สวัสดีครับ ผมอยากถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้เคยสัมผัส ผมขอใช้ชื่อย่อว่า M ผมเป็นเกย์นะครับ ตอนมัธยมก็แอบชอบเพื่อนผู้ชายเหมือนกับเกย์ทั่วไป จนเมื่อเข้ามหาวิทยาลัย ผมได้คุยกับรุ่นพี่คนหนึ่ง ผมอยู่ปี 1 เขาอยู่ปี 3 เราคุยกันเชิงๆ ว่าจะคบเป็นแฟน เราเริ่มคุยกันตอนธันวาคม แต่สุดท้ายก็ห่างๆกันไป ไม่ถึงวันวาเลนไทน์อย่างที่ผมคิดไว้ เหตุผลก็ง่ายๆ โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยเปิดใจ กลัว กลัวไปหมดทุกอย่าง
ผ่านไป เกือบ 3 ปี ที่ผมใช้ชีวิตอยู่กับเรียน เรียน แล้วก้เรียน จนขึ้นปี 4 ปีสุดท้ายแล้ว ผมก้ได้รู้จักเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อย่อว่า I จริงๆ เขาก็เป็นรุ่งน้อง เพiาะอายุน้อยกว่า1ปี เรารู้จักกัน ผ่านโปรแกรมไลน์ ที่ผมเคยลงไอดี หาเพื่อนคุย และเขาก็แอดมา เราคุยกันตอนเดือนกุมภาพันธ์ปี 56 คุยกันเรื่อยๆ ไม่ได้คุยกันทุกวัน บางทีก็ทักบ้าง ฝันดี กินข้าวไรงี้ บางครั้งเป็น อาทิตย์ถึงสองอาทิตย์ ทักทีก็มีบ้าง เราคุยกันจนผมเริ่มรู้สึกดีกับ I ขึ้นเรื่อยๆ แต่ในใจก็กลัว ว่าเขาจะจริงใจไหม เขาจะชอบเราหรือเปล่า ผมเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง เป็นผู้หญิงครับ เพื่อนผมบอก รู้สึกยังไงก็บอกเขาไป เสียเขาไปแล้วเราจะเสียใจ
ทุกๆ คืน เราจะคุยกันผ่านโปรแกรมไลน์ คุยกันหลายเรื่อง ชอบอะไร ไปเที่ยวไหน ชอบกินอะไร จนวันหนึ่งผมก็เลยบอกเขาไปว่า ชอบเขานะ เขาก็ตอบไลน์กลับมาว่า พูดจริงหรอ เราก็บอกจริง หลังจากนั้นเราก็คุยกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนตัดสินใจที่จะเจอกัน
ช่วงนั้นเป็นช่วงบ้านเมืองไม่ค่อยสงบ เดือนธันวาคม 56 ผมนัดเจอกันวันที่ 6 ธันวาคม ที่ห้างสรรพสินค้า แถวที่ผมเรียน ตอนแรกที่เจอกัน ผมรู้สึกดี และก็คิดว่า เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม 5555 ไม่เคยคิดคบใคร จนมาถึงวันนี้ เราไปดูหนังกันครับ เรื่อง OMG! โอ้!มายโกสต์ คุณผีช่วย ในโรงหนังหนาว I ใส่เสื้อคลุมมา ผมก็หนาวนะ จน I จะเอาเสื้อคลุมมาให้ใส่ ผมบอกไม่ต้อง ผมขอ I จับมือระหว่างดูหนัง มันเป็นช่วงเวลาที่ดี จนผมลืมความสนุกของหนังไปเลย
เราคุยกันมาเรื่อยๆ บางที I ก้มาหาที่หอ เราก็เจอกัน กินข้าว ตามประสาคนเป็นแฟนกัน วันสำคัญของ I ผมก็ส่งข้อความไปอวยพร เราเคยคุยกันถึงเรื่องคนรักเก่าของกันและกัน จนบางทีก็เหมือนจะงอน จะทะเลาะกัน จนผมก็ไม่คุย เลือกที่จะเงียบ จน I เขาก็ง้อครับ 555 ชอบๆ
ความรักของผมมันเดินทางมาเรื่อยๆ ผมถามเขาตรงๆว่า เราเป็นแฟนกันป่ะ I ก็ตอบว่าเป็นสิ I เขาบอกให้ผมฟังว่า เพื่อนเขาบอกว่า คุยกับคนไกล จะมั่นใจได้อย่างไร ว่าเขาจะไม่มีคนอื่น เชื่อใจได้หรอ ตอนนั้นผมรู้สึกน้อยใจ รู้สึกเสียใจ I เขาก็บอกว่า ไม่ต้องคิดมาก เขาไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเพื่อนเลย ผมก็เลยบอกเขาว่า ก้แล้วแต่ ให้ทุกอย่าง ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
