มีเหตุการณ์ไหนบ้างที่ติดอยู่ในความทรงจำ??

สวัสดีครับ...นี่เป็นกระทู้แรกของผมอาจจะเล่าไม่ค่อยรู้เรื่องบ้างนะครับ...เรื่องมีอยู่ว่า...ตอนปี52ตอนนั้นผมเรียนม.ปลายที่ต่างจังหวัด ผมเกิดไปแอบชอบเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งครับ เธอเป็นคนดุๆเลยไม่ค่อยมีใครกล้าจีบเท่าไหร่ อยู่มาวันหนึ่งไม่รู้ว่าอะไรโดนใจให้ผมวิ่งไปคุยกับเธอทั้งที่ไม่กล้ามาก่อนตอนนั้นผมรู้สึกเขินมากกก แต่ก็เอาว่ะ..ผมก็เลยคุยกับเธอทุกเรื่องที่จะคิดออกในตอนนั้น หลังจากวันนั้นเราสองคนก็ได้คุยกันบ้างครับ แต่เราก็ได้เจอกันตลอดนะครับเพราะว่าเราอยู่ในวงโย..ด้วยกันแต่ผมก็สังเกตุท่าทีเธอมาตลอดโดยที่เธอไม่คิดจะสนใจผมเลยสักกะนิดเดียว หลังจากนั้นก็ผ่านมาหลายวัน...ผมก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังมา ...ผมเห็นเบอร์แปลกผมเลยรับสาย ผมแทบตกใจ!!เมื่อมันเป็นเสียงของเธอคนนั้นโทรมา เข้าทางผมล่ะวันนั้นผมเลยคุยกับเธอนานเลย...เลยถามเธอไปว่าเธอคบกับใครอยู่รึป่าว??เธอตอบว่าไม่ได้คบกับใครผมก็เลยขอเธอว่า...งั้นเราขอคุยกับเธอทุกวันได้ไหม เธอตอบตกลง หลังจากคุยกันได้สักหนึ่งอาทิตย์ ผมเลยตัดสินใจขอเธอเป็นแฟน...เธอก็ตอบตกลง เราเลยเป็นแฟนกันมาตั้งตอนนั้น ไปมาไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน ไปเที่ยวด้วยกัน จนถึงต้นปี53ผมโทรไปหาเธอปกติแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เธอบอกเลิกผมครับ...ผมยืนช็อคแล้วก็พูดอะไรไม่ออกไม่มีเหตุผลอะไรออกมาจากปากของเธอ...หลังจากวันเราสองคนก็ต่างเรียนจบม.ปลายกันไป ต่างคนต่างแยกย้ายไม่ได้คุยกัน ทุกเรื่องเกิดเป็นคำถามในใจหลายๆอย่าง ผมไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ไหนจะไปหาที่บ้านพ่อแม่เขาก็ไม่รู้จักเรา หลังจากวันนั้นผมก็มาอยู่ที่กรุงเทพไม่ได้ยินข่าวของเธออีกเลย ผมจำได้ว่าผมกลับต่างจังหวัดบ่อยมากๆครับเผื่อจะได้เจอเธอแต่ก็ไม่เคยเจอแม้แต่ตั้งครั้งเดียว ผมทำแบบนี้ประมาณ3ปีได้ แม้กระทั้งหาชื่อเธอในอินเตอร์เน็ต ในfacebookก็ไม่เคยเจอชื่อของเธอเลย สุดท้ายผมก็เริ่มถอดใจไปเองและก็เลิกตามหาเธอ...หลังจากนั้นผมก็มีแฟนใหม่ครับก็เลยเลิกคิดเรื่องเธอไปพักใหญ่เลย แต่เมื่อปลายปีที่แล้วผมเปิดfacebookปกติเลื่อนไปเลื่อนมาตามประสา ผมก็ต้องสะดุดเมื่อมีชื่อfacebookของเธอขึ้นมาผมเลยส่งขอเขาเป็นเพื่อน เราได้คุยกันครับแต่ไม่นาน ผมก็ถามเธอไปว่าสบายดีไหม ในใจอยากจะถามว่าไปอยู่ไหนมารู้ไหมว่าเราคิดถึงมากแค่ไหน แต่ผมเลือกที่ไม่บอกไปครับเพราะกลัวเธอรู้เธอจะหายไปอีก หลังจากวันที่ได้คุยกับเธอผมก็พบคำตอบของการออกตามหาเธอว่า ผมกับเธอไม่จำต้องเป็นแฟนกันก็ได้ ตอนนี้ผมยังรักเธอเหมือนเดิม...และคิดถึงเสียงดุๆของเธอเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ผมเลือกจะเป็นเพื่อนกับเธอดีกว่า...เพราะไม่อยากเสียเพื่อนดีๆไปอีกแล้ว เรื่องของผมก็มีเท่านี้แหละครับผิดถูกยังไงก็อภัยให้ด้วยนะครับ