[BERSERK] โลลิคอนในเบอร์เซิร์ก ตอนที่ 2

            โลลิคอนในเบอร์เซิร์ก ตอนที่ 2 ต่อนะครับ


          จิลล์ (Jill)
          จิลล์ เป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่กัทส์เคยเดินทางผ่าน หมู่บ้านของจิลล์ถูกพวกสาวกที่อ้างตัวว่าเป็นภูตรุกราน ซึ่งจริงๆ แล้วหัวหน้าภูตกำมะลอนั้นก็เป็นเพื่อนเก่าของจิลล์เอง  จิลล์เป็นเด็กที่มีชีวิตอาภัพคนหนึ่ง พ่อของเธอเป็นคนขี้เมาที่มัวแต่รำลึกความหลังในสนามรบ ไม่ค่อยให้ความสนใจจิลล์และยังทำร้ายจิลล์กับแม่ด้วย ส่วนแม่ของจิลล์ก็เป็นคนหงอๆ ไม่มีปากมีเสียงอะไร และเป็นที่พึ่งของจิลล์ไม่ได้เช่นกัน แถมเธอยังมักถูกพวกขี้เมาในหมู่บ้านลวนลามด้วย  เมื่อเธอได้พบกับกัทส์ และได้เห็นวิถีชีวิตอันแปลกประหลาดของกัทส์ก็ทำให้เธออยากร่วมเดินทางไปกับกัทส์ด้วย เพราะเธอเบื่อหน่ายชีวิตในหมู่บ้านเต็มที แต่ก็ถูกกัทส์ปฏิเสธ (ด้วยคำพูดที่แสนงดงาม!)
          จิลล์มีลักษณะร่วมของโลลิเบอร์เซิร์กครบสามอย่าง คือเป็นเด็กมีปัญหา (ต้องทนทุกข์กับชีวิตยากไร้, ต้องพบปัญหาในครอบครัว และถูกผู้ใหญ่ลวนลาม),  ถูกล่วงละเมิดทางเพศ (ไม่มีฉากร้ายแรง แค่ถูกลวนลามนิดหน่อย แต่ก่อนที่กัทส์จะมา เคยโดนอะไรมากกว่ารึเปล่าก็ไม่รู้นะ) และมีฉากจิ้นกับกัทส์หลายฉากมาก (จนผมอยากให้กัทส์พาร่วมทางไปด้วยเลย อิอิ)


          โรซีน (Rosine)  
          โรซีน เป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกับจิลล์และเป็นเพื่อนสนิทของจิลล์ เธอเป็นเด็กที่ออกจะห้าวๆคล้ายทอมบอย ชอบเล่นเหมือนเด็กผู้ชาย  วันหนึ่งเธอหนีออกจากหมู่บ้านเพราะความเบื่อหน่ายชีวิต โดยนำเพียงเบเฮริทติดตัวไปพร้อมกับความเชื่อมั่นในการดำรงอยู่ของเอลฟ์เท่านั้น ในท้ายที่สุดเธอก็ได้ถวายพ่อกับแม่ของเธอและเปลี่ยนเป็นสาวกอสูรที่มีรูปร่างคล้ายเอลฟ์ดังที่เธอใฝ่ฝัน
          โรซีนมีลักษณะร่วมของโลลิเบอร์เซิร์กสองอย่าง คือเป็นเด็กมีปัญหา (ต้องทนทุกข์กับชีวิตยากไร้ และต้องพบปัญหาครอบครัวคล้ายๆ กับจิลล์) และมีฉากจิ้นกับกัทส์ (มีจุ๊บๆในฉากต่อสู้)


          ฟาร์เนเซ่ เดอ วานดิเมี่ยน (Farnese de Vandimion)   มังงะไทยแปลว่า ฟาลเนเซ่ เดอ วาลดิเมี่ยน
          ฟาร์เนเซ่ เป็นคุณหนูแห่งตระกูลวานดิเมี่ยนที่มีอิทธิพลทางการเมือง เธอดำรงตำแหน่งผู้นำของกองทัพอัศวินโซ่ศักดิ์สิทธิ์แห่งศาสนจักรและภายหลังเธอก็ได้เข้าร่วมกับกลุ่มของกัทส์พร้อมกับเซอร์ปิโก้  จริงๆแล้วฟาร์เนเซ่ไม่ค่อยจะโลลิเท่าไร แต่ช่วงแรกๆที่เธอปรากฏตัวก็ดูจะเป็นวัยรุ่นอยู่ เหมือนเลยวัยโลลิมาไม่มากนัก แถมในเรื่องยังมีฉากย้อนอดีตสมัยเป็นเด็กด้วย ผมก็เลยอนุโลมให้เธอเป็นตัวละครโลลิคอนตัวหนึ่งในที่นี้เลย เพราะเป็นตัวละครที่ผมชอบด้วย (เอ๊ะ ยังไง)
          ฟาร์เนเซ่มีลักษณะร่วมครบสามอย่าง คือเป็นเด็กมีปัญหา (ต้องอยู่คนเดียว, ต้องมีส่วนร่วมในพิธีบูชายัญตั้งแต่เด็ก และมีปัญหาทางจิตแนวซาดิสม์),  ถูกทารุณกรรมทางเพศ (โดยม้าที่ถูกภูตผีสิงสู่) และมีฉากจิ้นกับกัทส์นิดๆหน่อยๆพอหอมปากหอมคอ (และเธอก็ชอบกัทส์ด้วย)


