“ ส วั ส ดี ค รั บ”
ก่อนอื่นเลยผมขอแนะนำตัวเองสั้นๆนะครับ จขกท.เป็นเด็กมหาลัยธรรมดาๆคนนึง อายุ 20 ปี (สั้นจริงๆ)
ย้อนไปเมื่อปี 2556 ผมกลับบ้านยายที่จังหวัดนครศรีธรรมราชช่วงปิดเทอมซัมเมอร์ปกติ วันหนึ่งขณะที่เรากินเลี้ยงฉลองรวมญาติวันหยุดสงกรานต์ น้าก็ได้เล่าถึงประสบการณ์ที่แกเคยไปทำงานที่เกาะลันตา จังหวัดกระบี่ น้าผมแกเคยเป็นตั้งแต่เด็กเสิร์ฟ เด็กรับออเดอร์ จนไปถึงกุ้กในร้านอาหาร จนเกิดเหตุการณ์สึนามิขึ้นในปี 2547 น้าจึงเลิกทำงานตรงนั้นไป ขึ้นแผ่นดินใหญ่มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ครับ น้าเล่าว่า “ งานเนี่ยดี เงินดี ภาษาก็ได้พัฒนา” นี่ถือว่าจุดประกายความเป้าหมายอันแรงกล้าของผมเลยล่ะครับ 55555 ซึ่งประจวบกับในปีถัดมาหรือปี 2557 ทางมหาลัยมีการเลื่อนปิดเทอม เป็น 6 เดือน เนื่องด้วยการเปิดอาเซียนในไม่กี่ปีข้างหน้า ผมจึงสนใจที่อยากจะลองทำงานหาประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตดู หลังจากกลับมาเรียนที่มหาลัย ผมเริ่มวางแผน หาเพื่อนผู้ร่วมผจญอุปสรรคกัน วางแผนจองตั๋วเครื่องบิน ทุกอย่างดูเหมือนว่าจะไปได้สวย แต่จนแล้วจนเล่า มีคนร่วมพร้อมที่จะไปผจญอุปสรรคกับผมเพียงคนเดียวเท่านั้นครับ 5555555555 TT นั่นคือสายรหัสผม พอดีว่าสายรหัสผมคนนี้มีภูมิลำเนาอยู่ทางภาคใต้อยู่แล้ว จึงสะดวกที่สุดครับ ผมได้แต่เฝ้ารอวันปิดเทอมที่จะถึง ผมเฝ้านับวันเวลา วาดฝันไปต่างๆนานา ทุกคืนก่อนนอนก็ชอบจินตนาการถึงชีวิตที่อยู่ที่นั่น
แต่ใครจะไปรู้ครับว่าหลังจากนี้. . .
“ ณ ที่แห่งนั้น มันจะเปลี่ยนผมไปมากขนาดไหน ผมจะต้องเจอกับอะไรที่ผมไม่คิดว่าผมจะเจอบ้าง และผมจะทนมันได้มั้ย”
เมื่อเด็กมหาลัยบนยอดดอย ตัดสินใจพาตัวเองไปเผชิญอุปสรรคตัวคนเดียวในแดนใต้
ก่อนอื่นเลยผมขอแนะนำตัวเองสั้นๆนะครับ จขกท.เป็นเด็กมหาลัยธรรมดาๆคนนึง อายุ 20 ปี (สั้นจริงๆ)
ย้อนไปเมื่อปี 2556 ผมกลับบ้านยายที่จังหวัดนครศรีธรรมราชช่วงปิดเทอมซัมเมอร์ปกติ วันหนึ่งขณะที่เรากินเลี้ยงฉลองรวมญาติวันหยุดสงกรานต์ น้าก็ได้เล่าถึงประสบการณ์ที่แกเคยไปทำงานที่เกาะลันตา จังหวัดกระบี่ น้าผมแกเคยเป็นตั้งแต่เด็กเสิร์ฟ เด็กรับออเดอร์ จนไปถึงกุ้กในร้านอาหาร จนเกิดเหตุการณ์สึนามิขึ้นในปี 2547 น้าจึงเลิกทำงานตรงนั้นไป ขึ้นแผ่นดินใหญ่มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ครับ น้าเล่าว่า “ งานเนี่ยดี เงินดี ภาษาก็ได้พัฒนา” นี่ถือว่าจุดประกายความเป้าหมายอันแรงกล้าของผมเลยล่ะครับ 55555 ซึ่งประจวบกับในปีถัดมาหรือปี 2557 ทางมหาลัยมีการเลื่อนปิดเทอม เป็น 6 เดือน เนื่องด้วยการเปิดอาเซียนในไม่กี่ปีข้างหน้า ผมจึงสนใจที่อยากจะลองทำงานหาประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตดู หลังจากกลับมาเรียนที่มหาลัย ผมเริ่มวางแผน หาเพื่อนผู้ร่วมผจญอุปสรรคกัน วางแผนจองตั๋วเครื่องบิน ทุกอย่างดูเหมือนว่าจะไปได้สวย แต่จนแล้วจนเล่า มีคนร่วมพร้อมที่จะไปผจญอุปสรรคกับผมเพียงคนเดียวเท่านั้นครับ 5555555555 TT นั่นคือสายรหัสผม พอดีว่าสายรหัสผมคนนี้มีภูมิลำเนาอยู่ทางภาคใต้อยู่แล้ว จึงสะดวกที่สุดครับ ผมได้แต่เฝ้ารอวันปิดเทอมที่จะถึง ผมเฝ้านับวันเวลา วาดฝันไปต่างๆนานา ทุกคืนก่อนนอนก็ชอบจินตนาการถึงชีวิตที่อยู่ที่นั่น
แต่ใครจะไปรู้ครับว่าหลังจากนี้. . .