เรารู้จักกับพี่เค้าเมื่อประมาณเดือนตุลาปี 56 ขอใช้ชื่อ พี่เอ ละกันนะ
พี่เอมาทำงานที่บริษัทเราในฐานะผู้รับเหมา ก็มีการประสานงานกันบ้าง
จนมีวันนึงที่มีการชวนกันไปกินข้าว แต่ไปกันหลายคนนะ
รุ่นน้องผู้หญิงในแผนกเราอีกคนก็ไปด้วย แล้วเพื่อนพี่เอก็ชอบรุ่นน้องเรา
เราก็รู้สึกว่า ถูกชะตากับพี่เอ เพราะเค้าเป็นคนอารมณ์ดี คุยสนุก รั่วๆฮาๆ
จากนั้นก็มีการชวนกันไปกินข้าว ดูหนังอยู่บ่อยๆ ไปกัน 4 คน ก็มีเรา รุ่นน้องเรา
พี่เอ และเพื่อนพี่เอ เรารู้มาว่าพี่เอมีลูกมีเมียแล้ว แต่เค้ามีปัญหากัน แยกกันอยู่
พี่เอก็จะไปเยี่ยมลูกบ่อยๆ ถามว่าตอนนั้นคิดอะไรมั้ย ก็มีบ้างเพราะเราก็ไม่มีใคร
จนมาถึงวันลอยกระทงก็ไปกันเหมือนเดิม อีกสองคนลอยคู่กันไปละ
ก็เลยเหลือเรากะพี่เอ พี่เอก็เรียกเรามาลอยคู่กัน วันนั้นบอกเลยฟินสุดๆ
จากนั้นมาก็ผ่านมาจนถึงวันเกิดพี่เอ เรารู้มาว่าเค้าจะไปปาร์ตี้กัน แต่เค้าไม่ได้ชวนเรา
เรากับรุ่นน้องก็เลยไปเที่ยวงานวัดกัน พอตอนจะกลับก็เลยโทรไปแฮปปี้เบิร์ดเดย์
พี่เอก็เลยชวนไปปาร์ตี้ด้วย แต่เราตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ไป พี่เอก็ตื้อบอกว่าสั่งอาหารไว้รอแล้ว
ถ้าไม่มาใครจะกินหมด เสียดายของ สุดท้ายก็เลยเข้าไป และวันนั้นเองเราก็ได้รู้ว่า
พี่เอได้คืนดีกะเมียเค้าแล้ว จากนั้นมาเราก็ค่อยๆถอยห่างออกมา เพราะไม่อยากยุ่งกะคนมีเจ้าของ
เค้าดีกันก็ดีแล้ว จบแบบนี้ดีที่สุดแล้ว จนเมื่องานของพี่เอที่บริษัทเราเสร็จ
เค้าต้องย้ายไปไซต์งานใหม่ เราก็ไม่ได้เจอพี่เออีกเลย ก็มีโทรคุยบ้างสองสามครั้ง
แต่ ณ ตอนนั้นเราได้คิดเอาไว้ในใจเสมอ ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพี่เอเป็นได้แค่พี่น้องเท่านั้น
จนเมื่อเดือนธันวาปี 57 มีงานที่พี่เอต้องกลับมาดูที่บริษัทเราอีกครั้ง คราวนี้อยู่ถึงเดือนมีนา 58
วันดีคืนดีพี่เอก็โทรมาชวนเราไปกินข้าว คราวนี้ไปกันสองต่อสอง ก็กินข้าวกินเบียร์กัน
ตามประสามพี่น้อง ไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบ แต่แปลกที่คราวนี้พี่เอพยายามถามเราตลอดว่า
ทำไมไม่มีแฟน อายุก็เยอะแล้วนะ (นั่นแน่ อยากรู้อายุเราใช่มั้ยละ)
ปกติระหว่างเรากับพี่เอจะไม่พูดถึงเรื่องแฟนของทั้งสองฝ่ายเลย
เพราะมันคือเรื่องส่วนตัว ไม่เคยเล่าเรื่องแฟนเรื่องลูกเมีย เราจะรู้ก็ต่อเมื่อเพื่อนพี่เอเล่าให้ฟังเท่านั้น
เราก็ตอบไปว่า ก็ไม่รู้ทำไม ตอบไม่ได้เหมือนกัน มาคราวนี้เรากับพี่เอต้องติดต่องานกันบ่อยขึ้น
ก็มีโทรคุยนอกงานบ้าง แต่ไม่มีเรื่องชู้สาวนะ เราสองคนสามารถไปนั่งกินข้าวกันสองต่อสองได้
แต่ว่าแบบพี่น้องเท่านั้น กินเบียร์ชนแก้ว คือมันมีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้คนสองคนถูกชะตากัน
เล่าให้กันฟังได้หลายๆเรื่อง ยกเว้นเรื่องแฟน มาถึงตอนนี้เราก็ยังไม่มีแฟนนะ
ไม่ได้รอใครหรอก แต่ว่ามันไม่มีใครเข้ามาจริงๆ เราก็ยังโทรคุยกับพี่เอบ้าง
ไปกินข้าวกันบ้าง นี่แหละค่ะที่เรียกว่า "รู้สึกดีแต่ไม่ถึงกับรัก" พอจบโปรเจ็คนี้ก็คงไม่ได้เจอกันอีก
เหลือไว้แค่ความรู้สึกดีดี
