ไปรักกันให้พอ ฉันรอไหว ?

เข้าเรื่องเลยนะค่ะจขกท.มีแฟนซึ่งคบกันมาตั้งแต่ม.ต้น แล้วประมาณม.3 จขกท.ก้พลาดท้องกับเค้าค่ะ มันเป้นความผิดพลาดมากที่สุดในชีวิตเลยคะ ตอยนั้นแฟนก้บอกว่าให้ไปทำแท้ง เราใจนึงก้อยากทำอีกใจก้ไม่อยากทำ แต่แม่เพิ่งจะมารตอนประมาณ 6เดือน จะให้ทำแท้งก้คงไม่ได้ ตอนแรกมีแค่แม่เราค่ะที่รุ้ แม่ช่วยเราปิดเรื่องนี้กับพ่อท่านกลัวว่าเราจะไม่ได้เรียนหนังสือ ท่านก้ส่งเราไปอยู่กับพี่สาวที่เพชรบูรณ์ พ่อเราพอรุ้ว่าเราไปเพชรบูรณก้ตีแม่เราค่ะ ตอนนั้นเสียใจมากที่ทำให้แม่เจ้บ พี่สาวเราจะรับลูกเราไปเลี้ยงเพราะพี่สาวเรามีฐานะดี ทางญาติฝ่ายชายเองก้อยากให้ลูกเราไปกับพี่สาว แต่เราก้ไปอยู่กับพี่สาวเราไม่ได้ เลยกลับมาที่จังหวัดของเรา แม่ก้พาเราไปอยู่ที่บ้านฝ่ายชาย จนเราคลอด พอเราคลอดตัวเล็กได้แค่18วัน เราก้ต้องมาบ้านเพื่อทำเรื่องเรียนต่อ ตอนนั่นเราคลอดเดือนมีนาค่ะ รร.ปิดพอดี แต่เราก้ไปดูลูกทุกเสาอาทิตย ไปเช้าเย้นกลับเพราะพ่อยังไม่รุ้แล้วท่านก้ไม่ให้เราไปค้างที่ไหน ตอนนี้ตัวเล็ก2ขวบแล้วค่ะ แล้วก็อยู่กับฝ่ายชาย ย่าเป็นคนเลี้ยง แต่เราก้ยังมีโอกาสได้เรียนหนังสือน่ะคะ ฝ่ายชายเองก้ยังไปรร.ตามปกติ แต่เรื่องมันเกิดเมื่อปีที่แล้วประมาณเดือนมีนา แฟนเราเค้านอกใจเรา ไปคบกับเพื่อนในห้องของเค้า แต่ตอนนั้นเราไม่ยอมค่ะตามระรานทุกอย่างทุกทาง ช่วงนั้นเป้นช่วงที่แม่เราเข้าโงพยาบาลพอดีค่ะ เรานี้เคลียดมากๆเค้าไม่เคยนอกใจเราขนาดนี้เลย เราก้คิดๆน้ะค่ะว่าถ้าแม่ไม่เข้าโรงบาลนิ้ เราต้องฆ่าตัวตายแน่ๆ เราไม่เคยเจ้บอะไรขนาดนั้นเลยค่ะ แต่พอเราระรานเรื่อยๆเค้าก้หยุดค่ะ เค้าเลิกกับผญ.คนนั้น หลังจากนั้นเราก้เอาคืนด้วยการคุยกับคนอื่นเผื่อเค้าจะหึงเราบ้าง แต่คิดผิดค่ะ เค้าไม่คิดจะสนใจเลยด้วยซ้ำ ตอนนั้นเราเอารูปลูกเราตั้งปกในเฟสบุ๊ค แฟนเราเค้าให้พี่เค้าโทมาด่าเรา เพราะเพื่อนๆเค้ายังไม่รู้ค่ะว่าเค้ามีลูกแล้ว อีกอย่างเค้าก้กลัวทางรร.