เอิ่ม..ตามข้างบนเลยน้าาา
คือเรากับแฟนชอบทะเลาะกันแต่ไม่บ่อยมากส่วนมากงอลๆมากกว่า
เมื่อสองวันที่ผ่านจุดเริ่มทะเลาะก็มาจากงอลๆนี่แหละงอแงแฟนไม่มีเวลาให้เราก็เลยเริ่มพูดเริ่มเคลียแต่มันไม่ได้ผลต่างคนต่างไม่เข้าใจง่ายๆก็เหตุผลไม่ตรงกันจ้าาาาาา
เริ่มทะเลาะกันแรงขึ้นแฟนเราเริ่มปาข้าวของเริ่มโมโหแรงขึ้นเตะโต๊ะ(โต๊ะญี่ปุ่น)โน๊ตบุ๊คปลิวเลยจ้า เราได้แต่อึ้งบอกไม่ถูก เราได้แต่เก็บเสื้อผ้าจะหนี แฟนก็เดินไปดูดบุหรี่นอกห้อง เราก็เก็บของเสดแต่งตัวเสดแฟนเข้ามาพอดี แล้วบอกว่าถ้าจะไปก็โืทบอกแม่ก่อน แล้วตอนเช้าจะไปส่ง เอาจริงๆตอนนั้นมันมีแต่อารมย์โมโหอยากไปจากตรงนั้นไม่อยากอยู่ไม่อยากเห็นหน้า เราไม่ฟังวิ่งออกหลังบ้านเขาตามมาขวางประตูบ้านไว้ไม่ให้ไปกระชากเราจนสร้อยเราขาด เราทนแรงไม่ไหว
มาสงบสติอยู่ที่ห้อง..
แฟนก้อพูดพร่ำเพ้อ ให้กลับไปคิดดีๆถ้าจะไปจะไม่ห้ามแต่ต้องเป็นตอนเช้าแต่ให้คิดดีๆ จะทำอะไรสงสารแม่มั้ง
เราไม่ฟังเปิดเพลงดังๆ ทำไมสนใจแฟนก็นอนร้องไห้พูดกับหมาที่เลี้ยงไว้ด้วยกันว่า อย่าดื้อน้ะแม่ไม่อยู่แล้ว แล้วหมาก็เดินมาหาเราเหมือนจะรู้มาอ้อนเราเราก้อได้แต่ร้องไห้ คิดกลับไปหลายๆอย่าง
- ดีแค่ไหนแล้วที่ได้รักกับคนที่เรารักจริงๆ
-ดีแค่ไหนแล้วที่เขารับเราไดัทุกเรื่อง
-ดีแค่ไหนที่วันๆไม่ทำอะไรมีแต่นอนใช้ตัง
-ดีแค่ไหนแล้วตกเย็นกลับมาแล้วมีคนยื้นเงินให้ทุกบาท
เราเริ่มคิดทุกๆอย่างแต่แฟนก็ยังร้องไห้อยู่ เขาเริ่มเข้ามากอดแล้วบอกเราว่า "กลับไปอยู่บ้านกับพ่อน่ะ ห้ามไปไหน จะไปไหนบอกเขาด้วย ดูแลตัวเองดีๆนะ" เราร้องไห้เราเลยตอบไปว่า "ถ้าเค้าไปเราก้อคงเลิกกัน" แฟนตอบว่า"ไม่เห็นจะเกี่ยวตรงไหนเลย"
เรากอดแฟนแน่นมากบอกว่าไปว่าเรามีอะไรจะบอก แฟนก็รอฟัง สตั้นอยู่ประมาณ1นาที เรากอดแฟนแล้วร้องไห้บอกว่าเค้าไม่อยากไป เค้าอยู่ไม่ได้. แฟนบอกว่าก้อไม่ต้องไปเค้าไม่อยากให้ไปอยู่แล้ว อยู่กับเขาที่นี่ เค้าไม่อยากให้ตัวเองลำบาก เค้าทำทุกอย่างก็เพื่อตัวเอง ตัวเองอยากได้อะไรเค้าก็หาให้ทุกอย่าง เค้ารักตัวเอง จำวันที่เราไม่มีตัวแล้วนั่งกินมาม่าด้วยกันได้ไหม ตัวเองยอมลำบากเพื่อเค้าทนลำบากกับเค้าได้
เรานี่ร้องไห้หนักมากจากนั้นก็เริ่มคุยกันดีๆ ตื่นขึ้นมาไม่ต้องพูดถึงเลยเขาก็เริ่มปรับตัวทำน่าที่แฟนที่ดีมากๆ เคยพูดกับตัวเองหลายๆครั้ง ว่าโชคดีแค่ไหนที่มีแฟนแบบนี้ทะเลาะกันคืนดีกันทุกครั้ง รักกันเหมือนเดิม โชคดีมากๆ
ใครที่มีแฟนแบบนี้รักษาไว้ดีๆนะค้ะ
เวลาเลิกทะเลาะจะรักกันมากกว่าเดิม หรอ?
