วายร้ายผู้โศกเศร้า กับ เรื่องเล่าปริศนา: Fairy Tale Bad end
รูปจาก www.booksmile.co.th
เช้าตรู่ วันจันทร์ฝนตกอันน่าหดหู่
คาเนสุเกะ กำลังนั่งรถโดยสารไปโรงเรียนเหมือนเช่นเคย ถ้าไม่อยากนั่งรถคนแน่นๆก็ต้องออกแต่เช้า
และได้พบกับ ฮิโยริ น้องสาวของเพื่อนสนิทบนรถ
ได้พูดคุยกันต่างๆนาๆ เริ่มจากหัวข้อธรรมดา ไปที่คดีเด็กนักเรียนหายตัวไปอย่างต่อเนื่อง
และ การหายตัวไปของ สิมุริ พี่ชายของฮิโยริ
มีข้อความทิ้งไว้ว่าจะหายไปซักสัปดาห์ แต่นี่เกินสัปดาห์ไปตั้งห้าวันแล้ว
ทั้งครอบครัวของฮิโยริก็เหลือแค่พี่ชายคนเดียวแล้วเพราะพ่อกับแม่เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้
“ไม่ใช่ว่าไปเป็นอาชญากร ตระเวณลักพาตัวแล้วฆ่าในคดีที่กำลังดังอยู่หรอกรึ”
ไม่ใช่เสียงของ คาเนสุเกะ หรือ ฮิโยริ ประโยคอัปมงคลมาจากชายที่นั่งอยู่เบาะข้างหลัง
“มี หนังสือภาพ ไหม” เค้าพูด
อะไรของมั….
ชายคนนั้นจับตัว ฮิโยริ ไป เอามือล้วงลงไปในคอของเธอ แล้วเอาปืนพกออกมา จากปากของฮิโยริ แล้วยิง
ไม่มีใครบาดเจ็บแต่เสียงปืนก็ทำให้สถานะการณ์บนรถตึงเครียดทันที
จู่ๆก็มีคนยื่ยโทรศัพท์มาให้ เห็นว่าขอสายคาเนสุเกะ
“ยืนขึ้น ฉันจะพาเธอไปจากที่นี่ เป้าหมายของเค้าไม่ใช่พวกเธอ”
“เธอมีสมุดภาพรึเปล่า”
พักนี้ไม่มีเรื่องใหม่ๆที่ถูกใจออกมาเลย สงสัยสำนักพิมพ์คงกะไปปล่อยของวันหนังสือแน่ๆ
ระหว่างนั้นได้เจอเรื่องนี้ที่ร้าน เลยขอลองซักหน่อย
แนวเรื่องของเรื่องนี้คือ Fairy Tale Bad end และพลังพิเศษจากตัวร้ายในเรื่องครับ
ประมาณ กลุ่มผู้ต่อสู้กับผู้มีพลังพิเศษที่ได้จากตัวร้ายของนิทานฉบับจบเห่
หลายคนคงทราบอยู่แล้วว่านิทานที่เราได้อ่านได้ยินกับบ่อยๆนั้นไม่มีตอนจบแบบที่เคยอ่านกันมา
เพราะนิทานเหล่านั้นมีไว้เพื่อสอนเด็ก ไม่ใช่เพื่อความบันเทิง
อย่างในเล่มหนึ่งนี้จะมีเรื่องราวของ หนูน้อยหมวกแดง เป็นหลัก
เด็กสาวสวมหมวกแดงที่ถูกหมาป่าล่อลวงและถูกกินในที่สุด
ไม่มีนายพราน ไม่มีความช่วยเหลือ
คนเขียนได้จับเอาเรื่องนี้มาเขียนเข้ากับแนวเรื่องของตัวเองได้ดีทีเดียว
มีการวางปมของตัวละครที่น่าสนใจและซับซ้อน แต่ก็ไม่ยากเกินไปสำหรับคนอ่านที่จะเดาเรื่องราวและคลายปมด้วยตัวเอง
บทสรุปก็เขียนออกมาได้ไม่เลวทีเดียว
ภาพประกอบนี่ ผมรู้สึกแปลกๆกับลายเส้นอยู่ แต่ผมก็ชอบเพราะเป็นภาพประกอบ LN ไม่กี่เรื่องที่ดูแล้วไม่รู้สึกว่า มันดูโล่งๆน่ะ
สรุป 3ดาวครับ เป็นการฆ่าเวลาที่ดี
