สวัสดีครับผมวันนี้ผมจะนำเรื่องราวประสบการณ์ความรักมาแชร์ครับ
เรื่องราวมันเริ่มต้นตอนที่ผมอยู่ปีหนึ่งเป็นเด็กต่างจังหวัดมาเรียนที่เชียงใหม่ ผมชื่อ บี และเป็นครั้งแรกที่ผมจากที่บ้านไกลขนาดนี้ ผมพบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่มหาลัยเทอ ชื่อ แอร์ เราพบกันครั้งแรกที่หอในของมหาลัย ตอนนั้นเทอซักผ้าในห้องน้ำ ผมก็ทักทายตามประสาเพื่อน และผมก็พึ่งรู้ว่าเทออยู่ข้างห้องของผมและเรียนสาขาเดียวกัน หอในของมหาลัยห้องหนึ่งนอนได้ 4 คน รหัสผมใกล้ๆกับรหัสแอร์ เรานอนคนละห้องกัน ผมก็รู้สึกเฉยๆกับแอร์นะครับความรู้สึกในตอนนั้น แต่พอได้ร่วมกิจกรรมของสาขาและของมหาลัยผมก็เริ่มสนิทกับแอร์มากขึ้น ผมกับเค้าเราคุยกันเรื่องส่วนตัวกันบ่อยๆ เรื่องแฟนเก่าของผมผมบอกเค้าว่าผมอ่ารักแฟนเก่ามากๆ ยอมทำทุกๆอย่างยอมสมัครมหาลัยที่แม่ฟ้าหลวงเพื่อจะพาแฟนเก่ามาเที่ยวด้วย แต่สุดท้ายก็เลิกกับแฟนเก่าเพราะปัญหาหลายๆอย่าง แอร์ก็ยอมรับฟังปัญหาของผมทุกอย่างเลยครับ จนวันหนึ่งความรู้สึกของผมมันเริ่มเปลี่ยนไปความรู้สึกของผมมันกำลังจะบอกกับตัวผมว่าผมกำลังจะรักแอร์ แต่ผมก็ยังไม่กล้าที่จะบอกแอร์ออกไป ผมก็ทำนิ่งๆเนียนๆตามประสาของผมไป มีวันหนึ่งผมก็คุยกับเค้าตามปกติ แต่ผมดันหลุดถามไปว่า"มันจะเป็นไปได้ไหมที่คนคนหนึ่งที่เจอกันทุกวันกินข้าวกันทุกวันมองหน้ากันทุกวันจะรักกันได้" แอร์ทำหน้า งงๆ อึ้งไปสักพัก และตอบกลับผมมาว่า บีพึ่งรู้หรอ ผมงงกว่า ตกลงว่าแอร์ชอบผมหรอ?หลังจากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ แค่มีความรู้สึกมากขึ้นกว่าคนอื่น ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากเลยครับ กินด้วยกันนอนด้วยกัน ไปไหนด้วย ตอนนั้นสำหรับคนคนหนึ่งผมว่ามันยิ่งใหญ่มากๆ เราคบกันมาแบบไม่ใช่แฟนอยู่ 3 เดือน เราตั้งมีความสัมพันธ์ซับซ้อนกันในเฟสบุ๊ค ช่วงเวลานั้นผมโครตมีความสุขครับ ผมไม่เคยเช็คเฟสบุ๊คโทรศัพท์ จนวันหนึ่งผมนึกอะไรไม่รู้ไปเปิดเช็คแชทของแอร์ ผมถึงกับเข่าทรุดเลย ว่าแอร์ทำไมถึงทำกลับผมแบบนี้แอร์คุยกับพี่สาขาอยู่ปี 4 ผม พี่เค้าชื่อพี่ปอครับ ผมร้องไห้เลยแบบว่าผมผิดหวังแต่แอร์ก็คุยกับพี่คนนั้นได้ไม่กี่วัน จากคุยแชทก็กลายเป็นคุยโทรศัพท์ เค้าแอบคุยกัน ผมก็ทำเป็นไม่รุ จนวันหนึ่งแอร์นั่งเล่นเเชทกับพี่ปอโดยใช้โน๊ตบุ๊คผมเล่น ผมโมโหมาก ผมเลยถ้าแอร์ว่าจะเลือกใคร แอร์ก็ตอบว่าไม่เลือกใครสักคน ผมถึงกับนั่งนิ่งๆน้ำตาตกในเลย จากนั้นมาผมไม่เหลือความเชื่อใจให้เค้าอีกเพราะที่ผ่านมาผมคิดว่าถ้าผมเงียบเค้าจะละอายแก่ใจและจะคุยกับผมแค่คนเดียวแต่ก็ไม่เลยสักนิดเดียว