ระหกระเหินทัวร์ บริการไร้ระดับ ไม่น่าประทับใจ
วันนี้จะขอมาบ่นเรื่องการบริการที่ไร้ความรับผิดชอบ ของรถทัวร์บริษัทแห่งนึง
เรื่องเริ่มต้นคือผมเดินทางไปสุราษฏร์ธานีเพื่อไปงานบวชเพื่อนที่ทำงานเก่า และขนของที่เหลือจากสุราษฏร์ธานีมาจังหวัดนครสวรรค์ที่ทำงานใหม่ ขาล่องผมเดินทางโดยสารด้วยเครื่องบินเพราะไม่มีสัมภาระมากมาย แต่ขาขึ้นตัดสินใจนั่งรถทัวร์เพราะมีสัมภาระพอสมควร ตัดสินใจเลือกรถสาย สมุย – พิษณุโลก โดยขึ้นจากท่ารถ บขส.สุราษฏร์ธานี มาลงที่ บขส.นครสวรรค์
เริ่มจากมาซื้อตั๋วเลย ผมโทรจองไว้เขาว่าให้มารับตั๋ว3โมงเย็น ผมมาถึงบ่าย3โมง5นาที คนขายบอกเต็มแล้ว ผมบอกจองไว้นะ เขาบอกว่าผมมาเกินเวลาเหมือนจะตำหนิผมแต่ก็ยังดีที่เขาไม่ได้ขายที่นั่งนั้นต่อให้ใคร แต่ผมก็ไม่ใส่ใจอะไร ผมบอกชื่อไปเขาก็ออกตั๋วมาให้ใหม่ เป็นตั๋ววีไอพี นั่งชั้นล่างมีเบาะนวดไฟฟ้า เพราะต้องเดินทางอย่างน้อย 12- 13 ชั่วโมงราคา 1,089 บาท
รถออกเวลา 16.00น. พอรถมาจากเกาะสมุยถึงท่ารถสุราษฏร์ธานี ผมก็ขึ้นไปนั่งบนรถ ปรากฏว่า เบาะนวดไฟฟ้าใช้การไม่ได้ (ไม่พอใจ1)ผมก็ทำใจแล้วว่าต้องทนนั่งไปแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้ลำบากอะไร รถออกเดินทางจอดรับคนตามทางที่เขาจองไว้ มาถึงชุมพรร้านคุณสาหร่ายประมาณ 19.00 น. รถจอดให้รับประทานอาหาร20นาที อันนี้คงไม่ใช่ความผิดของรถแต่อย่างใด แต่ขอบ่นนิดนึงเรื่องอาหาร ร้านเสริฟอาหารพวกผู้โดยสารนั่งรับประทานจนบางคนลุกจากโต๊ะไปแล้ว อาหารจานสุดท้ายคือไข่เจียวเพิ่งนำมาเสริฟ แหม่เป็นอาหารสุดโปรดของผมซะด้วย แต่อิ่มซะก่อนเลยไม่ได้กิน
หลังจากนั้นรถก็ออกเดินทางต่อ ผมก็ยังไม่หลับนะ นั่งเล่นมือถือไปเรื่อย จนรถมารับผู้โดยสารที่เขาโพธิ์ เขตติดต่อประจวบกับชุมพร ผมจึงได้หลับรถวิ่งไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าไกลแค่ไหนแล้ว ผมรู้สึกว่ารถได้จอดข้างทางแต่ไม่รู้ว่าจอดทำไม สักพักก็เห็นผู้โดยสารเริ่มทยอยลงจากรถ เด็กรถเปิดประตูห้องวีไอพีชั้นล่างแล้วมาบอกว่า รถเสียครับต้องจอดสักพัก ถ้าร้อนให้ออกไปข้างนอกรถได้ ผมไม่ได้ใส่ใจเพราะนึกว่าเสียเพียงนิดหน่อยและในตัวรถก็ยังเย็นอยู่ ดูเวลาก็ประมาณ4ทุ่ม นอนครึ่งหลับครึ่งตื่น มองไปนอกรถก็เห็นผู้โดยสารออกไปนั่งบนเกาะกลางถนนกัน
เนื่องจากยังไม่ร้อนผมก็เลยนอนหลับฝันไปว่า “ที่รถมันจอดเพราะน้ำมันหมดในฝันผมเลยอาสาลงไปเข็นรถ ท่ามกลางคนในฝันที่ว่าผมอ้วนจึงมีแรงเยอะ แต่ไม่ยักกะมีใครช่วยผมดันรถสักคน” จนสะดุ้งตื่นมา อ้าวรถยังจอดที่เดิม ตอนนี้อากาศในรถเริ่มร้อน ผมจึงเดินลงมาข้างรถแล้วถามว่ารถเป็นอะไร คนขับบอกสายไฮรดอริคเสีย ผมถามว่ามีแนวทางแก้ไขอย่างไร คนขับบอกว่ากำลังโทรให้รถมาถ่ายผู้โดยสาร ผมมองดูเวลาขณะนั้น 23.30 น.
