แม่ทิ้งไว้กับตายายไปตั้งแต่พ่อเสีย

เป็นกระทู้แรกของเรานะถ้าไม่เข้าใจก็ต้องขอโทษทุกๆคนไว้ก่อนนะ
คือเรากลุ้มใจมากเรื่องแม่เราจริงๆไม่อยากไปโกรธแค้นอะไรเค้ามากหรอกนะแต่นี่เค้าทิ้งเรากับพี่ชายไว้กับตายายตั้งแต่พ่อเสียก็ตั้งสามสิบปีแล้วเหตุที่เค้าทิ้งไปเพราะจะแต่งงานใหม่ซึ่งข้อนั้นเรารับได้ไม่ว่าอะไรอยู่แล้วแต่เมื่อตอนเราอายุสิบเก้าเราเป็นเนื้องอกในสมองผ่าตัดแล้วเดินไม่ได้ก็แค่อยากให้เค้าช่วยเจียดเงินที่ส่งน้องเรียนจนจบ ป.ตรีอยู่แล้วมาช่วยค่าใช้จ่ายน้าเรานิดนึงไม่ใช่เอาตัวรอดสบายอยู่คนเดียวทิ้งเราให้น้าดูถ้าเราเดินได้จะไม่ว่าเลยอันนี้รู้ว่าเราเองเป็นภาระของน้าเพราะน้าเค้าก็มีลูกพิการเหมือนกันแล้วค่าใช้จ่ายเราปีๆนึงมันสูงไหนจะค่าคนดูเราอีกไม่ได้ช่วยงานน้าเลยจริงๆน้าอยากให้เราเรียนเภสัชมาช่วยคลินิกน้าแต่เราเรียนได้ปีเดียวก็มาเป็นเนื้องอกในสมองซะก่อนก็เลยเกาะน้ากินไปวันๆอยู่นี่แหละเราเกรงใจญาติๆเราอะอยากให้คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่มารับผิดชอบเราบ้างไม่ใช่เอะอะก็จะโยนให้พี่ป้าน้าอามารับผิดชอบ[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนเอากันไม่คิดถึงผลเสียที่จะตามมา พี่ชายเราก็ไม่ครบเด็กหกเดือนเองดีนะที่โตมาจนมีลูกมีเมียได้เนี่ยเหลือแต่เรานี่แหละเป็นภาระน้าอยู่เนี่ยที่มาตั้งกระทู้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกแค่อยากระบายแค่นั้นเองนะ   เราร้องไห้จนไม่มีน้ำตาแล้วตั้งแต่เด็กก็น้อยใจทำไมวันพ่อวันแม่เราไม่มีพ่อแม่ไปเหมือนเพื่อนๆ