ตอนแฟนจีบเราใหม่ๆ เค้าดีมากค่ะ แรกๆเราเกลียดเค้า แต่หลังๆมาเราก็ยอมแพ้ความดีเค้า เค้าเป็นคนดีค่ะ ไม่ว่าเราจะงี่เง่าหรือรุนแรงขนาดไหนเค้าทนได้มาตลอด มีแต่คนรอบข้างด่าเราค่ะว่าแรงเกินไป
(เค้าอายุ 28 เรา25ค่ะ)
เค้าเป็นคนขยันค่ะ ทำงานประจำ(ที่เดียวกัน) แล้วก็ทำฟรีแลนซ์ด้วย เราก็มีช่วยทำบ้างนะ ปีที่แล้วเค้าบอกว่า ปีหน้าเค้าจะต้องลุยงานมากๆแล้วนะ ไม่มีเวลาให้เหมือนก่อน(ซึ่งก็คือปีนี้) เนื่องด้วยช่วงนี้เค้ามีหนี้สินเยอะค่ะ ต้องผ่อนบ้าน แถมต้องใช้หนี้แทนคนในครอบครัวด้วย เลยไม่มีเวลาให้เราเลยค่ะ แล้วเค้าก็ใส่ใจเราน้อยลงมาก ทำแต่งาน (แต่กินข้าวด้วยกันทุกมื้อนะคะ แล้วก็ส่งเรากลับบ้านด้วย)
จนวันนึงเรารู้สึกเหงามากๆ ไม่ไหวแล้วเราเหงากว่าตอนโสดอีกค่ะ เราเลยถามเค้าตรงๆว่ายังรักเรามั้ย ถ้ารักเรา เราทนได้เพื่อเธอนะ แต่ถ้าไม่เราก็จะไป เค้าตอบว่ารักน้อยลงค่ะ ไม่เท่าเดิม เพราะงานเยอะ ต้องทุ่มเทมากๆ ไม่งั้นแย่แน่ๆ ข้าวยังไม่มีจะกินแต่ละมื้อ เราได้ฟังใจนึงก็เข้าใจ แต่อีกใจก็เจ็บอะค่ะ เราลองมาทบทวน เราเลยคิดว่าเราจะปล่อยค่ะ ให้เค้าได้ทำหน้าที่ตัวเองให้เต็มที่ เราเลยขอเลิกค่ะ เราไม่อยากเปนตัวถ่วง เราก็เหงามากเหมือนกัน เราเห็นแก่ตัวก็จริง แต่เราอยู่แบบนั้นไม่มีความสุขเลย ร้องไห้ทุกวันเพราะเค้ากำลังจะหมดรักเรา
แต่!! เค้าก็ไม่ยอมเลิก บอกว่าถึงเวลาเค้าจะไปเอง เราเคยถามเค้าว่าเค้าจริงจังกับเรามั้ย เค้าบอกบางเวลาก็จริงจังแต่บางทีก็ไม่ เพราะเราชอบบอกเลิกเค้า เอะอะก็จะเลิก แล้วเค้าก็ไม่พาเราไปหาครอบครัวเค้าด้วยค่ะ เค้าบอกว่ากลัวเรารับสภาพที่เป็นอยู่ไม่ได้ และถ้าพาไปตอนนี้ที่บ้านจะมองว่ามีปัญญาเลี้ยงแฟนแต่ไม่มีปัญญาเอาเงินมาใช้หนี้ค่ะ พอเราถามว่า งั้นถ้าวันนึงชีวิตเธอโอเคแล้วเธอจะพาเราเข้าบ้านมั้ย เค้าก็เลี่ยงไม่ตอบค่ะ เราเลยงง ว่าตกลงเป็นที่สภาวะการเงินหรือแค่ข้ออ้างกันแน่
ตอนนี้เรางงละค่ะ ไม่รู้จะเดินทางไหนดี จะถอยหรือจะไปต่อ ถ้าแค่ว่าเค้าจริงจังกับเราและรักเราเท่าเดิม เราก็พร้อมจะสู้ พร้อมจะซัพพอร์ตเค้า แต่เรารู้สึกว่าถ้าเค้ารักน้อยลงเรื่อยๆ เราจะสู้ไปทำไม สักวันเค้าก็ทิ้งเราอยุ่ดี เราควรเอาไงกะชีวิตดีคะ ตอนนี้ก็ห่างกันได้เกือบครึ่งเดือนแล้วค่ะ. ชีวิตเหงาเท่าเดิม แต่ไม่เจ็บค่ะ แต่เห็นเค้าทำงานหนักก็สงสาร อยากดูแล แต่พอกลับไปก็เหงาอีกร้องไห้อีก รบกวนเพื่อนๆแนะนำทีค่ะ
