ก่อนอื่นขอเล่าก่อนนะคะเราคบกับแฟนเก่าเรา11เดือน แต่ตอนนี้เลิกกันได้1ปีกว่า คือเลิกกันช่วงปีใหม่ปีที่แล้วปี57
ตลอดที่คบกันมา 11 เดือน เราทั้งสองต่างมีความผูกพันธ์กันมากได้อยู่ร่วมกัน ได้ทำอะไรที่เราไม่เคยทำมาก่อนเค้าแคร์เรามาก5%ที่จะเกิดการทะเลาะกัน เราอยู่กับด้วยกันเหมือนฝันไปอ่ะ เราแอบไปอยู่กับเค้าที่จังหวัดนครสวรรค์ โดยที่ไม่บอกแม่ใช้วิธีปิดเครื่องโทรศัพท์ทุกครั้งอยู่ด้วยกันครั้งละ3-4 วันเราทำอย่างนี้มาตลอดที่คบกัน เข้าเดือนที่7 หลังๆก็จะอาทิตย์กว่าๆจนเราเสียการเรียนเลยแหละ ทุกอย่างกำลังไปได้สวย แต่เราดันมาจับได้ซะก่อนว่าเราโกหกแม่มาตลอดเพื่อแอบไปหาแฟนหลังๆแม่กรีดกันเราทั้งสองถึงขั้นด่าแฟนเรา เราสงสารแฟนเรามากเราได้แต่ปลอบเค้าเรากลัวว่าเค้าจะเลิกกับเราเพราะคำพูดแม่เรา แม่เราโกรธเรามากที่เราคบกับแฟนเราเพราะแฟนเราไม่ทำงานแล้วก็เล่นแต่เกมส์ แต่เค้าจะเล่นเฉพาะตอนที่ไม่ได้อยู่กับเรา หลังๆเราพยายามให้แฟนเราเอาชนะใจแม่เราให้ได้แต่ก็ไม่เป็นผล จนมาถึงวันที่16 พฤศจิกา 57 เป็นวันเกิดแฟนเราแล้ววันที่17 พฤศจิกา ก็จะเป็นวันลอยกระทงพอดีเค้าขอร้องให้เราไปหา เราไม่ได้เจอกัน1เดือนเกือบ2เดือน เรากล้าๆกลัวๆ แตเราก็ตัดสินใจไปเราใช้วิธีปิดเครื่องเหมือนทุกๆครั้งตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเรามีความสุขมากเค้าเป็นผู้ชายคนแรกที่เราได้ลอยกระทงด้วย แต่ คราวนี้มันไม่เหมือนอย่างทุกๆครั้งแม่เราโทรเข้าเบอร์แฟนเราได้ไงไม่รู้แม่เราบอกกับแฟนเราว่าถ้าเราไม่กลับบ้านภายในพรุ่งนี้จะแจ้งตำรวจจับแฟนเรา เราเลยต้องรีบกลับคราวนี้เราโดนกักตัวหนักกว่าเดิมแม่ด่าเราสารพัดทั้งเรื่องเรียรที่ต้องดอป1ปีเราเสียใจที่ทำแม่ร้องไห้เราตัดสินใจที่จะโทรไปบอกเลิกเค้าเราก็เสียใจนะที่เราต้องบอกเลิกทั้งๆที่ยังรัก แต่เราก็ทำไม่ได้เรายังแอบติดต่อกันเลือกที่จะไม่เจอกันให้แม่เราตายใจ จนมาถึงวันที่31 ธันวา 56 เพื่อนเราได้ชวนเราไปจังหวัดนครสวรรค์ บ้านเพื่อนเราแต่อยู่ในตัวเมืองนะบ้านแฟนเราอยู่ห่าง60กิโล ไม่ขอบอกอำเภอ เราแอบโทรให้แฟนเรามาหาที่บ้านเพื่อนเราแล้วเรายังไปที่บ้านแฟนเราอีกกะว่านั่งรถจากลับจากบ้านแฟนกลับกรุงเทพทีเดียวเลยแต่มันไม่สวยอย่างที่คิดแม่เราเอาเบอร์แม่แฟนเราสาจากไหนไม่รู้น่าจะแอบเอาจากโทรศัพท์เราแม่เราโทรไปบอกแม่แฟนเราว่าให้แฟนเราเลิกยุ่งกับเราอธิบายไปยันเรื่องเสียการเรียนของเรา แต่เราก็รู้สึกผิดนะเพราะมันเป็นที่ตัวเราเองทำไมแม่ต้องไปโทษแฟนเราแม่ขู่ว่าถ้าเราไม่กลับบ้านภายในพร่งนี้จะตัดแม่ตัดลูกกับเรา ก่อนเราจะกลับแฟนเราจะต้องไปทำงานเค้าเหมือนไม่อยากไปตอนแรกจะให้เราอยู่รอเค้าจนเค้าจากที่ทำงานถ้าเราไม่รอเค้าเค้าไม่จะไม่ไปทำงาน จนเราใช้วิธีโกหกว่าเดี๋ยวเราจอกลับไปเคลียกับแม่ก่อนก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะมาหาเค้า เค้าให้เงินเรากลับบ้าน500 เพราะเราไม่มีเงินเลย แต่แล้วเราก็ผิดสัญญาเราห่างกันมาถึงทุกวันนี้ช่วงแรกเรายังติดต่อกันเค้าถามเราตลอดว่าทำไงถึงจะเอาชนะใจแม่เราได้เราใช้วิธีตัดความกังวลโดยการพูดไม่คิดว่าให้เค้ามาทำงานกรุงเทพ แล้วเค้าก็มาทำงานที่กรุงเทพจริงๆ เราไม่โอกาสเจอกันเลยเพราะมันอยู่ในช่วงเปิดเรียนเราเรียนหนักมากกล่งคืนเค้าทำงานแต่กลางคืนเรานอนกลางวันเราเรียนแต่กลางวันเค้านอนเราไม่มีโอาสแม้กระทั่งคุยโทรศัพท์กันจนวันนี้เดือนกุมภาปี58เราห่างกัน1ปีเต็มๆ เค้ามีแฟนใหม่แล้วแฟนเค้าทำงานที่เดียวกับเค้าที่บาร์ เราเกลียดเค้ามาก
ทำไมเค้าถึงทำกับเราได้ลงอยากจะมีใหม่ก็มีง่ายดายทำไมไม่คิดถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกันทำอะไรด้วยกันผ่านอะไรมาด้วยกันบ้าง ถ้าการที่เราไม่มีเวลาให้เค้าจนทำให้เค้ามีคนอื่นเราก็ไม่อยากมีความรักอีกต่อไปแล้วแหละ #ขอบคุณที่อ่านจนจบนะค่ะ
รักแท้แพ้ความห่างไกล
ตลอดที่คบกันมา 11 เดือน เราทั้งสองต่างมีความผูกพันธ์กันมากได้อยู่ร่วมกัน ได้ทำอะไรที่เราไม่เคยทำมาก่อนเค้าแคร์เรามาก5%ที่จะเกิดการทะเลาะกัน เราอยู่กับด้วยกันเหมือนฝันไปอ่ะ เราแอบไปอยู่กับเค้าที่จังหวัดนครสวรรค์ โดยที่ไม่บอกแม่ใช้วิธีปิดเครื่องโทรศัพท์ทุกครั้งอยู่ด้วยกันครั้งละ3-4 วันเราทำอย่างนี้มาตลอดที่คบกัน เข้าเดือนที่7 หลังๆก็จะอาทิตย์กว่าๆจนเราเสียการเรียนเลยแหละ ทุกอย่างกำลังไปได้สวย แต่เราดันมาจับได้ซะก่อนว่าเราโกหกแม่มาตลอดเพื่อแอบไปหาแฟนหลังๆแม่กรีดกันเราทั้งสองถึงขั้นด่าแฟนเรา เราสงสารแฟนเรามากเราได้แต่ปลอบเค้าเรากลัวว่าเค้าจะเลิกกับเราเพราะคำพูดแม่เรา แม่เราโกรธเรามากที่เราคบกับแฟนเราเพราะแฟนเราไม่ทำงานแล้วก็เล่นแต่เกมส์ แต่เค้าจะเล่นเฉพาะตอนที่ไม่ได้อยู่กับเรา หลังๆเราพยายามให้แฟนเราเอาชนะใจแม่เราให้ได้แต่ก็ไม่เป็นผล จนมาถึงวันที่16 พฤศจิกา 57 เป็นวันเกิดแฟนเราแล้ววันที่17 พฤศจิกา ก็จะเป็นวันลอยกระทงพอดีเค้าขอร้องให้เราไปหา เราไม่ได้เจอกัน1เดือนเกือบ2เดือน เรากล้าๆกลัวๆ แตเราก็ตัดสินใจไปเราใช้วิธีปิดเครื่องเหมือนทุกๆครั้งตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเรามีความสุขมากเค้าเป็นผู้ชายคนแรกที่เราได้ลอยกระทงด้วย แต่ คราวนี้มันไม่เหมือนอย่างทุกๆครั้งแม่เราโทรเข้าเบอร์แฟนเราได้ไงไม่รู้แม่เราบอกกับแฟนเราว่าถ้าเราไม่กลับบ้านภายในพรุ่งนี้จะแจ้งตำรวจจับแฟนเรา เราเลยต้องรีบกลับคราวนี้เราโดนกักตัวหนักกว่าเดิมแม่ด่าเราสารพัดทั้งเรื่องเรียรที่ต้องดอป1ปีเราเสียใจที่ทำแม่ร้องไห้เราตัดสินใจที่จะโทรไปบอกเลิกเค้าเราก็เสียใจนะที่เราต้องบอกเลิกทั้งๆที่ยังรัก แต่เราก็ทำไม่ได้เรายังแอบติดต่อกันเลือกที่จะไม่เจอกันให้แม่เราตายใจ จนมาถึงวันที่31 ธันวา 56 เพื่อนเราได้ชวนเราไปจังหวัดนครสวรรค์ บ้านเพื่อนเราแต่อยู่ในตัวเมืองนะบ้านแฟนเราอยู่ห่าง60กิโล ไม่ขอบอกอำเภอ เราแอบโทรให้แฟนเรามาหาที่บ้านเพื่อนเราแล้วเรายังไปที่บ้านแฟนเราอีกกะว่านั่งรถจากลับจากบ้านแฟนกลับกรุงเทพทีเดียวเลยแต่มันไม่สวยอย่างที่คิดแม่เราเอาเบอร์แม่แฟนเราสาจากไหนไม่รู้น่าจะแอบเอาจากโทรศัพท์เราแม่เราโทรไปบอกแม่แฟนเราว่าให้แฟนเราเลิกยุ่งกับเราอธิบายไปยันเรื่องเสียการเรียนของเรา แต่เราก็รู้สึกผิดนะเพราะมันเป็นที่ตัวเราเองทำไมแม่ต้องไปโทษแฟนเราแม่ขู่ว่าถ้าเราไม่กลับบ้านภายในพร่งนี้จะตัดแม่ตัดลูกกับเรา ก่อนเราจะกลับแฟนเราจะต้องไปทำงานเค้าเหมือนไม่อยากไปตอนแรกจะให้เราอยู่รอเค้าจนเค้าจากที่ทำงานถ้าเราไม่รอเค้าเค้าไม่จะไม่ไปทำงาน จนเราใช้วิธีโกหกว่าเดี๋ยวเราจอกลับไปเคลียกับแม่ก่อนก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะมาหาเค้า เค้าให้เงินเรากลับบ้าน500 เพราะเราไม่มีเงินเลย แต่แล้วเราก็ผิดสัญญาเราห่างกันมาถึงทุกวันนี้ช่วงแรกเรายังติดต่อกันเค้าถามเราตลอดว่าทำไงถึงจะเอาชนะใจแม่เราได้เราใช้วิธีตัดความกังวลโดยการพูดไม่คิดว่าให้เค้ามาทำงานกรุงเทพ แล้วเค้าก็มาทำงานที่กรุงเทพจริงๆ เราไม่โอกาสเจอกันเลยเพราะมันอยู่ในช่วงเปิดเรียนเราเรียนหนักมากกล่งคืนเค้าทำงานแต่กลางคืนเรานอนกลางวันเราเรียนแต่กลางวันเค้านอนเราไม่มีโอาสแม้กระทั่งคุยโทรศัพท์กันจนวันนี้เดือนกุมภาปี58เราห่างกัน1ปีเต็มๆ เค้ามีแฟนใหม่แล้วแฟนเค้าทำงานที่เดียวกับเค้าที่บาร์ เราเกลียดเค้ามาก