ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่าอ่านเรื่องราวชีวิตของคนอื่นมาเยอะ ให้คำปรึกษาคนก็เยอะ
จนมาเจอกับตัวเองจริงๆ แอบหลุดโลกไปพักนึงค่ะ
เราพึ่งเคยโพสต์เป็นครั้งแรกนะคะ
เริ่มเลยแล้วกัน
คือเรากับเค้าพึ่งเลิกกันค่ะ ประมานเกือบเดือน เค้าเป็นคนบอกเลิก ทิ้งเราไปเพราะมีคนใหม่ค่ะ
เรื่องราวความรักของเรา
เค้าเป็นคนที่เราแอบชอบมาก่อนค่ะ ประมาน 7 ปีก่อน เราเคยคุยๆกันมาครั้งนึง แต่ด้วยความเป็นเด็ก นะยะทาง อะไรหลายๆอย่าง เราเลยเลิกคุยกันไป เค้าก็คุยกับคนใหม่ ช่วงที่คุยกับเราเนี่ยน่าจะเหงาเลยคุย ตอนนั้นเราไม่เสียใจมากค่ะ เพราะตัวเราเองก็คิดว่ามันห่างกันมาก ใช้ชีวิตเหมือนเดิมกับเพื่อนๆ สมัยนั้นโซเชียลยังไม่มีมาก เลยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นยังไง จนวันนึงเราไปเจอhi5. ของเค้า(เค้าเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา) ลงรูปแฟน ดูรักกันมากเลย เราก็แอบเจ็บนะคะ แต่ก็นิดเดียว หลังจากนั้นเราก็เข้ามหาลัย ชีวิตเรามีความสุขกับเพื่อน จนลืมมีแฟน
ความเจ็บมันเริ่มจากตรงนี้แหล่ะค่ะ
7ปีต่อมา เราเรียนจบพอดี ช่วงเวลาที่เรารองานทำ เพื่อนก็เริ่มแยกย้ายกันไป เค้าก็กลับมาค่ะ กลับมาเพราะเห็นfacebook ของเราไปเม้นต์ให้เพื่อนของเรา
เค้าเลยแอดเรามา แล้วมาคุยด้วย จากที่ช่วงนั้นเราว่างงาน เราเลยเริ่มคุยกับเค้าอีกครั้ง คุยทุกวัน ทุกเวลา ด้วยที่เราเคยชอบเค้าอยู่แล้ว ความสัมพันธ์เลยค่อนข้างไปด้วยดี แต่ก่อนจะตกลงคบกันเป็นแฟนเราร้องไห้กับเค้า เพราะเรากลัวเสียใจ เค้าก็ปลอบทุกวิถีทาง(คนมันอยากได้นี่เนอะ) เราเลยตกลงคบเป็นแฟน
คบกันมาได้สักพักเขาก็ขอเราขึ้นสถานะค่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่ยอม เค้าก็ตามใจ ลืมบอกไปว่าตอนนั้นเค้ามาทำงานที่ชลบุรี ส่วนเราอยู่กรุงเทพค่ะ โทรคุยกันทุกวัน เราทะเลาะกันค่อนข้างบ่อย เพราะเราและเค้าค่อนข้างงี่เง่า ในตอนนั้นเค้าเริ่มแสดงความเห็นแก่ตัวมาบ้างแล้วค่ะ เช่น จะมาหาเรากลัวไปไม่ถูกเจอกันที่อนุเสาวรีย์แทนซึ่งเราก็โอเคเพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้บอกที่บ้านค่ะ ไม่ยอมมาเจอพ่อแม่บอกว่ายังไม่พร้อมเราก็ให้โอกาสค่ะ ไม่มางานรับปริญญาเพราะกลัวไปแล้วไม่ได้เจอเรา บอกจะมาหางานใกล้ๆกันแต่พอใกล้ๆเราถามเค้าบอกว่าจะไปยังไง สมัครงานจะไปพักที่ไหนพักกับเธอหรอ คือ?.......
*ปล.เราไม่เคยมีอะไรกันค่ะ
งานของเราต่างกันค่อนข้างเยอะค่ะ
เราก็คบกันมาเรื่อยๆเจอกันเดือนล่ะครั้ง เรามีเหงาบ้างค่ะ แต่เราก็พอใจที่มันเป็นแบบนี้รู้สึกว่าเป็นคนไม่ติดแฟนค่ะ ทะเลาะกันบ่อย เราบอกเลิกบ่อย(แต่ไม่เคยทำได้) มีคนเข้ามาคุยกับเราแต่เรารักเค้ามากเราเลยไม่คุยค่ะ จนเรามั่นใจต้นเดือนมกราคม เราจึงบอกเค้าให้ขึ้นสถานะคบกันนะ. เพราะเราคิดว่าไม่มีอะไรมาทำให้เราเลิกกันได้ คบกันเวลารวมทั้งหมดเกือบ2ปี เค้าก็ตกลง. ทุกอย่างกำลังไปได้ดี ต้นเดือนกุมภาพันธ์(ใกล้วาเลนไทน์ด้วยยยย)
ความเจ็บมันก็เข้ามา
เดี๋ยวเรามาต่อนะคะ
ใครเคยเจอแบบไหนมาบ้าง เอาหนักกว่าเราได้ยิ่งดี
เพราะตอนนี้เราดีขึ้นมานิดนึง แต่ก็ยังเจ็บอยู่ค่ะ
แชร์ประสบการณ์กันนะ
เราจะผ่านมันไปให้ได้
ขอโทษที่ยาวไปนะคะ มันเก็บกดมาก นี่ยังไม่จบเลย55
ผู้ชายเห็นแก่ตัว เพื่อนๆเคยเจอในแบบไหนบ้างคะ? แล้วรับมือกับปัญหาที่เจอยังไง?
