สถานะแบบนี้ผมควรบอกว่าผมชอบเขามานานแล้วดีไหมครับ

เรื่องของผมอาจจะยาวหน่อย พึ่งเคยเขียนบรรยายครั้งแรก ถ้ามีผิดพลาดยังไงติชมผมผมด้วย แล้วถ้าส่วนของเนื้อหาที่ไม่เข้าใจบอกผมได้ผมจะแก้ไขให้คนที่อ่านเข้าใจได้มากขึ้นในการตอบ ที่ผมกังวลใจในสถานะการณ์
ผมมีเพื่อนคนหนึ่งเพื่อนผู้ชาย ชื่อภู ภูเพื่อนรักตลอด เพื่อนชอบแนะนำผมให้รุ้จักสังคม ภูเลยแนะให้ผม รู้จักหลานของภู ชื่อ "น๊อต" เด็กสาว ผู้หญิงน่ารักตอนเห็นเธอครั้งแรกผมคิดเลยว่าเธอน่ารักมาก และผมไม่มีทางที่จะรักได้ด้วยเหตุผลคือน้องสาวเพื่อน ตอนนั้นผมอยู่ ม.สาม ส่วนน๊อตอยู่ ม.หนึ่ง ก้อได้รู้จักกันแค่นั้น พอเจอรอบสองผมมาหร้อมกับข่าวใหม่ของผมคือผมกำลังคบกับแฟนคนแรก ชื่ออาย น่ารักมากเช่นกัน และโลกกลม อายเป็นเพื่อนสนิทของน๊อต น๊อตกระตื้อรือรนมาก บอกว่า เป็นไปไม่ได้ เพื่อนของน๊อตเองที่น๊อตนับถือว่า สวยและน่ารักนั้นไม่มีทางชอบคนอย่างผมได้เลย น๊อตเลยเอารูปถ่ายหมู่มาให้ดู ชี้ว่าอายคนนี้หรอที่ชอบผม ผมตอบว่าใช่คนนี้เหละ น๊อตกับอายเรียนประถมมาด้วยกัน แต่อายเรียนม.ต้น รร. เดียวกับผม ส่วนน๊อตนั้นอีกโรง และด้วยความบังเอิญผมมองเห็น
         เด็กผญิงคนหนึ่งซึ่งผมคุ้นตามาก เพราะผมเจอเธอที่ รร. ผมจึงบอกเพื่อนผมว่าจะจีบคนนี้ทั้งๆที่ผมมีอาย ผู้หญิงคนนี้ชื่อบิว ซึ่งตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาชื่อนั้นอ้ะ น๊อตไม่ได้ยินหรอกที่ผมคุย ตอนนั้นผมฮ๊อตมาก คือสาวๆๆมาล้อมรอบผมจึงค่อนข้างเจ้าชู้ ต่อมาผมคบอายมาเรื่อยๆ ผมจึงเบื่อหน่ายพร้อมทั้งอายก้อมี ผู้ชายอื่นมาจีบเดินด้วยกันข้ามหน้าข้ามตาผมก้อรู้ว่ายังไงก้อแค่เด็ก (ตัวเองก้อเด็กพอกันนั้นเหละ55) และยังไงผมก้อเบื่อๆความสัมพันธ์แบบนี้แล้วผมจึงปล่อยๆมันไป จู้ๆ ความบังเอิญมีเด็กสาวคนหนึ่งเค้าได้โทรมาหาผม เขาบอกว่าเขาชื่อ “ฟาง” และยังไงไม่รู้หรอกผมโกหกว่าผมชื่อ “ต้า” เขาบอกว่าเขาเอาเบอร์ผมมาจาก ผู้หญิงชื่อ มาย ที่ผมเคยให้เบอร์เขาไป เขาบอกว่ามายคือเพื่อนเขา มายคือคนที่ผมชอบแล้วเคยให้เบอร์ไปแต่มายไม่สนใจหรอก ฟาง