ปีใหม่มาถึง ก็กะจะไปเคาดาวน์ด้วยกัน ก้ไม่ได้ไป หลังปีใหม่ I ก็มาหาผมที่หอเหมือนเดิมครับ หลังจากนั้นไม่กี่วัน ผมรู้สึกว่าอะไรมันเริ่มไม่เหมือนเดิม เราเหมือนคุยกันน้อยลงๆ ทักไป นานๆกว่าจะตอบ คำว่าฝันดี เริ่มไม่ได้ยิน คำว่าตื่นๆ ก็ไม่ค่อยมี
ผมตัดสินใจถาม I ว่า มีอะไรหรือเปล่า ช่วงนี้ไม่ค่อยคุยกันเลย I ก็บอกว่าช่วงนี้เรียนหนัก ใกล้สอบด้วย ผมก็บอก I ว่า มีอะไรให้ถาม ให้บอก ให้คุย อย่าคิดไปเอง จนสุดท้ายเขาก็บอกผมว่า วันนั้นเขาเจอแฟนเก่าเขา เขาก็นั่งคุยกัน แฟนเก่าก็เห็นรูปผมกับ I ในโทรศัพท์ I ยังบอกอีกว่า แฟนเก่าเขามาขอโทษ ผมก็ถามไปว่า แล้วยังไง แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก I ก็บอกว่าดึกแล้ว ไว้คุยกันพรุ่งนี้ น้องก็นอนหลับแล้ว คุยเสียงดังไม่ได้ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเราคุยกันนานๆ เขาไม่เคยพูดอะไรเลย
จนตอนเช้า ผมรออยู่นาน ก็ไม่มีสายโทรเข้ามา ไม่มีไลน์อะไรทั้งนั้น ผมเลยตัดสินใจโทรไป ถาม I ว่า แฟนเก่ากลับมาคืนดีหรอ I ก็บอกว่าเปล่า ผมก้ถามว่า ถ้าเขากลับมาคืนดีล่ะ I ก็บอกว่า ไม่รู้อ่ะ ไม่แน่ใจ ผมเลยตัดสินใจบอก ว่า ถอย I เลยบอกว่า จะเลิกกันหรอ ผมก็เลยบอกไปว่า ก็ถ้าไม่แน่ใจแล้วจะยังไง คือถ้าไม่กลับไปก็ยืนยันได้ไหมว่า ยังคบกับเราต่อ แต่นี้คืออะไร บอก ไม่รู้ ไม่แน่ใจ ..... หลังจากนั้น สายโทรศัพท์ก็ตัดไป
ผมรอมาวันหนึ่ง ไม่มีอะไรทั้งนั้น ผมเข้าไปดูใน IG ของ I ก็มีอัพรูปไปอัมพวากับเพื่อน ผมก็เข้าใจล่ะครับ ว่าทุกอย่างจบลงแล้วววววว มันจบลงเพราะความใจร้อน ไม่ฟังเหตุผลของผมเอง เขาลบไลน์ผม อันฟอล IG ของผม ช้วงเวลาหลังจากนั้น ผมเสียใจ และร้องไห้เกือบทุกวัน มันนึกถึงวันดีๆ สิ่งดีๆ ที่เคยมีให้กัน แต่สุดท้ายผมก็พยายามทำใจให้เข้มแข็งขึ้นได้ ทั้งๆ ที่ยังมีคิดถึงบ้าง
จนเวลาผ่านไป เกือบ 1 เดือนกว่าๆ ด้วยความที่ว่า ผมยังรู้สึกดีๆต่อ I ผมก็เลยแอดไลน์ I ไป ผมบอก เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม เขาก็บอกได้ I เขาไม่ได้กลับไปคบกับแฟนเก่าหรอกนะครับ ผมก็ไม่ถามว่าเพราะอะไร ผมขอโทษเขากับทุกเรื่องที่ผ่านมา I ก็ขอโทษผมครับ เราคุยกันนานๆ ที ทักกันแค่ ฝันดีเท่านั้น ครั้งนี้ เรากันแบบห่างๆ ไม่ค่อยใส่ใจ ไม่สนใจกัน จนสุดท้าย I ก็ลบไลน์ผมออก ผมก็เลยรู้และว่า เขาคงไม่มีเยื่อใยอะไรเหลือแล้ว ผมก็เลยตัดใจ
