กระทู้นี้ออกแนวบ่นนะคะ ใครเคยมีประสบการณ์แนวๆ นี้เล่ามาเลย จะได้ไม่รู้สึกว่าเราตัวคนเดียว 55
สมมติมีหัวข้อนึงต้องทำพรีเซ้นท์ ขั้นตอนการทำงานกลุ่มทั่วไปก็คงจะประมาณนี้
1 ดูเนื้อหาเรื่องนั้นโดยรวม
2 กำหนดหัวข้อย่อยกันคร่าวๆ ว่าจะไปในทิศทางไหน
3 แบ่งงานว่าใครทำอะไร
4 เอามารวมกัน
อย่างดีที่เคยเจอก็คือ สมมติทั้งกลุ่มมีห้าคน มีสามคนละที่พอจะรู้เนื้อหาคร่าวๆ ตอนนัดคุยงานกัน สามารถเสนอ/แย้ง/ตัดหัวข้อที่ไม่จำเป็นอะไรกันได้เดี๋ยวนั้นเลย สองคนที่เหลืออาจจะงงๆ ก่งก๊ง แต่ก็พอจับใจความและออกความเห็นไปกับกลุ่มได้รู้เรื่อง ทีนี้ก็แยกย้ายกันไปทำ จากนั้นก็ส่งให้คนรวมงาน ที่ก็อาจจะงานหนักนิดหน่อยที่ต้องเอาของทุกคนมาปรับเชื่อมหัวเชื่อมท้ายให้มันเป็นต่อกันลื่นไหล
อย่างร้ายเลยก็คือ ทั้งกลุ่มมีห้าคน อาจารย์ปล่อยปุ๊บ "แยกย้ายกลับบ้าน เดี๋ยวไปคุยกันในไลน์" (อันนี้สงสัยมาก ใครเคยปรึกษางานกลุ่มในไลน์ได้ลุล่วงดวงฤดีบ้าง แชร์หน่อยทำยังไงถึงรวมพลได้ครบตอนจะคุยงานกัน) ทีนี้พอถึงเวลาคุยปรากฏว่าไม่มีใครมาเพื่อคุยค่ะ มาเพื่อรอให้เราบอกว่าตัวเองต้องทำส่วนไหนๆ ล้วนๆเลย (เฮ๊ยยว์อะไรอ่ะ คือให้ชั้นคิดหัวข้อเองหมดเลยเหรอ จะไม่แย้งความคิดชั้นซักนิดเลยหรอ) คือทุกคนไม่เหลือบ ไม่แล ไม่แตะหนังสือมาก่อนเลย กะว่าพอรู้ว่าต้องทำพาร์ทไหนก็ค่อยไปเปิดดูเฉพาะหน้านั้นไรงี้ คือเราก็ไม่ใช่หัวกะทิอะไร ออกแนวขี้เหงาเอาแต่ใจ ก็มีบ้างที่อยากได้เพื่อนๆ มาช่วยเติมเต็ม 555 เอาจริงๆ คือเรารู้สึกแย่ที่ต้องคอยบอกให้ทำนั่นทำนี่ เหมือนเราไปสั่งเขาอะไรอย่างนี้ ก็พยายามเลียบๆ เคียงๆแล้วว่า "คิดว่าไง" "เพิ่มตรงไหนอีกดีมั้ย" "แบบนี้เนื้อหาจะหลวมไปหน่อยรึเปล่านะ"
แต่ทุกคนมักจะตอบกลับมาด้วยประโยคประมาณว่า "โหยยยย นี่แหละเพอร์เฟคแล้วจ้าา"
บางทีเหลืออด ไม่เข้าไปตอบไลน์กรุ๊ปตอนนัดแบ่งงาน แต่นั่งจ้องอัพเดทอย่างต่อเนื่องแบบไม่ให้ขึ้น read (แอบจิตเนอะ 555) เรากะว่า เออ พอเราไม่เข้า ก็คงจะมีใครแบ่งงานให้แทนแล้วล่ะ แล้วทีนี้หลังจากนั้นสองสามชั่วโมงเราก็เข้าไปสวยๆ รับงานเบาๆ แล้วก็มีวันสบายๆ อิย๊าา แต่ปรากฏว่าไม่ค่ะ ชีวิตไม่ปราณีเราเช่นนั้น
