ผมกับแฟนเราคบกันมาจะครึ่งปีแล้วครับ แต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน อยู่กันคนละจังหวัด ผมอยู่กทม. ส่วนแฟนอยู่อีกจังหวัดนึง เราใช้วิธีโทรหากัน ใช้ไลน์คุยกันทุกวัน เจอกันบ้างเมื่อเราทั้งคู่ว่างพร้อมกัน ผมขอบอกก่อนว่าผมเป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง และชอบคิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้า อาจจะต้องอยู่คนเดียวมานานก็เป็นได้ แต่สิ่งที่ผมเริ่มจะรู้สึกแย่กับการคบกันคือ
ทุกวันผมจะทำงานกลับบ้านค่อนข้างดึก บางวันก็ไม่ได้นอน บางวันถึงห้องได้ก็แทบคลานขึ้นเตียง
เมื่อก่อนผมถึงห้องก็จะอาบน้ำดูหนังหาไรกินแล้วก็นอน แต่เดี๋ยวนี้พอถึงห้องผมก็ต้องรับสายโทรศัพท์ของแฟน ซึ่งแฟนผมก็จะเหมือนว่าตั้งเวลาโทรมาได้จังหวะพอดีทุกที คือพอผมไขห้องปุ๊บมีสายเข้าปั๊บ แล้วผมก็จะต้องคุยยาวเป็นชั่วโมง อยากไปอาบน้ำ อยากไปหาไรก็ต้องคุยก่อน เพราะเกรงใจแฟนว่าเค้าอุตส่าห์โทรมา แต่พอมันนานๆเข้ามันก็ชักอย่กับตัวเองบางวันอยากนอนแต่หัวค่ำก็ต้องมานั่งคุยโทรศัพท์ แล้วคุยทีเป็นชั่วโมง เค้าก็เคยถามผมนะครับว่าจะไปทำอะไรก่อนมั้ย ผมก็ได้ปค่ปฎิเสธไปว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวรอไปทำทีเดียวเลย ทีนี่ก็ยาวกันเลยครับ สุดท้ายทุกครั้งจะจบด้วยง่วงแล้วที่รักร้องเพลง/เล่านิทานให้เค้าฟังหน่อย บางวันผมเหนื่อยมากและผมก็บอกเค้าก่อนแล้วว่าวันนี้ผมเหนื่อยจัง แต่สุดท้ายเค้าก็บอกให้ผมร้องเพลง/เล่านิทาน เหมือนเดิม แรกๆผมก็คิดว่าเค้าคงเหงาก็ไม่เป็นไรถ้านานครั้ง แต่นี่ทุกวัน บางวันผมทำงานข้ามวันซึ่งเค้าก็รู้ ผมก็เหนื่อยและง่วงมาก แต่ก็ต้องทำอยู่ดี เหมือนได้แค่บอกและเค้าก็รับรู้ไปงั้นๆแหล่ะ ทุกวันเค้าต้องหลับคาสายสนทนากับผม มีอยู่วันนึงผมทำงานข้ามวัน ก่อนกลับผมก็ไลน์หาเค้าว่า ยังไม่ได้นอนเลย ง่วงมากถึงห้องคงนอนเลยนะ ปรากฏว่าเค้าก็โทรมาขณะผมหลับ พอผมตื่นคุยด้วยผมก็คิดว่าเค้าคงเป็นห่วงเราคงโทรมาถาม แต่เปล่าครับโทรมาบอกผมว่า เค้าปวดหัว นอนไม่หลับเล่านิทานให้ฟังหน่อย คุณคิดว่าผมทำไงครับ ผมก็เปิดโทรศัพท์หานิทานอ่านให้ฟังจนเค้าหลับ ผมถึงได้นอนต่อ ส่วนมากการคุยโทรศัพท์ของเราเนื้อหาก็ไม่ค่อยมีไรใหม่หรอกครับ เค้าปวดหัว งานไม่เสร็จ เงินไม่พอใช้ เบื่อที่บ้าน เบื่องานที่ทำ ผมก็ต้องค่อยให้กำลังใจเชียร์อัพตลอด ส่วนมากนานๆครั้งจะมีปัญหาของผมมั้งก็มีบ้างนะครับที่เค้าจะอยากรู้เรื่องผมเค้าก็จะบอกว่า เล่าเรื่องที่รักให้ฟังสิ ผมนี่อึ้งเลย แล้วก็ได้แค่บอกว่าก็เหมือนๆเดิมแหล่ะ คือเคยสงสัยว่าทำไมเค้าไม่ถามเราดีๆว่ะ เช่นวันนี้งานเยอะมั้ย หัวหน้าว่าไง น้องที่ทำงานเป็นไง ส่วนปัญหาผมจะมีแค่เรื่อง โดนหัวหน้าเพ่งเล็งเรื่องมาสาย นอกนั้นจะเป็นการรับฟังปัญหามากกว่า บางทีมันก็ทำให้ผมคิดนะครับว่า ทำไมปัญหามันเยอะจังว่ะ แรกๆก็นึกว่าเค้าคงเหงา แต่พอผมมาคิดอีกมุมนึงเค้าอยู่กับที่บ้านทั้งพ่อแม่ น้องเค้า ส่วนผมอยู่คนเดียวผมน่าจะเหงามากกว่าสิ คือบางทีผมก็อยากได้กำลังใจนะ บางทีผมก็เหนื่อยนะ บางทีผมก็อยากให้มีคนมาเชียร์อัพผมบ้างนะ อย่าคุยแต่ปัญหาตัวเองนักเลย ผมฟังแล้วจากเหนื่อยนี่ยิ่งหดหู่ไปกันใหญ่ เฮ้ออออออ แล้วแบบนี้ผมจะผิดมั้ยครับถ้าสักวันผมทนไม่ไหวแล้วเลิกกับเค้า ผมไม่อยากทะเลาะครับ ไม่อยากให้เค้าต้องมาเปลี่ยนอะไรเพราะผม แต่ก็ไม่อยากให้มันนานจนถลำลึกไปมากกว่านี้ครับ
ผมจะผิดมากมั้ยครับ...ถ้าผมเลิกกับแฟนด้วยเหตุผลแบบนี้???
ทุกวันผมจะทำงานกลับบ้านค่อนข้างดึก บางวันก็ไม่ได้นอน บางวันถึงห้องได้ก็แทบคลานขึ้นเตียง
เมื่อก่อนผมถึงห้องก็จะอาบน้ำดูหนังหาไรกินแล้วก็นอน แต่เดี๋ยวนี้พอถึงห้องผมก็ต้องรับสายโทรศัพท์ของแฟน ซึ่งแฟนผมก็จะเหมือนว่าตั้งเวลาโทรมาได้จังหวะพอดีทุกที คือพอผมไขห้องปุ๊บมีสายเข้าปั๊บ แล้วผมก็จะต้องคุยยาวเป็นชั่วโมง อยากไปอาบน้ำ อยากไปหาไรก็ต้องคุยก่อน เพราะเกรงใจแฟนว่าเค้าอุตส่าห์โทรมา แต่พอมันนานๆเข้ามันก็ชักอย่กับตัวเองบางวันอยากนอนแต่หัวค่ำก็ต้องมานั่งคุยโทรศัพท์ แล้วคุยทีเป็นชั่วโมง เค้าก็เคยถามผมนะครับว่าจะไปทำอะไรก่อนมั้ย ผมก็ได้ปค่ปฎิเสธไปว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวรอไปทำทีเดียวเลย ทีนี่ก็ยาวกันเลยครับ สุดท้ายทุกครั้งจะจบด้วยง่วงแล้วที่รักร้องเพลง/เล่านิทานให้เค้าฟังหน่อย บางวันผมเหนื่อยมากและผมก็บอกเค้าก่อนแล้วว่าวันนี้ผมเหนื่อยจัง แต่สุดท้ายเค้าก็บอกให้ผมร้องเพลง/เล่านิทาน เหมือนเดิม แรกๆผมก็คิดว่าเค้าคงเหงาก็ไม่เป็นไรถ้านานครั้ง แต่นี่ทุกวัน บางวันผมทำงานข้ามวันซึ่งเค้าก็รู้ ผมก็เหนื่อยและง่วงมาก แต่ก็ต้องทำอยู่ดี เหมือนได้แค่บอกและเค้าก็รับรู้ไปงั้นๆแหล่ะ ทุกวันเค้าต้องหลับคาสายสนทนากับผม มีอยู่วันนึงผมทำงานข้ามวัน ก่อนกลับผมก็ไลน์หาเค้าว่า ยังไม่ได้นอนเลย ง่วงมากถึงห้องคงนอนเลยนะ ปรากฏว่าเค้าก็โทรมาขณะผมหลับ พอผมตื่นคุยด้วยผมก็คิดว่าเค้าคงเป็นห่วงเราคงโทรมาถาม แต่เปล่าครับโทรมาบอกผมว่า เค้าปวดหัว นอนไม่หลับเล่านิทานให้ฟังหน่อย คุณคิดว่าผมทำไงครับ ผมก็เปิดโทรศัพท์หานิทานอ่านให้ฟังจนเค้าหลับ ผมถึงได้นอนต่อ ส่วนมากการคุยโทรศัพท์ของเราเนื้อหาก็ไม่ค่อยมีไรใหม่หรอกครับ เค้าปวดหัว งานไม่เสร็จ เงินไม่พอใช้ เบื่อที่บ้าน เบื่องานที่ทำ ผมก็ต้องค่อยให้กำลังใจเชียร์อัพตลอด ส่วนมากนานๆครั้งจะมีปัญหาของผมมั้งก็มีบ้างนะครับที่เค้าจะอยากรู้เรื่องผมเค้าก็จะบอกว่า เล่าเรื่องที่รักให้ฟังสิ ผมนี่อึ้งเลย แล้วก็ได้แค่บอกว่าก็เหมือนๆเดิมแหล่ะ คือเคยสงสัยว่าทำไมเค้าไม่ถามเราดีๆว่ะ เช่นวันนี้งานเยอะมั้ย หัวหน้าว่าไง น้องที่ทำงานเป็นไง ส่วนปัญหาผมจะมีแค่เรื่อง โดนหัวหน้าเพ่งเล็งเรื่องมาสาย นอกนั้นจะเป็นการรับฟังปัญหามากกว่า บางทีมันก็ทำให้ผมคิดนะครับว่า ทำไมปัญหามันเยอะจังว่ะ แรกๆก็นึกว่าเค้าคงเหงา แต่พอผมมาคิดอีกมุมนึงเค้าอยู่กับที่บ้านทั้งพ่อแม่ น้องเค้า ส่วนผมอยู่คนเดียวผมน่าจะเหงามากกว่าสิ คือบางทีผมก็อยากได้กำลังใจนะ บางทีผมก็เหนื่อยนะ บางทีผมก็อยากให้มีคนมาเชียร์อัพผมบ้างนะ อย่าคุยแต่ปัญหาตัวเองนักเลย ผมฟังแล้วจากเหนื่อยนี่ยิ่งหดหู่ไปกันใหญ่ เฮ้ออออออ แล้วแบบนี้ผมจะผิดมั้ยครับถ้าสักวันผมทนไม่ไหวแล้วเลิกกับเค้า ผมไม่อยากทะเลาะครับ ไม่อยากให้เค้าต้องมาเปลี่ยนอะไรเพราะผม แต่ก็ไม่อยากให้มันนานจนถลำลึกไปมากกว่านี้ครับ