ใครเคยถูกแฟนทิ้งวันวาเลนไทน์บ้างคะ? "เจ็บ" ในวันที่คิดว่าจะสุข TT

สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเคยตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ

เริ่มเลยเนอะ
เราเป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดาคนนึง อยู่ในครอบครัวที่อบอุ่น ฐานะปานกลาง เป็นลูกสาวคนเดียว เป็นความหวังของครอบครัว ตอนนี้เรียนจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยในกทม เริ่มทำงานด้วยเงินเดือนสูงกว่าเพื่อนคนอื่นๆที่จบพร้อมเรา ชีวิตการทำงานดี มีเพื่อนดี ชีวิตดูจะมีความสุขในทุกๆเรื่อง ยกเว้น! เรื่องหัวใจ

เมื่อวาเลนไทน์ 4 ปีที่แล้ว เรากำลังนั่งทำการ์ดวาเลนไทน์ เตรียมให้แฟน และก็กำลังคิดว่าจะชวนแฟนไปเที่ยวไหนดี แต่... จู่ๆแฟนก็โทรมาขอเลิก อยากอยู่คนเดียว ยังไม่อยากมีใคร เราเสียใจมาก เหมือนความตั้งใจทุกอย่างพังหมด เราร้องไห้ เสียใจ ผิดหวัง แต่ได้กำลังใจจากเพื่อน และครอบครัว พ่อบอกกับเราว่า มันจะเป็นประสบการณ์ที่ไม่มีใครสอนได้ พ่อกับแม่หรือใครๆก็ต้องเคยผ่านมาก่อน ลูกต้องเข้มแข็ง และผ่านมันไปให้ได้ พ่อจะอยู่ข้างๆลูกเอง และเราก็ผ่านมันมาได้ หลังจากนั้น เราก็คุยกับใครหลายๆคน แต่ก็ไม่ถึงขั้นเป็นแฟน จนได้เจอกับพี่คนนึง คนที่ทำให้เราเลิกคุยกับผู้ชายทุกคนที่เข้ามา และคิดว่าจะจริงจังกับผู้ชายคนนี้จริงๆ เพราะเราก็เรียนจบแล้ว มีหน้าที่การงานที่ดี พร้อมแล้วที่จะจริงจังกับใครสักคน แล้วพี่เค้าก็เข้ามาในชีวิตช่วงนี้พอดี