แต่ผมก็เค้าก็ยังคุยกันเหมือนเดิมนะครับ แอร์บอกกับผมว่าเค้ารักผม เราทะเลาะกันเยอะขึ้นและเค้าก็ยังคุยกับพี่ปอเหมือนเดิม แอร์คุยกับพี่ปอได้เกือบเดือนจากนั้นแอร์กับพี่ปอก็แฟนกัน แล้วเค้าก็บอกเลิกกับผมไปอย่างง่ายดาย ผมก็ถามเค้าว่าทำไมถึงเลิกกับผมไม่รักผมแล้วใช่ไหม เค้าตอบกลับผมมาว่า "ที่ผ่านมานะเค้าแค่อยากรู้ว่าความรักของผมนะที่รักแฟนเก่ามันยิ่งใหญ่แค่ไหน เค้าแค่แกล้งทำเป็นรักผมเพียงเพราะคำว่าสงสาร หยุดหลอกตัวเองได้แล้วว่าเค้าน่ะรักผม เค้ารักพี่ปอมาก ออกจากชีวิตเค้าไปได้แล้ว ไปเป็นเพื่อนคนเดิมเถอะ" ส่วนผมนั้นนะหรอคับบอกได้แค่ว่าไม่เป็นคนเลยล่ะ สรุปแล้วว่าผมคือชู้ทั้งที่ผมมาก่อน ผมทำใจไม่ได้เลยต้องกลับบ้าน ยอมขาดเรียนทำร้ายตัวเองต่างๆเพื่อเพียงแค่ผู้หญิงคนเดียว ผมนั่งรถกลับจากเชียงใหม่ไปราชบุรีผมร้องไห้ตลอดทาง แอร์ก็ไม่เคยสนใจผมเลย และแอร์ก็ใช้ชีวิตมีความสุขกับพี่ปอ จริงๆตอนนั้นผมรักแอร์มากๆเลยนะครับ เหมือนหัวใจมันจะขาดออกเป็นเสี่ยงๆไม่มีแรงจะทำอะรัยเลย กลับบ้านมาได้อาทิตย์กว่าๆแอร์ก็โทรหาผมแล้วบอกให้ผมกลับมาเรียน ผมก็เริ่มทำใจได้นะครับแต่นิดเดียวเท่านั้นล่ะ ผมนั่งรถกลับมามหาลัย เพื่อมาเรียน แต่พอกลับบ้านมารอบนี้เป็นหนักกว่าเดิมอีก แต่แอร์เค้าก็คุยกับผมเหมือนเดิมและก็คุยกับพี่เค้าด้วย ในเวลาที่เรียนแอร์ก็จะทำเหมือนผมเป็นแฟนเค้า แต่เวลาที่ว่างแอร์ก็จะไปอยู่กับพี่เค้า พี่เค้าขับรถมารับ เป็นรถเก่งนั่งแอร์เย็นๆ และทุกวันแอร์จะกลับตอน 3 ทุ่ม ผมก็นั่งมองนาฬิกาเพื่อรอแอร์ จนวันหนึ่งวันที่แอร์ไปนอนกับพี่เค้าผมแทบอกแตกตายเมื่อรู้ว่าคนของผมไปมีรัยกับพี่เค้า ผมโครตจะโมโหผมเลยบอกแอร์ว่าถ้าทำแบบนี้ผมจะไปจากชีวิตแอร์จริงๆแอร์จะไม่ได้เห็นผม ผมด่าแอร์เสียๆหายๆ มากมาย จากนั้นแอร์ก็ดึงผมมากกอดแล้วบอกกับผมว่าอย่าไปไหนได้ไหม อยู่ด้วยกันได้ไหม จากนั้นก็จูบกันแต่ไม่มีอะไรเกินเลย ผมก็ใจอ่อนจากนั้นแอร์ก็ทำแบบนี้บ่อยๆ ผมเหมือนเป็นที่รับฟังปัญหาของเค้า ผมต้องอดทนที่จะไม่ร้องไห้ต้องแสดงว่าไม่เป็นรัย ผมโครตเจ็บเลยนะครับ แต่ก็ยังยอมทนเพราะคำว่ารัก ฮ่าๆ จนวันหนึ่งผมคุยกับเพื่อนของผมมันบอกให้ชวนแอร์ไปเที่ยวดู ชวนไปหาครอบครัวสิอะรัยประมานนั้น ผมก็ลองชวนเค้าดู แอร์ก็ตอบตกลง อย่างไม่ลังเล แล้วผมก็ชวนเค้าไปเที่ยวบ้าน ตอนนั้นเป็นช่วงปืดเทอม เรานั่งรถทัวร์ เชียงใหม่-หัวหิน มาลงบ้านที่ราชบุรี ตอนนั้นแอร์โกหกพี่เค้าว่ามาหาญาติ พอมาถึงบ้านผมที่บ้านผมเค้าชอบแอร์มากๆเลยครับ เค้าบอกว่าแอร์น่ารักช่างพูด ผมก็ยิ้มๆมีความสุข ผมก็พาแอร์ไปเที่ยวทะเลชะอำ ไปสร้างความทรงจำหลายๆอย่าง แล้วก็มีอะรัยกันที่ผมทำเพราะอยากให้เค้ารู้ว่าเค้าคือของผมนะไม่ใช่ของพี่ปอผมมาก่อนพี่ปอ แอร์ก็บอกว่าเค้ารู้ แอร์มาเที่ยวบ้านผมประมาน 5 วันเพราะแอร์บอกว่าแม่อยากให้กลับบ้านผมก็โอเค ก่อนที่จะกลับพ่อผมก็คุยกับแอร์ พ่อบอกว่าฝากผมด้วย ดูแลผมแทนพ่อด้วย พ่อผมไม่เคยพูดแบบนี้กลับใครเลย พอได้ยินแบบนี้ผมก็รู้สึกดีมากๆเลย ระยะเวลาที่แอร์มาบ้านผมผมก็แอบนอนดึกเพื่อที่จะทำสมุดให้แอร์เป็นความในใจทั้งหมด ผมเอาให้เเอร์ตอนขึ้นรถแล้วบอกกับแอร์ว่า " อ่านตอนนั่งรถนะบีตั้งใจทำมันจริงๆอยากให้แอร์รับรู้ ถ้าวันไหนที่พี่เค้าทิ้งกลับมาหาบีนะ" แอร์ยิ้มแล้วเดินขึ้นรถไป จากนั้นสักชั่วโมง แอร์โทรหาผม ร้องไห้แล้วบอกกับผมว่าขอบคุนนะ ตอนนั้นผมคิดว่าแอร์คงจะกลับมาหาผม แต่ผมคิดผิดที่แม่แอร์บอกให้แอร์กลับบ้านอันที่จริงไม่ใช่ แต่เป็นเพราะแอร์นัดกับพี่ปอเพื่อไปเที่ยวบ้าน พอผมรู้ผมโครตเสียใจ จากตอนนั้นผมก็โทรหาเค้าแต่เค้าก็ไม่รับโทรศัพท์ เพราะว่าเค้า อยู่กับพี่ปอผมก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเหมือนกัน ผมรักเค้านะครับแต่เค้านะ ไม่เคยรักผมเลย หลังจากเรื่องวันนั้นผมก็บอกเขาว่าผมโดนทำร้ายจิตใจของผมมาเยอะแล้วผมควรเลิกโง่สักทีผมจะเดินออกจากชีวิตของแอร์เองผมก็บอกอีกว่าขอให้เขามีความสุขคนที่เขารักซื่อสัตย์กับคนที่เขารัก อย่าทำร้ายคนที่รักเทอจริงด้วยการที่มีคนอื่นอีก เพราะว่าวันหนึ่งเทอเจอคนที่เทอรักจริงๆแล้วเค้าทำอย่างที่เทอเคยทำกลับคนอื่นเทออาจจะเสียใจก็ได้นะถ้าวันไหนที่ผมทำใจได้ผมจะกลับไปเป็นเพื่อนของแอร์เอง บทสนทนาของผมกับแอร์หาไปเลย ผมไม่ได้คุยกับแอร์เกือบจะครึ่งปีได้ผมบล็อกเฟส บล็อกเบอโทรศัพท์ ตัดขาดเลยล่ะครับ ช่วงเวลาตอนนั้นผมกินเหล้าทุกวัน ดูดบุหรี่ ร้องไห้ไม่ไปเรียน ปล่อยตัวเองสุดๆเพราะลืมคนที่ผมรักไม่ได้ เกรดผมตอนนั้น ลดสุดๆเกือบจะโดนไล่ออกเลย จนตอนผมอยู่ปี 2 ผมก็เริ่มจะปลงๆกับความรักเฉยๆชินๆชาๆ แต่ก็ยังไม่ลืม ผมบังเอิญเจอแอร์ที่ร้านข้าวเค้ามาทักผมว่าสบายดีไหม ผมก็ตอบไปตามประสาว่าก็ดีนะยังไม่ตาย แอร์บอกกับผมว่าเลิกกับพี่ปอแล้ว ผมคิดในใจว่าจะบอกผมทำไมต้องการอะรัย แอร์ขอเบอผมผมก็โอเคให้ไป จากนั้นเทอก็โทรมาหาผมบ่อยๆเหมือนตอนที่เราเคยคุยกัน เป็นห่วงเป็นใย ผมว่าแอร์เค้าเริ่มแปลกๆ ผมก็ถามแอร์ว่าต้องการอะรัย เค้าก็บอกกับผมว่ากลับมาคบกันได้ไหม ผมตอบเค้ากลับไปว่าอย่าทำแบบนี้ได้ไหมถ้าไม่คิดจริงจังอย่ามาล้อเล่นกับความรู้สึกของผมแบบนี้ แอร์บอกว่าเค้าจริงจังและเค้าก็ไม่เคยลืมผมเลย เค้ารักผม นับหนึ่งด้วยกันได้ไหม ผมตอบกลับแอร์ไปว่า ไม่ เหมือนว่าแอร์ก็เสียใจ เค้ามาง้อผมเคาะประตูห้องผม นอนหน้าห้องผม ใครไปใครมาก็มอง ตอนนั้นแอร์ง้อผมอยู่เกือบอาทิตย์กว่าๆ ผมคิดว่าเค้าคงจะกลับมารีกผมจริงๆแล้วผมก็ยังคงใจอ่อนเหมือนเดิม ยอมกลับไปคบกับแอร์เหมือนเดิม ผมดูโง่โครตๆกลับมาคบกันไม่ถึงเดือนแอร์ก็ทำกับผมเหมือนเดิมอีกแล้วคุยกับคนอื่น ครั้งนี้ผมพูดอะไรไม่ออกเลย ผมก็เลยปล่อยแอร์ไปเหมือนเดิม สัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีรอบสามแน่นอน แอร์ทิ้งผม แล้วไปคุยกับคนหลายคนมากผมก็รู้สึกเสียใจนะแต่ผมไม่เสียดายแล้วปล่อยเค้าไปต่างคนต่างอยู่ผมคิดแบบนั้น ผมได้ข่าวแอร์ตลอดจากเพื่อนคบกับใครผมรู้หมดทุกคน และแอร์ก็โดนเค้าทิ้งตลอด ผมคิดว่ามันคือเวรกรรมที่แอร์ทำไว้กับผม จนวันหนึ่งผมได้รับข้อความจากแอร์มีเนื้อหาที่ว่า "เค้าขอโทดที่ทำให้ผมเสียใจอยู่บ่อยๆ กับสิ่งที่เค้าโดนในตอนนี้มันก็สมควรแล้ว เค้าไม่ขอให้ผมกลับมาในฐานะแฟนแต่เค้าอยากให้ผมกลับไปในฐานนะเพื่อน เพื่อนคนที่คุยทุกอย่างได้ เพื่อนคนที่เคยเข้าใจกันและกัน แอร์ขอผมแค่นั้น ผมตอบกลับแอร์ไปว่าเมื่อวันที่ผมพร้อมผจะกลับไปเป็นเพื่อนคนเดิมของแอร์เอง ขอเวลาหน่อย จากวันที่ผมบอกแอร์ไปจนถึงวันที่ผมพร้อมจะเป็นเพื่อนกับแอร์เกือบปีเลยล่ะครับ ตอนนั้นผมกำลังขึ้นปี3 ครับผมกลับไปเป็นเพื่อนกับแอร์ เราก็คุยกันทุกๆเรื่องนะครับเหมือนตอนแรกที่รู้จักกัน ผมบอกกับแอร์ว่าเค้าเป็นมากกว่าเพื่อนสนิทของผม สัญญากับผมได้ไหมว่าจะอยู่ข้างๆกันไม่ว่าทุกข์หรือสุข ในเวลาที่สุขไม่ต้องเล่าให้ฟังแต่เวลาที่ทุกข์ของเป็นหนึ่งคนแรกที่คิดถึงกันเสมอ อย่าหายไปไหนจนติดต่อกันไม่ได้ ผมขอแอร์แค่นั้น เทอก็ตกลงนะ ปัจจุบันผมก็มีแฟนแล้ว ส่วนแอร์ก็ได้รับบทเรียนอันมีค่าแอร์ท้องครับใกล้คลอดแล้ว แต่แอร์กับแฟนของแอร์เขาเลิกกันครับแอร์โดนแฟนทำร้าย แต่โชคดีที่แอร์กับลูกของเค้าไม่เป็นอะรัยครับ จากเรื่องราวที่ผ่านมันผ่านมา 4 ปีแล้วคับผมว่าผมผ่านช่วงเวลาที่มันยากมามากมาย แต่สิ่งเหล่านั้นมันทำให้ผมรู้นะครับว่าการรักตัวเองมันเป็นสำคัญก่อนที่จะไปรักคนอื่น ที่สำคัญนะครับรักพ่อและแม่ให้มากๆ ครับ ซื่อสัตย์กับคนที่รักเรา ผมเชื่อว่าทุกคนก็จะมีความสุขครับ ********การเรียนรู้ที่จะให้อภัยกันผมว่าสิ่งนี้ถ้าคนเรามีโลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นเยอะเลยครับ*******
ขอบคุนทุกท่านครับที่อ่านจนจบครับ