ผมจึงลงมานั่งหน้าบ้านหลังนึงรู้สึกจะเป็นร้านค้า และมองดูพื้นที่จึงรู้ว่า ขณะนี้รถเสียอยู่ที่อำเภอเขาสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ผู้โดยสารหลายคนเริ่มกระสับกระส่ายบ่นเด็กรถและคนขับ แต่ผมไม่ได้บ่นด้วยนะเพราะผมเข้าใจว่าไม่มีใครอยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นหรอก และเด็กรถกับคนขับไม่ได้มีอำนาจอะไรในการตัดสินใจ
ระหว่างที่รถจอดนิ่งอยู่ก็มีชาวบ้านขับรถผ่านไปผ่านมาอยู่เพราะมีงานแถวนั้น ไม่แน่ใจว่าเป็นงานอะไรเห็นมีการประดับไฟสวยงาม ชาวบ้านผ่านไปมาก็จอดถาม และแนะนำว่ามีอะไรอยู่แถวไหนบ้าง เช่นของกิน ห้องน้ำ เวลาผ่านไปสักประมาณเที่ยงคืน ที่ว่ารถจะมาถ่ายผู้โดยสารได้เปลี่ยนเป็น รอช่างจากจังหวัดนครปฐมมาซ่อมรถคันดังกล่าว (ไม่พอใจ2)โดยมีการบอกว่ารถไม่มีเปลี่ยน และพนักงานได้พูดว่ารถคันนี้มันเก่าแล้วเตรียมปลดระวางมันเลยพังบ่อย อ้าว รถไม่ดีแบบนี้บริษัทจะนำมาวิ่งทำไมแล้วผู้โดยสารเดือดร้อนแบบนี้ให้รอช่างเนี่ยนะ เลยถ่ายรูปแล้วโพสลงในเฟตบุคไป
พอรู้ว่ารอช่างมาจากนครปฐม ผมเลยพยายามหาห้องน้ำเพราะรู้สึกปวดท้องหนักในรถคงไม่เหมาะเท่าไร เลยมองเห็นสัก50เมตรเป็นโรงพยาบาลเขาสามร้อยยอดเลยตัดสินใจเดินไปพอไปถึงก็มองไปเห็นทางเข้ามันไกลมากเลยไม่กล้าเข้าไป (กลัวผี) เลยตัดสินใจเดินไปอีกหน่อยใกล้ๆ7/11 มีตลาดสดอยู่มีพ่อค้าสองสามคนกำลังขนของเลยถามเขาว่ามีห้องน้ำไหม เขาชี้ให้ไปหลังตลาดเป็นห้องน้ำหยอดเหรียญ3บาท และถามผมว่ามีเหรียญไหม ผมรู้สึกถึงน้ำใจเขาเลยว่าถ้าผมไม่มีเขาคงจะให้เหรียญผม ผมบอกว่ามีครับ ขอบคุณครับ แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างขรี้อยู่นั้นก็รีบครับกลัวว่าช่างจะมาถึงก่อน ดูเวลาขณะนั้น 00.15 น. ผมรีบทำธุระให้เสร็จก็เดินกลับไปที่รถ พอออกจากตลอดมาก็เจอผู้โดยสารที่มาคันเดียวกันเดินออกมาจาก 7/11 ขรี้เสร็จก็หิวครับเลยไปซื้อของกินที่ 7/11 มากินแก้หิวเป็นบาโลน่าหมูพริกกับฮอตดอกรมควัน แล้วเดินมานั่งที่หน้าบ้านตรงที่รถจอดเสียอยู่
แบตโทรศัพท์ก็จะหมด มองไปที่หน้าบ้านก็เห็นมีปลักไฟที่เขาเอาไว้เสียบไฟประดับศาลหน้าบ้านเลยตัดสินใจขโมยไฟบ้านเขาใช้ (อันนี้เป็นสิ่งที่ไม่ดีนะครับ อย่าเอาเยี่ยงอย่าง) แต่ในขณะนั้นหาไม่ได้จริงๆเลยจำใจขโมย นั่งรอช่างไปสักพักก็สังเกตเห็นรถสายเดียวกันแต่เป็นรถที่วิ่งสวนมากจากจังหวัดพิษณุโลก ได้มาจอดคุยกับคนขับและเด็กรถ ผมได้ยินแว่วๆว่า คนซ่อมรถน่าจะมาตอนเช้าแหละ โอ้วว เวรกรรม แล้วเมื่อไรจะเสร็จละเนี่ย
