คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 8
คงหาใครมาแทนไม่ได้แล้วสำหรับการ์ตูนฟุตบอลในยุคนี้
คงไม่มีใครสามารถเขียนการเล่นฟุตบอลที่ดูหวือหวาราวกับเล่นกายกรรมแบบนี้ออกมาได้อีก ( ไม่อยากใช้คำว่าโคตรโม้ เดี๋ยวมีพวกไม่รู้จักดีชั่วมาเขียนต่อท้ายความเห็นแบบโง่ ๆ อีก )
ในยุคนี้มันไม่ใช่ยุตก่อนที่เขียนออกมาแบบนี้จะมีคนนิยมขนาดนั้นได้ครับ
ที่การ์ตูนเรื่องนี้ยังเขียนตอนย่อย ๆ ออกมาได้เรื่อย ๆ ( ยังมีอีกมั๊ย ) เพราะฐานแฟน ๆ ในอดีต..
ไม่ได้หมายความว่าเด็กสมัยนี้ไม่อ่านซึบาสะเลยนะ..
เพียงแต่มันไม่ถล่มทลายเหมือนยุคเก่า
จำนวนนักอ่านรุ่นใหม่ที่พอจะมีอยู่บ้างกับนักอ่านรุ่นเก่าที่เคยเป็นแฟนเหนียวแน่น ก็พอทำให้เรื่องนี้อยู่ได้บ้าง
แต่ถ้าจะมีใครเขียนการ์ตูนฟุตบอลกายกรรมแบบนี้ออกมาอีก คิดว่าในสมัยนี้คงไม่รุ่งเหมือนสมัยซึบาสะ
ยิ่งสมัยนี้ทีมชาติญี่ปุ่นไปฟุตบอลโลกได้ทุกครั้ง ไม่ใช่ทีมชาติญี่ปุ่นที่ตกรอบคัดเลือกรอบแรกขาประจำเหมือนยุคซึบาสะอีกแล้ว
ในเรื่องซึบาสะมันนำเสนอสิ่งที่ราวกับเรื่องเหลือเชื่อ ตัวเอกมีความฝันที่ค้านกับความเชื่อคนยุคนั้นอย่างแรง
ประเทศซึ่งไม่เคยได้เฉียดไปเล่นฟุตบอลโลกซักครั้ง แต่หนูน้อยซึบาสะกลับพูดหน้าชื่นตาบานแบบไม่เกรงสายตา ไม่เกรงเสียงหัวเราะเยาะว่า จะทำให้ญี่ปุ่นเป็นแชมป์โลก
ตัวเอกก็ดันเป็นนักฟุตบอลสุดยอดพรสวรรค์ แพ้ไม่เป็น ( เคยแพ้แต่ก็ต้องสร้างปมในใจคู่แข่งไม่ให้รู้สึกว่าชนะ ติดสกิลลูกรักคนเขียนเลเวลแม็กซ์ ) มีฝีมือเป็นนักฟุตบอลระดับโลกในทุกช่วงอายุของตัวเองแต่กลับอยู่ในประเทศที่ไม่เคยไปบอลโลก
ในยุคสมัยที่ญี่ปุ่นได้ไปบอลโลกเป็นประจำแบบนี้
ยุคสมัยที่ทีมญี่ปุ่นกระทืบทีมจากยุโรปอย่างเดนมาร์คได้สบายเท้า 3 - 0 ในฟุตบอลโลก 2010 ซึ่งแข่งในยุโรป
มันไม่สามารถสร้างอารมณ์แบบในยุคนั้นได้อีกแล้ว
อย่างยิงประตูสู่ฝันก็เรียกว่าเฉียดฉิว
เขียนถึงสมัยที่ญี่ปุ่นมีภารกิจต้องไปบอลโลกให้ได้ในปี 1998 เพื่อป้องกันเสียงครหา เสียงหัวเราะเยาะที่จะมีไปตลอดกาล
เพราะญี่ปุ่นเป็นเจ้าภาพร่วมฟุตบอลโลกปี 2002 กับ เกาหลีใต้