คุยกับผมได้นานพอควรในระหว่างที่ผมยังมีอายและอายก้อมีคนอื่น เหมือนฝนตกขี้หมูไหลเลยไหมครับ แต่พอเวลาผ่านไป ฟางกับผมที่คุย โทรสับกันมานานและไม่เคยเจอกันเลย ผมไม่กลัวการเจอกันหรอก ผมคิดว่าเขาก้อรู้จักหน้าตาผมแล้วรู้ชื่อจริงๆของผมด้วย ถึงแม้ผมจะแถตามน้ำไปด้วยก้อตาม ตอนนั้นผม ม.3และฟาง ม.1  ผมเลยขอให้เขาบอก บุคลิกและรูปร่างของเขา เขาก้อบอกได้ว่า เป็นคนตัวเตี้ยสูงไม่มาก ผมตรง หน้าขาว จากที่เข้าบอกมาผมเพลน(plan)ได้เลยว่าใคร เป็นเพื่อนของมายแล้วมีลักษณะตรงกับที่ ฟาง บอกบ้างคิดไปคิดมาคับคล้าบคับคา กับ เด็กผู้หญิงที่ชื่อ “บิว”  ฝุดมาในหัว แล้วจริงๆ อย่างที่เกรินไปผมไม่รู้ว่าเขาชื่อ “บิว” ผมเลยลองคิดแผนว่าลองเดินไปใกล้ๆกับเขาดูว่าใช่จริงๆหรือเปล่าอ้ะ คือเดินไปหาตรงหน้าแล้วหยุดมองหน้าเขา ปรากฏว่าเขามีปฏิกิริยาอย่างเห็นได้ชัดเจนมาก ผมเลยให้น้องที่รู้จักในห้องของเขาถามว่าคนนั้นชื่ออะไร ก้อได้คำตอบมาว่า ชื่อบิว แล้วผมกับบิวก้อสาระภาพที่โกหกไว้ที่เราโกหกไว้มีก้อแค่ชื่อแค่นั้นเอง ผมก้อคุยกับบิวต่อว่า รู้จักผมหรือ เขาบอกว่ารู้จักจะยังไงไม่รู้อ้ะเราสองคนก้อเลยคบกัน แต่ผมเรียกว่าผมมีความสุขมากกว่านะที่ผมได้อยู่และคุยกับบิวและจะเรียกว่ารักหรือหลงอันนั้นผมก้อไม่ทราบแน่เพราะก้อเด็กมาก ส่วนอายก้อเลิกติดต่อเลยตั้งแต่รู้จักชื่อบิว
        ผมเลยบอกว่าเคยเห็นรูปเขาที่บ้านน็อต ตอนที่น็อตเอาให้ดูรูปอาย บิวบอกว่าบิวรู้จักน็อตรู้จักอาย และเป็นเพื่อนใกล้ชิดกับน็อตมากเลยก้อว่าได้ ผมจึงมีโอกาสเจอน็อตอีกและถามน็อตเลยว่ารู้จักกันหรอจากรูปใบเดิมที่น็อตเอาให้ดูและรูปสามคนอาย น็อต บิว ในชุดไทยที่ทั้งสามนั้นได้เคยร่วมงานโรงเรียนประถมตอนนั้นในงานอะไรสีกอย่างแหละ ถ้าให้ผมคิดน็อตคงคิดว่า ผมมันมีอะไรดีหนักหนาเพื่อนของเธอจึงชอบผมนัก ผ่านมานานโขใกล้ปิดเทอมในทางทฤษฎี ผมกับบิวไม่มีทางเลิกกันได้เลย แต่เราคบกับมาได้สักสามเดือน บิวบอกว่าพี่ชายมาจากกรุงเทพเขามาหาเธอพาเธอเที่ยวในช่วงปิดเทอมกับพี่สะใภ้ของเธอเอง เธอบอกว่าเธอมีความสุขมากที่ได้อยู่กับพวกพี่ๆของเธอ ด้วยที่มีการเจอก้อต้องมีจาก