เวลาไปเรียนต่างประเทศ ก็จะไม่มีเพื่อนที่ไทยแล้วทำไงอ่ะ

เราก็ไปเรียน ป.ตรีที่จีนนะคะ กลับมาก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน555  แต่ว่าเพื่อนในกลุ่มที่เคยคบกันตั้งแต่ม.ปลายก็ยังคบกันนะคะ
เพื่อนๆที่เรียนมหาลัยที่ไทยก็ไม่เห็นมีเพื่อน ไปไหนมาไหนกับแฟนแค่ 2 คน มันบอกว่าเพื่อนที่มหาลัยไม่เหมือนเพื่อนตอนเรียนมัธยมเลย
มันบอกไม่ชอบ มันก็ยังกลับมาคบกับเรานะคะ เพื่อนอ่ะมันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ส่วนใหญ่เพื่อนที่คบกันน่าจะมาจากตอนเรียนมัธยมมากกว่า

ตอนนี้ญาติๆเราก็ว่าเราว่า บอกแล้วว่าอย่าไปเรียนต่างประเทศตอนป.ตรี ให้ไปตอนป.โท ดูสิ ไม่มีเพื่อนเลย
แต่เรากลับมองอีกด้านนึง ถ้าให้ย้อนเวลากลับไป เราก็ไปเรียนที่จีนเหมือนเดิมนะ เพราะสิ่งที่เราได้มันคือประสบการณ์
ประสบการณ์ที่ซื้อไม่ได้ มันต้องเจอกับตัวเอง การใช้ชีวิต การเอาตัวรอดในสังคมที่มีวัฒนธรรมต่างกัน ซึ่งเราต้องหัดปรับตัวให้ได้
เราว่าพวกนี้นะเป็นสิ่งที่สำคัญแล้วก็จะอยู่ติดตัวเหมือนเป็นวิชาที่เรามี ซึ่งเราว่ามันสำคัญกว่าเพื่อนเยอะๆแต่ไม่มีคนจริงใจนะ
เราเองมีเพื่อนสนิท 1 คน คบกันมาตั้งแต่ อายุ 16 ปี ตอนนี้ 23 แล้ว ก็ยังคบกันอยู่ เป็นเหมือนคนในครอบครัวไปแระ
เราไม่เคยไขว่คว้าอยากมีเพื่อนเยอะๆ ถ้าวันนึงเราประสบความสำเร็จมากๆ ไม่ชนะจะมีคนอยากรู้จัก เข้ามาเป็นเพื่อนกับเรา

ไปเรียนต่างประเทศแหละค่ะดีแล้ว แล้วจะรู้ว่าอีกโลกนึงเป็นยังไง สังคมที่ไม่มีพ่อแม่คอยช่วยเหลือ ต้องต่อสู้เองมันเป็นยังไง
คนโหดร้ายแค่ไหน เราต้องทำยังไงให้เราอยู่รอดให้ได้ นี่แหละค่ะสิ่งสำคัญที่เราได้มาจากการไปเรียนต่างประเทศแทนการมีเพื่อนเยอะๆ