ได้ยินดังนั้นผมเริ่มเซ็งมากขึ้น ต้องทนนั่งรอกันอยู่บริเวณนั้น พอเวลาผ่านไปสักตี1เห็นจะได้ ผมเริ่มปวดท้องอีกเลยเดินไปเข้าห้องน้ำที่เดิม แต่คราวนี้ผมนั่งชิว สบายๆมาก เพราะรู้ว่ากว่ามันจะมาคงเช้าแหละ ออกจากห้องน้ำเจอคนที่มารถคันเดียวกัน นั่งกินน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ ที่ตอนนี้มีบรรดาแม่ค้าในตลาดเริ่มมาขายของกันแล้ว แต่ยังไม่มีวี่แววของช่างซ่อมรถจะมาสักที
ผมเดินกลับมานั่งเล่นมือถือต่อที่ข้างๆศาลพระภูมิของบ้านหลังนั้น และก็นอนเล่นข้างๆศาลพระภูมิแหละระหว่างนั้นก็ได้คุยกับผู้โดยสารคนอื่น บางคนบอกว่าอีกแค่นิดเดียวผมก็จะลงแล้ว รถมาเสียซะก่อน ประมาณตี3 คนส่วนใหญ่เริ่มขึ้นรถไปนอนประจำที่กันหมดแล้ว เหลือไม่กี่คนที่ยังนั่งอยู่ข้างล่าง ผมเองก็ได้แต่นั่งมองรถทัวร์คันแล้วคันเล่าที่ขับผ่านไป ผ่านไป
จนเวลาล่วงเลยไปถึงตี 4 ก็มีรถตู้คันนึงของวอลโว่ ได้ขับมาจอดด้านหลังของรถแล้วก็ลงมาดูรถ ในชุดช่าง ผมเลยรู้ว่า อ่อ ช่างถึงแล้ว นับเวลาที่รอช่างก็6ชั่วโมงพอดี
พอเห็นว่าช่างมาแล้วก็รู้สึกอุ่นใจ ผมเลยขึ้นไปนอนประจำที่ ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไร ผมก็ฝันอีกรอบ คราวนี้ฝันว่า “รถได้ออกเดินทางต่อได้ในเวลา 06.30น. แถมในฝันผมยังตื่นมา อัพสเตตัสในเฟตบุคด้วยนะว่ารถได้ออกเดินทางแล้ว” ในความรู้สึกขณะหลับผมก็คิดว่ารถออกเดินทางแล้วนะ เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ผมรู้สึกตัวตื่นลืมตามาฟ้าเริ่มสว่างแล้ว แต่ เอ๊ะ ทำไมคนบนรถยังเดินอยู่ข้างล่างอยู่เลย หรือรถจอดแวะที่ไหน ผมขยี้ตามองชัดๆจึงได้รู้ว่า รถยังจอกดอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหนเลย(ไม่พอใจ3) ผมมองดูเวลาก็ 8 โมงแล้ว เลยเดินลงมาจากรถ แล้วมองไปรอบๆตอนนี้ร้านค้าแถวๆนั้นเปิดหมดแล้ว ตามร้านค้าต่างๆผู้โดยสารก็เข้าไปนั่งกัน
บางคนก็ยังนั่งอยู่เกาะข้างๆถนน ผมเลยเดินไปถามช่าง ตกลงว่าไงครับ ช่างบอกว่ารออะไหล่จากนครปฐม ผมถามว่าจะเสร็จประมานไหนเนี่ย เขาว่าไม่น่าจะเกินเที่ยง งง ซิครับ ถ้าเที่ยงจริงคงถึงนครสวรรค์สองสามทุ่มแน่ๆ มองหาคนขับรถกับพนักงานก็เห็นกำลังนั่งดื่มเบียร์ย้อมใจอยู่ร้านค้าข้างๆทาง พอเห็นคนขับดื่มเบียร์ทำให้ผมรู้สึกได้แล้วว่ารถคันนี้ไม่ได้ไปต่อแน่
ผมเดินไปถามคนขับเขาว่า จะมีรถมาเปลี่ยนนะ รออีกไม่เกิน20นาที จะมาถึง ผ่านไป20นาที คนขับบอก รออีกสัก10นาทีนะ 10นาทีผ่านไปคนขับโทรหาคนขับรถคันใหม่ก็ได้ความว่าเลยกุยบุรีมาแล้วสรุปนั่งรอเกือบชั่วโมงรถก็มาถึง(ไม่พอใจ4)
สภาพรถที่มาผมบอกเลยว่าเสียความรู้สึกมากๆ เป็นรถทัวร์ปรับอากาศชั้นเดียว ซึ่งในความเป็นจริง ควรจะเป็นรถทัวร์ปรับอากาศสองชั้นแบบเดียวกับคันที่เสีย สรุปว่าที่นั่งวีไอพีผมกลับกลายเป็นที่นั่งที่ปรับเบาะได้เพียงนิดเดียว ผมเป็นคนตัวสูงขายาวจึงนั่งลำบากมาก(ไม่พอใจ5)