จะไล่ออกด้วยมั้ง แต่เราคิดว่าเค้าอายมากกว่าที่มีลูกแล้ว เค้าเคยบอกกับเราตอนให้เราไปทำแท้ง ว่าเราอ่ะใช้ชีวิตวัยรุ่นไม่คุ้มเอาซ่ะเลย แต่เราก้คิดว่าชีวิตวัยรุ่นของเราพังตั้งแต่มีลูกแล้วล่ะค้ะ หลังจากนั้นพี่เค้ามาด่าเราเราก้เลิกติดต่อทุกเส้นทาง เราเสียใจตลอด คิดถึงลูกตลอด ตอนลอยกระทงปีที่แล้วเราได้ประกวดนางนพมาศได้ที่1เราก้เอาเงินรางวัลไปซื้อของซื้อนมให้ลูกเรา เราเพิ่งได้ติดต่อเค้าอีกทีก้ตอนประมาณพศจิกายน เค้าบอกว่าเค้าอยากมาคืนกับเราอีก ตอนนั้นเราดีใจมากๆเรยค่ะ เพราะเราเองก้รักเค้ามากก แต่ก้มีเพือนของเค้าทักมากบอกเราว่า เค้าไปจีบอยู่กับผญ.ในห้องเดียวกับเค้า แล้วที่เค้ามาบอกเรานี้มันคือไร? เรางงมากช๊อคจนทำไรไม่ถูกเลย พอไปถามเค้าก้อารมณ์เสียใส่กลบเกือนความผิด เรานี้เสียใจมากๆค่ะ เราเลยหยุดติดต่อกับเค้าเราเคยลองคุยกับคนใหม่ เผื่อว่าอะไรๆจะดีขึ้นแต่เปล่าเลยค่ะ ทุกอย่างกลับแย่กว่าเดิม ตอนนี้เราเพิ่งกลับไปคุยกับเค้า แต่คงไม่ทันแล้วค่ะ เค้าชอบผญ.คนนั้นไปแล้ว เรานี้กลับมาร้องไห้หนักเหมือนเมื่อก่อน อีกเสียใจจนไม่คิดจะทำไรแล้วค่ะ เราไม่อยากเห็นเค้ารักคนอื่น เรื่องนี้ก้คงผิดที่เราปล่อยมือเค้านานเกินไป ครั้งนี้เราไม่คิดจะไประรานไรเค้าอีก แต่เราเลือกที่จะรอ เราจะรออยู่ตรงนี้ เราให้เค้ากลับมาหาเรา ถึงใครจะว่างมงายก้เถอะ แต่เราก้รักใครไม่ได้อีกแล้ว ที่บ้านฝ่ายชายเค้าไม่ยอมให้ลูกเราเรียกเราว่าแม่ แต่ให้ไปเรียกพี่สาวของแฟนเราว่าแม่แทน ลองคิดดูน้ะค่ะ ลูกของเราเราอุ้มท้องมา9เดือนแตกลับเรียกเราว่าพี่ เราก้อยากให้ลูกเราเรียกเราว่าแม่บ้าง คอนนี้เราอายุแค่17 เรียนปวช.ปี2 แต่กลับต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ เรื่องความรักนี้มันไม่ง่ายเลย  เรายอมให้เค้าได้ทุกอย่าง ทำเพื่อเค้าได้ทุกอย่าง อยากให้เค้ามีความสุขมากๆ เดือนหน้าจะถึงวันเกิดลธกเราแล้ว ตอนแรกว่าจะซื้อของขวัญไปให้ลูก เราขอเลือกฝากแม่เราเอาไปให้ดีกว่า เราไม่อยากเจอหน้าเค้า เราจะใจอ่อนทุกครั้ง ทำไมถึงมีแต่เราที่ต้องเจ้บ เกลียดตัวเองจริงๆค่ะ
#ช่วยแชร์กันหน่อยน่ะค่ะ อยากให้อุทาหรณ์เกี่ยวกับความรักว่ามันไม่ได้สวยงามเหมือนที่วาดฝันไว้ อยากให้ทุกคนคิดให้ดี ความเสมอต้นเสมอปลายไม่ได้มีกับทุกคนหรอกน้ะค่ะ .