เรื่องอริยสัจสี่นั้น ผู้ที่มีสติปัญญาเท่านั้นที่จะเห็นค่าและเข้าใจได้ (แต่ผู้มีสติปัญญาบางคนก็เลือกที่จะไม่สนใจเรื่องนี้)
หากประชากรส่วนใหญ่ของประเทศนั้นๆเป็นผู้มีความคิด มีกระบวนการในการที่จะตั้งคำถาม ค้นคว้าหาคำตอบ ทำการทดลอง แล้ว analyze ถึงผลลัพธ์ ในเรื่องของอริยสัจสี่ คงมีคนรู้จัก เข้าใจ และหลุดพ้นในเรื่องของทุกข์มากกว่านี้ ศาสนาพุทธก็น่าจะเจริญและเติบโตไปในหนทางที่ดีกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้หรือเปล่า?
ความจริงสังคมไทยของเราผู้คนส่วนใหญ่ยังไม่ฉลาดพอสำหรับ วิปัสสนา?
เทียบอัตราชาวพุทธในประเทศเรา มีคนปัญญาทึบที่ยังงมงายอยู่กับเรื่องอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์มากกว่าเรื่องของการพ้นทุกข์? บ้าทำบุญ ไปวัดทุกวัน แต่กลับไม่เคยปฏิบัติ ไม่เคยวิปัสสนาเลย?
ป่าวประกาศว่าเป็นเมืองพุทธ แต่เมืองหลวงมีอาบอบนวดอยู่ทุกมุมเมือง บางที่ตั้งอยู่หน้าโรงเรียนด้วยซ้ำไป ไม่เห็นพลักดันเรื่องอริยสัจสี่ให้เป็นวาระแห่งชาติ ไม่มีการกระจายองค์ความรู้นี้รวมถึงวิธีปฎิบัติที่ถูกต้องลงไปในระบบการศึกษาเลย
ศาสนาพุทธในประเทศไทยอยู่ในสภาพตามมีตามเกิด ไม่เจริญไปกว่านี้แล้ว มีแต่จะค่อยๆถูกบิดเบือนและสุดท้ายก็จะเป็นพุทธที่ไม่ใช่หนทางในการพ้นทุกข์อีกต่อไป
สำหรับผู้ที่พบธรรมนี้แล้ว ท่านคงเห็นด้วยว่า คนรอบข้าง ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงมิตรสหาย คนที่ทำงาน และคนส่วนใหญ่ในสังคมนี้ ยังเป็นผู้ที่ไม่รู้ มองไม่เห็นความจริง เข้าใจผิด หลงทางไปเลยก็มี
สำหรับผมตัวใครตัวมันครับ
สังคมไทยนั้นเกินเยียวยา เรื่องผิดก็ว่าถูก เรื่องที่ถูกกลับไม่ทำ งมงายกราบไหว้จอมปลวก ต้นไม้ และเณรคำ
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่จะสามารถเดินไปสู่ทางแห่งการพ้นทุกข์ที่พระศาสดาได้ทรงค้นพบและชี้ทางไว้
สังคมไทย - ผู้คนส่วนใหญ่ยังไม่ฉลาดพอสำหรับเรื่อง อริยสัจสี่/วิปัสสนา?
หากประชากรส่วนใหญ่ของประเทศนั้นๆเป็นผู้มีความคิด มีกระบวนการในการที่จะตั้งคำถาม ค้นคว้าหาคำตอบ ทำการทดลอง แล้ว analyze ถึงผลลัพธ์ ในเรื่องของอริยสัจสี่ คงมีคนรู้จัก เข้าใจ และหลุดพ้นในเรื่องของทุกข์มากกว่านี้ ศาสนาพุทธก็น่าจะเจริญและเติบโตไปในหนทางที่ดีกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้หรือเปล่า?
ความจริงสังคมไทยของเราผู้คนส่วนใหญ่ยังไม่ฉลาดพอสำหรับ วิปัสสนา?
เทียบอัตราชาวพุทธในประเทศเรา มีคนปัญญาทึบที่ยังงมงายอยู่กับเรื่องอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์มากกว่าเรื่องของการพ้นทุกข์? บ้าทำบุญ ไปวัดทุกวัน แต่กลับไม่เคยปฏิบัติ ไม่เคยวิปัสสนาเลย?
ป่าวประกาศว่าเป็นเมืองพุทธ แต่เมืองหลวงมีอาบอบนวดอยู่ทุกมุมเมือง บางที่ตั้งอยู่หน้าโรงเรียนด้วยซ้ำไป ไม่เห็นพลักดันเรื่องอริยสัจสี่ให้เป็นวาระแห่งชาติ ไม่มีการกระจายองค์ความรู้นี้รวมถึงวิธีปฎิบัติที่ถูกต้องลงไปในระบบการศึกษาเลย
ศาสนาพุทธในประเทศไทยอยู่ในสภาพตามมีตามเกิด ไม่เจริญไปกว่านี้แล้ว มีแต่จะค่อยๆถูกบิดเบือนและสุดท้ายก็จะเป็นพุทธที่ไม่ใช่หนทางในการพ้นทุกข์อีกต่อไป
สำหรับผู้ที่พบธรรมนี้แล้ว ท่านคงเห็นด้วยว่า คนรอบข้าง ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงมิตรสหาย คนที่ทำงาน และคนส่วนใหญ่ในสังคมนี้ ยังเป็นผู้ที่ไม่รู้ มองไม่เห็นความจริง เข้าใจผิด หลงทางไปเลยก็มี
สำหรับผมตัวใครตัวมันครับ
สังคมไทยนั้นเกินเยียวยา เรื่องผิดก็ว่าถูก เรื่องที่ถูกกลับไม่ทำ งมงายกราบไหว้จอมปลวก ต้นไม้ และเณรคำ
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่จะสามารถเดินไปสู่ทางแห่งการพ้นทุกข์ที่พระศาสดาได้ทรงค้นพบและชี้ทางไว้