มันรู้สึกดีๆ นะครับ เป็นช่วงเวลาดีๆที่ผมเคยมี ผมจะเก็บ I ไว้ในความทรงจำ ถ้าวันหนึ่งบังเอิญเจอเขา ผมก็คิดว่า เขาก็เป็นเพื่อนคนหนึ่ง ผมเชื่อนะครับว่า สักวัน ผมจะเจอคนที่ใช่สำหรับผม และผมก็ใช่สำหรับเขา ผมจะใจเย็นให้มากขึ้น จะใช้เหตุผล มีสติ เชื่อว่า ความรักดีๆ ผมจะต้องได้เจอครับ ผมจะรอวันนั้นครับ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวดีๆ ที่ครั้งหนึ่งชีวิตผมเคยได้เจอกับมันนะครับ
ทุกอย่างจบลงเพราะความใจร้อน (เกย์)
ผ่านไป เกือบ 3 ปี ที่ผมใช้ชีวิตอยู่กับเรียน เรียน แล้วก้เรียน จนขึ้นปี 4 ปีสุดท้ายแล้ว ผมก้ได้รู้จักเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อย่อว่า I จริงๆ เขาก็เป็นรุ่งน้อง เพiาะอายุน้อยกว่า1ปี เรารู้จักกัน ผ่านโปรแกรมไลน์ ที่ผมเคยลงไอดี หาเพื่อนคุย และเขาก็แอดมา เราคุยกันตอนเดือนกุมภาพันธ์ปี 56 คุยกันเรื่อยๆ ไม่ได้คุยกันทุกวัน บางทีก็ทักบ้าง ฝันดี กินข้าวไรงี้ บางครั้งเป็น อาทิตย์ถึงสองอาทิตย์ ทักทีก็มีบ้าง เราคุยกันจนผมเริ่มรู้สึกดีกับ I ขึ้นเรื่อยๆ แต่ในใจก็กลัว ว่าเขาจะจริงใจไหม เขาจะชอบเราหรือเปล่า ผมเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง เป็นผู้หญิงครับ เพื่อนผมบอก รู้สึกยังไงก็บอกเขาไป เสียเขาไปแล้วเราจะเสียใจ
ทุกๆ คืน เราจะคุยกันผ่านโปรแกรมไลน์ คุยกันหลายเรื่อง ชอบอะไร ไปเที่ยวไหน ชอบกินอะไร จนวันหนึ่งผมก็เลยบอกเขาไปว่า ชอบเขานะ เขาก็ตอบไลน์กลับมาว่า พูดจริงหรอ เราก็บอกจริง หลังจากนั้นเราก็คุยกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนตัดสินใจที่จะเจอกัน
ช่วงนั้นเป็นช่วงบ้านเมืองไม่ค่อยสงบ เดือนธันวาคม 56 ผมนัดเจอกันวันที่ 6 ธันวาคม ที่ห้างสรรพสินค้า แถวที่ผมเรียน ตอนแรกที่เจอกัน ผมรู้สึกดี และก็คิดว่า เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม 5555 ไม่เคยคิดคบใคร จนมาถึงวันนี้ เราไปดูหนังกันครับ เรื่อง OMG! โอ้!มายโกสต์ คุณผีช่วย ในโรงหนังหนาว I ใส่เสื้อคลุมมา ผมก็หนาวนะ จน I จะเอาเสื้อคลุมมาให้ใส่ ผมบอกไม่ต้อง ผมขอ I จับมือระหว่างดูหนัง มันเป็นช่วงเวลาที่ดี จนผมลืมความสนุกของหนังไปเลย
เราคุยกันมาเรื่อยๆ บางที I ก้มาหาที่หอ เราก็เจอกัน กินข้าว ตามประสาคนเป็นแฟนกัน วันสำคัญของ I ผมก็ส่งข้อความไปอวยพร เราเคยคุยกันถึงเรื่องคนรักเก่าของกันและกัน จนบางทีก็เหมือนจะงอน จะทะเลาะกัน จนผมก็ไม่คุย เลือกที่จะเงียบ จน I เขาก็ง้อครับ 555 ชอบๆ
ความรักของผมมันเดินทางมาเรื่อยๆ ผมถามเขาตรงๆว่า เราเป็นแฟนกันป่ะ I ก็ตอบว่าเป็นสิ I เขาบอกให้ผมฟังว่า เพื่อนเขาบอกว่า คุยกับคนไกล จะมั่นใจได้อย่างไร ว่าเขาจะไม่มีคนอื่น เชื่อใจได้หรอ ตอนนั้นผมรู้สึกน้อยใจ รู้สึกเสียใจ I เขาก็บอกว่า ไม่ต้องคิดมาก เขาไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเพื่อนเลย ผมก็เลยบอกเขาว่า ก้แล้วแต่ ให้ทุกอย่าง ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