          เปเป้, ฟูเก้ และ ลูซี่ (Pepe, Fouquet and Lucie)
          เปเป้, ฟูเก้ และ ลูซี่ เป็นตัวละครโลลิคอนที่อยู่ในกลุ่มโสเภณีของลูก้าและนีน่า แต่ไม่มีบทบาทสำคัญในเรื่อง (ในเรื่องเน้นไปที่ลูก้าและนีน่ามากกว่า) ผมเห็นว่าในเรื่องมีระบุชื่อพวกเธอมา ก็เลยนำมาแสดงไว้ ณ ที่นี้ด้วย (รูปสุดท้ายคือลูก้า ไม่เกี่ยวข้องกับหัวข้อ แต่อยากใส่)


          นีน่า (Nina)   มังงะไทยแปลว่า นีน่า
          นีน่า เป็นตัวละครโลลิที่เป็นตัวเดินเรื่องหลักของภาคแห่งการพิพากษา (Conviction Arc) บทแห่งพิธีก่อกำเนิด (Chapter of the Birth Ceremony) ร่วมกับตัวละครอีกตัวหนึ่งคือสาวใจแกร่งลูก้า  นีน่าเป็นเด็กโสเภณีคนหนึ่งในกลุ่มของลูก้า  นอกจากนี้เธอยังเป็นสาวกของลัทธินอกรีตนองกามตัณหาด้วย เธอได้เชิญชวน โยอาคิม (Joachim) ซึ่งเป็นเพื่อนชายคนสนิทให้เข้าร่วมลัทธินอกรีตนี้ด้วย  ปัญหาใหญ่ที่รุมเร้าชีวิตของนีน่าก็คือการป่วยเป็นโรคร้ายที่รักษาไม่ได้
          นีน่ามีลักษณะร่วมของโลลิเบอร์เซิร์กอยู่สองอย่าง คือเป็นเด็กมีปัญหา (ต้องทุกข์ทรมานกับโรคร้าย, ต้องมีส่วนร่วมในพิธีบูชายัญตั้งแต่เด็ก และมีปัญหาทางจิตเกี่ยวกับภาวะซึมเศร้าและความกลัว)  และมีฉากร่วมกิจกรรมทางเพศ (ด้วยความเต็มใจ)


          ซีร์เก้ (Schierke) หรือ ชีคเกอร์ (ออกเสียงแบบเยอรมัน)   มังงะไทยแปลว่า ซีลเก้
          ซีร์เก้ เป็นตัวละครโลลิคอนที่น่าจะมีคนชอบมากที่สุด เพราะเป็นตัวละครหลักในช่วงหลังทำให้เห็นหน้าอยู่เสมอ และมีฉากจิ้นกับกัทส์อยู่หลายฉาก (ป้อนข้าว, กอดปลอบ, เก็บหมวกให้, ขี่หลัง ฯลฯ)  เธอเป็นแม่มดน้อยที่มีอาคมแก่กล้าและค่อนข้างมีความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินวัย (แต่บ่อยครั้งก็แสดงความเป็นเด็กออกมา) เธอมีคู่หูเป็นเอลฟ์ชื่อ อีวาเรลล่า (Evarella) ที่กวน Teen ได้ไม่แพ้ พัค (Puck) หรือ แพ็ค ของกัทส์
          ซีร์เก้มีลักษณะร่วมของโลลิเบอร์เซิร์กอยู่แค่อย่างเดียวคือมีฉากจิ้นกับกัทส์อยู่หลายฉาก ซึ่งถ้าไม่มีแคสก้าอาจทำให้เราคิดว่าเธอเป็นนางเอกของเรื่องไปเสียแล้ว (ก็ อ.มิอุระ ดูจะอวยเสียเหลือเกิน)


          โซเนียหรือซอนญ่า (Sonia)   มังงะไทยแปลว่า โซเนีย
          โซเนีย เป็นตัวละครโลลิคอนที่อยู่ฝ่ายกองพันเหยี่ยวใหม่ของกริฟฟิธ ซึ่งดูเหมือนว่าเธอจะชื่นชอบในตัวกริฟฟิธอย่างมาก  เธอเป็นผู้มีสัมผัสพิเศษทางจิตซึ่งดูขัดกับบุคลิกที่ดูสดใสร่าเริงของเธอพอสมควร  มองโดยผิวเผินจะดูเหมือนเธอไม่มีบทบาทที่สำคัญอะไรนัก แต่เราคงจำได้ว่าครั้งหนึ่งเธอได้กล่าวปลุกใจทำให้ทัพมนุษย์กับทัพอสูรได้รวมใจกันต่อสู้มาแล้ว  ด้วยเหตุที่เธอถือเป็นตัวละครใหม่จึงอาจทำให้เรายังไม่เห็นบทบาทสำคัญของเธอ แต่ผมเชื่อว่าในอนาคตเธอต้องแสดงบทบาทที่สำคัญออกมาและกลายเป็นตัวละครหลักอีกตัวหนึ่งของเรื่องแน่นอน
          โซเนียมีลักษณะร่วมของโลลิเบอร์เซิร์กอยู่แค่อย่างเดียวคือมีฉากจิ้นกับผู้ใหญ่ซึ่งก็คือนายพราน เออร์ไวน์ (Irvine) ผู้เงียบขรึมนั่นเอง (อันนี้เป็นคู่จิ้นที่ค่อนข้างชัดเจน) ส่วนอีกคนก็คือกริฟฟิธที่เธอชอบและเทิดทูน

