คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
มาต่อแล้วนะค่ะ
ตลอดเวลาที่คบกัน J ก็มีสาวๆเข้ามาเรื่อยๆค่ะ ทั้งที่เรารู้บ้างไม่รู้บ้าง พอเรารู้ J ก็จะบ่นๆทุกทีว่าเราสองคนเจอกันเร็วเกินไปเหมือนเค้ายังเสียดายความโสด ยังไม่พร้อมจะมีเราคนเดียว แต่ทุกๆครั้งก็สามารถผ่านมาได้ จนเรามาเรียนปี 1 ระยะทางก็ห่างกันบ้าง เจอกันอาทิตย์ละครั้ง แล้ว J ก็เรียนทำให้เราห่างๆกันมากขึ้น แต่เราก็ยังติดต่อกันอยู่เสมอ จนเราไปรู้ว่า J มีใครอีกคนเป็นสาวที่เรียนอยู่ด้วยกัน เราเสียใจมาก ตอนที่รู้จำได้ว่าเราเดินออกมาจากบ้าน J จนถึง บขส. เดินมาแบบไม่รู้ตัวเลยมัน งงๆ มึนๆ บอกไม่ถูก หลังจากนั้นก็ปรับความเข้าใจกัน เค้ายังยืนยันว่าเค้ารักเราคนเดียว เราก็ยังเชื่อ แล้วก็ยังคบกันต่อมาเรื่อยๆ จนเราจบปี 2 J ก็จบ ปวส. พอดี J ก็เลือกที่จะมาสอบเรียนต่อ มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเรา แต่คนละ คณะ เราดีใจมากที่จะมีโอกาสได้มาอยู่ใกล้ๆกัน เราไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกนะค่ะ J เค้าพักอยู่กับพี่สาวที่บ้าน ส่วนเราอยู่กับน้องสาวเราที่หอพัก แต่ก็มีโอกาสได้เจอกันมากขึ้น แต่จะ j ก็ยังมีเรื่องผู้หญิง เข้ามาเรื่อยๆ แต่เราก็ยังอดทน ในช่วงที่เราอยู่มหาลัย เราเป็น เชียร์หรีดคณะ เป็นรองนางนพมาศ ทำกิจกรรมต่างๆของมหาวิทยาลัยเยอะค่ะ ทำให้มีคนรู้จักเรา มีหนุ่มๆเข้ามาจีบเยอะเหมือนกัน อาจจะเพราะเราไม่มั่นคงหรือเพราะความเสียใจกับสิ่งที่ J ทำกับเราทำให้เราเริ่มเปิดใจคุยกับคนที่เข้ามาจีบ จน J รู้ เค้ารู้ว่าเรามีคนอื่น เค้าก็เลยขอเลิกกับเราค่ะ 5 ปีที่คบกันมาจบลงเพราะเราเอง หลังจากเลิกกันก็ยังคุยเป็นเพื่อนกันได้ เรายังสัมผัสได้ถึงความรู้สึกห่วงใยที่เค้ายังมีให้เราอยู่ (หากเราไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป) เพราะเวลาที่เพื่อนๆมัธยมนัดเลี้ยงกันเวลาเลิกกลับบ้าน J ก็จะขับรถกตามมาส่งเราถึงบ้าน ซึ่งเป็นสิ่งที่เค้าทำตั้งแต่ตอนเป็นแฟนกัน จน ปี 2547 เราเดินทางไปทำงานที่อื่นซึ่งไกลจากที่บ้านมาก เราก็ไม่ได้ติดต่อ J อีกเลย เราเคยฝันถึงเค้า เราก็จะโทรเข้าเบอร์บ้าน ถามแม่เค้าว่าเค้าสบายดีมั้ย แต่ไม่เคยได้คุยกับเค้า ปีนี้ 2558 เวลาผ่านไป 11 ปี ไม่เคยมีวันไหนที่ไม่คิดถึง ยังคงคิดถึงทุกๆวัน และยังคงฝันถึงเค้าเสมอ จนมาเมื่อวันที่ 11 กพ.58 เราไปเจอพี่ชายของ J มาไลค์รูปเพื่อนเราใน Facebook เราก็เลยเข้าไปดูแล้วก็ไปเจอ Facebook J ค่ะ เห็นเค้ามีครอบครัวที่น่ารักมีลูกแล้ว ครั้งแรกที่เห็นรู้สึกมึนๆเหมือนอกหักนะค่ะ แต่ก็ไม่ได้เสียใจอะไร รู้สึกยินดีกับเค้าค่ะว่าเค้ามีครอบครัวที่น่ารัก
