ก็อย่างที่ว่าในหัวข้อกระทู้นั่นแหระครับ...เขาแค่หลอกใช้เขามาทำดีพูดดีทำมาคุยด้วย เพราะว่าเขาแค่หลอกใช้เท่านั้น?
ขอท้าวความนิดนึงนะครับ ผมเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ครับเกรดเฉลี่ย 3.01 กินเที่ยวเล่นตามปกติของชีวิตวัยรุ่น เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่หรอกครับ แต่ผมเป็นคนที่ทำงานเก่ง ทั้งรายงานหรือแม้แต่งานวิจัย เรียนผมไม่ค่อยเน้นทฤษฏีเท่าไหร่ครับชอบลงมือทำและปฏิบัติจริง
และด้วยเหตุที่ผมเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ทำงานเก่งนี่แหระครับเลยเป็นจุดเริ่มต้นของคำถามในหัวกระทู้....
ผมได้รู้จักกับเพื่อนคนนึงครับ...ผมชอบเขา และเขาก็เป็นผู้ชายครับ แต่เป็นผู้ชายคนแรกที่ผมรู้สึกด้วยแบบนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร?
ผมแอบชอบเขาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วครับ แต่พึ่งเริ่มรู้จักกันตอน ปีสอง ตอนนนี้ผมอยู่ปีสามครับ
ตอนรู้จักกันแรก ๆ ก็พูดคุยแบบเพื่อนธรรมดาครับ แต่พอผ่านไปซักพักผมก็เริ่มพร่ำเพ้อถึงเขาผ่านสเตตัสเฟสบุ๊ค และพยายามสื่อถึงเขาแบบอ้อม ๆ
แต่รู้สึกว่าเขาจะรับรู้ได้ว่าผมพร่ำเพ้อถึงเขา (แต่นั่นแหระคือสิ่งที่ผมต้องการ) ซึ่งหลังจากที่ผมพร่ำเพ้อถึงเขาบ่อย ๆ เขาแทบไม่ค่อยคุยหรือทักหรือยิ้มให้เลยด้วยซ้ำ ซึ่งทำให้ผมได้รู้ว่าเขาไม่ชอบ(ก็แน่นอนล่ะเขาเป็นผู้ชายหนิ) แต่ทุกครั้งที่มีงาน การบ้าน หรือรายงาน นั่นแหระเขาถึงจะทักมาและยอมพูดยอมคุยด้วย ยอมรับครับว่าดีใจที่เขาคุยด้วย แต่หลังจากที่ผมช่วยทำงานหรือให้คำปรึกษาเรื่องงาน แล้วเขาก็หายไปอีกครั้ง (เศร้าต่อสิครับ ชอบเขาหนิ)
เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งครับที่เขาจะมาเฉพาะตอนที่ผมมีประโยชน์ด้วยกับเขาเท่านั้นแหระ (พอหมดประโยชน์ก็หายไปอีกครั้ง)
แต่ก็พยายามคิดแบบเอาบุญครับ ว่าผมคงได้บุญที่ช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน แต่เขาเป็นคนที่ผมชอบหนิครับ ผมเลยอยากให้เขาแคร์ความรู้สึกผมบ้างแค่นั้น(แล้วเป็นอะไรกับเขาล่ะเขาถึงต้องแคร์ T^T) และล่าสุดครับ ช่วงปีสามเป็นช่วงที่ต้องเรียนการทำวิจัยครับ แน่นอนครับเขากลับมาอีกครั้งเพราะวิจัยนี้ถือเป็นวิจัยใหญ่หรือวิจัยก่อนจบนั่นเองครับ เขากลับมาและทำหลาย ๆ อย่างเพื่อที่จะให้ผมช่วยเขาทำงานวิจัยของเขา เขาพูดดีครับ ชมผมเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ผมก็ช่วยเขาอะครับ ครั้งนี้มีเลี้ยงข้าวเลี้ยงเหล้าแถมบอกจะเลี้ยงหนังเลี้ยงนู่นนี้นั่นเยอะแยะครับ (เหอ ๆ จะจ้างกูทำงานให้ว่างั้น) และผมก็ช่วยเขาอยู่ดี ผมใจง่าย หรือใจอ่อนหนิ
แต่สิ่งที่ผมต้องการผมไม่ได้ต้องการสิ่งของใดตอบแทน ผมแค่อยากได้ความจริงใจ ที่จริงใจกว่านี้ และเพิ่มเริ่มมั่นใจแล้วล่ะว่าเขารู้แท้แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นว่าผมชอบเขา จึงเป็นช่องทางที่ทำให้เขาเข้ามาพูดคุยกับผมได้ถูกทาง (เขาพูดกับผมบ่อยขึ้น แคร์ความรู้สึกผมมากขึ้น เชื่อใจและเล่าความลับหลาย ๆ อย่างให้ผมฟังมากขึ้น) ผมก็ไม่รู้หรอกว่าที่เขาทำ เขาพยามให้ความจริงใจมาจริง ๆ หรือป่าว หรือแค่ต้องการให้งานของเขาเสร็จ (หรือว่าผมแกล้งทำเป็นไม่รู้) ก็อย่างที่บอกอะครับ ผมโดนหลอกใช้ (หรือป่าว) แต่ก็ยังให้เขาหลอกใช้ (เต็มใจทำให้ด้วย) ผมไม่ได้โง่ใช่มั้ย?
แต่ผมยังชอบเขานะ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบผมในแบบที่ผมชอบเขาก็เถอะ เพื่อนหลายคนก็บอกเลยว่าให้เลิกคบ หรือไม่ก็ห่าง ๆ ไว้
แบบไหนล่ะครับ.....ควรทำยังไงล่ะครับ เป็นคนใจบุญช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน หรือจะเป็นคนเห็นแก่ตัวบ้าง(ไม่ต้องช่วยเขาทำงาน)
แบบไหนล่ะครับ?
รู้ว่าเขาหลอกใช้...แต่ก็ยังให้เขาหลอกใช้ ผมไม่ได้โง่หรอก ใช่มั้ย?
ขอท้าวความนิดนึงนะครับ ผมเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ครับเกรดเฉลี่ย 3.01 กินเที่ยวเล่นตามปกติของชีวิตวัยรุ่น เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่หรอกครับ แต่ผมเป็นคนที่ทำงานเก่ง ทั้งรายงานหรือแม้แต่งานวิจัย เรียนผมไม่ค่อยเน้นทฤษฏีเท่าไหร่ครับชอบลงมือทำและปฏิบัติจริง
และด้วยเหตุที่ผมเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ทำงานเก่งนี่แหระครับเลยเป็นจุดเริ่มต้นของคำถามในหัวกระทู้....
ผมได้รู้จักกับเพื่อนคนนึงครับ...ผมชอบเขา และเขาก็เป็นผู้ชายครับ แต่เป็นผู้ชายคนแรกที่ผมรู้สึกด้วยแบบนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร?
ผมแอบชอบเขาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วครับ แต่พึ่งเริ่มรู้จักกันตอน ปีสอง ตอนนนี้ผมอยู่ปีสามครับ
ตอนรู้จักกันแรก ๆ ก็พูดคุยแบบเพื่อนธรรมดาครับ แต่พอผ่านไปซักพักผมก็เริ่มพร่ำเพ้อถึงเขาผ่านสเตตัสเฟสบุ๊ค และพยายามสื่อถึงเขาแบบอ้อม ๆ
แต่รู้สึกว่าเขาจะรับรู้ได้ว่าผมพร่ำเพ้อถึงเขา (แต่นั่นแหระคือสิ่งที่ผมต้องการ) ซึ่งหลังจากที่ผมพร่ำเพ้อถึงเขาบ่อย ๆ เขาแทบไม่ค่อยคุยหรือทักหรือยิ้มให้เลยด้วยซ้ำ ซึ่งทำให้ผมได้รู้ว่าเขาไม่ชอบ(ก็แน่นอนล่ะเขาเป็นผู้ชายหนิ) แต่ทุกครั้งที่มีงาน การบ้าน หรือรายงาน นั่นแหระเขาถึงจะทักมาและยอมพูดยอมคุยด้วย ยอมรับครับว่าดีใจที่เขาคุยด้วย แต่หลังจากที่ผมช่วยทำงานหรือให้คำปรึกษาเรื่องงาน แล้วเขาก็หายไปอีกครั้ง (เศร้าต่อสิครับ ชอบเขาหนิ)
เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งครับที่เขาจะมาเฉพาะตอนที่ผมมีประโยชน์ด้วยกับเขาเท่านั้นแหระ (พอหมดประโยชน์ก็หายไปอีกครั้ง)
แต่ก็พยายามคิดแบบเอาบุญครับ ว่าผมคงได้บุญที่ช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน แต่เขาเป็นคนที่ผมชอบหนิครับ ผมเลยอยากให้เขาแคร์ความรู้สึกผมบ้างแค่นั้น(แล้วเป็นอะไรกับเขาล่ะเขาถึงต้องแคร์ T^T) และล่าสุดครับ ช่วงปีสามเป็นช่วงที่ต้องเรียนการทำวิจัยครับ แน่นอนครับเขากลับมาอีกครั้งเพราะวิจัยนี้ถือเป็นวิจัยใหญ่หรือวิจัยก่อนจบนั่นเองครับ เขากลับมาและทำหลาย ๆ อย่างเพื่อที่จะให้ผมช่วยเขาทำงานวิจัยของเขา เขาพูดดีครับ ชมผมเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ผมก็ช่วยเขาอะครับ ครั้งนี้มีเลี้ยงข้าวเลี้ยงเหล้าแถมบอกจะเลี้ยงหนังเลี้ยงนู่นนี้นั่นเยอะแยะครับ (เหอ ๆ จะจ้างกูทำงานให้ว่างั้น) และผมก็ช่วยเขาอยู่ดี ผมใจง่าย หรือใจอ่อนหนิ
แต่สิ่งที่ผมต้องการผมไม่ได้ต้องการสิ่งของใดตอบแทน ผมแค่อยากได้ความจริงใจ ที่จริงใจกว่านี้ และเพิ่มเริ่มมั่นใจแล้วล่ะว่าเขารู้แท้แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นว่าผมชอบเขา จึงเป็นช่องทางที่ทำให้เขาเข้ามาพูดคุยกับผมได้ถูกทาง (เขาพูดกับผมบ่อยขึ้น แคร์ความรู้สึกผมมากขึ้น เชื่อใจและเล่าความลับหลาย ๆ อย่างให้ผมฟังมากขึ้น) ผมก็ไม่รู้หรอกว่าที่เขาทำ เขาพยามให้ความจริงใจมาจริง ๆ หรือป่าว หรือแค่ต้องการให้งานของเขาเสร็จ (หรือว่าผมแกล้งทำเป็นไม่รู้) ก็อย่างที่บอกอะครับ ผมโดนหลอกใช้ (หรือป่าว) แต่ก็ยังให้เขาหลอกใช้ (เต็มใจทำให้ด้วย) ผมไม่ได้โง่ใช่มั้ย?
แต่ผมยังชอบเขานะ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบผมในแบบที่ผมชอบเขาก็เถอะ เพื่อนหลายคนก็บอกเลยว่าให้เลิกคบ หรือไม่ก็ห่าง ๆ ไว้
แบบไหนล่ะครับ.....ควรทำยังไงล่ะครับ เป็นคนใจบุญช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน หรือจะเป็นคนเห็นแก่ตัวบ้าง(ไม่ต้องช่วยเขาทำงาน)
แบบไหนล่ะครับ?