reply ล่าสุดในกรุ๊ป "....รอ xxx มาก่อนค่อยคุยละกัน"
อาเมน
บางที(อีกแล้ว)(จริงๆ มีหลายทีเลยค่ะ คันมากอยากเม้าท์) คนที่ไม่รู้อะไรลย มันก็ไม่รู้อะไรเลยอยู่อย่างนั้น
เหตุการณ์สมมติ based on true story
อาจารย์ย้ำเป็นรอบที่แปดแสนล้านว่าทำรายงานให้ใช้อ้างอิงแบบ apa พร้อมแจกใบงานตัวอย่างให้ดู ทุกคนบอกให้เก็บไว้กับเรา ...อ่ะได้
ตอนส่งงานในไลน์
นี: xx ต้องทำเรฟเฟอเร้นมั้ยอ่ะ
เรา: ทำๆ
เรา: ทำแบบ apa นะ อ่ะนี่ตัวอย่าง (อัพรูปให้)
นี: ใจจ้า อ่ะเสร็จละ
เรา: (เปิดงานดู)(เป็น apa ชาติไหนไม่รู้ โคตรมั่ว อารมณ์เหมือนสั่งต้มยำแต่ได้ลอดช่องน้ำเงี้ยว) หืม รูปไม่ชัดเหรอ เอพีเอไม่ใช่แบบนี้น้า
*ตอนพิมพ์คุยงานกับคนอื่นเราพยายามลากเสียงทำตัวแอ๊บสุดทีนค่ะ เพราะถ้าพิมพ์ห้วนเหมือนคุยกับเพื่อนแล้วมันดูแข็งกร้าว(?)ไปหน่อย
เรา: (เราเลยสมมติขึ้นมามั่วๆแล้วพิมพ์ไปให้ดูเลย) Smith R., (2008). What is Lolicon. Newyork times. retrieved November 14, 2009 from www.lolicon.com ประมาณนี้นะ
นี: โอเค เดี๋ยวแก้เลย
นี: Smith R., (2008). What is Lolicon. Newyork times. retrieved November 14, 2009 from www.darkmatter.com
เรา: (ติดสตั๊นท์)
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่หร่อนไม่เปลี่ยนอะไรนอกจากชื่อเว็บเลยเรอะ!!!
ณ ตอนที่เราทำงานอยู่มันก็ กุมภา 2015 แล้วป่ะวะ จะไป retrieved november ผีเปรตอะไรไม่เอะใจอะไรหน่อยเหรอ
เรา: อะ...โอเค(เดี๋ยวกุแก้เอง)
เราเคยเปิดอกถามนะคะว่าเฮ้ เรามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า ทำไมถึงไม่ออกความเห็นทำไมถึงไม่เสนอแนะอะไรบ้าง ชั้นทำอะไรให้ไม่พอใจหรือเปล่า
เขาก็บอกว่าไม่มี แต่เพราะว่ารู้สึกว่าเราเก่ง(?) เลยคิดว่าไว้ใจให้ตัดสินใจทุกอย่างทั้งหมด เขาเชื่อว่ายังไงมันก็ต้องออกมาดี
เรา: แต่ชั้นเหนื่อย
เขา: เหรอ โทดทีนะ
เรา: เหนื่อยมากด้วย ไม่ชอบออกคำสั่งใคร กลัวทำพัง กลัวพาคนอื่นลงเหว
เขา: 5555555