ทำไงได้ก็ต้องทนนั่งไปครับ รถก็นั่งลำบากแอร์ก็ไม่ค่อยเย็น เวลาผ่านไปเกือบเที่ยง รถก็จอดให้รับประทานอาหารครับ แต่บริษัทแทนที่จะมีบริการอาหารฟรีให้ผู้โดยสารกลับไม่มีให้ สุดท้ายผู้โดยสารต้องออกเงินค่าอาหารเอง ทั้งที่ไม่ใช่ความผิดของผู้โดยสารเลย (ไม่พอใจ6ไม่พอใจมากๆ) ผมกินไปสองจานจ่ายไป70
รถออกเดินทางต่อไปและขอบอกว่ารถคันนี้ขับช้ามากๆ ผมยังแอบแซวว่าระวังเต่าจะกัดยางนะ
พอรถขับไปถึงแถวๆราชบุรีก็จอดเติมก๊าซ ครั้งนี้แหละที่ผมรู้สึกว่า ผมจะไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆเพราะรถต้องดับเครื่องเติมก๊าซ ผู้โดยสารบนรถนั่งเหงื่อตกเลยครับ แล้วลองคิดดูว่าทุกคนไม่ได้อาบน้ำกันมาตั้งแต่เย็นวานและผ่านมาบ่ายโมงอีกวัน จะรู้สึกกันอย่างๆไร รถเติมก๊าซเสร็จก็ออกเดินทางต่อไปส่งคนตามป้ายต่างๆ ผู้โดยสารบางคนก็เริ่มเมาเพราะตอนที่รถจอดได้ดื่มเหกล้าเข้าไป แล้วเดินวนไปวนมาบนรถแซวคนขับ แซวผู้โดยสารไปเรื่อย แต่ก็ไม่มีใครว่าแกนะ เพราะเราก็เข้าใจแก
ด้วยความเมาแกบ่นว่า ตอนแรกบอกเมียว่ารถเสีย แต่เสีย10กว่าชั่วโมงเมียผมเริ่มไม่เชื่อแล้ว ลุกชายผมออกมารอรับผมตั้งแต่ตี 4 มันกลับบ้านไป2-3รอบแล้ว พ่อยังมาไม่ถึงเลย รถก็วิ่งมาอย่างช้าๆ จนมาจอดเติมก๊าซอีกทีที่อ่างทองแต่ไม่ได้เติมเพราะรถจอดกันเยอะ จึงขับต่อมาอีกแล้วมาจอดเติมที่ พรหมบุรี สิงห์บุรี คราวนี้ทุกคนไม่รอช้าพอรถดับเครื่องทุกคนพร้อมใจกันลงจากรถมานั่งข้างล่าง
เมื่อรถเติมก๊าซเสร็จทุกคนก็รีบกลับขึ้นรถ เพื่อออกเดินทางต่อ คนเมาก็ยังเดินไปมาบนรถ คราวนี้แกประกาศว่า นึกซะว่าพวกเรามารถทอดผ้าป่าละกัน รู้จักกันไว้ ใครไม่ได้มาเที่ยวนี้จะเสียใจ ถ้าเปรียบเป็นเครื่องบินใครพลาดไฟล์นี้ตะเสียใจ แต่สำหรับผมถ้าเลือกได้ผมขอพลาดไฟล์นี้ดีกว่า
ปรากฏว่ารถมาถึง บขส.นครสวรรค์เวลา 17.50 น. ช้ากว่าเวลาที่กำหนดไปถึง 13 ชั่วโมง 20นาที สรุปเวลาเดินทาง 25 ชั่วโมง 50 นาที ผมจึงอยากถามหาความรับผิดชอบจากรถโดยสารบริษัทนี้ว่าคุณมีบริการได้แค่นี้หรอ การแก้ปัญหาลูกค้าคุณทำได้แย่มากจริง รถสายนี้คนสุราษฏร์ธานีน่าจะรู้ดีครับว่าบริษัทไหน สาย สมุย – พิษณุโลก คุณควรบริการลูกค้าให้ดีกว่านี้ มีอย่างที่ไหนให้รอรถเสีย 11 ชั่วโมง บ้าไปแล้วด้วยความเคารพ
สุดท้ายรถจอดกลางแจ้งฝนตกผมต้องลงจากรถหิ้วของพะรุงพะรัง วิ่งหนีฝนเข้าบขส.อีกต่างหาก
ผมจะร้องเรียนดีไหม
ระหกระเหินทัวร์ บริการไร้ระดับ ไม่น่าประทับใจ
วันนี้จะขอมาบ่นเรื่องการบริการที่ไร้ความรับผิดชอบ ของรถทัวร์บริษัทแห่งนึง
