สับสนโคตรๆ ไม่เข้าใจว่าคือความรักหรือความสัมพันธ์แบบไหน และเป็นไปตอนไหน ช-ช

ขอเล่าก่อนว่าจริงๆผมก็คือผู้ชายปกติธรรมดาทั่วไปก็มีแฟน มีเพื่อนตามประสา แต่เพื่อนนี้จะมีน้อยหน่อยเพราะผมขี้อายเลยเข้ากะคนอื่นได้ยากหน่อย แต่ถ้าคนไหนเป็นเพื่อนแล้วจะรู้เลยว่าผมเกรียนมาก แต่ยิ่งโตเพื่อนก็ยิ่งห่างกันไปตามทางของมันเรื่อยๆ  ผมก็มีแฟนเป็นผู้หญิงมีคบมีเลิกตั้งแต่ ม.ปลายถึงมหาลัย แต่คนล่าสุดก็พึ่งมาห่างกันเมื่อสงกรานปีที่แล้ว และสุดท้ายก็เลิกกันไป(ไอที่บอกห่างสักพัก_พักของนี่คือตลอดไปสินะ(คิดในใจ)) ตอนนั้นก็เฟลมากรู้สึกเคว้งๆคือให้เค้าหมดทุกอย่าง ซื่อสัตย์ ไม่เคยโกหกเค้าเลย  แต่เค้าคงไปมีคนใหม่แหละเพราะผมก็หน้าตาไม่ได้ดีไรเลย ฐานะก็ปานกลางค่อนมาทางล่างด้วย ช่วงนั้นไปไหนมาไหนคนเดียวนานๆทีจะไปกะเพื่อน ผมชอบนั่งคิดไรไปเรื่อยตอนกลางคืน ตามที่โล่งๆรู้สึกเหมือนได้อยู่กับตัวเองจะมีสติขึ้น เรื่องเกิดเมื่อผมนั่งรถเมล์ช่วงกลางคืนแล้วไปเจอผู้ชายวันรุ่นคนนึงหน้าตี๋ๆเป็นคนเหนือ เค้านั่งเหล่ผมตลอดเวลาที่อยู่บนรถจนผมอึดอัด พอผมลงรถเค้าก็ลงตามมา เลยจะหันไปถามว่ามีอะไรไหมด้วยความโมโห แต่เค้าสวนกลับมาก่อนว่าผมขอเบอร์ได้ไหมอยากรู้จัก ตอนนั้นก็หันหลังกลับเพราะงงๆ ในหัวก็คิดว่าจะขอไปทำไรวะ แต่เค้าก็ตะโกนบอกมาว่ามันยากนะที่จะได้เจอกันอีก ให้เบอร์เค้าเถอะ ผมก็ให้ไปแบบงงๆ เรื่องยังไม่จบเค้าชวนกินข้าวร้านข้างทางระหว่างกินก็ไม่มีบทสนทนาใดๆนอกจากถามชื่อกับถามว่ามาทำไรแถวนี้ พอเสร็จเค้าก็บอกจะนั่งเปนเพื่อแต่ผมบอกไม่ต้องหรอกผมอยากอยู่คนเดียว ผมเลยเดินไปสักพักก็เข้าปั๊มไปเพื่อเข้าห้องน้ำปรากฏว่าเค้าตามมาด้วยและมายืนรอผมฉี่ ด้วยความที่ในหัวผมมีเรื่องราวเตมไปหมดสับสนไม่มีสติสตางรู้ตัวอีกทีผมเข้าไปในห้องน้ำกับเค้าสองคนโดยเค้ากำลังถอดกางเกงผม ตกใจ+อึ้งว่านี่มันคืออะไร เค้าก็พูดว่าให้ผมได้ช่วยคุณนะ ช่วงนั้นก็เคลิ้มด้วย พูดง่ายๆก็คือเสร็จไปครั้งนึง แต่ก็แอบรู้สึกว่าเจ๋งมาก แต่ผมก็รีบออกจากห้องน้ำไป เค้าก็โทหาผมหลายสายแต่ผมก็ไม่รับเพราะอายด้วย นี่คือครั้งแรกของผมกับผู้ชาย หลังจากนั้นก็มีอีกสี่ห้าครั้งตามที่สาธารณะต่างๆ กลับมานั่งคิดทุกคั้งที่เสร็จแล้วว่าเราเปนตัวไรวะ ชีวิตต้องการแค่นี้หรอก็โมโหตัวเองตลอด แต่ก็จะเป็นวัฏจักรวนเวียนไปแบบนี้ ทำเสร็จแล้วก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำอีก แต่พอมีโอกาสก็เอาอีก หลังๆมานี้มีคนคุยหลายคนทางเฟส(เฟสเก่าที่ไม่เล่นแล้ว ไม่มีรูปไม่มีข้อมูลใดๆ)คุยกันก็มีโทรมาเพื่อเรื่องอย่างว่าเท่านั้น ลืมบอกไปว่าระหว่างช่วงนี้ก็มีผู้หญิงเข้ามาคุยกับผมบ้างแต่ทำไมไม่รู้สึกอยากจิงจังเลยไม่รู้สงสัยจะฝังใจมั้ง