คือเรากับแฟนชอบทะเลาะกันแต่ไม่บ่อยมากส่วนมากงอลๆมากกว่า
เมื่อสองวันที่ผ่านจุดเริ่มทะเลาะก็มาจากงอลๆนี่แหละงอแงแฟนไม่มีเวลาให้เราก็เลยเริ่มพูดเริ่มเคลียแต่มันไม่ได้ผลต่างคนต่างไม่เข้าใจง่ายๆก็เหตุผลไม่ตรงกันจ้าาาาาา
เริ่มทะเลาะกันแรงขึ้นแฟนเราเริ่มปาข้าวของเริ่มโมโหแรงขึ้นเตะโต๊ะ(โต๊ะญี่ปุ่น)โน๊ตบุ๊คปลิวเลยจ้า เราได้แต่อึ้งบอกไม่ถูก เราได้แต่เก็บเสื้อผ้าจะหนี แฟนก็เดินไปดูดบุหรี่นอกห้อง เราก็เก็บของเสดแต่งตัวเสดแฟนเข้ามาพอดี แล้วบอกว่าถ้าจะไปก็โืทบอกแม่ก่อน แล้วตอนเช้าจะไปส่ง เอาจริงๆตอนนั้นมันมีแต่อารมย์โมโหอยากไปจากตรงนั้นไม่อยากอยู่ไม่อยากเห็นหน้า เราไม่ฟังวิ่งออกหลังบ้านเขาตามมาขวางประตูบ้านไว้ไม่ให้ไปกระชากเราจนสร้อยเราขาด เราทนแรงไม่ไหว
มาสงบสติอยู่ที่ห้อง..
แฟนก้อพูดพร่ำเพ้อ ให้กลับไปคิดดีๆถ้าจะไปจะไม่ห้ามแต่ต้องเป็นตอนเช้าแต่ให้คิดดีๆ จะทำอะไรสงสารแม่มั้ง
เราไม่ฟังเปิดเพลงดังๆ ทำไมสนใจแฟนก็นอนร้องไห้พูดกับหมาที่เลี้ยงไว้ด้วยกันว่า อย่าดื้อน้ะแม่ไม่อยู่แล้ว แล้วหมาก็เดินมาหาเราเหมือนจะรู้มาอ้อนเราเราก้อได้แต่ร้องไห้ คิดกลับไปหลายๆอย่าง
- ดีแค่ไหนแล้วที่ได้รักกับคนที่เรารักจริงๆ
-ดีแค่ไหนแล้วที่เขารับเราไดัทุกเรื่อง
-ดีแค่ไหนที่วันๆไม่ทำอะไรมีแต่นอนใช้ตัง
-ดีแค่ไหนแล้วตกเย็นกลับมาแล้วมีคนยื้นเงินให้ทุกบาท
เราเริ่มคิดทุกๆอย่างแต่แฟนก็ยังร้องไห้อยู่ เขาเริ่มเข้ามากอดแล้วบอกเราว่า "กลับไปอยู่บ้านกับพ่อน่ะ ห้ามไปไหน จะไปไหนบอกเขาด้วย ดูแลตัวเองดีๆนะ" เราร้องไห้เราเลยตอบไปว่า "ถ้าเค้าไปเราก้อคงเลิกกัน" แฟนตอบว่า"ไม่เห็นจะเกี่ยวตรงไหนเลย"
เรากอดแฟนแน่นมากบอกว่าไปว่าเรามีอะไรจะบอก แฟนก็รอฟัง สตั้นอยู่ประมาณ1นาที เรากอดแฟนแล้วร้องไห้บอกว่าเค้าไม่อยากไป เค้าอยู่ไม่ได้. แฟนบอกว่าก้อไม่ต้องไปเค้าไม่อยากให้ไปอยู่แล้ว อยู่กับเขาที่นี่ เค้าไม่อยากให้ตัวเองลำบาก เค้าทำทุกอย่างก็เพื่อตัวเอง ตัวเองอยากได้อะไรเค้าก็หาให้ทุกอย่าง เค้ารักตัวเอง จำวันที่เราไม่มีตัวแล้วนั่งกินมาม่าด้วยกันได้ไหม ตัวเองยอมลำบากเพื่อเค้าทนลำบากกับเค้าได้
เรานี่ร้องไห้หนักมากจากนั้นก็เริ่มคุยกันดีๆ ตื่นขึ้นมาไม่ต้องพูดถึงเลยเขาก็เริ่มปรับตัวทำน่าที่แฟนที่ดีมากๆ เคยพูดกับตัวเองหลายๆครั้ง ว่าโชคดีแค่ไหนที่มีแฟนแบบนี้ทะเลาะกันคืนดีกันทุกครั้ง รักกันเหมือนเดิม โชคดีมากๆ
ใครที่มีแฟนแบบนี้รักษาไว้ดีๆนะค้ะ