จ๋อยสุดๆ ลูกสาวถามว่า "แม่จ๋า... หนูเป็นเด็กดื้อเหรอ"

เมื่อคืนแม่เครียดๆ เหนื่อยๆ ส่วนลูกไม่สบายนิดหน่อยตอนเย็นเลยหลับยาว ตื่นมาตอนค่ำ
สี่ทุ่มพาลูกเข้านอนอีกครั้ง ลูกก็อ้อนตามปกติทุกคืน ขอดูดนมหน่อย ขอเข้าห้องน้ำ หิวน้ำ เกาหลังให้หน่อย
แม่ก็ทำให้แบบหงุดหงิดๆ ทำไปบ่นไป

ลูกก็งงว่าทุกคืนก็แบบนี้ เดี๋ยวร้องเพลง เล่านิทาน คุยกันจุ๊กๆ จิ๊กๆ ก่อนหลับ ทำไมคืนนี้แม่ดุทุกย่างก้าว
สุดท้ายแกทำท่าหงอยๆ นอนซุกอกดูดนมเล่นทั้งที่ยังไม่ง่วง ไอ้เราก็สบายใจ... อีกสักพักคงจะหลับ จบภารกิจอีกหนึ่งวัน

จู่ๆ ลูกก็เงยหน้ามาถามหน้าจ๋อยๆ "แม่จ๋า...หนูเป็นเด็กดื้อเหรอ"
โอยยยย... ไปไม่เป็นเลยค่ะ เราคงบ่นแกมากไปจริงๆ รู้สึกผิดสุดๆ
เลยกอดแกแน่นๆ ตอบไปว่า "หนูไม่ดื้อหรอกจ้ะ แม่รักหนูนะ" หอมหนึ่งฟอด
ลูกก็พยายามนอนหลับตา ไม่ยุกยิกตามที่แม่สั่ง สักพักก็หลับ...

เล่าสู่กันฟัง... ลูกวัยนี้ (สามขวบครึ่ง) แกพยายามทำตามที่เราสอนทุกอย่าง พยายามจะเอาใจเราเสมอ
แกคงอยากให้ทุกคนรักแกมากๆ เวลาเราสอนอะไรลูกจะชอบท่อง ทำอย่างนี้เป็นเด็กไม่ดี เด็กดีต้องไม่ทำ ลูกสาวแม่เป็นเด็กดี
บางทีลูกชอบถามว่า หนูเป็นเด็กดีใช่มั้ย หนูใจดี หนูแบ่งแม่

แว้กกกกก แล้วแม่ทำอะไรลงไปเนี่ย... แม่ขอโทษ... ต่อไปจะไม่ทำแล้วจ้า... แม่เป็นแม่ดีใช่มั้ย...แม่ทำผิดแล้วแก้ไขเนอะ 555555
ตั้งกระทู้เตือนใจตัวเอง... เลั้ยงยังไงก็ได้ยังงั้น ปลูกอะไร...ก็จะได้อย่างนั้น