เรื่องเริ่มต้นคือผมเดินทางไปสุราษฏร์ธานีเพื่อไปงานบวชเพื่อนที่ทำงานเก่า และขนของที่เหลือจากสุราษฏร์ธานีมาจังหวัดนครสวรรค์ที่ทำงานใหม่ ขาล่องผมเดินทางโดยสารด้วยเครื่องบินเพราะไม่มีสัมภาระมากมาย แต่ขาขึ้นตัดสินใจนั่งรถทัวร์เพราะมีสัมภาระพอสมควร ตัดสินใจเลือกรถสาย สมุย – พิษณุโลก โดยขึ้นจากท่ารถ บขส.สุราษฏร์ธานี มาลงที่ บขส.นครสวรรค์
เริ่มจากมาซื้อตั๋วเลย ผมโทรจองไว้เขาว่าให้มารับตั๋ว3โมงเย็น ผมมาถึงบ่าย3โมง5นาที คนขายบอกเต็มแล้ว ผมบอกจองไว้นะ เขาบอกว่าผมมาเกินเวลาเหมือนจะตำหนิผมแต่ก็ยังดีที่เขาไม่ได้ขายที่นั่งนั้นต่อให้ใคร แต่ผมก็ไม่ใส่ใจอะไร ผมบอกชื่อไปเขาก็ออกตั๋วมาให้ใหม่ เป็นตั๋ววีไอพี นั่งชั้นล่างมีเบาะนวดไฟฟ้า เพราะต้องเดินทางอย่างน้อย 12- 13 ชั่วโมงราคา 1,089 บาท
รถออกเวลา 16.00น. พอรถมาจากเกาะสมุยถึงท่ารถสุราษฏร์ธานี ผมก็ขึ้นไปนั่งบนรถ ปรากฏว่า เบาะนวดไฟฟ้าใช้การไม่ได้ (ไม่พอใจ1)ผมก็ทำใจแล้วว่าต้องทนนั่งไปแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้ลำบากอะไร รถออกเดินทางจอดรับคนตามทางที่เขาจองไว้ มาถึงชุมพรร้านคุณสาหร่ายประมาณ 19.00 น. รถจอดให้รับประทานอาหาร20นาที อันนี้คงไม่ใช่ความผิดของรถแต่อย่างใด แต่ขอบ่นนิดนึงเรื่องอาหาร ร้านเสริฟอาหารพวกผู้โดยสารนั่งรับประทานจนบางคนลุกจากโต๊ะไปแล้ว อาหารจานสุดท้ายคือไข่เจียวเพิ่งนำมาเสริฟ แหม่เป็นอาหารสุดโปรดของผมซะด้วย แต่อิ่มซะก่อนเลยไม่ได้กิน
หลังจากนั้นรถก็ออกเดินทางต่อ ผมก็ยังไม่หลับนะ นั่งเล่นมือถือไปเรื่อย จนรถมารับผู้โดยสารที่เขาโพธิ์ เขตติดต่อประจวบกับชุมพร ผมจึงได้หลับรถวิ่งไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าไกลแค่ไหนแล้ว ผมรู้สึกว่ารถได้จอดข้างทางแต่ไม่รู้ว่าจอดทำไม สักพักก็เห็นผู้โดยสารเริ่มทยอยลงจากรถ เด็กรถเปิดประตูห้องวีไอพีชั้นล่างแล้วมาบอกว่า รถเสียครับต้องจอดสักพัก ถ้าร้อนให้ออกไปข้างนอกรถได้ ผมไม่ได้ใส่ใจเพราะนึกว่าเสียเพียงนิดหน่อยและในตัวรถก็ยังเย็นอยู่ ดูเวลาก็ประมาณ4ทุ่ม นอนครึ่งหลับครึ่งตื่น มองไปนอกรถก็เห็นผู้โดยสารออกไปนั่งบนเกาะกลางถนนกัน
เนื่องจากยังไม่ร้อนผมก็เลยนอนหลับฝันไปว่า “ที่รถมันจอดเพราะน้ำมันหมดในฝันผมเลยอาสาลงไปเข็นรถ ท่ามกลางคนในฝันที่ว่าผมอ้วนจึงมีแรงเยอะ แต่ไม่ยักกะมีใครช่วยผมดันรถสักคน” จนสะดุ้งตื่นมา อ้าวรถยังจอดที่เดิม ตอนนี้อากาศในรถเริ่มร้อน ผมจึงเดินลงมาข้างรถแล้วถามว่ารถเป็นอะไร คนขับบอกสายไฮรดอริคเสีย ผมถามว่ามีแนวทางแก้ไขอย่างไร คนขับบอกว่ากำลังโทรให้รถมาถ่ายผู้โดยสาร ผมมองดูเวลาขณะนั้น 23.30 น.