ถ้าวันนึงแฟนบอกว่ารักน้อยลง จะเลิกหรือจะพยายามทำให้เค้ารักคะ
(เค้าอายุ 28 เรา25ค่ะ)
เค้าเป็นคนขยันค่ะ ทำงานประจำ(ที่เดียวกัน) แล้วก็ทำฟรีแลนซ์ด้วย เราก็มีช่วยทำบ้างนะ ปีที่แล้วเค้าบอกว่า ปีหน้าเค้าจะต้องลุยงานมากๆแล้วนะ ไม่มีเวลาให้เหมือนก่อน(ซึ่งก็คือปีนี้) เนื่องด้วยช่วงนี้เค้ามีหนี้สินเยอะค่ะ ต้องผ่อนบ้าน แถมต้องใช้หนี้แทนคนในครอบครัวด้วย เลยไม่มีเวลาให้เราเลยค่ะ แล้วเค้าก็ใส่ใจเราน้อยลงมาก ทำแต่งาน (แต่กินข้าวด้วยกันทุกมื้อนะคะ แล้วก็ส่งเรากลับบ้านด้วย)
จนวันนึงเรารู้สึกเหงามากๆ ไม่ไหวแล้วเราเหงากว่าตอนโสดอีกค่ะ เราเลยถามเค้าตรงๆว่ายังรักเรามั้ย ถ้ารักเรา เราทนได้เพื่อเธอนะ แต่ถ้าไม่เราก็จะไป เค้าตอบว่ารักน้อยลงค่ะ ไม่เท่าเดิม เพราะงานเยอะ ต้องทุ่มเทมากๆ ไม่งั้นแย่แน่ๆ ข้าวยังไม่มีจะกินแต่ละมื้อ เราได้ฟังใจนึงก็เข้าใจ แต่อีกใจก็เจ็บอะค่ะ เราลองมาทบทวน เราเลยคิดว่าเราจะปล่อยค่ะ ให้เค้าได้ทำหน้าที่ตัวเองให้เต็มที่ เราเลยขอเลิกค่ะ เราไม่อยากเปนตัวถ่วง เราก็เหงามากเหมือนกัน เราเห็นแก่ตัวก็จริง แต่เราอยู่แบบนั้นไม่มีความสุขเลย ร้องไห้ทุกวันเพราะเค้ากำลังจะหมดรักเรา
แต่!! เค้าก็ไม่ยอมเลิก บอกว่าถึงเวลาเค้าจะไปเอง เราเคยถามเค้าว่าเค้าจริงจังกับเรามั้ย เค้าบอกบางเวลาก็จริงจังแต่บางทีก็ไม่ เพราะเราชอบบอกเลิกเค้า เอะอะก็จะเลิก แล้วเค้าก็ไม่พาเราไปหาครอบครัวเค้าด้วยค่ะ เค้าบอกว่ากลัวเรารับสภาพที่เป็นอยู่ไม่ได้ และถ้าพาไปตอนนี้ที่บ้านจะมองว่ามีปัญญาเลี้ยงแฟนแต่ไม่มีปัญญาเอาเงินมาใช้หนี้ค่ะ พอเราถามว่า งั้นถ้าวันนึงชีวิตเธอโอเคแล้วเธอจะพาเราเข้าบ้านมั้ย เค้าก็เลี่ยงไม่ตอบค่ะ เราเลยงง ว่าตกลงเป็นที่สภาวะการเงินหรือแค่ข้ออ้างกันแน่
ตอนนี้เรางงละค่ะ ไม่รู้จะเดินทางไหนดี จะถอยหรือจะไปต่อ ถ้าแค่ว่าเค้าจริงจังกับเราและรักเราเท่าเดิม เราก็พร้อมจะสู้ พร้อมจะซัพพอร์ตเค้า แต่เรารู้สึกว่าถ้าเค้ารักน้อยลงเรื่อยๆ เราจะสู้ไปทำไม สักวันเค้าก็ทิ้งเราอยุ่ดี เราควรเอาไงกะชีวิตดีคะ ตอนนี้ก็ห่างกันได้เกือบครึ่งเดือนแล้วค่ะ. ชีวิตเหงาเท่าเดิม แต่ไม่เจ็บค่ะ แต่เห็นเค้าทำงานหนักก็สงสาร อยากดูแล แต่พอกลับไปก็เหงาอีกร้องไห้อีก รบกวนเพื่อนๆแนะนำทีค่ะ