ทุกๆอย่างที่สร้างมาพังเพราะความโกหกที่เห็นแก่ตัวของเรา

เราได้มีโอกาสรู้จักกับพี่คนนึงเมื่อปีที่แล้ว เราไม่ค่อยได้ติดต่อกันเท่าไหร่เพราะพี่เค้าทำงานเป็นดุริยางค์ทหาร ส่วนเราอยู่มัธยมพี่เค้าเป็นรุ่นพี่ที่ รร.ที่จบไปแล้ว ตอนแรกเราก็ไม่ได้ชอบพี่เค้าหรอกค่ะ เพราะคิดว่าพี่เค้าม่อ จนวันนึงเรามีแฟนๆคนนี้เป็นแฟนที่เรารักมากแล้วก็เลิกกันเพราะเค้ากลับไปคบกับแฟนเก่าเค้าวินาทีนั้นเราไม่คิดจะรักจะชอบใครอีกเลยสรุปง่ายๆคือเรากลัวความรัก จนเวลาป่านไปประมาณ2เดือนอะไรไม่รู้ดลใจให้เราไปทักพี่เค้าตลอกเวลาที่ผ่านมาเรารู้สึกได้ว่าพี่เค้าคือคนที่ใช่ของเราจริงๆไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรเราก็คุยกันสักพักแต่นิสัยพี่เค้าคือไม่ทักใครก่อนเรามักเป็นฝ่ายที่ทักพี่เค้าไปตลอดจนวันนึงที่ รร.เรามีงานศิษย์เก่าคอนแรกเราก็ไม่อยากไปแต่อะไรก็ไม่รู้ดลใจให้เราไปเราคิว่าพี่เค้าต้องมาแน่ๆ แล้วมันก็เป็นจริงพี่เค้ามา แต่เราหาพี่เค้าไม่เจอเราร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนทั้งๆที่ไม่เคยอ่อนแอให้ใครเห็นตอนนั้นเรารีบไปงานนั้นสุดๆแต่กลับไม่ทัน เราเลยตัดสินใจทักพี่เค้าไปว่ากลับแล้วหรอพี่เค้าก็ตอบว่าอยู่หลังแกอ่ะแล้วถ่ายรูปเรามา วันนั้นเป็นวันที่เรามีความสุขมากจนคุยกับพี่เค้ามาเรื่อยๆจนพี่เค้ารู้ว่าเราชอบ. คุยไปคุยมาเราเริ่มอยากรู้ว่าพี่เค้าม่อรึเปล่าจึงตีดสินใจสมัครเฟสปลอมแล้วไปจีบพี่เค้า แล้วเราเกิดส่งผิดแชททำให้พี่เต้าจับได้ ตอนนี้พี่เค้าคงเสียความรู้สึกมากพี่เค้าคงเกลียดเรามากไม่ตอบเฟสอ่านไม่ตอบเราได้แต่ขอโทษแต่พีเค้าก็ไม่รับฟังเรา เรารู้ว่าเราผิดเราเห็นแก่ตัวเราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆเรารักพี่เค้าเราทำใจไม่ได้ที่จะต้องเสียคนที่เรารักไปถึมันจะสมควรก็ตาม. อยากให้เปนบทเรียนของทุกคนอย่าโกหกคนที่เรารักเลยนะคะเพราะเราอาจจะเสียเค้าไปตลอดชีวิตเลยก็ได้....