...สวัสดีครับ
ขอรบกวนเข้ามาอ่านเรื่องราวของผมสักครู่นะครับ...
ผมชื่อ เอ็ม ครับ แต่ก่อนผมก็คิดว่าผมก็เป็นเหมือนคนธรรมดาคนหนึ่ง
ตอนนี้ผมอยู่ม.6 ครับจะจบแล้ว หลายๆคนที่อยู่ม.6ก็คงวิ่งวุ่นหาที่เรียน
และผมเองก็เช่นเดียวกัน เรื่องแรกที่ผมจะเล่าคือตัวผมเองครับ ผมไม่ทราบว่า
หลายๆคนเป็นแบบผมไหม คือผมเป็นแบบนี้มาเมื่อขึ้นม.6ครับ แรกๆผมไม่ได้คิด
อะไร แต่พอนานๆไป ทำไมผมรู้สึกว่าตัวผมมีสองบุคลิก คืออารมณ์ผมช่วงที่โกรธ
ค่อนข้างรุนแรงมาก แต่พออารมณ์ดีผมก็จะเป็นอีกแบบนึงไปเลย มันเริ่มจากที่ครอบครัว
ผมเขาค่อนข้างที่จะเคร่งมากเรื่องเรียน และอยากให้ผมเรียนคณะที่เขาชอบ
แรกๆผมก็ตามๆเขานะ แต่พอบทจะไม่เอาก็ทะเลาะกันบ้านลุกเป็นไฟเลยครับ
ชนิดที่ว่าไม่คุยไม่มองหน้ากันเลยเกือบอาทิตย์ บางอารมณ์ผมก็ปกติ บางทีก็ซึมๆเศร้าๆ
และบางครั้งผมก็ร่าเริงแบบผิดปกติครับ ผมอยากทราบว่าผมป่วยหรือป่าวครับ
ทีนี้มาอีกหนึ่งเรื่องราวของผมนะครับ ต่อจากเรื่องเมื่อกี้นี้คือเรื่องหาที่เรียนต่อ
ผมมีพี่ชายครับ แต่ผมกับพี่ชายแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน เลยคือเรื่องการเรียนครับ
พี่ชายผมเรียนแพทย์อยู่มหาลัยแห่งหนึ่ง พ่อแม่ผมท่านรักพี่ชายมากครับ ยิ่งกว่าผมซะด้วย
เพียงเพราะผมเรียนไม่เก่งล่ะมั้ง แต่พ่อแม่ผมเป็นแบบนี้มานานตั้งแต่ผมเด็กๆล่ะครับ
ประมาณว่าเวลาทะเลาะกันทีไรผมก็เป็นฝ่ายผิดตลอด และซื้อของพี่ชายผมก็จะได้คนเดียว
ในบางครั้ง ผมเลยแอบคิดมาตลอดล่ะครับว่าพ่อแม่ลำเอียงหรือป่าว ตอนรุ่นพี่ผมม.6 จะเข้ามหาลัย
พ่อแม่ไม่เคยบังคับเลยว่าอยากให้เรียนอะไร แต่พอมารุ่นผมด่าผม บังคับผมจนจิตผมคิดว่าไม่ปกติ
เพราะในบางครั้งผมกลัว และทนเสียงดังๆไม่ได้เลยครับ ผมกับครอบครัวไม่ง่าจะทำอะไรก็จะต้อง
มีเรื่องให้กระทบกันทุกเรื่อง จะขัดแย้งกันตลอดครับ โดยเฉพาะผมกับแม่ และพ่อก็จะค่อยว่าผมตามแม่
อยู่ตลอด และที่หนักดว่านั้นคือตัวผมบางอารมณ์ชอบต่อต้านแม่ โดยเฉพาะเวลาแม่พูดเรื่องที่จะให้ผมเรียน
คณะทื่ท่านชอบ ผมคิดว่าผมบาปเอามากๆตอนอารมณ์นั้น และแม่ก็จะโกรธผมมากด้วย ท่านไม่เคยเข้าใจ
ในสิ่งที่ผมเป็นและสิ่งที่ผมต้องการเลย ไม่ว่าผมจะพยายามคุยกี่ครั้งก็ตาม และบางอารมณ์ผมจะยอมท่านมาก
เออ ออ ไปตามท่านเลยว่าคณะนั้นดี ผมจะเรียน แบบนี้ผมเป็นอะไร ผมควรจะทำยังไงครับ
คนสองบุคลิก
ขอรบกวนเข้ามาอ่านเรื่องราวของผมสักครู่นะครับ...