ผมจึงลงมานั่งหน้าบ้านหลังนึงรู้สึกจะเป็นร้านค้า และมองดูพื้นที่จึงรู้ว่า ขณะนี้รถเสียอยู่ที่อำเภอเขาสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ผู้โดยสารหลายคนเริ่มกระสับกระส่ายบ่นเด็กรถและคนขับ แต่ผมไม่ได้บ่นด้วยนะเพราะผมเข้าใจว่าไม่มีใครอยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นหรอก และเด็กรถกับคนขับไม่ได้มีอำนาจอะไรในการตัดสินใจ
ระหว่างที่รถจอดนิ่งอยู่ก็มีชาวบ้านขับรถผ่านไปผ่านมาอยู่เพราะมีงานแถวนั้น ไม่แน่ใจว่าเป็นงานอะไรเห็นมีการประดับไฟสวยงาม ชาวบ้านผ่านไปมาก็จอดถาม และแนะนำว่ามีอะไรอยู่แถวไหนบ้าง เช่นของกิน ห้องน้ำ เวลาผ่านไปสักประมาณเที่ยงคืน ที่ว่ารถจะมาถ่ายผู้โดยสารได้เปลี่ยนเป็น รอช่างจากจังหวัดนครปฐมมาซ่อมรถคันดังกล่าว (ไม่พอใจ2)โดยมีการบอกว่ารถไม่มีเปลี่ยน และพนักงานได้พูดว่ารถคันนี้มันเก่าแล้วเตรียมปลดระวางมันเลยพังบ่อย อ้าว รถไม่ดีแบบนี้บริษัทจะนำมาวิ่งทำไมแล้วผู้โดยสารเดือดร้อนแบบนี้ให้รอช่างเนี่ยนะ เลยถ่ายรูปแล้วโพสลงในเฟตบุคไป
พอรู้ว่ารอช่างมาจากนครปฐม ผมเลยพยายามหาห้องน้ำเพราะรู้สึกปวดท้องหนักในรถคงไม่เหมาะเท่าไร เลยมองเห็นสัก50เมตรเป็นโรงพยาบาลเขาสามร้อยยอดเลยตัดสินใจเดินไปพอไปถึงก็มองไปเห็นทางเข้ามันไกลมากเลยไม่กล้าเข้าไป (กลัวผี) เลยตัดสินใจเดินไปอีกหน่อยใกล้ๆ7/11 มีตลาดสดอยู่มีพ่อค้าสองสามคนกำลังขนของเลยถามเขาว่ามีห้องน้ำไหม เขาชี้ให้ไปหลังตลาดเป็นห้องน้ำหยอดเหรียญ3บาท และถามผมว่ามีเหรียญไหม ผมรู้สึกถึงน้ำใจเขาเลยว่าถ้าผมไม่มีเขาคงจะให้เหรียญผม ผมบอกว่ามีครับ ขอบคุณครับ แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างขรี้อยู่นั้นก็รีบครับกลัวว่าช่างจะมาถึงก่อน ดูเวลาขณะนั้น 00.15 น. ผมรีบทำธุระให้เสร็จก็เดินกลับไปที่รถ พอออกจากตลอดมาก็เจอผู้โดยสารที่มาคันเดียวกันเดินออกมาจาก 7/11 ขรี้เสร็จก็หิวครับเลยไปซื้อของกินที่ 7/11 มากินแก้หิวเป็นบาโลน่าหมูพริกกับฮอตดอกรมควัน แล้วเดินมานั่งที่หน้าบ้านตรงที่รถจอดเสียอยู่
แบตโทรศัพท์ก็จะหมด มองไปที่หน้าบ้านก็เห็นมีปลักไฟที่เขาเอาไว้เสียบไฟประดับศาลหน้าบ้านเลยตัดสินใจขโมยไฟบ้านเขาใช้ (อันนี้เป็นสิ่งที่ไม่ดีนะครับ อย่าเอาเยี่ยงอย่าง) แต่ในขณะนั้นหาไม่ได้จริงๆเลยจำใจขโมย นั่งรอช่างไปสักพักก็สังเกตเห็นรถสายเดียวกันแต่เป็นรถที่วิ่งสวนมากจากจังหวัดพิษณุโลก ได้มาจอดคุยกับคนขับและเด็กรถ ผมได้ยินแว่วๆว่า คนซ่อมรถน่าจะมาตอนเช้าแหละ โอ้วว เวรกรรม แล้วเมื่อไรจะเสร็จละเนี่ย