ประสบการณ์ความรักที่มาพร้อมกับคำว่า "อภัย"
เรื่องราวมันเริ่มต้นตอนที่ผมอยู่ปีหนึ่งเป็นเด็กต่างจังหวัดมาเรียนที่เชียงใหม่ ผมชื่อ บี และเป็นครั้งแรกที่ผมจากที่บ้านไกลขนาดนี้ ผมพบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่มหาลัยเทอ ชื่อ แอร์ เราพบกันครั้งแรกที่หอในของมหาลัย ตอนนั้นเทอซักผ้าในห้องน้ำ ผมก็ทักทายตามประสาเพื่อน และผมก็พึ่งรู้ว่าเทออยู่ข้างห้องของผมและเรียนสาขาเดียวกัน หอในของมหาลัยห้องหนึ่งนอนได้ 4 คน รหัสผมใกล้ๆกับรหัสแอร์ เรานอนคนละห้องกัน ผมก็รู้สึกเฉยๆกับแอร์นะครับความรู้สึกในตอนนั้น แต่พอได้ร่วมกิจกรรมของสาขาและของมหาลัยผมก็เริ่มสนิทกับแอร์มากขึ้น ผมกับเค้าเราคุยกันเรื่องส่วนตัวกันบ่อยๆ เรื่องแฟนเก่าของผมผมบอกเค้าว่าผมอ่ารักแฟนเก่ามากๆ ยอมทำทุกๆอย่างยอมสมัครมหาลัยที่แม่ฟ้าหลวงเพื่อจะพาแฟนเก่ามาเที่ยวด้วย แต่สุดท้ายก็เลิกกับแฟนเก่าเพราะปัญหาหลายๆอย่าง แอร์ก็ยอมรับฟังปัญหาของผมทุกอย่างเลยครับ จนวันหนึ่งความรู้สึกของผมมันเริ่มเปลี่ยนไปความรู้สึกของผมมันกำลังจะบอกกับตัวผมว่าผมกำลังจะรักแอร์ แต่ผมก็ยังไม่กล้าที่จะบอกแอร์ออกไป ผมก็ทำนิ่งๆเนียนๆตามประสาของผมไป มีวันหนึ่งผมก็คุยกับเค้าตามปกติ แต่ผมดันหลุดถามไปว่า"มันจะเป็นไปได้ไหมที่คนคนหนึ่งที่เจอกันทุกวันกินข้าวกันทุกวันมองหน้ากันทุกวันจะรักกันได้" แอร์ทำหน้า งงๆ อึ้งไปสักพัก และตอบกลับผมมาว่า บีพึ่งรู้หรอ ผมงงกว่า ตกลงว่าแอร์ชอบผมหรอ?หลังจากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ แค่มีความรู้สึกมากขึ้นกว่าคนอื่น ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากเลยครับ กินด้วยกันนอนด้วยกัน ไปไหนด้วย ตอนนั้นสำหรับคนคนหนึ่งผมว่ามันยิ่งใหญ่มากๆ เราคบกันมาแบบไม่ใช่แฟนอยู่ 3 เดือน เราตั้งมีความสัมพันธ์ซับซ้อนกันในเฟสบุ๊ค ช่วงเวลานั้นผมโครตมีความสุขครับ ผมไม่เคยเช็คเฟสบุ๊คโทรศัพท์ จนวันหนึ่งผมนึกอะไรไม่รู้ไปเปิดเช็คแชทของแอร์ ผมถึงกับเข่าทรุดเลย ว่าแอร์ทำไมถึงทำกลับผมแบบนี้แอร์คุยกับพี่สาขาอยู่ปี 4 ผม พี่เค้าชื่อพี่ปอครับ ผมร้องไห้เลยแบบว่าผมผิดหวังแต่แอร์ก็คุยกับพี่คนนั้นได้ไม่กี่วัน จากคุยแชทก็กลายเป็นคุยโทรศัพท์ เค้าแอบคุยกัน ผมก็ทำเป็นไม่รุ จนวันหนึ่งแอร์นั่งเล่นเเชทกับพี่ปอโดยใช้โน๊ตบุ๊คผมเล่น ผมโมโหมาก ผมเลยถ้าแอร์ว่าจะเลือกใคร แอร์ก็ตอบว่าไม่เลือกใครสักคน ผมถึงกับนั่งนิ่งๆน้ำตาตกในเลย จากนั้นมาผมไม่เหลือความเชื่อใจให้เค้าอีกเพราะที่ผ่านมาผมคิดว่าถ้าผมเงียบเค้าจะละอายแก่ใจและจะคุยกับผมแค่คนเดียวแต่ก็ไม่เลยสักนิดเดียว