สวัสดีค่ะเราชื่อย่อว่า M น่ะส่วนคนที่เราเเอบชอบชื่อย่อตัว R
ตอนนี้เราอายุ 14 ปี เเล้วน่ะ ส่วนคนที่เราเเอบชอบก็ 14 ปีเหมือนกัน เราเริ่มชอบเค้าตั้งเเต่วันปรับพื้นฐานวันที่ 2 ตอนเข้า ม.1 ใหม่ๆ R เป็นผู้ชายที่เป็นคนเงียบๆ นิ่งๆ ง่ายๆ อะไรก็ได้ เค้าไม่เสียงดังโวยวาย เป็นผู้ชายที่เรียบร้อยมาก นิสัยดี จากที่จำได้ เราเเอบชอบ R ตอนที่เรียนปรับพื้นฐานวิชาสังคมที่โรงเรียนเเห่งหนึ่ง ตอนนั้นก็คิดน่ะค่ะว่าเราชอบ R จิงๆรึป่าว เเต่พอนานๆไป มันก็เริ่มชัดเจนยิ่งขึ้นว่าเราชอบ R จิงๆ พอเริ่มเรียน ม.1 เทอม 1 เราก็ยิ่งรัก R มากยิ่งขึ้น ตอนนั้นเพื่อนกลุ่มเราก็รู้เเล้วเเหละว่าเราชอบ R เพื่อนๆก็ชอบเเซวกันจนเราเขินเเต่ก็พยายามเก็บอาการให้มากที่สุด เราไม่กล้าพูดกับ R ต่อหน้าเลยเพราะกลัวว่า R จะรู้ว่าเราคิดยังไงกับ R ตอนนั้นเราคิดกับ R เกินคำว่าเพื่อนไปเเล้ว พอมาถึง ม.1 เทอม 2 เราได้นั่งข้าง R ด้วยเเหละเเต่ถึงเเม้ว่ามันจะอยู่คนละโต๊ะเเต่เราก็ได้นั่งใกล้ R มันเป้นความสุขเล้กๆ ที่เรามึให้กับ R น่ะถึงเเม้ R ไม่ได้รักเราก็เหอะเเต่เราขอเเค่อยู่ข้างๆเวลา R เศร้าทุกข์ เพื่อทำให้ R มีความสุขขึ้นบ้าง เมื่อวันวาเลนไทน์ ปี 2014 เราได้ให้ดอกกุหลาบ R ไป เเต่เหมือนกับว่าเค้าไม่อยากได้ เราอยากบอกว่าเราเสียใจน่ะทำใมเราไม่เป็นคนที่อยู่ในหัวใจ R บ้างเราผิดมากใช่มั้ยที่เราเกิดมาไม่สวย เเต่คนไม่สวยคนนี้ก็เป็นคนที่มีหัวใจเหมือนกันน่ะ มีความรู้สึกมีความเจ็บปวด เเล้วก็มีหัวใจที่รัก R มากน่ะ พอหลายวันเปลี่ยนไป เราตั้งใจไปบอกชอบ R โดยอัดคลิปเสียงบอกว่าชอบ R เพื่อนของเราเอาคลิปเสียงนั้นไปเปิดให้ R ฟัง เเต่เหมือนกันเค้าไม่รู้สึกอะไรเลยทำเป็นเฉยชาเย็นชา เหมือนกับคลิปเสียงนั้นไม่มีอยู่ตรงหน้า ตอนนั้นน่ะเราเสียใจมากที่สุดมันเจ็บปวดเเละทรมานอย่างถึงขีดสุด พอเช้าวันต่อไปเราร้องไห้อย่างหนักเเต่ R ก็ไม่สนใจเราเลย เรามีเเต่เพื่อนที่คอยปลอบเราตอนนั้นเรารู้ว่าเราไม่มีหวังเเล้วเเหละ เราก็เริ่มทำใจ้ตั้งเเต่วันนั้นเเต่ถึงเเม้ว่าเราจะทำใจยังไงเราก็ลืม R ไม่ได้ยุดี หลังจากวันนั้นเพื่อนๆ ก็รู้เกือบทั้งห้องเเล้วว่าเราชอบ R เเล้วมีอยู่วันนึงคุณครูภาษาอังกิดได้เรียกเรากับ R ให้ออกมาวาดภาพภาษาอังกิด ตอนนั้นเพื่อนๆ ก็ โห่ กัน เเต่เราก็ทำเป็นเฉยๆ เพราะต้องเก็บอาการไว้เพื่อไม่ให้ R รู้ว่าเรายังรัก R อยู่
