เราคบผช(1)คนนึงเค้าหล่อ รวย เก่ง น่ารัก เช้าสังคมเก่ง แต่เราต้องง้อมากๆ เวลาอยู่ต่อหน้าสังคม เค้าจะแสนดี พออยู่แค่2คน เค้าคือก้อนหิน ไร้จิตใจ สั่งเราให้ทำทุกอย่างให้ เหมือนคนใช้ ขนาดเรายังไม่เคยใช้คนใช้แบบนี้เลย แม่เค้าก็ไม่ชอบเราทั้งที่ไม่รู้จักเราด้วยซ้ำ เราเหนื่อยใจเลยขอเลิก เราเลิกกะใครไม่ค่อยขาด จะวนเวียนกลับไปคบอีก
วันนึงเจอผช(2).มีอายุคนนึงใจดี เพรียบพร้อมเค้าเป็นคนอบอุ่น พอคุยไประยะนึงเหมือนเค้าเป็นทั้งพี่ ทั้งพ่อ ทั้งเพื่อน แต่เราเลิกๆคบๆกะแฟนเก่ามาเป็นปี
พอเค้าบอกชอบเรา เราตอบเค้าทันทีว่าแฟนเก่าอาจจะกลับมาคืนดีกัน...คือตอนนั้นเพิ่งรู้จัก(2)กันไม่นาน เราไม่รู้ตัวว่าจะชอบเค้า(2) พอนานๆเข้า เราก็ชอบเค้า(2)มากขึ้นเรื่อยๆ กะแฟนเก่าเราก็งงกับความสัมพันธ์
เหมือนว่าเราสับสนเหมือนจะชอบทั้ง2คน... เลวจริงๆนะ... พอจุดนึงที่เราเลิกขาดจริงๆแล้ว
จากนั้นเค้ายังคงเจอเราอาทิตยะ2-3วัน เป็นแบบนี้อยู่เกือบ2ปี..เค้าบอกเค้าไม่ชอบเราแบบแฟน เรากะเค้าเป็นได้แค่พี่ชายกะน้องสาว...
เรา..ก็ฟังแต่ก็ไม่เชื่อ เพราะเวลาเราไปไหนมาไหนกันมองยังไงก็เหมือนแฟนกัน..จับมือเดิน เข้ากันได้ดีมาก.. มีน้ำใจ มีความหวังดี มีความชอบ ทัศนคติหลายๆอย่างที่เข้ากันได้ดีมาก
เราถามเค้าซ้ำอีกว่าเค้าไม่ชอบเราเลยหรอ...เค้าบอกเค้าชอบ แต่ไม่รัก เค้ารักได้แค่คนเดียวเท่านั้นคือภรรยาเค้า...( เค้าโสดนะ)
เราเคยเจอเค้าเดินกะผญ.คนนึงที่สยาม แต่เราก็ไม่หึงนะ เค้ารีบโทรมาแก้ตัวว่าคนๆนั้นเป็นคนที่น้องสาวแนะนำ เค้าก็พามาร้านค้าตามที่ผญ ไหว้วาน...ตอนนี้เราอยู่ไหน เค้ารีบมาเจอเราทันทีเลย... เราก็งงๆกะสิ่งที่เห็น แต่ยังคงเชื่อว่าเค้าดีนะ คือเค้าไม่บอกอยากคบเรานี่นา.. เค้ามีสิทธิจะไปกะใครก็ได้... เราก็เหมือนกัน เราจะคบกะใครก็ได้...
เค้าไม่หึง...
ความสัมพันธ์แปลกๆนี้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ วันนี้ก็ประมาณ5ปีแล้ว ...เราก็มาคบกะคนใหม่(3)มา2ปีแล้ว ดีบ้างร้ายบ้างตามภาษา
ซึ่งเรายังคงเจอพี่(2)คบเป็นเพื่อน แต่เรายังแอบชอบเค้านะ เราก็ไม่ได้แสดงออก เราก็เล่นบทพี่น้องตามที่เค้าให้เราเป็น...
เรายังคงอยากเจอ ปรึกษาทุกเรื่อง รวมถึงเรื่องแฟน(3)เราด้วย
หลายๆอย่างมันละเอียดมาก เล่าได้ไม่หมด เราสมควรถูกด่าแหละ เรารู้...
แต่ก็ตัดไม่ได้ เราไม่อยากเป็นผ่ายรอ หรือจีบผช. เราไม่มีทางรอเค้า(2) ทั้งที่เคัา(2)บอกว่าให้ได้แค่ความเป็นพี่แน่ๆ..
เราพยายามที่จะชอบคนอื่น แต่มันยากมาก เรามักรับนิสัย บุคลิก การวางตัว สันดารของผช.เหล่านั้นไม่ได้...
ก่อนเราจะเจอพี่(2) เราไม่เคยเป็นแบบนี้ เราคบ้วเราจะไม่ไปกะผช อื่นแน่ๆ ไม่สนใจคนอื่นอีกเลย...
แต่ตั้งแต่เราเจอพี่(2) เราก็พยายามชอบคนเดียว แต่ก็ดันตัดเค้า(2)ไม่ขาดซะที เราแอบหวังเสมอว่าเค้า(2)จะกลับมาชอบเรา
แต่อย่างที่บอก เราก็ไม่ทำท่ารอให้เค้ามาจีบหลอก ถ้าเรารอเค้าก็เหมือนง้อเค้าสิ เราไม่ควรอยู่ในจุดที่เสียเผรียบแบบนั้น
ถ้าเราเป็นผช.เราคงจีบเค้าง่ายๆ ง้อเค้าไปเรื่อย จนกว่าเค้าจะใจอ่อน...แต่ดันเกิดเป็นผญ. จะไปทำแบบนั้นได้ยังไง
เราสับสนมาก ณ วันนี้ เรากลายเป็น คนที่พยายามจะชอบแฟนตัวเอง
แต่ดันไปชอบพี่(2) นับวันยิ่งชอบมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วย
กับพี่(2) เราทั้งผิดหวัง ทั้งสบายใจ
และกับแฟนเรา(3) เราทั้งรู้สึกผิด และรู้สึกว่าเค้าดีกับเรามาก
เรื่องแฟนใหม่(3) จริงๆ ตอนเริ่มคบเราเปิดใจมากนะ แต่พอเจอสันดารเค้า เรื่องการเงินเอาแต่ได้ เรารับไม่ได้
หลังจากนั้น เค้าไม่แสดงอาการนั้นอีก เค้าทุ่มเทแรงกายช่วยเหลือ งานเราและเรื่องปัญหาต่างๆนานาที่เราปรึกษา
เค้าก็เต็มที่กะเรามาก แต่เราก็ไม่ไว้ใจเค้าแล้ว...เค้ารู้ว่าเราหาเราหาเงินเก่ง ..เราเลยคิดว่าเราอาจจะเป็นคนที่เค้าอยากแต่งงานด้วย
เพราะคงหาแบบเราไม่ได้อีก หลังๆเราไม่อยากทำอะไรให้เค้าเลย เพราะเราคิดว่าเค้าโลภ..เค้าเลยต้องทนคบเราที่ไม่มีน้ำใจกะเค้าเลย
ซึ่งเรากลายเป็นผู้รับ...อย่างเดียว ซึ่งรู้สึกไม่ดีเลย รู้สึกผิดอีก...แต่ก็อ่อนข้อให้ไม่ได้...
มีแฟนใหม่แต่ลืมคนที่ปลื้มไม่ได้ทำไง
วันนึงเจอผช(2).มีอายุคนนึงใจดี เพรียบพร้อมเค้าเป็นคนอบอุ่น พอคุยไประยะนึงเหมือนเค้าเป็นทั้งพี่ ทั้งพ่อ ทั้งเพื่อน แต่เราเลิกๆคบๆกะแฟนเก่ามาเป็นปี
พอเค้าบอกชอบเรา เราตอบเค้าทันทีว่าแฟนเก่าอาจจะกลับมาคืนดีกัน...คือตอนนั้นเพิ่งรู้จัก(2)กันไม่นาน เราไม่รู้ตัวว่าจะชอบเค้า(2) พอนานๆเข้า เราก็ชอบเค้า(2)มากขึ้นเรื่อยๆ กะแฟนเก่าเราก็งงกับความสัมพันธ์
เหมือนว่าเราสับสนเหมือนจะชอบทั้ง2คน... เลวจริงๆนะ... พอจุดนึงที่เราเลิกขาดจริงๆแล้ว
จากนั้นเค้ายังคงเจอเราอาทิตยะ2-3วัน เป็นแบบนี้อยู่เกือบ2ปี..เค้าบอกเค้าไม่ชอบเราแบบแฟน เรากะเค้าเป็นได้แค่พี่ชายกะน้องสาว...
