ทำไงดีง่อววววว~

เป็นแบบที่เขียนตามหัวข้อนั้นแหละ เราชอบหมดไฟอะไรง่ายๆ ไม่ค่อยกระตือรือร้นสักเท่าไร แต่ถ้างานไหนที่ต้องทำอย่างสมัครพอร์ตก้จะรู้ว่าต้องทำให้เสร็จ แล้วเราควรบอกจิตใจตัวเองยังไงให้ไม่ตามใจมากเกินไป ควรสะก

ยามบ่ายบ่าย ท้องอิ่ม หนังตาหย่อน แอบงีบนอน ได้ซักตื่น คงชื่นใส ขยันน้อย ขี้เกียจมาก ยากเหลือใจ คิดอะไร ไปเรื่อยเปื่อย .. เฮ้อ เซ็งจัง

ในเมื่อเปลี่ยนไปเราจะทำไงดี เวลาคุยอีกอย่าง เวลาไม่คุยกับเราจะเป็นยังไง? นี้เราระแวงมากเกินไปหรือเปล่า? เวลาเข้าเฟสเขาก็ดูเหมือนคุยกับเพื่อนเรื่องเลวๆ เฮ้อ คุยน้อยลง เฮ้อ จะเลิกก็ไม่อยากเริ่มใหม่กับใค

"ความเป็นจริงปฏิปทา ของเรา เป็นผู้มักน้อย เป็นผู้สันโดษ ปล่อยไปตามธรรมดาปกติ ของเรา อย่า ไปสนใจมันจะขี้เกียจ อย่า ไปสนใจมันจะขยัน ปฏิบัตินี่ ! อย่าว่าขยัน อย่าว่าขี้เกียจ ธรรมดาฅนเรานั้นนะ

หน้าเรามีแต่สิวเต้มไปหมดเราอยากสวยอยากหน้าใสต้องทำไงดี??

ตอนสมัยจบมาใหม่ๆรู้สึกว่า มีความกระตือรือร้นมาก อยากลองวิชา ทำงานแบบไม่มีเหนื่อย มีความขี้เกียจน้อยมาก แต่พออายุมากขึ้น ความความกระตือรือร้นในการทำงานลดลง รู้สึกเฉื่อยชากับงานที่ทำ ใช้ชีวิตเดิมๆตื่นมา

ตอนนี้บ.ต้องการหาแม่บ้านใหม่ค่ะ เป็นบ.ต่างชาติค่ะวัฒนธรรมตะวันตก อยู่แถวๆสีลมค่ะ อยากได้แม่บ้านที่ขยัน ค่อนข้างกระตือรือร้นหน่อย แต่หายากจังค่ะ ไม่รู้แหล่งด้วยว่าจะหาจากที่ไหนได้บ้าง ไม่ทราบว่าบ.พี่

เราชอบเพื่อนคนนึงค่ะ เป็นคนแรกที่รู้สึกว่าชอบมากๆ ร้องไห้หลายครั้งแล้ว อาจเป็นเพราะความคิดเราด้วย คือเขาก็มีคนที่ชอบนะ แต่ไม่ใช่สเปคเขาสักอย่างเลย แต่ชอบก็คือชอบอ่ะเนอะ เขาก็รู้ว่าเราชอบเขาอ่ะค่ะ เขา