พี่เค้าเป็นลูกชายคนโตของที่บ้าน เค้าเป็นคนทำงานบ้านเองทุกอย่าง ทำอาหารอร่อย รักแม่มาก พ่อทิ้งแม่ไปตั้งแต่พี่เค้าเด็กๆ เค้าเลยสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำแบบพ่อ เค้ามีความเป็นผู้ใหญ่ มีความคิด มีการวางแผน รู้จักใช้เงิน ทำงานเก่ง ดูแล เทคแคร์ดี ใส่ใจ ไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง แล้วก็จะหาเวลามาอยู่ด้วยกันเสมอ เพราะเค้ารู้ว่าต่อไปอาจจะไม่ค่อยมีเวลา เพราะพี่เค้ากำลังจะเรียนต่อปริญญาโท เรายังจำได้ พี่เค้าบอกว่าเราจะคบกันแบบผู้ใหญ่ มีอะไรก็คุยกัน เราจะสร้างครอบครัวด้วยกัน หลังเรียนจบ เราก็โอเค และสัญญาว่าจะรอ เราเคยพาพี่เค้ามาเจอแม่เรา เพราะพี่เค้าอยากให้ผู้ใหญ่รับรู้ว่าพี่เค้าอยากจะดูแลเรา แม่เราก็ประทับใจพี่เค้า กลับมาก็พูดถึงพี่เค้าตลอด ส่วนแม่เค้า พี่เค้าก็เล่าว่าได้เล่าเรื่องเราให้แม่ฟังอยู่ตลอด แม่เค้าก็โอเคกับเรา รอให้แม่กลับมาจากบ้านน้องสาวที่เชียงใหม่ก่อน เราถึงจะมีโอกาสเจอแม่พี่เค้า ระหว่างที่คบกัน แม้มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่พี่เค้าพูดอะไรมากมายให้เราเชื่อ เชื่อว่าเค้ารักเรา เค้าบอกกับเราว่า เค้ารักเรา เราคือผู้หญิงที่เค้ารอมาตลอด 6ปีที่โสด เค้าจะมีลูกแฝดกับเรา ถ้าเราคลอดลูก เราจะต้องหยุดงานมาให้นมลูก 1 ปี ดูแลลูกให้ดี ถ้าตอนกลางคืน พี่เค้าจะดูแลเอง ถึงตอนนั้นเราอาจจะมีธุรกิจเป็นของตัวเอง จะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน เค้าจะทำอาหารให้เรากิน อยากให้เราอ้วนๆ น่ากอดดี เค้าบอกว่าเราไม่ต้องเชื่อเค้าทุกเรื่องก็ได้ เรื่องไหนที่เค้าพูด แล้วมันสามารถทำได้เลย เค้าก็ทำจริง แต่เรื่องไหนที่มันต้องใช้เวลา ก็ขอเวลาให้เค้าได้พิสูจน์หน่อยว่าเค้าจะทำแบบที่พูดจริงๆ เราไม่เคยทะเลาะกัน ไม่เคยโมโหกันเลยสักครั้ง มีก็แต่งอนๆ เพราะพี่เค้างานยุ่ง บางทีกลับบ้านห้าทุ่ม เที่ยงคืน ก็ไม่ได้คุยกันเลย เวลางานยุ่งๆ พี่เค้าจะไม่แชท ไม่รับสาย ไม่โทรหา เราก็ไม่เข้าใจว่าไม่มีเวลาแม้แต่นาทีเดียวที่จะแชทบอกเราหน่อยหรอ ไม่คิดถึงกันเลยหรอ พี่เค้าก็บอกว่ามันยุ่งจริงๆ ให้เชื่อใจเค้า ซึ่งเราก็เชื่อ เป็นแบบนี้บ่อยๆ พี่เค้าชอบพูดว่า อย่าเอาเรื่องงานมาตัดสินพี่ได้มั้ย พี่เค้าคิดถึงเรา แต่มันติดงานนู้นนี่นั่น บราๆ เราก็งอแงนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร จนใกล้วาเลนไทน์ แม่เราแซวว่าระวังน้ำตาเช็ดหัวเข่าวันวาเลนไทน์นะ เราเล่าให้พี่เค้าฟัง พี่เค้าก็บอกว่าเค้าไม่เคยคิดจะทำร้ายเรา แต่เราจะประทับใจสิ่งที่เค้าจะทำให้หรือป่าว เค้าก็ไม่แน่ใจ เพราะเค้าก็ไม่ได้ทำอะไรแบบนี้มานานมากแล้ว หลังจากนั้นไม่นาน เค้าถ่ายรูปตารางสอบสัมภาษณ์เรียนต่อป.โทมาให้เราดู มันตรงกับวันที่ 14กพ เราก็โอเค เดี๋ยววันที่ 15 ค่อยมาเจอกันก็ได้ วันที่ 14 เราก็ได้คุยกันนิดหน่อย เค้าบอกว่าช่วงนั่งรอสัมภาษณ์ ทางมหาลัยไม่ให้แชท หรือโทรศัพท์หาใคร พอพักเที่ยง เค้าก็โทรมาหาบอกว่าสัมภาษณ์เป็นไงบ้าง แล้วก็ไปสัมภาษณ์ต่อช่วงบ่าย พอ5โมงเย็นเค้าก็โทรมาหาเราอีกครั้ง บอกว่าช่วง6โมงเย็นมีคุยเรื่องหลักสูตรเรียนต่อนิดหน่อย เราก็ถามว่าพรุ่งนี้ไปไหนมั้ย เค้าบอกต้องทำความสะอาดบ้าน เพราะอาทิตย์หน้าตรุษจีน เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ค่อยเจอกันวันจันทร์ก็ได้ หลังจากวันนั้น เราไลน์ไป เค้าไม่อ่าน ไม่ตอบ โทรหา เค้าไม่รับสาย ไม่โทรกลับ ส่งemailหา