บอกก่อนเลยว่าเรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นในชีวิตของนิดจริง. ไม่ได้แต่งเรื่องค่ะ อาจจะยาวไปหน่อย. นิดจะพยายามย่อนะคะ
นิดเกิดในครอบครัวจนๆครอบคร้วนึง เกิดได้ประมาณสามขวบ แม่ก็เสีย ส่วนพ่อก็ทำงานต่างจังหวัดตอนปิดเทอมจึงมารับไปเที่ยวบ้านย่าบ้าง จนนิดสิบขวบพ่อก็เสียค่ะ นิดไม่เคยรู้ว่าพ่อเสียเพราะท่านหายสูญไป รู้เมื่อปีที่แล้วเอง ปัจจุบันนิดอายุ21ค่ะ
ตอนเด็ก พอนิดจบป.6นิดเข้า รร.แห่งนึงด้วยความที่เป็น รร.มัทยมล้วนก็เลยเข้มงวดนิดนึง ตอนไป รร.นิดจะขึ้นรถรับส่งค่ะ ไปเรียนแรกๆก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่พอนานเข้า นิดไม่มีเงินซื้อ อปก.การเรียน(นิดอยูกับตา ตอนเรียนประถมไม่มีค่าใช้จ่ายเหมือนมัธยม เวลาขอเงินตา ตาก็จะไม่ให้บ้าง ให้นานๆครั้ง ท่านบ่นประมาณว่าค่าใช้จ่ายอะไรเยอะแยะ เมื่อก่อนไม่เห็นมี อะไรประมาณนี้) นิดไม่มีงานส่ง ไม่มีเงินจ่ายค่ารถรับส่ง นิดไม่อยากไปเรียน วันนึงนิดไปเที่ยวกับเพื่อน แต่ญาติของนิดกลับพูดว่านิดไปกับ ผช.คนนึง ชื่อเอ ตอนนั้นนิดงงไปหมดทางป้าๆของพี่เอ เลยบอกว่าใหนๆก็เสียชื่อแล้ว ก็ไปอยู่ด้วยกันเลย นิดไม่ได้ปรึกษาใคร ด้วยความที่ว่า ไม่อยากไป รร. ไม่อยากเจอคนขับรถรับส่ง เลยตัดสินใจไปกะอยู่กับเขาค่ะ และนี่คือจุดเริ่มต้น
ยาวไปหน่อยนะคะ
นิดมาอยู่กับพี่เอไม่นาน นิดก็ตั้งท้อง แต่นิดเฉย คิดในใจว่ามีก็ได้ไม่มีก็ได้ ก็ปล่อยเลยตามเลย อยู่ด้วยกันแรกๆ ก็ดูแลดี พอหลังๆ เค้าไม่สนเลย ไม่สนว่าเราจะได้กินข้าวมั้ย ไม่สนว่าจะอยู่ยังไงเพราะเขาก็ไม่เคยอยู่บ้าน นิดก็ทนเอา นิดกินข้าววันละมื้อ เค้าก็ไม่สนอะไร งานก็ไม่ทำ ข้าวไม่มีกินก็ไม่สน เพราะตัวเขาไปกินบ้านป้า กับข้าวที่นิดกินบ่อยๆ ก็ น้ำปลาร้าหลน แล้วบีบมะนาว กับมะเขือต้ม กินประจำ จะกินไข่เป็นบางวัน จนนิดท้องได้แปดเดือนเค้าจึงเริ่มหางานทำ โชคดีที่ชาวบ้านแถวนั้นใจดี ให้พวกของใช้เด็กมามากมาย จิงไม่ต้องซื้อ
จนนิดคลอด นิดคลอดง่ายมากค่ะ เค้าคงรู้ว่าแม่เค้าลำบาก พอคบอดน้องได้กลับบ้านวันแรกที่กลับก็ต้องมาทำงานบ้านอีก ส่วนตัวเค้าไปกินเหล้าทุกวัน กลับก็ สามสี่ทุ่ม เช้ามาเค้าจะไปทำงาน โดยทิ้งเงินไว้ให้20บาท และให้ทำกับข้าวไว้ให้กินตอนเที่ยงด้วย เค้าไม่เคยสนว่านิดจะได้กินข้าวมั้ยเงิน(ยี่สิบที่ให้ไว้ก็ต้องซื้ออะไรมาทำให่เค้ากินตอนเที่ยง นิดจะได้กินข้าวคือตอนเย็น หรือบางวันถ้าเค้ากินข้าวตอนเที่ยงแล้วกับข้าวเหลือนิดถึงได้กิน อยู่แบบนี้จนลูกนิดได้หนึ่งขวบเค้าก็ทำตัวเหมือนเดิม ไม่สนว่าลูกจะได้กินมั้ย นิดก็หางานรับจ้างแถวนั้นทำบ้างครั้งละสิบยี่สิบ รับจ้างซักผ้าบ้าง ตัวละประมาณสองบาท.นิดทนเพื่อลูกตลอด