พอเราขึ้น ม.2 เราก็ยังรัก R อยู่น่ะเเต่การที่เรารักเค้าทำให้เค้าตีตัวออกห่างจากเรามากขึ้น ตอนนั้นเราคิดอยู่อย่างเดียวว่าเราอยากให้เค้าพูดกับเราเเบบเพื่อนคนนึงบ้าง เเล้วจากนั้นพอเราเริ่มที่จะไปเลือกชอบคนใหม่ ก็ทำให้เราทำใจเรื่อง R ได้ว่าเราควรเป็นเพื่อนกับเค้าดีกว่าโดยการช่วยเหลือเค้าอยู่ห่างๆอย่างห่วง คนที่เริ่มชอบอีกคนคือ ชื่ออักษรตัว G G เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับ R เราลองคิดชอบ G เล่นๆ เเล้วมันก่ดีขึ้นเพราะทำให้เราเลิกชอบ R เราเป็นเพื่อนกับ R ได้เพราะเราเลิกชอบ R เเล้ว เเต่จิงๆ เราเลิกชอบ R เเล้วก็จิงเเต่เราก็ยังเป็นห่วงเค้าอยู่ เเต่ห่วงในถานะเพื่อนน่ะไม่คิดเกินเลยเเล้ว ส่วน R ก็เเอบชอบพี่คนนึงเเต่ผู้หญิงคนนั้นมีเเล้ว...... ยังมีอีกเยอะ
เเฟนก็ไม่ใช่เพื่อนก็ไม่เชิง1
ตอนนี้เราอายุ 14 ปี เเล้วน่ะ ส่วนคนที่เราเเอบชอบก็ 14 ปีเหมือนกัน เราเริ่มชอบเค้าตั้งเเต่วันปรับพื้นฐานวันที่ 2 ตอนเข้า ม.1 ใหม่ๆ R เป็นผู้ชายที่เป็นคนเงียบๆ นิ่งๆ ง่ายๆ อะไรก็ได้ เค้าไม่เสียงดังโวยวาย เป็นผู้ชายที่เรียบร้อยมาก นิสัยดี จากที่จำได้ เราเเอบชอบ R ตอนที่เรียนปรับพื้นฐานวิชาสังคมที่โรงเรียนเเห่งหนึ่ง ตอนนั้นก็คิดน่ะค่ะว่าเราชอบ R จิงๆรึป่าว เเต่พอนานๆไป มันก็เริ่มชัดเจนยิ่งขึ้นว่าเราชอบ R จิงๆ พอเริ่มเรียน ม.1 เทอม 1 เราก็ยิ่งรัก R มากยิ่งขึ้น ตอนนั้นเพื่อนกลุ่มเราก็รู้เเล้วเเหละว่าเราชอบ R เพื่อนๆก็ชอบเเซวกันจนเราเขินเเต่ก็พยายามเก็บอาการให้มากที่สุด เราไม่กล้าพูดกับ R ต่อหน้าเลยเพราะกลัวว่า R จะรู้ว่าเราคิดยังไงกับ R ตอนนั้นเราคิดกับ R เกินคำว่าเพื่อนไปเเล้ว พอมาถึง ม.1 เทอม 2 เราได้นั่งข้าง R ด้วยเเหละเเต่ถึงเเม้ว่ามันจะอยู่คนละโต๊ะเเต่เราก็ได้นั่งใกล้ R มันเป้นความสุขเล้กๆ ที่เรามึให้กับ R น่ะถึงเเม้ R