แต่ผมก็เค้าก็ยังคุยกันเหมือนเดิมนะครับ แอร์บอกกับผมว่าเค้ารักผม เราทะเลาะกันเยอะขึ้นและเค้าก็ยังคุยกับพี่ปอเหมือนเดิม แอร์คุยกับพี่ปอได้เกือบเดือนจากนั้นแอร์กับพี่ปอก็แฟนกัน แล้วเค้าก็บอกเลิกกับผมไปอย่างง่ายดาย ผมก็ถามเค้าว่าทำไมถึงเลิกกับผมไม่รักผมแล้วใช่ไหม เค้าตอบกลับผมมาว่า "ที่ผ่านมานะเค้าแค่อยากรู้ว่าความรักของผมนะที่รักแฟนเก่ามันยิ่งใหญ่แค่ไหน เค้าแค่แกล้งทำเป็นรักผมเพียงเพราะคำว่าสงสาร หยุดหลอกตัวเองได้แล้วว่าเค้าน่ะรักผม เค้ารักพี่ปอมาก ออกจากชีวิตเค้าไปได้แล้ว ไปเป็นเพื่อนคนเดิมเถอะ" ส่วนผมนั้นนะหรอคับบอกได้แค่ว่าไม่เป็นคนเลยล่ะ สรุปแล้วว่าผมคือชู้ทั้งที่ผมมาก่อน ผมทำใจไม่ได้เลยต้องกลับบ้าน ยอมขาดเรียนทำร้ายตัวเองต่างๆเพื่อเพียงแค่ผู้หญิงคนเดียว ผมนั่งรถกลับจากเชียงใหม่ไปราชบุรีผมร้องไห้ตลอดทาง แอร์ก็ไม่เคยสนใจผมเลย และแอร์ก็ใช้ชีวิตมีความสุขกับพี่ปอ จริงๆตอนนั้นผมรักแอร์มากๆเลยนะครับ เหมือนหัวใจมันจะขาดออกเป็นเสี่ยงๆไม่มีแรงจะทำอะรัยเลย กลับบ้านมาได้อาทิตย์กว่าๆแอร์ก็โทรหาผมแล้วบอกให้ผมกลับมาเรียน ผมก็เริ่มทำใจได้นะครับแต่นิดเดียวเท่านั้นล่ะ ผมนั่งรถกลับมามหาลัย เพื่อมาเรียน แต่พอกลับบ้านมารอบนี้เป็นหนักกว่าเดิมอีก แต่แอร์เค้าก็คุยกับผมเหมือนเดิมและก็คุยกับพี่เค้าด้วย ในเวลาที่เรียนแอร์ก็จะทำเหมือนผมเป็นแฟนเค้า แต่เวลาที่ว่างแอร์ก็จะไปอยู่กับพี่เค้า พี่เค้าขับรถมารับ เป็นรถเก่งนั่งแอร์เย็นๆ และทุกวันแอร์จะกลับตอน 3 ทุ่ม ผมก็นั่งมองนาฬิกาเพื่อรอแอร์ จนวันหนึ่งวันที่แอร์ไปนอนกับพี่เค้าผมแทบอกแตกตายเมื่อรู้ว่าคนของผมไปมีรัยกับพี่เค้า ผมโครตจะโมโหผมเลยบอกแอร์ว่าถ้าทำแบบนี้ผมจะไปจากชีวิตแอร์จริงๆแอร์จะไม่ได้เห็นผม ผมด่าแอร์เสียๆหายๆ มากมาย จากนั้นแอร์ก็ดึงผมมากกอดแล้วบอกกับผมว่าอย่าไปไหนได้ไหม อยู่ด้วยกันได้ไหม จากนั้นก็จูบกันแต่ไม่มีอะไรเกินเลย ผมก็ใจอ่อนจากนั้นแอร์ก็ทำแบบนี้บ่อยๆ ผมเหมือนเป็นที่รับฟังปัญหาของเค้า ผมต้องอดทนที่จะไม่ร้องไห้ต้องแสดงว่าไม่เป็นรัย ผมโครตเจ็บเลยนะครับ แต่ก็ยังยอมทนเพราะคำว่ารัก ฮ่าๆ จนวันหนึ่งผมคุยกับเพื่อนของผมมันบอกให้ชวนแอร์ไปเที่ยวดู ชวนไปหาครอบครัวสิอะรัยประมานนั้น ผมก็ลองชวนเค้าดู แอร์ก็ตอบตกลง อย่างไม่ลังเล แล้วผมก็ชวนเค้าไปเที่ยวบ้าน ตอนนั้นเป็นช่วงปืดเทอม เรานั่งรถทัวร์ เชียงใหม่-หัวหิน มาลงบ้านที่ราชบุรี ตอนนั้นแอร์โกหกพี่เค้าว่ามาหาญาติ พอมาถึงบ้านผมที่บ้านผมเค้าชอบแอร์มากๆเลยครับ เค้าบอกว่าแอร์น่ารักช่างพูด ผมก็ยิ้มๆมีความสุข ผมก็พาแอร์ไปเที่ยวทะเลชะอำ ไปสร้างความทรงจำหลายๆอย่าง แล้วก็มีอะรัยกันที่ผมทำเพราะอยากให้เค้ารู้ว่าเค้าคือของผมนะไม่ใช่ของพี่ปอผมมาก่อนพี่ปอ แอร์ก็บอกว่าเค้ารู้ แอร์มาเที่ยวบ้านผมประมาน 5 วันเพราะแอร์บอกว่าแม่อยากให้กลับบ้านผมก็โอเค ก่อนที่จะกลับพ่อผมก็คุยกับแอร์ พ่อบอกว่าฝากผมด้วย ดูแลผมแทนพ่อด้วย พ่อผมไม่เคยพูดแบบนี้กลับใครเลย พอได้ยินแบบนี้ผมก็รู้สึกดีมากๆเลย ระยะเวลาที่แอร์มาบ้านผมผมก็แอบนอนดึกเพื่อที่จะทำสมุดให้แอร์เป็นความในใจทั้งหมด ผมเอาให้เเอร์ตอนขึ้นรถแล้วบอกกับแอร์ว่า " อ่านตอนนั่งรถนะบีตั้งใจทำมันจริงๆอยากให้แอร์รับรู้ ถ้าวันไหนที่พี่เค้าทิ้งกลับมาหาบีนะ" แอร์ยิ้มแล้วเดินขึ้นรถไป จากนั้นสักชั่วโมง แอร์โทรหาผม ร้องไห้แล้วบอกกับผมว่าขอบคุนนะ ตอนนั้นผมคิดว่าแอร์คงจะกลับมาหาผม แต่ผมคิดผิดที่แม่แอร์บอกให้แอร์กลับบ้านอันที่จริงไม่ใช่ แต่เป็นเพราะแอร์นัดกับพี่ปอเพื่อไปเที่ยวบ้าน พอผมรู้ผมโครตเสียใจ จากตอนนั้นผมก็โทรหาเค้าแต่เค้าก็ไม่รับโทรศัพท์ เพราะว่าเค้า อยู่กับพี่ปอผมก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเหมือนกัน ผมรักเค้านะครับแต่เค้านะ ไม่เคยรักผมเลย หลังจากเรื่องวันนั้นผมก็บอกเขาว่าผมโดนทำร้ายจิตใจของผมมาเยอะแล้วผมควรเลิกโง่สักทีผมจะเดินออกจากชีวิตของแอร์เองผมก็บอกอีกว่าขอให้เขามีความสุขคนที่เขารักซื่อสัตย์กับคนที่เขารัก อย่าทำร้ายคนที่รักเทอจริงด้วยการที่มีคนอื่นอีก เพราะว่าวันหนึ่งเทอเจอคนที่เทอรักจริงๆแล้วเค้าทำอย่างที่เทอเคยทำกลับคนอื่นเทออาจจะเสียใจก็ได้นะถ้าวันไหนที่ผมทำใจได้ผมจะกลับไปเป็นเพื่อนของแอร์เอง บทสนทนาของผมกับแอร์หาไปเลย ผมไม่ได้คุยกับแอร์เกือบจะครึ่งปีได้ผมบล็อกเฟส บล็อกเบอโทรศัพท์ ตัดขาดเลยล่ะครับ ช่วงเวลาตอนนั้นผมกินเหล้าทุกวัน ดูดบุหรี่ ร้องไห้ไม่ไปเรียน ปล่อยตัวเองสุดๆเพราะลืมคนที่ผมรักไม่ได้ เกรดผมตอนนั้น ลดสุดๆเกือบจะโดนไล่ออกเลย จนตอนผมอยู่ปี 2 ผมก็เริ่มจะปลงๆกับความรักเฉยๆชินๆชาๆ แต่ก็ยังไม่ลืม ผมบังเอิญเจอแอร์ที่ร้านข้าวเค้ามาทักผมว่าสบายดีไหม ผมก็ตอบไปตามประสาว่าก็ดีนะยังไม่ตาย แอร์บอกกับผมว่าเลิกกับพี่ปอแล้ว ผมคิดในใจว่าจะบอกผมทำไมต้องการอะรัย แอร์ขอเบอผมผมก็โอเคให้ไป จากนั้นเทอก็โทรมาหาผมบ่อยๆเหมือนตอนที่เราเคยคุยกัน เป็นห่วงเป็นใย ผมว่าแอร์เค้าเริ่มแปลกๆ ผมก็ถามแอร์ว่าต้องการอะรัย เค้าก็บอกกับผมว่ากลับมาคบกันได้ไหม ผมตอบเค้ากลับไปว่าอย่าทำแบบนี้ได้ไหมถ้าไม่คิดจริงจังอย่ามาล้อเล่นกับความรู้สึกของผมแบบนี้ แอร์บอกว่าเค้าจริงจังและเค้าก็ไม่เคยลืมผมเลย เค้ารักผม นับหนึ่งด้วยกันได้ไหม ผมตอบกลับแอร์ไปว่า ไม่ เหมือนว่าแอร์ก็เสียใจ เค้ามาง้อผมเคาะประตูห้องผม นอนหน้าห้องผม ใครไปใครมาก็มอง ตอนนั้นแอร์ง้อผมอยู่เกือบอาทิตย์กว่าๆ ผมคิดว่าเค้าคงจะกลับมารีกผมจริงๆแล้วผมก็ยังคงใจอ่อนเหมือนเดิม ยอมกลับไปคบกับแอร์เหมือนเดิม ผมดูโง่โครตๆกลับมาคบกันไม่ถึงเดือนแอร์ก็ทำกับผมเหมือนเดิมอีกแล้วคุยกับคนอื่น ครั้งนี้ผมพูดอะไรไม่ออกเลย ผมก็เลยปล่อยแอร์ไปเหมือนเดิม สัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีรอบสามแน่นอน แอร์ทิ้งผม แล้วไปคุยกับคนหลายคนมากผมก็รู้สึกเสียใจนะแต่ผมไม่เสียดายแล้วปล่อยเค้าไปต่างคนต่างอยู่ผมคิดแบบนั้น ผมได้ข่าวแอร์ตลอดจากเพื่อนคบกับใครผมรู้หมดทุกคน และแอร์ก็โดนเค้าทิ้งตลอด ผมคิดว่ามันคือเวรกรรมที่แอร์ทำไว้กับผม จนวันหนึ่งผมได้รับข้อความจากแอร์มีเนื้อหาที่ว่า "เค้าขอโทดที่ทำให้ผมเสียใจอยู่บ่อยๆ กับสิ่งที่เค้าโดนในตอนนี้มันก็สมควรแล้ว เค้าไม่ขอให้ผมกลับมาในฐานะแฟนแต่เค้าอยากให้ผมกลับไปในฐานนะเพื่อน เพื่อนคนที่คุยทุกอย่างได้ เพื่อนคนที่เคยเข้าใจกันและกัน แอร์ขอผมแค่นั้น ผมตอบกลับแอร์ไปว่าเมื่อวันที่ผมพร้อมผจะกลับไปเป็นเพื่อนคนเดิมของแอร์เอง ขอเวลาหน่อย จากวันที่ผมบอกแอร์ไปจนถึงวันที่ผมพร้อมจะเป็นเพื่อนกับแอร์เกือบปีเลยล่ะครับ ตอนนั้นผมกำลังขึ้นปี3 ครับผมกลับไปเป็นเพื่อนกับแอร์ เราก็คุยกันทุกๆเรื่องนะครับเหมือนตอนแรกที่รู้จักกัน ผมบอกกับแอร์ว่าเค้าเป็นมากกว่าเพื่อนสนิทของผม สัญญากับผมได้ไหมว่าจะอยู่ข้างๆกันไม่ว่าทุกข์หรือสุข ในเวลาที่สุขไม่ต้องเล่าให้ฟังแต่เวลาที่ทุกข์ของเป็นหนึ่งคนแรกที่คิดถึงกันเสมอ อย่าหายไปไหนจนติดต่อกันไม่ได้ ผมขอแอร์แค่นั้น เทอก็ตกลงนะ ปัจจุบันผมก็มีแฟนแล้ว ส่วนแอร์ก็ได้รับบทเรียนอันมีค่าแอร์ท้องครับใกล้คลอดแล้ว แต่แอร์กับแฟนของแอร์เขาเลิกกันครับแอร์โดนแฟนทำร้าย แต่โชคดีที่แอร์กับลูกของเค้าไม่เป็นอะรัยครับ จากเรื่องราวที่ผ่านมันผ่านมา 4 ปีแล้วคับผมว่าผมผ่านช่วงเวลาที่มันยากมามากมาย แต่สิ่งเหล่านั้นมันทำให้ผมรู้นะครับว่าการรักตัวเองมันเป็นสำคัญก่อนที่จะไปรักคนอื่น ที่สำคัญนะครับรักพ่อและแม่ให้มากๆ ครับ ซื่อสัตย์กับคนที่รักเรา ผมเชื่อว่าทุกคนก็จะมีความสุขครับ ********การเรียนรู้ที่จะให้อภัยกันผมว่าสิ่งนี้ถ้าคนเรามีโลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นเยอะเลยครับ*******
ขอบคุนทุกท่านครับที่อ่านจนจบครับ