๊ย ไหวมั๊ยอยู่ตลอด ทุกคนดูแลดีมาก ซึ้งมาก....
ระหว่างการทำกิจกรรมทั้ง 5 วัน เราก็จะไม่เล่นอะไรที่มันเสี่ยง แต่ก็ยังมีล้มด้วยตัวเองอีก...ลื่นเอง
เราไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่เจ็บหน้าอก ไม่หิวบ่อย ไม่ปวดฉี่ตอนกลางคืน
อาการทั้งหลายแหล่ ที่ก่อนหน้านี้เป็นมันหายไปแล้ว...แต่ยังไงเราก็ยังทำใจไม่ได้ หวังปาฏิหารย์จะเกิด
1 มี.ค. 58
ช่วงเสาร์-อาทิตย์หมอจะมาประมาณบ่าย 2 เรากินข้าวกันประมาณ 11.30 น. ได้อ่านมาคร่าวๆแล้วว่า
ถ้าขูดมดลูกต้องอดข้าว น้ำ มาก่อน แต่เรายังไงก็ได้ ถ้าขูดวันนี้ได้ก็ดี ถ้าไม่ได้ก็ขอเป็นวันจันทร์
เราได้คิวที่ 20 รอตั้งแต่บ่าย 2 ได้พบหมอประมาณ 5 โมงเย็น พบหมอแล้วขอให้หมอตรวจอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
ว่าน้องไม่อยู่แล้วจริงๆ หมอก็ตรวจให้...หมอคนนี้คือ คนที่ 4 ที่ยืนยันว่า "น้องไม่อยู่แล้ว" จริงๆ
หมอก็ถามว่ากินข้าวล่าสุดกี่โมง... เราก็ตอบไป งั้นวันนี้ขูดได้เลย....ตอน 6 โมงเย็น
ขูดเลยหรอ จะขูดแล้วหรอ เรายื้อมาเป็นอาทิตย์แล้ว
หมอให้เรารอหน้าห้อง จะมีพยาบาลมารับ
พอพยาบาลเรียกชื่อแล้ว ก็ไปอีกห้องนึง ให้นอนลง ซักประวัติ เจาะน้ำเกลือ เจาะเลือดตรวจ HIV วัดไข้ วัดความดัน
คำถามที่พยาบาลถาม คือ น้องมีคู่นอนกี่คน สามีมีคู่นอนกี่คน เคยนอนกับคนอื่นมั๊ย ชอบช่วยเหลือผู้อื่นที่เกี่ยวข้องกับเลือดมั๋ย
โหยยย แต่ละคำถาม....ที่เค้าถามแบบนี้เพราะจะถามความเสี่ยงของผลเลือดว่ามีโอกาสติด HIV หรือไม่
้ถ้าติด เวลาขูดมดลูก จะทำให้เราทรุดได้ เพราะภูมิคุ้มกันต่ำ และจะทำให้ติดเชื้อมากกว่าเดิม เราก็เลยสบายใจเพราะไม่มีความเสี่ยง
หลังจากนั้น พยาบาลเอายามาให้อมใต้ลิ้น เพื่อเปิดปากมดลูก ตอนนั้นน้ำตาไหลพรากเลย...ไหลตลอด ไหลไม่หยุด ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
ระหว่างนี้เราก็ถูกเข็นเตียงไปอีกชั้นนึงเพื่อรอห้องผ่าตัดว่าง อมยาได้ครึ่งชั่วโมง ยาหมด ปวดท้อง มดลูกเริ่มบีบตัว ยานี้มันมีฤทธิ์ได้ขนาดนี้เลยหรอ ปวดท้องขึ้นเรื่อยๆ เหมือนอยากคลอด แต่ถ้าคลอดคงปวดกว่านี้หลายร้อยเท่า...