พี่ชายและพี่สะใภ้เธอต้องกลับกรุงเทพด้วยหน้าที่และการงานผมก้อไม่รู้ลึกหรอกว่าพี่ชายของเธอทำงานอะไร การจากลานั้นนำมาซึ่งความเศร้าของเธอ เธอสับสน เคว่งคว้าง เธอจึงขอเลิกกับผมไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก้อตามผมเลยต้องตกลงเลิกกับบิว ผมก้ออยู่โสดจนถึงเปิดเทอม อยุ่กับเพื่อนเฮฮาไปตามประสาเด็กมอต้น มันมีเบอร์หนึ่งโทรมาหาผม เธอมาขอจีบผม ผมเป็นคนใจง่ายคือใครมาชอบก้อชอบหมดอ้ะถ้าน่ารักอ้ะน้ะผมจึงคบกันไป คนที่โทรมาคนนี้ชื่อมาย มายนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมายคนแรกทีผมพูดถึงเลย มายบอกว่าได้เบอร์นั้นมาจากอาย และขอมาจากอายนานมากแล้วด้วย เมื่อมายรู้ว่าผมโสดแล้วมายก้อโทรหาผมทันที ผมกับมายติดต่อกันทางโทรสับตลอด และเจอกันที่โรงเรียนบ้างเขาต้องการคนที่ดูแลเธอได้ไปรับไปส่งเธอระหว่างบ้านกับโรงเรียนได้ ซึ่งบ้านเธอไม่ได้ไกลจาก โรงเรียนมากนัก ผมจึงต้องมาโรงเรียนก่อนเป็นปกติแล้วไปรอรับเธอจากปากซอย จากพฤติกรรมนั้นของเรา ทำให้เป็นที่จับตามองเป็นอย่างมากและผมมีชื่อเสียงเรื่องเจ้าชู้อยู้แล้วจึงไม่เป็นที่ยินดีในคู่ผมและมาย แล้ววันหนึ่งเมื่อผมกับมายไปกันด้วยดี ผมก้อไปหาเพื่อนชื่อภูคนนี้บ่อยมากและยิ่งเจอมันผมยิ่งได้ใกล้ชิด น็อต และมายก้อบอกว่าน็อตเนี้ยก้อเพื่อนรักมายเหมืนกัน คำนี้จำไม่ผิดแน่นอนมายเป็นคนบอก และเรื่องมันเกิดตรงจุดที่ว่า เชอรี่ หลานเพื่อนที่ชื่อภูนั้นก้อเข้ามาสนิทกับผมที่จริงผมแอบปลื่มเขาแต่เขาเด็กกว่าผม4ปี เขาไม่รู้เรื่องหรอก เพื่อนภูผมอาศัยอยู่ด้วยกันแบบครอบครัวใหญ่ ดังนั้นเมื่อไปบ้านภูผมจะเจอเชอรี่ เขอรี่มาจากเชียงใหม่มาอยู่ที่นี้ เลยไม่ชินอะไรหรอกกับที่นี้ เด็กผู้หญิงจะมีชีวิตชีวาก้อต่อเมื่อมีคนเข้าใจอย่างเพื่อนสาว เพื่อนสาวที่ว่านี้ก้อคือ น็อต เชอรี่อายุน้อยกว่าน็อต 2 ปี ก้อเด็กสาวรุ่นคราวเดียวกันเล่นด้วยกัน และผมยิ่งมาเจอเพื่อนภู ก้อยิ่งได้เจอน็อต อย่างที่ว่าผู้หญิงที่สนิทกันมักจะไม่มีความลับด้วยกันเชอรี่จึงบอกเหตุผลที่ผมเจอน็อตมากขึ้นนั้นก้อคือน็อตชอบผม ผมรู้แต่ผมคิดอะไรมากกว่านั้นไม่ได้เพราะตอนนั้นผมมีมายอยู่ แต่เราก้อคุยกันแบบชู้สาวนิดหน่อย ในตอนนั้นเปิดเทอมแล้วหลังจากเลิกกับบิวและเริ่มคบกับมายและได้รุ้ว่าน็อตชอบผม แต่ก้อไม่ค่อยได้ติดต่อกับน็อตเพราะน็อตนั้นเรียน รร. ในตัวจังหวัด