ผมชื่อ เอ็ม ครับ แต่ก่อนผมก็คิดว่าผมก็เป็นเหมือนคนธรรมดาคนหนึ่ง
ตอนนี้ผมอยู่ม.6 ครับจะจบแล้ว หลายๆคนที่อยู่ม.6ก็คงวิ่งวุ่นหาที่เรียน
และผมเองก็เช่นเดียวกัน เรื่องแรกที่ผมจะเล่าคือตัวผมเองครับ ผมไม่ทราบว่า
หลายๆคนเป็นแบบผมไหม คือผมเป็นแบบนี้มาเมื่อขึ้นม.6ครับ แรกๆผมไม่ได้คิด
อะไร แต่พอนานๆไป ทำไมผมรู้สึกว่าตัวผมมีสองบุคลิก คืออารมณ์ผมช่วงที่โกรธ
ค่อนข้างรุนแรงมาก แต่พออารมณ์ดีผมก็จะเป็นอีกแบบนึงไปเลย มันเริ่มจากที่ครอบครัว
ผมเขาค่อนข้างที่จะเคร่งมากเรื่องเรียน และอยากให้ผมเรียนคณะที่เขาชอบ
แรกๆผมก็ตามๆเขานะ แต่พอบทจะไม่เอาก็ทะเลาะกันบ้านลุกเป็นไฟเลยครับ
ชนิดที่ว่าไม่คุยไม่มองหน้ากันเลยเกือบอาทิตย์ บางอารมณ์ผมก็ปกติ บางทีก็ซึมๆเศร้าๆ
และบางครั้งผมก็ร่าเริงแบบผิดปกติครับ ผมอยากทราบว่าผมป่วยหรือป่าวครับ
ทีนี้มาอีกหนึ่งเรื่องราวของผมนะครับ ต่อจากเรื่องเมื่อกี้นี้คือเรื่องหาที่เรียนต่อ
ผมมีพี่ชายครับ แต่ผมกับพี่ชายแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน เลยคือเรื่องการเรียนครับ
พี่ชายผมเรียนแพทย์อยู่มหาลัยแห่งหนึ่ง พ่อแม่ผมท่านรักพี่ชายมากครับ ยิ่งกว่าผมซะด้วย
เพียงเพราะผมเรียนไม่เก่งล่ะมั้ง แต่พ่อแม่ผมเป็นแบบนี้มานานตั้งแต่ผมเด็กๆล่ะครับ
ประมาณว่าเวลาทะเลาะกันทีไรผมก็เป็นฝ่ายผิดตลอด และซื้อของพี่ชายผมก็จะได้คนเดียว
ในบางครั้ง ผมเลยแอบคิดมาตลอดล่ะครับว่าพ่อแม่ลำเอียงหรือป่าว ตอนรุ่นพี่ผมม.6 จะเข้ามหาลัย
พ่อแม่ไม่เคยบังคับเลยว่าอยากให้เรียนอะไร แต่พอมารุ่นผมด่าผม บังคับผมจนจิตผมคิดว่าไม่ปกติ
เพราะในบางครั้งผมกลัว และทนเสียงดังๆไม่ได้เลยครับ ผมกับครอบครัวไม่ง่าจะทำอะไรก็จะต้อง
มีเรื่องให้กระทบกันทุกเรื่อง จะขัดแย้งกันตลอดครับ โดยเฉพาะผมกับแม่ และพ่อก็จะค่อยว่าผมตามแม่
อยู่ตลอด และที่หนักดว่านั้นคือตัวผมบางอารมณ์ชอบต่อต้านแม่ โดยเฉพาะเวลาแม่พูดเรื่องที่จะให้ผมเรียน
คณะทื่ท่านชอบ ผมคิดว่าผมบาปเอามากๆตอนอารมณ์นั้น และแม่ก็จะโกรธผมมากด้วย ท่านไม่เคยเข้าใจ
ในสิ่งที่ผมเป็นและสิ่งที่ผมต้องการเลย ไม่ว่าผมจะพยายามคุยกี่ครั้งก็ตาม และบางอารมณ์ผมจะยอมท่านมาก
เออ ออ ไปตามท่านเลยว่าคณะนั้นดี ผมจะเรียน แบบนี้ผมเป็นอะไร ผมควรจะทำยังไงครับ