ปีใหม่มาถึง ก็กะจะไปเคาดาวน์ด้วยกัน ก้ไม่ได้ไป หลังปีใหม่ I ก็มาหาผมที่หอเหมือนเดิมครับ หลังจากนั้นไม่กี่วัน ผมรู้สึกว่าอะไรมันเริ่มไม่เหมือนเดิม เราเหมือนคุยกันน้อยลงๆ ทักไป นานๆกว่าจะตอบ คำว่าฝันดี เริ่มไม่ได้ยิน คำว่าตื่นๆ ก็ไม่ค่อยมี
ผมตัดสินใจถาม I ว่า มีอะไรหรือเปล่า ช่วงนี้ไม่ค่อยคุยกันเลย I ก็บอกว่าช่วงนี้เรียนหนัก ใกล้สอบด้วย ผมก็บอก I ว่า มีอะไรให้ถาม ให้บอก ให้คุย อย่าคิดไปเอง จนสุดท้ายเขาก็บอกผมว่า วันนั้นเขาเจอแฟนเก่าเขา เขาก็นั่งคุยกัน แฟนเก่าก็เห็นรูปผมกับ I ในโทรศัพท์ I ยังบอกอีกว่า แฟนเก่าเขามาขอโทษ ผมก็ถามไปว่า แล้วยังไง แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก I ก็บอกว่าดึกแล้ว ไว้คุยกันพรุ่งนี้ น้องก็นอนหลับแล้ว คุยเสียงดังไม่ได้ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเราคุยกันนานๆ เขาไม่เคยพูดอะไรเลย
จนตอนเช้า ผมรออยู่นาน ก็ไม่มีสายโทรเข้ามา ไม่มีไลน์อะไรทั้งนั้น ผมเลยตัดสินใจโทรไป ถาม I ว่า แฟนเก่ากลับมาคืนดีหรอ I ก็บอกว่าเปล่า ผมก้ถามว่า ถ้าเขากลับมาคืนดีล่ะ I ก็บอกว่า ไม่รู้อ่ะ ไม่แน่ใจ ผมเลยตัดสินใจบอก ว่า ถอย I เลยบอกว่า จะเลิกกันหรอ ผมก็เลยบอกไปว่า ก็ถ้าไม่แน่ใจแล้วจะยังไง คือถ้าไม่กลับไปก็ยืนยันได้ไหมว่า ยังคบกับเราต่อ แต่นี้คืออะไร บอก ไม่รู้ ไม่แน่ใจ ..... หลังจากนั้น สายโทรศัพท์ก็ตัดไป
ผมรอมาวันหนึ่ง ไม่มีอะไรทั้งนั้น ผมเข้าไปดูใน IG ของ I ก็มีอัพรูปไปอัมพวากับเพื่อน ผมก็เข้าใจล่ะครับ ว่าทุกอย่างจบลงแล้วววววว มันจบลงเพราะความใจร้อน ไม่ฟังเหตุผลของผมเอง เขาลบไลน์ผม อันฟอล IG ของผม ช้วงเวลาหลังจากนั้น ผมเสียใจ และร้องไห้เกือบทุกวัน มันนึกถึงวันดีๆ สิ่งดีๆ ที่เคยมีให้กัน แต่สุดท้ายผมก็พยายามทำใจให้เข้มแข็งขึ้นได้ ทั้งๆ ที่ยังมีคิดถึงบ้าง
จนเวลาผ่านไป เกือบ 1 เดือนกว่าๆ ด้วยความที่ว่า ผมยังรู้สึกดีๆต่อ I ผมก็เลยแอดไลน์ I ไป ผมบอก เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม เขาก็บอกได้ I เขาไม่ได้กลับไปคบกับแฟนเก่าหรอกนะครับ ผมก็ไม่ถามว่าเพราะอะไร ผมขอโทษเขากับทุกเรื่องที่ผ่านมา I ก็ขอโทษผมครับ เราคุยกันนานๆ ที ทักกันแค่ ฝันดีเท่านั้น ครั้งนี้ เรากันแบบห่างๆ ไม่ค่อยใส่ใจ ไม่สนใจกัน จนสุดท้าย I ก็ลบไลน์ผมออก ผมก็เลยรู้และว่า เขาคงไม่มีเยื่อใยอะไรเหลือแล้ว ผมก็เลยตัดใจ
มันรู้สึกดีๆ นะครับ เป็นช่วงเวลาดีๆที่ผมเคยมี ผมจะเก็บ I ไว้ในความทรงจำ ถ้าวันหนึ่งบังเอิญเจอเขา ผมก็คิดว่า เขาก็เป็นเพื่อนคนหนึ่ง ผมเชื่อนะครับว่า สักวัน ผมจะเจอคนที่ใช่สำหรับผม และผมก็ใช่สำหรับเขา ผมจะใจเย็นให้มากขึ้น จะใช้เหตุผล มีสติ เชื่อว่า ความรักดีๆ ผมจะต้องได้เจอครับ ผมจะรอวันนั้นครับ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวดีๆ ที่ครั้งหนึ่งชีวิตผมเคยได้เจอกับมันนะครับ