เค้าก็ไม่ตอบ ใจเราก็คิดว่าเค้าอาจจะเหนื่อย พอวันอาทิตย์ก็โทรหาทั้งวัน เค้าไม่รับ เราก็คิดว่าเค้าคงทำความสะอาดบ้านอยู่ หรือไม่สบาย เราก็ไม่สบายใจ เพราะไม่ได้ทะเลาะกันเลย แต่ทำไมเค้าไม่รับสาย ไม่ติดต่อกลับมา แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ รอวันจันทร์ จะโทรหาเบอร์โต๊ะทำงาน พอโทรไป เป็นคนอื่นรับ และบอกว่าพี่เค้าไม่อยู่โต๊ะ แต่มาทำงาน เราลองใช้เบอร์เพื่อนโทรหา ก็ไม่รับ เราไม่รู้ว่าพี่เค้าหนีเราทำไม พี่เค้าโกรธอะไรเรา เราเพียงแค่อยากรู้คำตอบ ถ้าจะเลิกกับเราก็มาบอกกันดีๆ ทิ้งกันแบบนี้ เรางง เพราะตลอดเวลามันดีมาตลอด เราเลยคิดที่จะไปหาเค้าที่ทำงาน แต่พี่เค้าเคยบอกว่าออฟฟิตเค้าห้ามคนนอกเข้า แต่เค้าเคยพาเราไปครั้งนึง อีกใจนึงคือไปตามที่มหาวิทยาลัย เพราะจำได้ว่าช่วงนี้พี่เค้าต้องเข้าไปมหาวิทยาลัยบ่อยๆ เราเลยลองเข้าfacebookของมหาวิทยาลัยเพื่อดูข้อมูลว่านัดวันไหน ปรากฎว่าตารางที่พี่เค้าเคยถ่ายรูปให้เราดูถูก update จริงๆแล้ววันที่ 14กพ เค้าไม่ได้มีสอบ เราอินบ็อคถามแอดมินในเฟสบุ๊ค ได้รับการยืนยันว่าตารางถูกอัพเดตนานแล้ว วันที่ 14 ไม่ได้มีสอบตามที่พี่เค้าเคยบอกเรา นั่นทำให้เราคิดว่าเราคงถูกหลอกจริงๆ ความเชื่อใจมันหายหมด ทำไมเราไม่เช็ค ทำไมเราไปเชื่อเค้า แต่เราก็ยังตัดสินใจไปหาเค้าที่ออฟฟิซ อยากฟังจากปากว่าเค้าจะเอายังไงกับเรากันแน่ เราไปนั่งรอเค้า รอโอกาสตอนที่ยามเผลอ แล้วแอบวิ่งเข้าไปถึงโต๊ะทำงาน แต่ไม่เจอกัน พี่เค้าลาครึ่งวัน เราก็ไม่รู้ว่าเค้าลาจริงหรือหลอกเรา เราเลยฝากพี่โต๊ะข้างๆว่าให้บอกเค้าว่าเรามาหา ให้เค้าติดต่อเราที เค้าไม่ยอมรับสายเราเลย เรากลับบ้านด้วยความผิดหวัง และคิดจะยอมแพ้ จริงๆน่าจะเรียกว่ายอมรับความจริง ว่าเค้าทิ้งเราแล้วจริงๆ เรากลับมาบ้าน เล่าให้แม่กับพ่อฟัง พ่อสอนเราว่า ให้เราเข้มแข็ง ลูกจะโตขึ้น พ่ออยากให้ลูกเก่ง ลูกต้องเรียนรู้ พ่อก็กอดเรา แล้วพ่อก็ร้องไห้ พ่อบอกว่าไม่ได้โกรธพี่เค้า แต่พ่ออยากบอกลูกตั้งนานแล้ว ว่าถ้าจะรักใคร อย่ารักเหมือนที่พ่อรักลูก เพราะพ่อรักลูก รักอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆ เรา3คน พ่อแม่ลูก ร้องไห้กอดกัน ความรู้สึกเราคือ เราจะไม่ร้องไห้ให้พี่เค้าอีกแล้ว เรามีพ่อแม่ เรามีเพื่อน ที่รักเรา เราไม่จำเป็นต้องเสียน้ำตาให้ใครอีกแล้ว คนที่ไม่เห็นค่าของเรา เราก็ไม่จำเป็นต้องสนใจอีกแล้ว วันรุ่งขึ้น เราตกใจมาก พี่เค้าโทรหาเรา โทรมา แล้วพูดว่า เมื่อวานมาหาเค้าหรอ มาทำไม บอกแล้วใช่มั้ยว่าไม่ให้มา ที่เคยพามาเพราะไว้ใจ เค้าถูกฝ่ายบุคคลเรียกพบ เราก็บอกว่า ก็พี่หายไป เราไม่รู้จะทำไง เราก็เลยทำเท่าที่เราจะทำได้ เราขอโทษ และจะไม่ตามเค้าอีก เค้าบอกว่า เค้าไม่ได้เป็นอะไร แค่สับสนนิดหน่อย เค้าก็วางสายไป เราก็ไม่เข้าใจนะ นึกจะโทรมาก็โทร โทรมาต่อว่า แต่จะโทรหรือไม่โทรหาเรา เค้าก็ถูกฝ่ายบุคคลเรียกอยู่ดี เค้าเป็นอะไรของเค้า เราก็ไม่เข้าใจ หลังจากวันนั้น เราก็ไม่ร้องไห้อีก แต่เราก็ยังคิดถึงเค้านะ ยังคิดถึงแต่เรื่องดีๆ ที่เคยผ่านมาด้วยกัน เราไม่โกรธ เราไม่เกลียด เรายังรักและคิดถึงเค้า แต่เราแค่ไม่ได้คู่กัน เหลือเพียงแค่ความทรงจำดีๆ แค่นั้นเอง...

เรื่องนี้ สอนให้เรารู้ว่า ความรัก ความอบอุ่นจากครอบครัว เป็นพลังวิเศษ ทำให้เราผ่านทุกอย่างไปได้ ไม่มีใครรักเราจริง เท่ากับครอบครัวของเรา เป็นกำลังใจให้กับทุกความรัก และขอให้เราเจอความรักดีๆ สักทีนะ )