เรา..ก็ฟังแต่ก็ไม่เชื่อ เพราะเวลาเราไปไหนมาไหนกันมองยังไงก็เหมือนแฟนกัน..จับมือเดิน เข้ากันได้ดีมาก.. มีน้ำใจ มีความหวังดี มีความชอบ ทัศนคติหลายๆอย่างที่เข้ากันได้ดีมาก
เราถามเค้าซ้ำอีกว่าเค้าไม่ชอบเราเลยหรอ...เค้าบอกเค้าชอบ แต่ไม่รัก เค้ารักได้แค่คนเดียวเท่านั้นคือภรรยาเค้า...( เค้าโสดนะ)
เราเคยเจอเค้าเดินกะผญ.คนนึงที่สยาม แต่เราก็ไม่หึงนะ เค้ารีบโทรมาแก้ตัวว่าคนๆนั้นเป็นคนที่น้องสาวแนะนำ เค้าก็พามาร้านค้าตามที่ผญ ไหว้วาน...ตอนนี้เราอยู่ไหน เค้ารีบมาเจอเราทันทีเลย... เราก็งงๆกะสิ่งที่เห็น แต่ยังคงเชื่อว่าเค้าดีนะ คือเค้าไม่บอกอยากคบเรานี่นา.. เค้ามีสิทธิจะไปกะใครก็ได้... เราก็เหมือนกัน เราจะคบกะใครก็ได้...
เค้าไม่หึง...
ความสัมพันธ์แปลกๆนี้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ วันนี้ก็ประมาณ5ปีแล้ว ...เราก็มาคบกะคนใหม่(3)มา2ปีแล้ว ดีบ้างร้ายบ้างตามภาษา
ซึ่งเรายังคงเจอพี่(2)คบเป็นเพื่อน แต่เรายังแอบชอบเค้านะ เราก็ไม่ได้แสดงออก เราก็เล่นบทพี่น้องตามที่เค้าให้เราเป็น...
เรายังคงอยากเจอ ปรึกษาทุกเรื่อง รวมถึงเรื่องแฟน(3)เราด้วย
หลายๆอย่างมันละเอียดมาก เล่าได้ไม่หมด เราสมควรถูกด่าแหละ เรารู้...
แต่ก็ตัดไม่ได้ เราไม่อยากเป็นผ่ายรอ หรือจีบผช. เราไม่มีทางรอเค้า(2) ทั้งที่เคัา(2)บอกว่าให้ได้แค่ความเป็นพี่แน่ๆ..
เราพยายามที่จะชอบคนอื่น แต่มันยากมาก เรามักรับนิสัย บุคลิก การวางตัว สันดารของผช.เหล่านั้นไม่ได้...
ก่อนเราจะเจอพี่(2) เราไม่เคยเป็นแบบนี้ เราคบ้วเราจะไม่ไปกะผช อื่นแน่ๆ ไม่สนใจคนอื่นอีกเลย...
แต่ตั้งแต่เราเจอพี่(2) เราก็พยายามชอบคนเดียว แต่ก็ดันตัดเค้า(2)ไม่ขาดซะที เราแอบหวังเสมอว่าเค้า(2)จะกลับมาชอบเรา
แต่อย่างที่บอก เราก็ไม่ทำท่ารอให้เค้ามาจีบหลอก ถ้าเรารอเค้าก็เหมือนง้อเค้าสิ เราไม่ควรอยู่ในจุดที่เสียเผรียบแบบนั้น
ถ้าเราเป็นผช.เราคงจีบเค้าง่ายๆ ง้อเค้าไปเรื่อย จนกว่าเค้าจะใจอ่อน...แต่ดันเกิดเป็นผญ. จะไปทำแบบนั้นได้ยังไง
เราสับสนมาก ณ วันนี้ เรากลายเป็น คนที่พยายามจะชอบแฟนตัวเอง
แต่ดันไปชอบพี่(2) นับวันยิ่งชอบมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วย
กับพี่(2) เราทั้งผิดหวัง ทั้งสบายใจ
และกับแฟนเรา(3) เราทั้งรู้สึกผิด และรู้สึกว่าเค้าดีกับเรามาก
เรื่องแฟนใหม่(3) จริงๆ ตอนเริ่มคบเราเปิดใจมากนะ แต่พอเจอสันดารเค้า เรื่องการเงินเอาแต่ได้ เรารับไม่ได้
หลังจากนั้น เค้าไม่แสดงอาการนั้นอีก เค้าทุ่มเทแรงกายช่วยเหลือ งานเราและเรื่องปัญหาต่างๆนานาที่เราปรึกษา
เค้าก็เต็มที่กะเรามาก แต่เราก็ไม่ไว้ใจเค้าแล้ว...เค้ารู้ว่าเราหาเราหาเงินเก่ง ..เราเลยคิดว่าเราอาจจะเป็นคนที่เค้าอยากแต่งงานด้วย
เพราะคงหาแบบเราไม่ได้อีก หลังๆเราไม่อยากทำอะไรให้เค้าเลย เพราะเราคิดว่าเค้าโลภ..เค้าเลยต้องทนคบเราที่ไม่มีน้ำใจกะเค้าเลย
ซึ่งเรากลายเป็นผู้รับ...อย่างเดียว ซึ่งรู้สึกไม่ดีเลย รู้สึกผิดอีก...แต่ก็อ่อนข้อให้ไม่ได้...