ตอนนี้เรามีคำถามค่ะ ถ้าเป็นคุณคุณจะทักและขอเป็นเพื่อนเค้าในFacebook มั้ยค่ะ ใจนึงเราก็อยากจะทักไปอีกใจนึงก็กลัวว่าเค้าจะไม่อยากคุยกับเรา มันบอกไม่ถูกค่ะ เราไม่ได้หวังว่าให้เค้ากลับมานะค่ะ แค่อยากจะคุยในฐานะเพื่อนคนนึงที่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้นค่ะ
ตลอดเวลาที่คบกัน J ก็มีสาวๆเข้ามาเรื่อยๆค่ะ ทั้งที่เรารู้บ้างไม่รู้บ้าง พอเรารู้ J ก็จะบ่นๆทุกทีว่าเราสองคนเจอกันเร็วเกินไปเหมือนเค้ายังเสียดายความโสด ยังไม่พร้อมจะมีเราคนเดียว แต่ทุกๆครั้งก็สามารถผ่านมาได้ จนเรามาเรียนปี 1 ระยะทางก็ห่างกันบ้าง เจอกันอาทิตย์ละครั้ง แล้ว J ก็เรียนทำให้เราห่างๆกันมากขึ้น แต่เราก็ยังติดต่อกันอยู่เสมอ จนเราไปรู้ว่า J มีใครอีกคนเป็นสาวที่เรียนอยู่ด้วยกัน เราเสียใจมาก ตอนที่รู้จำได้ว่าเราเดินออกมาจากบ้าน J จนถึง บขส. เดินมาแบบไม่รู้ตัวเลยมัน งงๆ มึนๆ บอกไม่ถูก หลังจากนั้นก็ปรับความเข้าใจกัน เค้ายังยืนยันว่าเค้ารักเราคนเดียว เราก็ยังเชื่อ แล้วก็ยังคบกันต่อมาเรื่อยๆ จนเราจบปี 2 J ก็จบ ปวส. พอดี J ก็เลือกที่จะมาสอบเรียนต่อ มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเรา แต่คนละ คณะ เราดีใจมากที่จะมีโอกาสได้มาอยู่ใกล้ๆกัน เราไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกนะค่ะ J เค้าพักอยู่กับพี่สาวที่บ้าน ส่วนเราอยู่กับน้องสาวเราที่หอพัก แต่ก็มีโอกาสได้เจอกันมากขึ้น แต่จะ j ก็ยังมีเรื่องผู้หญิง เข้ามาเรื่อยๆ แต่เราก็ยังอดทน ในช่วงที่เราอยู่มหาลัย เราเป็น เชียร์หรีดคณะ เป็นรองนางนพมาศ ทำกิจกรรมต่างๆของมหาวิทยาลัยเยอะค่ะ ทำให้มีคนรู้จักเรา มีหนุ่มๆเข้ามาจีบเยอะเหมือนกัน อาจจะเพราะเราไม่มั่นคงหรือเพราะความเสียใจกับสิ่งที่ J ทำกับเราทำให้เราเริ่มเปิดใจคุยกับคนที่เข้ามาจีบ จน J รู้ เค้ารู้ว่าเรามีคนอื่น เค้าก็เลยขอเลิกกับเราค่ะ 5 ปีที่คบกันมาจบลงเพราะเราเอง หลังจากเลิกกันก็ยังคุยเป็นเพื่อนกันได้ เรายังสัมผัสได้ถึงความรู้สึกห่วงใยที่เค้ายังมีให้เราอยู่ (หากเราไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป) เพราะเวลาที่เพื่อนๆมัธยมนัดเลี้ยงกันเวลาเลิกกลับบ้าน J ก็จะขับรถกตามมาส่งเราถึงบ้าน ซึ่งเป็นสิ่งที่เค้าทำตั้งแต่ตอนเป็นแฟนกัน จน ปี 2547 เราเดินทางไปทำงานที่อื่นซึ่งไกลจากที่บ้านมาก เราก็ไม่ได้ติดต่อ J อีกเลย เราเคยฝันถึงเค้า เราก็จะโทรเข้าเบอร์บ้าน ถามแม่เค้าว่าเค้าสบายดีมั้ย แต่ไม่เคยได้คุยกับเค้า ปีนี้ 2558 เวลาผ่านไป 11 ปี ไม่เคยมีวันไหนที่ไม่คิดถึง ยังคงคิดถึงทุกๆวัน และยังคงฝันถึงเค้าเสมอ จนมาเมื่อวันที่ 11 กพ.58 เราไปเจอพี่ชายของ J มาไลค์รูปเพื่อนเราใน Facebook เราก็เลยเข้าไปดูแล้วก็ไปเจอ Facebook J ค่ะ เห็นเค้ามีครอบครัวที่น่ารักมีลูกแล้ว ครั้งแรกที่เห็นรู้สึกมึนๆเหมือนอกหักนะค่ะ แต่ก็ไม่ได้เสียใจอะไร รู้สึกยินดีกับเค้าค่ะว่าเค้ามีครอบครัวที่น่ารัก
ตอนนี้เรามีคำถามค่ะ ถ้าเป็นคุณคุณจะทักและขอเป็นเพื่อนเค้าในFacebook มั้ยค่ะ ใจนึงเราก็อยากจะทักไปอีกใจนึงก็กลัวว่าเค้าจะไม่อยากคุยกับเรา มันบอกไม่ถูกค่ะ เราไม่ได้หวังว่าให้เค้ากลับมานะค่ะ แค่อยากจะคุยในฐานะเพื่อนคนนึงที่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้นค่ะ
แสดงความคิดเห็น
รักครั้งแรกรักฝังใจไม่เคยลืม
เรื่องราวมันเกิดขึ้นตอนปี 2538 ตอนนั้นเราเพิ่งจบจากชั้น ม.3 แล้วมาสอบเข้าชั้น ม. 4 ของโรงเรียนประจำจังหวัดเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกับผู้ชายคนนี้
(ขอสมมติให้ผู้ชายคนนี้ชื่อ J แล้วกันนะค่ะ )ตอนแรกก็ตามประสาเด็กวัยรุ่นทั่วไปค่ะเป็นเพื่อนกันในห้องสนุกเฮฮาไปวันๆ ไม่ได้สนิทอะไรกัน วันแรกที่เข้าห้องอาจารย์ก็ให้แนะนำตัว J เลขที่ 13 ค่ะ เลขที่ก่อนเรา พอเค้าแนะนำชื่อ เพื่อนก็ฮือฮาค่ะเพราะชื่อเค้าแปลก จนมาถึงเลขที่เรา เราแนะนำชื่อ เพื่อนยิ่งฮือฮากันใหญ่ เพราะชื่อเราแปลกมากขึ้นไปอีก อาจารย์ก็ถามเหตุผลว่าทำไมถึงชื่อนี้ เราก็ให้เหตุผลไป เพื่อนๆยิ่งกรี๊ด กันใหญ่ นั้นคือวันแรกที่เจอกัน จนวันนึงเราไปเจอพี่ชายของ J มาส่ง J ซึ่งพี่ชายของ J หล่อ ขาว แบบสเปคเราเลย เราก็เลยไปถาม J ว่าเมื่อเช้าใครมาส่งหรอ คืออารมณ์แบบอยากรู้จักพี่ชายเค้า แต่เค้าก็บอกว่าพี่ชายเค้ามีแฟนแล้วสวยด้วยไรงี้ เราก็เลยแบบ ไม่เป็นไร คือแค่ชอบเฉยๆไม่ได้อะไรมาก จากนั้นเรากับ J ก็ได้มาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน J เป็นผ๔้ชายอารมณ์ดี ขี้เล่นคะ ออกจะเจ้าชู้ด้วยซ้ำ J เค้าชอบพูดหยอกๆเราแต่แบบเราก็ไม่กล้าคิดอะไรมาก ถึงจะชอบ J อยู่บ้างเหมือนกัน เพราะได้ยินว่าเค้าก็คุยๆแบบนี้กะเพื่อนอีก2-3 คนในห้องอยู่