ได้ยินดังนั้นผมเริ่มเซ็งมากขึ้น ต้องทนนั่งรอกันอยู่บริเวณนั้น พอเวลาผ่านไปสักตี1เห็นจะได้ ผมเริ่มปวดท้องอีกเลยเดินไปเข้าห้องน้ำที่เดิม แต่คราวนี้ผมนั่งชิว สบายๆมาก เพราะรู้ว่ากว่ามันจะมาคงเช้าแหละ ออกจากห้องน้ำเจอคนที่มารถคันเดียวกัน นั่งกินน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ ที่ตอนนี้มีบรรดาแม่ค้าในตลาดเริ่มมาขายของกันแล้ว แต่ยังไม่มีวี่แววของช่างซ่อมรถจะมาสักที
ผมเดินกลับมานั่งเล่นมือถือต่อที่ข้างๆศาลพระภูมิของบ้านหลังนั้น และก็นอนเล่นข้างๆศาลพระภูมิแหละระหว่างนั้นก็ได้คุยกับผู้โดยสารคนอื่น บางคนบอกว่าอีกแค่นิดเดียวผมก็จะลงแล้ว รถมาเสียซะก่อน ประมาณตี3 คนส่วนใหญ่เริ่มขึ้นรถไปนอนประจำที่กันหมดแล้ว เหลือไม่กี่คนที่ยังนั่งอยู่ข้างล่าง ผมเองก็ได้แต่นั่งมองรถทัวร์คันแล้วคันเล่าที่ขับผ่านไป ผ่านไป
จนเวลาล่วงเลยไปถึงตี 4 ก็มีรถตู้คันนึงของวอลโว่ ได้ขับมาจอดด้านหลังของรถแล้วก็ลงมาดูรถ ในชุดช่าง ผมเลยรู้ว่า อ่อ ช่างถึงแล้ว นับเวลาที่รอช่างก็6ชั่วโมงพอดี
พอเห็นว่าช่างมาแล้วก็รู้สึกอุ่นใจ ผมเลยขึ้นไปนอนประจำที่ ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไร ผมก็ฝันอีกรอบ คราวนี้ฝันว่า “รถได้ออกเดินทางต่อได้ในเวลา 06.30น. แถมในฝันผมยังตื่นมา อัพสเตตัสในเฟตบุคด้วยนะว่ารถได้ออกเดินทางแล้ว” ในความรู้สึกขณะหลับผมก็คิดว่ารถออกเดินทางแล้วนะ เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ผมรู้สึกตัวตื่นลืมตามาฟ้าเริ่มสว่างแล้ว แต่ เอ๊ะ ทำไมคนบนรถยังเดินอยู่ข้างล่างอยู่เลย หรือรถจอดแวะที่ไหน ผมขยี้ตามองชัดๆจึงได้รู้ว่า รถยังจอกดอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหนเลย(ไม่พอใจ3) ผมมองดูเวลาก็ 8 โมงแล้ว เลยเดินลงมาจากรถ แล้วมองไปรอบๆตอนนี้ร้านค้าแถวๆนั้นเปิดหมดแล้ว ตามร้านค้าต่างๆผู้โดยสารก็เข้าไปนั่งกัน
บางคนก็ยังนั่งอยู่เกาะข้างๆถนน ผมเลยเดินไปถามช่าง ตกลงว่าไงครับ ช่างบอกว่ารออะไหล่จากนครปฐม ผมถามว่าจะเสร็จประมานไหนเนี่ย เขาว่าไม่น่าจะเกินเที่ยง งง ซิครับ ถ้าเที่ยงจริงคงถึงนครสวรรค์สองสามทุ่มแน่ๆ มองหาคนขับรถกับพนักงานก็เห็นกำลังนั่งดื่มเบียร์ย้อมใจอยู่ร้านค้าข้างๆทาง พอเห็นคนขับดื่มเบียร์ทำให้ผมรู้สึกได้แล้วว่ารถคันนี้ไม่ได้ไปต่อแน่
ผมเดินไปถามคนขับเขาว่า จะมีรถมาเปลี่ยนนะ รออีกไม่เกิน20นาที จะมาถึง ผ่านไป20นาที คนขับบอก รออีกสัก10นาทีนะ 10นาทีผ่านไปคนขับโทรหาคนขับรถคันใหม่ก็ได้ความว่าเลยกุยบุรีมาแล้วสรุปนั่งรอเกือบชั่วโมงรถก็มาถึง(ไม่พอใจ4)