อีช้างล้ม คนเขาจริงจังอยู่นะเฟ้ยย
ทำงานกลุ่มแบบไม่ต้องมีคนใดคนนึงคอยสั่งการนี่มีจริงมั้ยคะ
สมมติมีหัวข้อนึงต้องทำพรีเซ้นท์ ขั้นตอนการทำงานกลุ่มทั่วไปก็คงจะประมาณนี้
1 ดูเนื้อหาเรื่องนั้นโดยรวม
2 กำหนดหัวข้อย่อยกันคร่าวๆ ว่าจะไปในทิศทางไหน
3 แบ่งงานว่าใครทำอะไร
4 เอามารวมกัน
อย่างดีที่เคยเจอก็คือ สมมติทั้งกลุ่มมีห้าคน มีสามคนละที่พอจะรู้เนื้อหาคร่าวๆ ตอนนัดคุยงานกัน สามารถเสนอ/แย้ง/ตัดหัวข้อที่ไม่จำเป็นอะไรกันได้เดี๋ยวนั้นเลย สองคนที่เหลืออาจจะงงๆ ก่งก๊ง แต่ก็พอจับใจความและออกความเห็นไปกับกลุ่มได้รู้เรื่อง ทีนี้ก็แยกย้ายกันไปทำ จากนั้นก็ส่งให้คนรวมงาน ที่ก็อาจจะงานหนักนิดหน่อยที่ต้องเอาของทุกคนมาปรับเชื่อมหัวเชื่อมท้ายให้มันเป็นต่อกันลื่นไหล
อย่างร้ายเลยก็คือ ทั้งกลุ่มมีห้าคน อาจารย์ปล่อยปุ๊บ "แยกย้ายกลับบ้าน เดี๋ยวไปคุยกันในไลน์" (อันนี้สงสัยมาก ใครเคยปรึกษางานกลุ่มในไลน์ได้ลุล่วงดวงฤดีบ้าง แชร์หน่อยทำยังไงถึงรวมพลได้ครบตอนจะคุยงานกัน) ทีนี้พอถึงเวลาคุยปรากฏว่าไม่มีใครมาเพื่อคุยค่ะ มาเพื่อรอให้เราบอกว่าตัวเองต้องทำส่วนไหนๆ ล้วนๆเลย (เฮ๊ยยว์อะไรอ่ะ คือให้ชั้นคิดหัวข้อเองหมดเลยเหรอ จะไม่แย้งความคิดชั้นซักนิดเลยหรอ) คือทุกคนไม่เหลือบ ไม่แล ไม่แตะหนังสือมาก่อนเลย กะว่าพอรู้ว่าต้องทำพาร์ทไหนก็ค่อยไปเปิดดูเฉพาะหน้านั้นไรงี้ คือเราก็ไม่ใช่หัวกะทิอะไร ออกแนวขี้เหงาเอาแต่ใจ ก็มีบ้างที่อยากได้เพื่อนๆ มาช่วยเติมเต็ม 555 เอาจริงๆ คือเรารู้สึกแย่ที่ต้องคอยบอกให้ทำนั่นทำนี่ เหมือนเราไปสั่งเขาอะไรอย่างนี้ ก็พยายามเลียบๆ เคียงๆแล้วว่า "คิดว่าไง" "เพิ่มตรงไหนอีกดีมั้ย" "แบบนี้เนื้อหาจะหลวมไปหน่อยรึเปล่านะ"
แต่ทุกคนมักจะตอบกลับมาด้วยประโยคประมาณว่า "โหยยยย นี่แหละเพอร์เฟคแล้วจ้าา"
บางทีเหลืออด ไม่เข้าไปตอบไลน์กรุ๊ปตอนนัดแบ่งงาน แต่นั่งจ้องอัพเดทอย่างต่อเนื่องแบบไม่ให้ขึ้น read (แอบจิตเนอะ 555) เรากะว่า เออ พอเราไม่เข้า ก็คงจะมีใครแบ่งงานให้แทนแล้วล่ะ แล้วทีนี้หลังจากนั้นสองสามชั่วโมงเราก็เข้าไปสวยๆ รับงานเบาๆ แล้วก็มีวันสบายๆ อิย๊าา แต่ปรากฏว่าไม่ค่ะ ชีวิตไม่ปราณีเราเช่นนั้น