    ผมก้อคบกับมายมาได้สักเกือบสองเดือน ตอนกลางๆเทอมสอง ของมัธยมศึกษาปีสามของผม บิวโทรมาหาผมทำเป็นคนอื่นคือโทรมาเพื่อแกล้งเป็นคนอื่นเพื่อคุยกับผม ซึ่งแน่นอนผมจำเสียงได้ เขาอยากกลัาบมาคืนดีเขาทำทุกอย่งเพื่อให้ผมกลับไปผมชั่งใจและคุยกับทั้งสอง สลับไปมาสับลางเอา แต่สุดท้ายมายรู้ว่าผมหนักใจเรื่องที่จะเลือกมายหรือบิว โดยที่ว่า มายก้อมีคนมาชอบผมบอกมายหลายครั้งแล้วให้บอกปัดไปแต่เขาก้อบอกว่าแค่พี่น้อง แต่สุดท้ายผมก้อเลยตัดสินใจเลือกบิว ผมคบกับบิวได้มาจนถึงปิดเทอมและสุดท้ายก้อเลิกกันไปก่อนเริ่มสงกรานในปีนั้น และแน่นอนผมก้อเฮฮากับเพื่อนภูเหมือนเดิมแต่คราวนี้ผมได้ใกล้ชิดกับน็อดมากจน พ่อแม่ของเพื่อนภูนั้นมาห้ามปรามเพราะยังไงพวกเขาคือเครือญาติเดียวกัน แต่เราก้อติดต่อกัน เราดูเหมือนแฟนกันมากแต่ที่น็อตไม่รู้คือ ผมเริ่มชอบน็อตเข้าแล้ว ในตอนนั้นผมกำลังขึ้น ม.ปลาย และกำลังตัดสินใจจะบอกน็อตให้รู้ถึงความในใจ แต่แล้วน็อตก้อมีแฟนไปก่อนชะแล้ว ผมจึงไม่ได้คุยกับเขาเลยตั้งแต่นั้น แต่เจอกันก้อยิ้มทักทายแค่นั้น ระยะเวลาผ่านมา 5 ปี ที่ผมไม่เคยคุยกับเขาเลย เขามีแฟนมาแล้วกี่คนผมไม่รู้แต่เวลาส่องเฟสบุคน็อตนั้นไม่เคยโสดเลย ปัจจุบัน น็อตโสด จากที่เราทั้งสองไม่เคยคุยกันเลย ผมจึงชวนเขามาถ่ายรูป ผมออกปากชวนเขามาเป็นนางแบบให้ผมเพื่อเอาผลงานส่งอาจารย์ เป็นงานถ่ายรูปบุลคล เขายอมมาโดยไร้ข้อปฏิเสธเลย เค้าก้อยิ้มแย้มปกติ ที่ไม่ปกติคือผม แอบหลงรักนางแบบของผมอีกครั้งแล้ว ไม่ต่างจาก5ปีที่ผ่าน แต่กาลเวลาผ่านไปนั้นทำให้คนเปลียนผมไม่รู้ว่าเขายังจะชอบผมอยู่ไหม
ที่ผม กังวลใจคือ
“ผมควรบอกเขาดีไหมว่าผมชอบ ความสัมพันธ์ที่มีมาจะเปลียนหรือเปล่า แล้วผมควรบอกว่ายังไง “

ปล. ผมอาจจะเล่าเรื่องวกวนไปถ้ามันทำให้ผู้อ่านรังครานใจจะมากหรือน้อยผมขอโทษจากส่วนที่สึกที่สุดของหัวใจผมเลย