          อิสม่า (Isma)
          ผมขอปิดท้ายตำนานโลลิคอนแห่งเบอร์เซิร์กด้วยสาวน้อยคนล่าสุดของเรื่องนั่นก็คือ อิสม่า นั่นเอง  อิสม่าเป็นตัวละครที่โผล่ออกมาบนเกาะที่เรือซีฮอร์สของพวกกัทส์ไปจอด เธอเป็นมนุษย์เพียงคนเดียวที่อยู่บนเกาะแห่งนั้น เพราะนอกจากเธอแล้วมนุษย์คนอื่นๆ ถูกอำนาจของเทพแห่งทะเลทำให้เป็นปิศาจกันหมด  ท้ายที่สุด เธอได้ร่วมมือกับฝูงเงือกแห่งท้องสมุทรในการช่วยปราบเทพแห่งทะเลไปพร้อมกับพวกกัทส์ เพราะเธอคือลูกครึ่งระหว่างมนุษย์กับนางเงือกนั่นเอง
          อิสม่าไม่มีลักษณะร่วมของโลลิเบอร์เซิร์กเลยสักอย่าง เธอไม่มีฉากถูกล่วงละเมิดหรือฉากจิ้นกับกัทส์หรือผู้สูงวัยใดๆ (จริงช่วงหลังๆ ตั้งแต่ช่วงเปิดโลกแฟนตาเซียไปจนถึงช่วงออกทะเลก็ไม่ค่อยจะมีฉากแบบนี้อยู่แล้ว เนื้อหาเบาลงเยอะ) จะมีก็แต่ฉาก ‘จิ้น’ เล็กๆ น้อยๆ กับเจ้า อิซิโดร หรือ อิชโดร (Isidro) เท่านั้นเอง

          
          สรุป
          ผมเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อแสดงความชื่นชอบในโลลิคอนของผู้เขียนเบอร์เซิร์ก ซึ่งทำให้เขาถ่ายทอดมันออกมาในผลงานของเขาอย่างชัดเจน ดังนั้นก่อนจบกระทู้ผมจึงขอสรุปคร่าวๆ อีกทีหนึ่ง
          เราจะเห็นได้ว่าภาคย่อยๆ ในเรื่องเบอร์เซิร์ก ผู้เขียนจะให้ผู้หญิง (โดยเฉพาะเด็กผู้หญิง) เป็นตัวเดินเรื่องหลักเสมอ เช่น ภาคท่านเคานต์ ตัวเดินเรื่องคือเธเรเซีย, ภาคลอสชิลเดรน ตัวเดินเรื่องคือจิลล์และโรซีน, ภาคหอคอยอัลเบียน ตัวเดินเรื่องคือลูก้าและนีน่า และภาค ‘ออกทะเล’ ตัวเดินเรื่องก็คืออิสม่า เป็นต้น  ซึ่งผู้เขียนสามารถใช้ตัวละครผู้ชายเป็นตัวเดินเรื่องแทนได้ในบางครั้ง แต่ผู้เขียนก็เลือกที่จะใช้ (เด็ก) ผู้หญิงมากกว่า ผลเลยทำให้เรื่องนี้มีตัวละครโลลิคอนอยู่เยอะมากเมื่อเทียบกับตัวละครเด็กผู้ชาย
          นอกจากนี้ฉากความรุนแรงทางเพศนั้นผู้เขียนก็ให้บทกับตัวละครที่เป็นผู้หญิง (และมักจะเป็นเด็ก) เสมอ  และไม่เคยมอบบทนี้ให้หญิงวัยกลางคนหรือผู้ชาย (นอกจากกัทส์ตอนเด็กกับกริฟฟิธที่ขายตัวให้ขุนนางเฒ่า)  ทั้งที่ในยุคโบราณก็มีการล่วงละเมิดทางเพศกับทุกเพศทุกวัย ไม่ใช่เฉพาะกับผู้หญิงสาวๆเท่านั้น  ซึ่งทั้งหมดนี้ก็คงเป็นเพราะรสนิยมของผู้เขียนนั้นแล
          และ โลลิคอนในเบอร์เซิร์ก ก็เอวังลงด้วยประการฉะนี้
          ขอบคุณครับ