ดอกไม้...ท้องฟ้า...ป่าเขา
แผ่วเบา...ลมหวิว...ชิวหา
หมอกจาง...ลางลบ...กลบนภา
สกุนา...ผกผิน...แล้วบินจร
สายันต์...คล้อยเคลื่อน...เลื่อนต่ำ
จันทรา...พ้นเงาดำ...งำสมร
ดุจสตรี...พักตร์อิ่ม...นิ่มอรชร
นวลนวล...กายอ่อน...อ้อนหมู่ชาย
มองท้องฟ้า...ยามราตรี...มีแง่คิด
ดวงดารา...พาจิต...พินิจหมาย
แสงระยับ...จับสกาว...วาววาวพราย
จันทราส่อง...มองคล้าย...ไฟดวงโต
ชนบท...เห็นหมู่ดวง...สกาวแสง
ระยังแยง...แจ้งวาว...พราวสดใส
แต่หากมอง...นภา...กลางเมืองไกล
ศิวิไลซ์...ตึกเสียดฟ้า...มหานคร
(.....แต่งยังไม่จบเลย ง่วงแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาต่อ) ..........(ปณพิน กวีฝึกหัด 1.23 น. 2-3-2558)
ว่าด้วย....กลอน...ท้องฟ้า ยามราตรี
(.....แต่งยังไม่จบเลย ง่วงแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาต่อ) ..........(ปณพิน กวีฝึกหัด 1.23 น. 2-3-2558)