สักพักบุรุษพยาบาลก็ให้เราขึ้นเตียงและเข็นไปห้องผ่าตัด นอนรอไปประมาณครึ่งชั่วโมง สวดมนต์ภาวนาไปด้วย ขอให้ลูกไปอยู่ที่ดี
ขอให้ตัวเองแข็งแรง พยาบาลเดินมาบอกว่ารอซักพักนะคะ คุณหมอกำลังผ่าตัดทำคลอดอยู่ โหววว คนละความรู้สึกเลย...ปี๊ดมาก
แต่ก็ดีใจกับเค้าด้วย ที่เค้าจะได้เจอลูกน้อยแล้ว ไม่เป็นไรเราทนได้...
ได้เวลาเข้าห้องผ่าตัด... หนาว สั่นไปทั้งตัว กลัวด้วย
พยาบาลวัดความดันอีกที เอาที่หนีบมาหนีบนิ้วชี้ด้านซ้ายทำให้รู้ว่าหัวใจเราเต้นจังหวะไหน
แขนเราจะถูกวางพาดไปทางด้านข้าง ข้างซ้ายมีน้ำเกลือ ข้างขวามีที่วัดความดัน
ส่วนขายกขึ้นขาหยั่งทั้งสองข้าง เฮ้อ...สั่นไปหมด พยาบาลบอกว่าไม่ต้องกลัวค่ะ เราบอกไม่ได้กลัวค่ะ หนาว....พยาบาลบอกว่านี่แหละ กลัว
ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว หมอเข้ามาบอกว่าเดี๋ยวหมอจะทำความสะอาดก่อนนะ จะเย็นหน่อย หมอทำความสะอาด 2 ครั้ง
หลังจากนั้น.....เราก็ไม่รู้ตัวเลย
ตื่นอีกทีก็ตอนที่พยาบาลเข็นออกมารอพักฟื้นด้านนอก อ้าวเสร็จแล้วหรอ ยังไม่เจ็บมาก มีนๆอยู่ด้วย
หมอเดินมาบอกว่าเรามีภาวะมดลูกโตด้วย แปลว่าไรหว่า หมอพูดไรต่อไม่รู้ ยังเบลออยู่ จำไม่ได้
สักพัก เราก็ถูกเข็นออกจากห้องผ่าตัด สามีซึ่งนั่งรออยู่ด้านนอกยืนคอยเลย...ดีอ่ะ
เราลงไปพักอีกห้องนึง เข้าห้องน้ำได้ปกติ...แต่ตกใจว่ามีเลือดออกมาเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พยาบาลบอกไม่ต้องตกใจ มันจะค่อยๆ จางลงเรื่อยๆ หมอให้กลับบ้านได้หลังจากน้ำเกลือหมดกระปุก
สามีโพสรูปและข้อความแจ้งเพื่อนๆ ในเฟสบุ๊ก ทุกคนจากทั่วสารทิศ ลาย/เฟสต่างให้กำลังใจกันล้นหลาม
อ่านไปน้ำตาไหลไป ไม่หยุดเลย ทราบซึ้งในน้ำใจ และกำลังใจของทุกคนมากเลยค่ะ
และก็ขอโทษพี่ๆ ที่คอยดูแล และเพื่อนๆ ปฐมนิเทศรุ่น 73hrs ด้วยที่ไม่ได้บอกล่วงหน้ามาก่อน ทำให้ทุกคนเป็นห่วง
เรื่องแท้งบุตรไม่เกี่ยวกับการปฐมนิเทศแต่อย่างใดนะคะ....
เรื่องทำใจ...ก็ต้องทำกาย ทำใจให้แข็งแรง หมอให้พัก 7 วันค่ะ ช่วงนี้ห้ามยกของ ห้ามเดินเยอะ
เราก็ทำตามหมอทุกอย่าง จะเดินก็ต่อเมื่อเข้าห้องน้ำกับไปกินข้าว ยังปวดท้องและมีเลือดออกอยู่
ขอบคุณทุกกำลังใจ จริงๆ