เคยมีความรู้สึกแบบนี้มั้ยคะ "รู้สึกดีแต่ไม่ถึงกับรัก"
พี่เอมาทำงานที่บริษัทเราในฐานะผู้รับเหมา ก็มีการประสานงานกันบ้าง
จนมีวันนึงที่มีการชวนกันไปกินข้าว แต่ไปกันหลายคนนะ
รุ่นน้องผู้หญิงในแผนกเราอีกคนก็ไปด้วย แล้วเพื่อนพี่เอก็ชอบรุ่นน้องเรา
เราก็รู้สึกว่า ถูกชะตากับพี่เอ เพราะเค้าเป็นคนอารมณ์ดี คุยสนุก รั่วๆฮาๆ
จากนั้นก็มีการชวนกันไปกินข้าว ดูหนังอยู่บ่อยๆ ไปกัน 4 คน ก็มีเรา รุ่นน้องเรา
พี่เอ และเพื่อนพี่เอ เรารู้มาว่าพี่เอมีลูกมีเมียแล้ว แต่เค้ามีปัญหากัน แยกกันอยู่
พี่เอก็จะไปเยี่ยมลูกบ่อยๆ ถามว่าตอนนั้นคิดอะไรมั้ย ก็มีบ้างเพราะเราก็ไม่มีใคร
จนมาถึงวันลอยกระทงก็ไปกันเหมือนเดิม อีกสองคนลอยคู่กันไปละ
ก็เลยเหลือเรากะพี่เอ พี่เอก็เรียกเรามาลอยคู่กัน วันนั้นบอกเลยฟินสุดๆ
จากนั้นมาก็ผ่านมาจนถึงวันเกิดพี่เอ เรารู้มาว่าเค้าจะไปปาร์ตี้กัน แต่เค้าไม่ได้ชวนเรา
เรากับรุ่นน้องก็เลยไปเที่ยวงานวัดกัน พอตอนจะกลับก็เลยโทรไปแฮปปี้เบิร์ดเดย์
พี่เอก็เลยชวนไปปาร์ตี้ด้วย แต่เราตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ไป พี่เอก็ตื้อบอกว่าสั่งอาหารไว้รอแล้ว
ถ้าไม่มาใครจะกินหมด เสียดายของ สุดท้ายก็เลยเข้าไป และวันนั้นเองเราก็ได้รู้ว่า
พี่เอได้คืนดีกะเมียเค้าแล้ว จากนั้นมาเราก็ค่อยๆถอยห่างออกมา เพราะไม่อยากยุ่งกะคนมีเจ้าของ
เค้าดีกันก็ดีแล้ว จบแบบนี้ดีที่สุดแล้ว จนเมื่องานของพี่เอที่บริษัทเราเสร็จ
เค้าต้องย้ายไปไซต์งานใหม่ เราก็ไม่ได้เจอพี่เออีกเลย ก็มีโทรคุยบ้างสองสามครั้ง
แต่ ณ ตอนนั้นเราได้คิดเอาไว้ในใจเสมอ ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพี่เอเป็นได้แค่พี่น้องเท่านั้น
จนเมื่อเดือนธันวาปี 57 มีงานที่พี่เอต้องกลับมาดูที่บริษัทเราอีกครั้ง คราวนี้อยู่ถึงเดือนมีนา 58
วันดีคืนดีพี่เอก็โทรมาชวนเราไปกินข้าว คราวนี้ไปกันสองต่อสอง ก็กินข้าวกินเบียร์กัน
ตามประสามพี่น้อง ไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบ แต่แปลกที่คราวนี้พี่เอพยายามถามเราตลอดว่า
ทำไมไม่มีแฟน อายุก็เยอะแล้วนะ (นั่นแน่ อยากรู้อายุเราใช่มั้ยละ)
ปกติระหว่างเรากับพี่เอจะไม่พูดถึงเรื่องแฟนของทั้งสองฝ่ายเลย
เพราะมันคือเรื่องส่วนตัว ไม่เคยเล่าเรื่องแฟนเรื่องลูกเมีย เราจะรู้ก็ต่อเมื่อเพื่อนพี่เอเล่าให้ฟังเท่านั้น
เราก็ตอบไปว่า ก็ไม่รู้ทำไม ตอบไม่ได้เหมือนกัน มาคราวนี้เรากับพี่เอต้องติดต่องานกันบ่อยขึ้น
ก็มีโทรคุยนอกงานบ้าง แต่ไม่มีเรื่องชู้สาวนะ เราสองคนสามารถไปนั่งกินข้าวกันสองต่อสองได้
แต่ว่าแบบพี่น้องเท่านั้น กินเบียร์ชนแก้ว คือมันมีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้คนสองคนถูกชะตากัน
เล่าให้กันฟังได้หลายๆเรื่อง ยกเว้นเรื่องแฟน มาถึงตอนนี้เราก็ยังไม่มีแฟนนะ
ไม่ได้รอใครหรอก แต่ว่ามันไม่มีใครเข้ามาจริงๆ เราก็ยังโทรคุยกับพี่เอบ้าง
ไปกินข้าวกันบ้าง นี่แหละค่ะที่เรียกว่า "รู้สึกดีแต่ไม่ถึงกับรัก" พอจบโปรเจ็คนี้ก็คงไม่ได้เจอกันอีก
เหลือไว้แค่ความรู้สึกดีดี