จนมาถึงวันวาเลนไทน์ 14 กพ.39 จุดเริ่มต้นความรักของเรา 2 คน J เอาช่อกุหลาบมาให้เราคะ พร้อมกับขอเราเป็นแฟน เราก็ตกลงเป็นแฟนกับ J คะ เรา 2 คนก็คบกันเรื่อยมา J เป็นนักกีฬาบาส มีสาวๆมายุ่งค่อนข้างเยอะบวกกับเป็นคนที่ขี้เล่นคุยเก่งอีกด้วย แต่เราก็เชื่อใจเค้าเสมอ J เป็นคนน่ารักค่ะ เอาใจเก่ง แล้วก็โรแมนติก เค้าขะมีของขวัญมาให้เสมอ อย่างวันคริสมาส เค้าก็ยอมที่จะไปนั่งรอพ่อเราเลิกงานตอนตี 2 เพื่อที่ฝากของขวัญมาเซอร์ไพส์เรา ให้พ่อเราเอามาวางไว้หน้าประตูห้องนอน เพื่อเราตื่นมาจะได้เจอของขวัญพร้อมการ์ดที่เค้าเขียนให้
ความรักของเราก็ดำเนินมาตามปกติ ออกจะเป็นคู่รักที่ใครๆอิจฉากันทั้งโรงเรียน เพื่อนๆอาจารย์ก็รู้เรื่องของเรา ครอบครัวของเราทั้งสองฝ่ายก็รู้ ตอนแรกๆ ครอบครัวฝ่ายชายไม่ค่อยชอบเราค่ะ แต่ฝ่ายชายมาคบกับเราแล้วทำตัวดีขึ้นหลังๆพ่อของฝ่ายชายเลยยอมรับเรา ยอมรับว่าช่วงเวลาที่คบกันเรามีความสุขมาก เย็นไปขี่รถเล่นกัน ไปเชียร์เค้าตอนเค้าแข่งบาส ตอนเช้าเค้าตื่นมาตักบาตรกับเราที่บ้านทุกเช้า จนมาถึง ม.5 เทอม 2 เป็นช่วงเวลาที่เราตัดสินใจว่าเราจะเรียนต่อ ม.6 หรือจะ ไปสอบ ENT ดี เพราะสมัยที่เราเรียนอยู่นั้น เราเรียน กศน. แล้วไปสอบ ENT ได้ เราเลยตัดสินใจไปสอบ ENT เราสอบติดมหาวิทยาลัย เราเลยตัดสินใจที่จะพาสชั้นไม่เรียน ม.6 แล้วไปเรียนมหาลัยเลยดีกว่า ส่วน J เค้าก็ตัดสินใจไม่เรียน ม.6 ต่อเหมือนกันคะ แต่เค้าเลือกที่จะเรียนสายอาชีพ
เรากับ J มีอะไรกัน เค้าเป็นคนแรกของเราค่ะ เป็นคนที่ทำให้เรารู้จักว่าเรื่องนี้มันทำให้ผู้หญิงคนนึงรักผู้ชายคนนึงได้มากขนาดไหน เรารักเค้ามากค่ะ และความรักของเราก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จนเราเข้ามหาลัย J ก็ยังมาหาเราที่ มหาลัยอยู่อย่างสม่ำเสมอ งานเฟรชชีไนท์ กีฬา เค้ามาคอยถ่ายรูปให้ เราก็เป็นเชียร์หรีดคณะ ที่ทำให้ทะเลาะกันบ้างคือ J เป็นคนขี้หึงค่ะ เค้าไม่ชอบให้เราแต่งตัววับๆแวมๆ ยิ่ง การแสดงบนเวทีเนี้ยยิ่งไม่ค่อยอยากให้แสดง แต่เค้าก็มาคอยถ่ายรูปให้เสมอ ถ้าเค้ามีเวลา สมัยนั้นเพิ่งมีมือถือใหม่ๆ แต่เราจะติดต่อกันผ่าน เพจเจอร์ค่ะ เค้าก็จะส่งข้อความมาหาประจำ
มาต่อแล้วนะค่ะ
ตลอดเวลาที่คบกัน J ก็มีสาวๆเข้ามาเรื่อยๆค่ะ ทั้งที่เรารู้บ้างไม่รู้บ้าง พอเรารู้ J ก็จะบ่นๆทุกทีว่าเราสองคนเจอกันเร็วเกินไปเหมือนเค้ายังเสียดายความโสด ยังไม่พร้อมจะมีเราคนเดียว แต่ทุกๆครั้งก็สามารถผ่านมาได้ จนเรามาเรียนปี 1 ระยะทางก็ห่างกันบ้าง เจอกันอาทิตย์ละครั้ง แล้ว J ก็เรียนทำให้เราห่างๆกันมากขึ้น แต่เราก็ยังติดต่อกันอยู่เสมอ จนเราไปรู้ว่า J