หากไปเล่นด้วยตัวเองในปี 1998 ไม่ได้ ก็จะโดนชาวโลกนินทาว่า อาศัยกระเป๋าหนักเข้าว่า ใช้อำนาจเงินช่วยให้เป็นเจ้าภาพร่วม การไปร่วมแข่งครั้งแรกไม่ได้ใช้ฝีมือ
เรื่องยิงประตูสู่ฝันก็เลยได้ความรู้สึกแบบวาระแห่งชาติไป
ยิ่งการ์ตูนเขียนออกมาได้ดูเข้มข้นจริงจัง กำแพงระดับโลกที่ปีนป่ายอย่างยากลำบาก
ตอนเจอกับทีมอาร์เจนติน่าในการแข่งฟุตบอลโลกนัดแรกของทีมญี่ปุ่นในเรื่องนั้น เป็นเรื่องของพลังใจล้วน ๆ
นักเตะแทบทุกคน แทบทุกตำแหน่งในสนามของทีมอาร์เจนติน่า มีสภาพร่างกาย ทักษะ ประสบการณ์ เหนือกว่าผู้เล่นทีมญี่ปุ่นแทบทุกคน
นักเตะทีมชาติญี่ปุ่นต้องอาศัยพลังใจ ค้ำจุนร่างกายให้เล่นเกินขีดจำกัดกันทุกคน ตลอดทั้งเกม
จนในที่สุดก็เอาชนะดาร์เจนติน่าได้ แต่ก็ตกรอบแรก ( ของจริงตกรอบไปโดยที่ไม่ชนะซักนัด )
การ์ตูนอย่างยิงประตูสู่ฝันก็คงเขียนอีกไม่ได้อีกแล้วเหมือนกัน ในเงื่อนไขเดียวกับเรื่องซึบาสะที่ว่า " ทีมฟุตบอลญี่ปุ่นต่างจากอดีตมากแล้ว "
คงไม่มีใครสามารถเขียนการเล่นฟุตบอลที่ดูหวือหวาราวกับเล่นกายกรรมแบบนี้ออกมาได้อีก ( ไม่อยากใช้คำว่าโคตรโม้ เดี๋ยวมีพวกไม่รู้จักดีชั่วมาเขียนต่อท้ายความเห็นแบบโง่ ๆ อีก )
ในยุคนี้มันไม่ใช่ยุตก่อนที่เขียนออกมาแบบนี้จะมีคนนิยมขนาดนั้นได้ครับ
ที่การ์ตูนเรื่องนี้ยังเขียนตอนย่อย ๆ ออกมาได้เรื่อย ๆ ( ยังมีอีกมั๊ย ) เพราะฐานแฟน ๆ ในอดีต..
ไม่ได้หมายความว่าเด็กสมัยนี้ไม่อ่านซึบาสะเลยนะ..
เพียงแต่มันไม่ถล่มทลายเหมือนยุคเก่า
จำนวนนักอ่านรุ่นใหม่ที่พอจะมีอยู่บ้างกับนักอ่านรุ่นเก่าที่เคยเป็นแฟนเหนียวแน่น ก็พอทำให้เรื่องนี้อยู่ได้บ้าง
แต่ถ้าจะมีใครเขียนการ์ตูนฟุตบอลกายกรรมแบบนี้ออกมาอีก คิดว่าในสมัยนี้คงไม่รุ่งเหมือนสมัยซึบาสะ
ยิ่งสมัยนี้ทีมชาติญี่ปุ่นไปฟุตบอลโลกได้ทุกครั้ง ไม่ใช่ทีมชาติญี่ปุ่นที่ตกรอบคัดเลือกรอบแรกขาประจำเหมือนยุคซึบาสะอีกแล้ว
ในเรื่องซึบาสะมันนำเสนอสิ่งที่ราวกับเรื่องเหลือเชื่อ ตัวเอกมีความฝันที่ค้านกับความเชื่อคนยุคนั้นอย่างแรง