จนมาเจอกับตัวเองจริงๆ แอบหลุดโลกไปพักนึงค่ะ
เริ่มเลยแล้วกัน
คือเรากับเค้าพึ่งเลิกกันค่ะ ประมานเกือบเดือน เค้าเป็นคนบอกเลิก ทิ้งเราไปเพราะมีคนใหม่ค่ะ
เรื่องราวความรักของเรา
เค้าเป็นคนที่เราแอบชอบมาก่อนค่ะ ประมาน 7 ปีก่อน เราเคยคุยๆกันมาครั้งนึง แต่ด้วยความเป็นเด็ก นะยะทาง อะไรหลายๆอย่าง เราเลยเลิกคุยกันไป เค้าก็คุยกับคนใหม่ ช่วงที่คุยกับเราเนี่ยน่าจะเหงาเลยคุย ตอนนั้นเราไม่เสียใจมากค่ะ เพราะตัวเราเองก็คิดว่ามันห่างกันมาก ใช้ชีวิตเหมือนเดิมกับเพื่อนๆ สมัยนั้นโซเชียลยังไม่มีมาก เลยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นยังไง จนวันนึงเราไปเจอhi5. ของเค้า(เค้าเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา) ลงรูปแฟน ดูรักกันมากเลย เราก็แอบเจ็บนะคะ แต่ก็นิดเดียว หลังจากนั้นเราก็เข้ามหาลัย ชีวิตเรามีความสุขกับเพื่อน จนลืมมีแฟน
ความเจ็บมันเริ่มจากตรงนี้แหล่ะค่ะ
7ปีต่อมา เราเรียนจบพอดี ช่วงเวลาที่เรารองานทำ เพื่อนก็เริ่มแยกย้ายกันไป เค้าก็กลับมาค่ะ กลับมาเพราะเห็นfacebook ของเราไปเม้นต์ให้เพื่อนของเรา
เค้าเลยแอดเรามา แล้วมาคุยด้วย จากที่ช่วงนั้นเราว่างงาน เราเลยเริ่มคุยกับเค้าอีกครั้ง คุยทุกวัน ทุกเวลา ด้วยที่เราเคยชอบเค้าอยู่แล้ว ความสัมพันธ์เลยค่อนข้างไปด้วยดี แต่ก่อนจะตกลงคบกันเป็นแฟนเราร้องไห้กับเค้า เพราะเรากลัวเสียใจ เค้าก็ปลอบทุกวิถีทาง(คนมันอยากได้นี่เนอะ) เราเลยตกลงคบเป็นแฟน
คบกันมาได้สักพักเขาก็ขอเราขึ้นสถานะค่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่ยอม เค้าก็ตามใจ ลืมบอกไปว่าตอนนั้นเค้ามาทำงานที่ชลบุรี ส่วนเราอยู่กรุงเทพค่ะ โทรคุยกันทุกวัน เราทะเลาะกันค่อนข้างบ่อย เพราะเราและเค้าค่อนข้างงี่เง่า ในตอนนั้นเค้าเริ่มแสดงความเห็นแก่ตัวมาบ้างแล้วค่ะ เช่น จะมาหาเรากลัวไปไม่ถูกเจอกันที่อนุเสาวรีย์แทนซึ่งเราก็โอเคเพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้บอกที่บ้านค่ะ ไม่ยอมมาเจอพ่อแม่บอกว่ายังไม่พร้อมเราก็ให้โอกาสค่ะ ไม่มางานรับปริญญาเพราะกลัวไปแล้วไม่ได้เจอเรา บอกจะมาหางานใกล้ๆกันแต่พอใกล้ๆเราถามเค้าบอกว่าจะไปยังไง สมัครงานจะไปพักที่ไหนพักกับเธอหรอ คือ?.......
*ปล.เราไม่เคยมีอะไรกันค่ะ
งานของเราต่างกันค่อนข้างเยอะค่ะ
เราก็คบกันมาเรื่อยๆเจอกันเดือนล่ะครั้ง เรามีเหงาบ้างค่ะ แต่เราก็พอใจที่มันเป็นแบบนี้รู้สึกว่าเป็นคนไม่ติดแฟนค่ะ ทะเลาะกันบ่อย เราบอกเลิกบ่อย(แต่ไม่เคยทำได้) มีคนเข้ามาคุยกับเราแต่เรารักเค้ามากเราเลยไม่คุยค่ะ จนเรามั่นใจต้นเดือนมกราคม เราจึงบอกเค้าให้ขึ้นสถานะคบกันนะ. เพราะเราคิดว่าไม่มีอะไรมาทำให้เราเลิกกันได้ คบกันเวลารวมทั้งหมดเกือบ2ปี เค้าก็ตกลง. ทุกอย่างกำลังไปได้ดี ต้นเดือนกุมภาพันธ์(ใกล้วาเลนไทน์ด้วยยยย)
ความเจ็บมันก็เข้ามา
เดี๋ยวเรามาต่อนะคะ
ใครเคยเจอแบบไหนมาบ้าง เอาหนักกว่าเราได้ยิ่งดี
เพราะตอนนี้เราดีขึ้นมานิดนึง แต่ก็ยังเจ็บอยู่ค่ะ
แชร์ประสบการณ์กันนะ
เราจะผ่านมันไปให้ได้
ขอโทษที่ยาวไปนะคะ มันเก็บกดมาก นี่ยังไม่จบเลย55