ก่อนหน้านี้ก็ไม่เชื่อนะครับ อ่านแค่ ไตรภาคมังกรหยก กระบี่เย้ย แปดเทพอสูร เท่านั้นหลังจากนั้นก็หาของท่าน โกวเล้ง, ออเล็งเซ็ง , อุยสุยอัน , หวงอี้ และท่านอื่นๆ รวมถึง นักเขียนหน้าใหม่หลายท่าน แต่สุดท้ายแล้วก็ยังไม่มีนักเขียนท่านไหนถูกจริตผมจริงๆ เนื่องจากมาตรฐานการเขียนของนักเขียนส่วนใหญ่นั้น แกว่งไปมา อาทิเช่น โกวเล้ง นั้น นอกจาก ฤทธิมีดสั้น ที่ผมชื่นชอบ สะเทือนอารมณ์ อ่านได้หลายรอบแล้ว ผมก็ยังไม่ได้ความรู้สึกแบบนั้นจากงานเขียนของเค้าอีกเลยในเรื่องอื่นๆ แม้แต่หวงอี้ ที่บุกเบิกความแปลกใหม่ของนิยายกำลังภายใน ในเจาะเวลาหาจิ๋นซี และ มังกรคู่ ก็สาละวันเตี่ยลงเรื่อยๆในผลงานหลังๆ แม้แต่นักเขียนใหม่ๆ ที่คุณก่อศักดิ์ กับท่าน น. อวยหลายคน ฝีมือก็ยังไม่ได้ระดับเท่าไหรนัก

ถ้านับเฉพาะนักเขียนหน้าใหม่ ในระยะ 5 ปีมานี้ก็เห็นแต่จะมี จิ่วถู กับ เยี่ยกวน ที่ผมชื่นชอบและคาดหวัง ดังนั้นผมจึงหวนกลับไปอ่านงานของกิมย้งอีกครั้ง และไม่ว่าผมจะหยิบเรื่องไหนของกิมย้งมาอ่าน ไม่ว่าจะเป็น เรื่อง จิ้งจอกอหังการ เพ๊กฮวยเกี่ยม มังกรทลายฟ้า อุ้ยเสี่ยวป้อ  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด ผมก็ได้พบกับสิ่งที่ผมคาดหวังจากนิยายกำลังภายในอีกครั้ง การต่อสู้ที่ไม่เยิ่นเย้อ เข้าใจได้ง่าย บทสนทนาที่ไม่กระฉับและไม่ยืดยาวจนเกินไป วิชาฝีมือที่น่าหลงใหล โครงเรื่องที่รัดกุม ไม่มีออกทะเล ไม่มีตัวละครที่ไร้ประโยชน์  เนื้อเรื่องที่น่าตื้นเต้นเร้าใจ กระตุ้นอารมณ์ ไม่วนเวียนกับการแก้แค้นจนเกินไป หลายสิ่งหลายอย่างเหล่านี้ทำให้ผม ต้องยอมรับแล้วว่า กิมย้งคือสุดยอดอันดับ 1 อย่างแท้จริง ตั้งแต่อดีตจวบปัจจุบัน

ปล.นี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