ไม่ได้รักเราก็เหอะเเต่เราขอเเค่อยู่ข้างๆเวลา R เศร้าทุกข์ เพื่อทำให้ R มีความสุขขึ้นบ้าง เมื่อวันวาเลนไทน์ ปี 2014 เราได้ให้ดอกกุหลาบ R ไป เเต่เหมือนกับว่าเค้าไม่อยากได้ เราอยากบอกว่าเราเสียใจน่ะทำใมเราไม่เป็นคนที่อยู่ในหัวใจ R บ้างเราผิดมากใช่มั้ยที่เราเกิดมาไม่สวย เเต่คนไม่สวยคนนี้ก็เป็นคนที่มีหัวใจเหมือนกันน่ะ มีความรู้สึกมีความเจ็บปวด เเล้วก็มีหัวใจที่รัก R มากน่ะ พอหลายวันเปลี่ยนไป เราตั้งใจไปบอกชอบ R โดยอัดคลิปเสียงบอกว่าชอบ R เพื่อนของเราเอาคลิปเสียงนั้นไปเปิดให้ R ฟัง เเต่เหมือนกันเค้าไม่รู้สึกอะไรเลยทำเป็นเฉยชาเย็นชา เหมือนกับคลิปเสียงนั้นไม่มีอยู่ตรงหน้า ตอนนั้นน่ะเราเสียใจมากที่สุดมันเจ็บปวดเเละทรมานอย่างถึงขีดสุด พอเช้าวันต่อไปเราร้องไห้อย่างหนักเเต่ R ก็ไม่สนใจเราเลย เรามีเเต่เพื่อนที่คอยปลอบเราตอนนั้นเรารู้ว่าเราไม่มีหวังเเล้วเเหละ เราก็เริ่มทำใจ้ตั้งเเต่วันนั้นเเต่ถึงเเม้ว่าเราจะทำใจยังไงเราก็ลืม R ไม่ได้ยุดี หลังจากวันนั้นเพื่อนๆ ก็รู้เกือบทั้งห้องเเล้วว่าเราชอบ R เเล้วมีอยู่วันนึงคุณครูภาษาอังกิดได้เรียกเรากับ R ให้ออกมาวาดภาพภาษาอังกิด ตอนนั้นเพื่อนๆ ก็ โห่ กัน เเต่เราก็ทำเป็นเฉยๆ เพราะต้องเก็บอาการไว้เพื่อไม่ให้ R รู้ว่าเรายังรัก R อยู่
พอเราขึ้น ม.2 เราก็ยังรัก R อยู่น่ะเเต่การที่เรารักเค้าทำให้เค้าตีตัวออกห่างจากเรามากขึ้น ตอนนั้นเราคิดอยู่อย่างเดียวว่าเราอยากให้เค้าพูดกับเราเเบบเพื่อนคนนึงบ้าง เเล้วจากนั้นพอเราเริ่มที่จะไปเลือกชอบคนใหม่ ก็ทำให้เราทำใจเรื่อง R ได้ว่าเราควรเป็นเพื่อนกับเค้าดีกว่าโดยการช่วยเหลือเค้าอยู่ห่างๆอย่างห่วง คนที่เริ่มชอบอีกคนคือ ชื่ออักษรตัว G G เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับ R เราลองคิดชอบ G เล่นๆ เเล้วมันก่ดีขึ้นเพราะทำให้เราเลิกชอบ R เราเป็นเพื่อนกับ R ได้เพราะเราเลิกชอบ R เเล้ว เเต่จิงๆ เราเลิกชอบ R เเล้วก็จิงเเต่เราก็ยังเป็นห่วงเค้าอยู่ เเต่ห่วงในถานะเพื่อนน่ะไม่คิดเกินเลยเเล้ว ส่วน R ก็เเอบชอบพี่คนนึงเเต่ผู้หญิงคนนั้นมีเเล้ว...... ยังมีอีกเยอะ