จนวันนึงนิดกลับมาเที่ยวบ้าน พาลูกมาด้วย พี่เอมารับ นิดเลยบอกว่าขอแยกทาง อยู่ไปไม่มีอะไรดีขึ้น เพราะนิดทนมาห้าปีแล้ว เค้าก็จำใจตกลง เค้าบอกขอพาลูกไปเที่ยว เดี๋ยวมาส่ง หลังจากนั้นเค้าก็ไม่มาอีกเลย นิดโทรไปเค้าก็อ้างว่าให้ลูกเข้า รร.แล้ว นิดก็ถามว่าจะเลี้ยงเองใช่มั้ย เลี้งไหวหรอ เค้าบอกว่าไหว นิดก็โอเค
ปัจจุบัน นิดมีครอบครัวใหม่แล้ว มีลูกอีกหนึ่งคน ส่วนลูกคนแรก พ่อเค้าเลี้ยงและโทรมาขอเงินบ่อยๆ นิดก็ให้บ้างไม่ให้บ้าง เพราะนิดไม่ได้ทำงาน นิดเคนโพสรูปบูกคนที่สองลงเฟส แล้วทางญาติๆพี่เอมาด่าว่านิดทิ้งลูกคนแรก นิดก็บอกว่านิดไม่ได้ทิ้ง ก็พ่อน้องไม่ให้นิดเอาลูกมาเลี้ยงจะให้ทำไง เค้าก็บอกว่าฟ้องเอาก็ได้ถ้าจะเอาจริงๆ นิดผิดหรอที่นิดไม่อยากมีปัญหา นิดผิดมากเลยใช่มั้ย เค้าไม่ไห้นิดเอามาเลี้ยงเอง
นิดคิดถึงลูกเสมอ นิดไม่เคยลืมลูก ถ้าเอามาให้นิดเลี้ยงนิดเลี้ยงได้
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ อยากจะว่าจะอะไรนิด ก็ได้ค่ะ นิดแค่อยากระบาย ทุกวันนี้นิดเครียดจริงๆ ขอบคุณค่ะ
ผิดมากมั้ย ที่เราทิ้งลูก?????
นิดเกิดในครอบครัวจนๆครอบคร้วนึง เกิดได้ประมาณสามขวบ แม่ก็เสีย ส่วนพ่อก็ทำงานต่างจังหวัดตอนปิดเทอมจึงมารับไปเที่ยวบ้านย่าบ้าง จนนิดสิบขวบพ่อก็เสียค่ะ นิดไม่เคยรู้ว่าพ่อเสียเพราะท่านหายสูญไป รู้เมื่อปีที่แล้วเอง ปัจจุบันนิดอายุ21ค่ะ
ตอนเด็ก พอนิดจบป.6นิดเข้า รร.แห่งนึงด้วยความที่เป็น รร.มัทยมล้วนก็เลยเข้มงวดนิดนึง ตอนไป รร.นิดจะขึ้นรถรับส่งค่ะ ไปเรียนแรกๆก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่พอนานเข้า นิดไม่มีเงินซื้อ อปก.การเรียน(นิดอยูกับตา ตอนเรียนประถมไม่มีค่าใช้จ่ายเหมือนมัธยม เวลาขอเงินตา ตาก็จะไม่ให้บ้าง ให้นานๆครั้ง ท่านบ่นประมาณว่าค่าใช้จ่ายอะไรเยอะแยะ เมื่อก่อนไม่เห็นมี อะไรประมาณนี้) นิดไม่มีงานส่ง ไม่มีเงินจ่ายค่ารถรับส่ง นิดไม่อยากไปเรียน วันนึงนิดไปเที่ยวกับเพื่อน แต่ญาติของนิดกลับพูดว่านิดไปกับ ผช.คนนึง ชื่อเอ ตอนนั้นนิดงงไปหมดทางป้าๆของพี่เอ เลยบอกว่าใหนๆก็เสียชื่อแล้ว ก็ไปอยู่ด้วยกันเลย นิดไม่ได้ปรึกษาใคร ด้วยความที่ว่า ไม่อยากไป รร. ไม่อยากเจอคนขับรถรับส่ง เลยตัดสินใจไปกะอยู่กับเขาค่ะ และนี่คือจุดเริ่มต้น