ล่าสุดมีคนทักผมมาทางเฟสก็อีรอปเดิมถามประวัติละก็จะชวนอย่างว่า แต่เค้าคุยดีมากอายุน้อยกว่าผมปีนึงเค้าโทรมาคุยกันสนุกมากคุยกัน 3-4ชั่วโมง สองสามวัน เค้าบอกไม่มีแฟนเพราะแฟนหาจิงใจยาก แต่มีคนคุยด้วยเฉยๆแต่ไม่จิงจัง วันนึงผมออกไปกลางคืนเลยแกล้งนัดเค้าเล่นๆ ปรากฎว่าเค้ามาและที่สำคัญเค้าเปนคนหน้าตาดีมากอีกอย่างดูเป็นผู้ชายเลยไม่มีท่าทางว่าจะเป็นเกย์เลย เราก็ไปกินเบียกันและผมก็ไปส่งเขา ปรากฏก็ไม่พ้นเรื่องอย่างว่าอีกอย่างทำกันตรงข้างทางด้วย ด้วยความเมาและคะนอง พอเสร็จผมก็กลับบ้าน ในใจก็คิดนะว่าก็เหมือนทุกคน ไม่มีใครจิงจังหรอก โลกออนไลน์กับความจริงใจละยิ่งเปนความสัมพันธ์แบบนี้ด้วย แต่หลังจากวันนั้นเค้าก็คุยกะผมปกติและท่าทางจะมากเกินกว่าเพื่อนด้วย คือเรานัดไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น ผมพูดตรงๆว่าโอเคกับเค้ามากจนแทบจะจริงจังแล้ว เล่าให้ฟังหมด ไม่โกหก แต่เค้าเป็นคนใจร้อนมาก มีเพื่อนเยอะมาก อีกอย่างไม่มีใครรูว่าเค้าเป็นอย่างงี้ซึ่งก็หัวอกเดียวกับผมเลย พอคุยกันได้ไม่กี่อาทิตย์ผมก็ชอบถามเรื่องความสัมพันธ์ของเรา ซึ่งเค้ามักจะโหโหทุกครั้งว่าทำไมชอบเร่งรีบ รวบรัด เค้าไม่อยากตัดสินใจเร็วเพราะเค้ามีอดีตที่ฝังใจ และไม่อยากผิดพลาดอีกเพราะเค้าก็ผ่านมาหลายคนมากกับเรื่องแบบนี้ ผมเคยบอกเค้าว่าผมรักเค้า(ไม่รู้กล้าบอกได้ไง)แต่เค้าพิมกลับมาอย่างไม่คิดว่า แต่เค้ายังไม่รู้สึก จากนั้นการโทรคุยก็ลดลงอย่างเหนได้ชัดจนเราไม่โทรคุยกันเลย ได้แต่แชทคุยกัน ณ ตอนนี้เราคุยกันปกติทางแชทเท่านั้น มีไปไหนมาไหนบ้างแต่ไม่บ่อย ผมมักจะรอเค้าแชทมาแต่เค้าจะตอบช้ามาก แรกๆคิดมาก แต่เค้าก็บอกว่าต้องอยู่กับเพื่อนและเพื่อนก็ไม่รู้ว่าเค้าเป็นเลยห้ามแชทเวลาอยู่กับเพื่อนเค้า เค้าชอบเน้นกับผมแบบจริงจังเสมอว่า อย่ามีคนอื่นต้องจิงใจกันแล้วทุกอย่างจะดีเอง ซึ่งผมอ่ะทำได้ทุกอย่างแต่แอบกลัวเค้านี่สิจะไปมีคนอื่น  ผมก็เพื่อนน้อยและอีกอย่างก็ปรึกษาเรื่องนี้ไม่ได้อยู่แล้วด้วยเลยอึดอัดนิดหน่อย เราตกลงกันว่าถ้าไปไหนมาไหนห้ามมีการแสดงว่าเราเปนอะไรจะต้องทำตัวเหมือนชายปกติที่เปนเพื่อนกัน อันนี้ผมสบายอยู่แล้ว สุดท้ายนี้ผมอยากจะรบกวนเพื่อนๆที่สละเวลาอ่านเรื่องราวไร้สาระของผมแนะนำว่าผมควรทำยังไงดี กับความรู้สึกนี้ ควรเลิกไปต่อ หรือหยุดฝันลมๆแล้งๆได้แล้ว  

ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลามาอ่านครับ