[CR] LN Review, ฆ่าเวลากับ วายร้ายผู้โศกเศร้า กับ เรื่องเล่าปริศนา
รูปจาก www.booksmile.co.th
เช้าตรู่ วันจันทร์ฝนตกอันน่าหดหู่
คาเนสุเกะ กำลังนั่งรถโดยสารไปโรงเรียนเหมือนเช่นเคย ถ้าไม่อยากนั่งรถคนแน่นๆก็ต้องออกแต่เช้า
และได้พบกับ ฮิโยริ น้องสาวของเพื่อนสนิทบนรถ
ได้พูดคุยกันต่างๆนาๆ เริ่มจากหัวข้อธรรมดา ไปที่คดีเด็กนักเรียนหายตัวไปอย่างต่อเนื่อง
และ การหายตัวไปของ สิมุริ พี่ชายของฮิโยริ
มีข้อความทิ้งไว้ว่าจะหายไปซักสัปดาห์ แต่นี่เกินสัปดาห์ไปตั้งห้าวันแล้ว
ทั้งครอบครัวของฮิโยริก็เหลือแค่พี่ชายคนเดียวแล้วเพราะพ่อกับแม่เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้
“ไม่ใช่ว่าไปเป็นอาชญากร ตระเวณลักพาตัวแล้วฆ่าในคดีที่กำลังดังอยู่หรอกรึ”
ไม่ใช่เสียงของ คาเนสุเกะ หรือ ฮิโยริ ประโยคอัปมงคลมาจากชายที่นั่งอยู่เบาะข้างหลัง
“มี หนังสือภาพ ไหม” เค้าพูด
อะไรของมั….
ชายคนนั้นจับตัว ฮิโยริ ไป เอามือล้วงลงไปในคอของเธอ แล้วเอาปืนพกออกมา จากปากของฮิโยริ แล้วยิง
ไม่มีใครบาดเจ็บแต่เสียงปืนก็ทำให้สถานะการณ์บนรถตึงเครียดทันที
จู่ๆก็มีคนยื่ยโทรศัพท์มาให้ เห็นว่าขอสายคาเนสุเกะ
“ยืนขึ้น ฉันจะพาเธอไปจากที่นี่ เป้าหมายของเค้าไม่ใช่พวกเธอ”
“เธอมีสมุดภาพรึเปล่า”
พักนี้ไม่มีเรื่องใหม่ๆที่ถูกใจออกมาเลย สงสัยสำนักพิมพ์คงกะไปปล่อยของวันหนังสือแน่ๆ
ระหว่างนั้นได้เจอเรื่องนี้ที่ร้าน เลยขอลองซักหน่อย
แนวเรื่องของเรื่องนี้คือ Fairy Tale Bad end และพลังพิเศษจากตัวร้ายในเรื่องครับ
ประมาณ กลุ่มผู้ต่อสู้กับผู้มีพลังพิเศษที่ได้จากตัวร้ายของนิทานฉบับจบเห่
หลายคนคงทราบอยู่แล้วว่านิทานที่เราได้อ่านได้ยินกับบ่อยๆนั้นไม่มีตอนจบแบบที่เคยอ่านกันมา
เพราะนิทานเหล่านั้นมีไว้เพื่อสอนเด็ก ไม่ใช่เพื่อความบันเทิง
อย่างในเล่มหนึ่งนี้จะมีเรื่องราวของ หนูน้อยหมวกแดง เป็นหลัก
เด็กสาวสวมหมวกแดงที่ถูกหมาป่าล่อลวงและถูกกินในที่สุด
ไม่มีนายพราน ไม่มีความช่วยเหลือ
คนเขียนได้จับเอาเรื่องนี้มาเขียนเข้ากับแนวเรื่องของตัวเองได้ดีทีเดียว
มีการวางปมของตัวละครที่น่าสนใจและซับซ้อน แต่ก็ไม่ยากเกินไปสำหรับคนอ่านที่จะเดาเรื่องราวและคลายปมด้วยตัวเอง
บทสรุปก็เขียนออกมาได้ไม่เลวทีเดียว
ภาพประกอบนี่ ผมรู้สึกแปลกๆกับลายเส้นอยู่ แต่ผมก็ชอบเพราะเป็นภาพประกอบ LN ไม่กี่เรื่องที่ดูแล้วไม่รู้สึกว่า มันดูโล่งๆน่ะ
สรุป 3ดาวครับ เป็นการฆ่าเวลาที่ดี