จดหมายจากเรือนจำ ที่จำได้ไม่เคยลืม

กระทู้สนทนา
ไปค้นเจอ จดหมายฉบับหนึ่งที่โตะทำงาน เมื่อตอนเข้ามาทำงานใหม่ๆ ก็เลยอยากนำมาแชร์ให้ได้รับรู้กันค่ะ อมยิ้ม17

จำได้ว่า มีอยู่วันนึง ได้มีจดหมายจากเรือนจำฉบับหนึ่ง เขียนมาขอหนังสือเล่มหนึ่งในสำนักพิมพ์ที่ จขกท. รับผิดชอบอยู่ (ไม่ได้เขียนเองนะคะ)
เป็นประโยคสั้นๆ ประมาณว่า ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ที่เรือนจำ (ไม่รู้ไปอยู่ที่นั้นได้ไง) แล้วสนใจในเรื่องนี้ จึงอยากขอความกรุณาส่งหนังสือมาให้ เพื่อทำการศึกษาต่อไป
เราจึงจัดส่งหนังสือไปให้หนึ่งเล่ม (โดยทำการเบิกเป็นหนังสืออภินันทนาการ) พร้อมกับแนบจดหมายที่ส่งมากลับไปด้วย (ก็เลยไม่มีรูป) อมยิ้ม07

ถัดมาประมาณ 2-3 อาทิตย์ ก็ได้จดหมายฉบับนี้มา




เปิดอ่านตอนแรก น้ำตาไหลเบาๆ ทำไมถึงน้ำตาไหลก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ในชีวิตนี้ก็เคยทำอะไรดีดีนะคะ แต่ก็ไม่เคยรู้สึกภูมิใจแบบนี้มาก่อน
เหมือนกับว่าตอนที่เราส่งไป ก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้หวังว่าจะได้รับคำขอบคุณ หรืออะไร และก็ไม่คิดเลยว่าหนังสือเล่มๆนึง มันมีค่ามากสำหรับใครบางคน


เราอยากจะบอกว่า เราดีใจนะคะ ที่หนังสือเล่มเล็กๆ มันอาจจะสร้างโอกาสไม่มากก็น้อยให้กับใครบางคน ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นจะเป็นใคร เป็นคนแบบไหน อยู่ที่ใดบนโลกใบนี้ หรือถ้ามันเป็นโอกาสที่ดีของคนที่กำลังกลับตัวกลับใจ เราก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถึงแม้หนังสือเล่มนี้เราจะไม่ได้เขียนขึ้นมาเอง แต่อย่างน้อยเราก็ดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องดีดีแบบนี้ (ก็ขอให้ผลบุญนี้ส่งไปถึงนักเขียนด้วยนะคะ) เรามองว่าทุกคนอาจจะมีทางเลือกที่แตกต่างกัน พลั้งบ้างผิดบ้าง ก็ให้มันเป็นประสบการณ์ ถ้าคิดได้ใหม่ ลุกได้ใหม่ ความสุขมันก็คงอยู่ไม่ไกล เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ และหวังว่าจดหมายฉบับนี้อาจจะเป็นกำลังใจให้กับคนที่กำลังพบเจออุปสรรคได้บ้าง

การแบ่งปัน ไม่จำเป็นต้องมีสิ่งของมากมาย เริ่มจากมีน้ำใจเล็กๆ เรื่องเล็กๆ ก็มองให้มันสวยงามได้ อย่างน้อยๆมันก็ทำให้เรายิ้มได้ทุกครั้งที่นึกถึงมันนะคะ


จดหมายฉบับนี้ตั้งแต่ปี พ.ศ.55 ไม่รู้ว่า ป่านนี้เจ้าของจดหมายจะเป็นอย่างไรบ้าง เราไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร เราขอภาวนาให้คุณมีชีวิตที่ดีนะคะ ยินดีด้วยถ้าคุณจะมีชีวิตที่ดีขึ้นต่อๆไป จดหมายของคุณอาจจะเป็นแรงผลักดันใครหลายๆคนที่กำลังท้อแท้อยู่ก็เป็นได้นะคะ ขอบคุณนะคะที่เป็นส่วนหนึ่งทำให้ชีวิตเราได้มีเรื่องสำคัญดีดีในชีวิตเพิ่มมา 1 เรื่อง ยินดีที่ได้รับจดหมายฉบับนี้นะคะ อมยิ้ม01อมยิ้ม01อมยิ้ม01

ฝากบทความดีดีนะคะ ค้นเจอในอินเตอร์เน็ต (http://happyhappiness.monkiezgrove.com)

สังคมใดขาดการแบ่งปันให้ซึ่งกันและกัน
สังคมนั้นย่อมไม่อาจตั้งมั่นอยู่ได้

เมื่อมีการกักตุนในที่หนึ่ง
ย่อมเกิดการขาดแคลนในอีกหลายที่

เมื่อผู้หนึ่งเป็นอยู่ดีเกินไป
อีกหลายครอบครัวก็ค้องอดอยากยากจน

เมื่อผู้หนึ่งไม่ทำงานแต่มีกิน
อีกหลายคนก็ต้องทำงานมากขึ้นเพื่อหาให้เขากิน

เมื่อผู้หนึ่งกินอิ่ม และฟุ่มเฟือยเกินไป
อีกหลายคนก็ต้องหิวกระหาย และขาดแคลน

การแบ่งปันให้ซึ่งกันและกัน
เป็นหน้าที่ที่สำคัญที่สุดของมนุษย์
ชีวิตที่ไม่มีการแบ่งปันให้ผู้ยากไร้
ทั้งที่สามารถกระทำได้
นับเป็นชีวิตที่ไร้ค่า และรกโลก

**กระทู้นี้ จขกท. ไม่ได้ต้องการหวังผลอะไรนะคะ ทุกครั้งที่หยิบจดหมายฉบับนี้ขึ้นมาอ่าน น้ำตาไหลทุกที แค่อยากแชร์เรื่องราวดีดีให้ได้อ่านกัน ถึงวันที่ตัวไม่อยู่ สิ่งเหล่านี้จะได้เป็นอนุสรณ์ที่ทิ้งไว้ให้คนอื่นจดจำและสานต่อค่ะ**
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่