ยาวไปหน่อยนะคะ
นิดมาอยู่กับพี่เอไม่นาน นิดก็ตั้งท้อง แต่นิดเฉย คิดในใจว่ามีก็ได้ไม่มีก็ได้ ก็ปล่อยเลยตามเลย อยู่ด้วยกันแรกๆ ก็ดูแลดี พอหลังๆ เค้าไม่สนเลย ไม่สนว่าเราจะได้กินข้าวมั้ย ไม่สนว่าจะอยู่ยังไงเพราะเขาก็ไม่เคยอยู่บ้าน นิดก็ทนเอา นิดกินข้าววันละมื้อ เค้าก็ไม่สนอะไร งานก็ไม่ทำ ข้าวไม่มีกินก็ไม่สน เพราะตัวเขาไปกินบ้านป้า กับข้าวที่นิดกินบ่อยๆ ก็ น้ำปลาร้าหลน แล้วบีบมะนาว กับมะเขือต้ม กินประจำ จะกินไข่เป็นบางวัน จนนิดท้องได้แปดเดือนเค้าจึงเริ่มหางานทำ โชคดีที่ชาวบ้านแถวนั้นใจดี ให้พวกของใช้เด็กมามากมาย จิงไม่ต้องซื้อ
จนนิดคลอด นิดคลอดง่ายมากค่ะ เค้าคงรู้ว่าแม่เค้าลำบาก พอคบอดน้องได้กลับบ้านวันแรกที่กลับก็ต้องมาทำงานบ้านอีก ส่วนตัวเค้าไปกินเหล้าทุกวัน กลับก็ สามสี่ทุ่ม เช้ามาเค้าจะไปทำงาน โดยทิ้งเงินไว้ให้20บาท และให้ทำกับข้าวไว้ให้กินตอนเที่ยงด้วย เค้าไม่เคยสนว่านิดจะได้กินข้าวมั้ยเงิน(ยี่สิบที่ให้ไว้ก็ต้องซื้ออะไรมาทำให่เค้ากินตอนเที่ยง นิดจะได้กินข้าวคือตอนเย็น หรือบางวันถ้าเค้ากินข้าวตอนเที่ยงแล้วกับข้าวเหลือนิดถึงได้กิน อยู่แบบนี้จนลูกนิดได้หนึ่งขวบเค้าก็ทำตัวเหมือนเดิม ไม่สนว่าลูกจะได้กินมั้ย นิดก็หางานรับจ้างแถวนั้นทำบ้างครั้งละสิบยี่สิบ รับจ้างซักผ้าบ้าง ตัวละประมาณสองบาท.นิดทนเพื่อลูกตลอด
จนวันนึงนิดกลับมาเที่ยวบ้าน พาลูกมาด้วย พี่เอมารับ นิดเลยบอกว่าขอแยกทาง อยู่ไปไม่มีอะไรดีขึ้น เพราะนิดทนมาห้าปีแล้ว เค้าก็จำใจตกลง เค้าบอกขอพาลูกไปเที่ยว เดี๋ยวมาส่ง หลังจากนั้นเค้าก็ไม่มาอีกเลย นิดโทรไปเค้าก็อ้างว่าให้ลูกเข้า รร.แล้ว นิดก็ถามว่าจะเลี้ยงเองใช่มั้ย เลี้งไหวหรอ เค้าบอกว่าไหว นิดก็โอเค
ปัจจุบัน นิดมีครอบครัวใหม่แล้ว มีลูกอีกหนึ่งคน ส่วนลูกคนแรก พ่อเค้าเลี้ยงและโทรมาขอเงินบ่อยๆ นิดก็ให้บ้างไม่ให้บ้าง เพราะนิดไม่ได้ทำงาน นิดเคนโพสรูปบูกคนที่สองลงเฟส แล้วทางญาติๆพี่เอมาด่าว่านิดทิ้งลูกคนแรก นิดก็บอกว่านิดไม่ได้ทิ้ง ก็พ่อน้องไม่ให้นิดเอาลูกมาเลี้ยงจะให้ทำไง เค้าก็บอกว่าฟ้องเอาก็ได้ถ้าจะเอาจริงๆ นิดผิดหรอที่นิดไม่อยากมีปัญหา นิดผิดมากเลยใช่มั้ย เค้าไม่ไห้นิดเอามาเลี้ยงเอง
นิดคิดถึงลูกเสมอ นิดไม่เคยลืมลูก ถ้าเอามาให้นิดเลี้ยงนิดเลี้ยงได้
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ อยากจะว่าจะอะไรนิด ก็ได้ค่ะ นิดแค่อยากระบาย ทุกวันนี้นิดเครียดจริงๆ ขอบคุณค่ะ