reply ล่าสุดในกรุ๊ป "....รอ xxx มาก่อนค่อยคุยละกัน"
อาเมน
บางที(อีกแล้ว)(จริงๆ มีหลายทีเลยค่ะ คันมากอยากเม้าท์) คนที่ไม่รู้อะไรลย มันก็ไม่รู้อะไรเลยอยู่อย่างนั้น
เหตุการณ์สมมติ based on true story
อาจารย์ย้ำเป็นรอบที่แปดแสนล้านว่าทำรายงานให้ใช้อ้างอิงแบบ apa พร้อมแจกใบงานตัวอย่างให้ดู ทุกคนบอกให้เก็บไว้กับเรา ...อ่ะได้
ตอนส่งงานในไลน์
นี: xx ต้องทำเรฟเฟอเร้นมั้ยอ่ะ
เรา: ทำๆ
เรา: ทำแบบ apa นะ อ่ะนี่ตัวอย่าง (อัพรูปให้)
นี: ใจจ้า อ่ะเสร็จละ
เรา: (เปิดงานดู)(เป็น apa ชาติไหนไม่รู้ โคตรมั่ว อารมณ์เหมือนสั่งต้มยำแต่ได้ลอดช่องน้ำเงี้ยว) หืม รูปไม่ชัดเหรอ เอพีเอไม่ใช่แบบนี้น้า
*ตอนพิมพ์คุยงานกับคนอื่นเราพยายามลากเสียงทำตัวแอ๊บสุดทีนค่ะ เพราะถ้าพิมพ์ห้วนเหมือนคุยกับเพื่อนแล้วมันดูแข็งกร้าว(?)ไปหน่อย
เรา: (เราเลยสมมติขึ้นมามั่วๆแล้วพิมพ์ไปให้ดูเลย) Smith R., (2008). What is Lolicon. Newyork times. retrieved November 14, 2009 from www.lolicon.com ประมาณนี้นะ
นี: โอเค เดี๋ยวแก้เลย
นี: Smith R., (2008). What is Lolicon. Newyork times. retrieved November 14, 2009 from www.darkmatter.com
เรา: (ติดสตั๊นท์)
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่หร่อนไม่เปลี่ยนอะไรนอกจากชื่อเว็บเลยเรอะ!!!
ณ ตอนที่เราทำงานอยู่มันก็ กุมภา 2015 แล้วป่ะวะ จะไป retrieved november ผีเปรตอะไรไม่เอะใจอะไรหน่อยเหรอ
เรา: อะ...โอเค(เดี๋ยวกุแก้เอง)
เราเคยเปิดอกถามนะคะว่าเฮ้ เรามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า ทำไมถึงไม่ออกความเห็นทำไมถึงไม่เสนอแนะอะไรบ้าง ชั้นทำอะไรให้ไม่พอใจหรือเปล่า
เขาก็บอกว่าไม่มี แต่เพราะว่ารู้สึกว่าเราเก่ง(?) เลยคิดว่าไว้ใจให้ตัดสินใจทุกอย่างทั้งหมด เขาเชื่อว่ายังไงมันก็ต้องออกมาดี
เรา: แต่ชั้นเหนื่อย
เขา: เหรอ โทดทีนะ
เรา: เหนื่อยมากด้วย ไม่ชอบออกคำสั่งใคร กลัวทำพัง กลัวพาคนอื่นลงเหว
เขา: 5555555
อีช้างล้ม คนเขาจริงจังอยู่นะเฟ้ยย