มีใครอีกคนเป็นสาวที่เรียนอยู่ด้วยกัน เราเสียใจมาก ตอนที่รู้จำได้ว่าเราเดินออกมาจากบ้าน J จนถึง บขส. เดินมาแบบไม่รู้ตัวเลยมัน งงๆ มึนๆ บอกไม่ถูก หลังจากนั้นก็ปรับความเข้าใจกัน เค้ายังยืนยันว่าเค้ารักเราคนเดียว เราก็ยังเชื่อ แล้วก็ยังคบกันต่อมาเรื่อยๆ จนเราจบปี 2 J ก็จบ ปวส. พอดี J ก็เลือกที่จะมาสอบเรียนต่อ มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเรา แต่คนละ คณะ เราดีใจมากที่จะมีโอกาสได้มาอยู่ใกล้ๆกัน เราไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกนะค่ะ J เค้าพักอยู่กับพี่สาวที่บ้าน ส่วนเราอยู่กับน้องสาวเราที่หอพัก แต่ก็มีโอกาสได้เจอกันมากขึ้น แต่จะ j ก็ยังมีเรื่องผู้หญิง เข้ามาเรื่อยๆ แต่เราก็ยังอดทน ในช่วงที่เราอยู่มหาลัย เราเป็น เชียร์หรีดคณะ เป็นรองนางนพมาศ ทำกิจกรรมต่างๆของมหาวิทยาลัยเยอะค่ะ ทำให้มีคนรู้จักเรา มีหนุ่มๆเข้ามาจีบเยอะเหมือนกัน อาจจะเพราะเราไม่มั่นคงหรือเพราะความเสียใจกับสิ่งที่ J ทำกับเราทำให้เราเริ่มเปิดใจคุยกับคนที่เข้ามาจีบ จน J รู้ เค้ารู้ว่าเรามีคนอื่น เค้าก็เลยขอเลิกกับเราค่ะ 5 ปีที่คบกันมาจบลงเพราะเราเอง หลังจากเลิกกันก็ยังคุยเป็นเพื่อนกันได้ เรายังสัมผัสได้ถึงความรู้สึกห่วงใยที่เค้ายังมีให้เราอยู่ (หากเราไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป) เพราะเวลาที่เพื่อนๆมัธยมนัดเลี้ยงกันเวลาเลิกกลับบ้าน J ก็จะขับรถกตามมาส่งเราถึงบ้าน ซึ่งเป็นสิ่งที่เค้าทำตั้งแต่ตอนเป็นแฟนกัน จน ปี 2547 เราเดินทางไปทำงานที่อื่นซึ่งไกลจากที่บ้านมาก เราก็ไม่ได้ติดต่อ J อีกเลย เราเคยฝันถึงเค้า เราก็จะโทรเข้าเบอร์บ้าน ถามแม่เค้าว่าเค้าสบายดีมั้ย แต่ไม่เคยได้คุยกับเค้า ปีนี้ 2558 เวลาผ่านไป 11 ปี ไม่เคยมีวันไหนที่ไม่คิดถึง ยังคงคิดถึงทุกๆวัน และยังคงฝันถึงเค้าเสมอ จนมาเมื่อวันที่ 11 กพ.58 เราไปเจอพี่ชายของ J มาไลค์รูปเพื่อนเราใน Facebook เราก็เลยเข้าไปดูแล้วก็ไปเจอ Facebook J ค่ะ เห็นเค้ามีครอบครัวที่น่ารักมีลูกแล้ว ครั้งแรกที่เห็นรู้สึกมึนๆเหมือนอกหักนะค่ะ แต่ก็ไม่ได้เสียใจอะไร รู้สึกยินดีกับเค้าค่ะว่าเค้ามีครอบครัวที่น่ารัก
ตอนนี้เรามีคำถามค่ะ ถ้าเป็นคุณคุณจะทักและขอเป็นเพื่อนเค้าในFacebook มั้ยค่ะ ใจนึงเราก็อยากจะทักไปอีกใจนึงก็กลัวว่าเค้าจะไม่อยากคุยกับเรา มันบอกไม่ถูกค่ะ เราไม่ได้หวังว่าให้เค้ากลับมานะค่ะ แค่อยากจะคุยในฐานะเพื่อนคนนึงที่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้นค่ะ