ประเทศซึ่งไม่เคยได้เฉียดไปเล่นฟุตบอลโลกซักครั้ง แต่หนูน้อยซึบาสะกลับพูดหน้าชื่นตาบานแบบไม่เกรงสายตา ไม่เกรงเสียงหัวเราะเยาะว่า จะทำให้ญี่ปุ่นเป็นแชมป์โลก
ตัวเอกก็ดันเป็นนักฟุตบอลสุดยอดพรสวรรค์ แพ้ไม่เป็น ( เคยแพ้แต่ก็ต้องสร้างปมในใจคู่แข่งไม่ให้รู้สึกว่าชนะ ติดสกิลลูกรักคนเขียนเลเวลแม็กซ์ ) มีฝีมือเป็นนักฟุตบอลระดับโลกในทุกช่วงอายุของตัวเองแต่กลับอยู่ในประเทศที่ไม่เคยไปบอลโลก
ในยุคสมัยที่ญี่ปุ่นได้ไปบอลโลกเป็นประจำแบบนี้
ยุคสมัยที่ทีมญี่ปุ่นกระทืบทีมจากยุโรปอย่างเดนมาร์คได้สบายเท้า 3 - 0 ในฟุตบอลโลก 2010 ซึ่งแข่งในยุโรป
มันไม่สามารถสร้างอารมณ์แบบในยุคนั้นได้อีกแล้ว
อย่างยิงประตูสู่ฝันก็เรียกว่าเฉียดฉิว
เขียนถึงสมัยที่ญี่ปุ่นมีภารกิจต้องไปบอลโลกให้ได้ในปี 1998 เพื่อป้องกันเสียงครหา เสียงหัวเราะเยาะที่จะมีไปตลอดกาล
เพราะญี่ปุ่นเป็นเจ้าภาพร่วมฟุตบอลโลกปี 2002 กับ เกาหลีใต้
หากไปเล่นด้วยตัวเองในปี 1998 ไม่ได้ ก็จะโดนชาวโลกนินทาว่า อาศัยกระเป๋าหนักเข้าว่า ใช้อำนาจเงินช่วยให้เป็นเจ้าภาพร่วม การไปร่วมแข่งครั้งแรกไม่ได้ใช้ฝีมือ
เรื่องยิงประตูสู่ฝันก็เลยได้ความรู้สึกแบบวาระแห่งชาติไป
ยิ่งการ์ตูนเขียนออกมาได้ดูเข้มข้นจริงจัง กำแพงระดับโลกที่ปีนป่ายอย่างยากลำบาก
ตอนเจอกับทีมอาร์เจนติน่าในการแข่งฟุตบอลโลกนัดแรกของทีมญี่ปุ่นในเรื่องนั้น เป็นเรื่องของพลังใจล้วน ๆ
นักเตะแทบทุกคน แทบทุกตำแหน่งในสนามของทีมอาร์เจนติน่า มีสภาพร่างกาย ทักษะ ประสบการณ์ เหนือกว่าผู้เล่นทีมญี่ปุ่นแทบทุกคน
นักเตะทีมชาติญี่ปุ่นต้องอาศัยพลังใจ ค้ำจุนร่างกายให้เล่นเกินขีดจำกัดกันทุกคน ตลอดทั้งเกม
จนในที่สุดก็เอาชนะดาร์เจนติน่าได้ แต่ก็ตกรอบแรก ( ของจริงตกรอบไปโดยที่ไม่ชนะซักนัด )
การ์ตูนอย่างยิงประตูสู่ฝันก็คงเขียนอีกไม่ได้อีกแล้วเหมือนกัน ในเงื่อนไขเดียวกับเรื่องซึบาสะที่ว่า " ทีมฟุตบอลญี่ปุ่นต่างจากอดีตมากแล้ว "
แสดงความคิดเห็น
เพื่อนๆคิดว่ามี การ์ตูนเกี่ยวบอลเรื่องไหนมาทดแทน "สึบาซะ" ได้ไหม
ผมดูการ์ตูนเกี่ยวกับฟุตบอลมา สึบาซะ นี้สุดยอดแล้ว การ์ตูน ญี่ปุ่นที่สุดยอดมาก