สภาพรถที่มาผมบอกเลยว่าเสียความรู้สึกมากๆ เป็นรถทัวร์ปรับอากาศชั้นเดียว ซึ่งในความเป็นจริง ควรจะเป็นรถทัวร์ปรับอากาศสองชั้นแบบเดียวกับคันที่เสีย สรุปว่าที่นั่งวีไอพีผมกลับกลายเป็นที่นั่งที่ปรับเบาะได้เพียงนิดเดียว ผมเป็นคนตัวสูงขายาวจึงนั่งลำบากมาก(ไม่พอใจ5)
ทำไงได้ก็ต้องทนนั่งไปครับ รถก็นั่งลำบากแอร์ก็ไม่ค่อยเย็น เวลาผ่านไปเกือบเที่ยง รถก็จอดให้รับประทานอาหารครับ แต่บริษัทแทนที่จะมีบริการอาหารฟรีให้ผู้โดยสารกลับไม่มีให้ สุดท้ายผู้โดยสารต้องออกเงินค่าอาหารเอง ทั้งที่ไม่ใช่ความผิดของผู้โดยสารเลย (ไม่พอใจ6ไม่พอใจมากๆ) ผมกินไปสองจานจ่ายไป70
รถออกเดินทางต่อไปและขอบอกว่ารถคันนี้ขับช้ามากๆ ผมยังแอบแซวว่าระวังเต่าจะกัดยางนะ
พอรถขับไปถึงแถวๆราชบุรีก็จอดเติมก๊าซ ครั้งนี้แหละที่ผมรู้สึกว่า ผมจะไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆเพราะรถต้องดับเครื่องเติมก๊าซ ผู้โดยสารบนรถนั่งเหงื่อตกเลยครับ แล้วลองคิดดูว่าทุกคนไม่ได้อาบน้ำกันมาตั้งแต่เย็นวานและผ่านมาบ่ายโมงอีกวัน จะรู้สึกกันอย่างๆไร รถเติมก๊าซเสร็จก็ออกเดินทางต่อไปส่งคนตามป้ายต่างๆ ผู้โดยสารบางคนก็เริ่มเมาเพราะตอนที่รถจอดได้ดื่มเหกล้าเข้าไป แล้วเดินวนไปวนมาบนรถแซวคนขับ แซวผู้โดยสารไปเรื่อย แต่ก็ไม่มีใครว่าแกนะ เพราะเราก็เข้าใจแก
ด้วยความเมาแกบ่นว่า ตอนแรกบอกเมียว่ารถเสีย แต่เสีย10กว่าชั่วโมงเมียผมเริ่มไม่เชื่อแล้ว ลุกชายผมออกมารอรับผมตั้งแต่ตี 4 มันกลับบ้านไป2-3รอบแล้ว พ่อยังมาไม่ถึงเลย รถก็วิ่งมาอย่างช้าๆ จนมาจอดเติมก๊าซอีกทีที่อ่างทองแต่ไม่ได้เติมเพราะรถจอดกันเยอะ จึงขับต่อมาอีกแล้วมาจอดเติมที่ พรหมบุรี สิงห์บุรี คราวนี้ทุกคนไม่รอช้าพอรถดับเครื่องทุกคนพร้อมใจกันลงจากรถมานั่งข้างล่าง
เมื่อรถเติมก๊าซเสร็จทุกคนก็รีบกลับขึ้นรถ เพื่อออกเดินทางต่อ คนเมาก็ยังเดินไปมาบนรถ คราวนี้แกประกาศว่า นึกซะว่าพวกเรามารถทอดผ้าป่าละกัน รู้จักกันไว้ ใครไม่ได้มาเที่ยวนี้จะเสียใจ ถ้าเปรียบเป็นเครื่องบินใครพลาดไฟล์นี้ตะเสียใจ แต่สำหรับผมถ้าเลือกได้ผมขอพลาดไฟล์นี้ดีกว่า
ปรากฏว่ารถมาถึง บขส.นครสวรรค์เวลา 17.50 น. ช้ากว่าเวลาที่กำหนดไปถึง 13 ชั่วโมง 20นาที สรุปเวลาเดินทาง 25 ชั่วโมง 50 นาที ผมจึงอยากถามหาความรับผิดชอบจากรถโดยสารบริษัทนี้ว่าคุณมีบริการได้แค่นี้หรอ การแก้ปัญหาลูกค้าคุณทำได้แย่มากจริง รถสายนี้คนสุราษฏร์ธานีน่าจะรู้ดีครับว่าบริษัทไหน สาย สมุย – พิษณุโลก คุณควรบริการลูกค้าให้ดีกว่านี้ มีอย่างที่ไหนให้รอรถเสีย 11 ชั่วโมง บ้าไปแล้วด้วยความเคารพ
สุดท้ายรถจอดกลางแจ้งฝนตกผมต้องลงจากรถหิ้วของพะรุงพะรัง วิ่งหนีฝนเข้าบขส.อีกต่างหาก
ผมจะร้องเรียนดีไหม