ก็เล่าย่อๆว่า เมื่อก่อนผมนับถือศาสนาอิสสลาม แต่ต้องยอมรับว่า ผมนับถืออิสสลามก็แค่ในนามเท่านั้น ตั้งแต่เด็กๆ ผมอยู่กับพ่อ พ่อเป็นพุทธก็ถูกเลี้ยงดูมาแบบพุทธ มีแบบได้ทานหมูโดยไม่รู้ตัว เพิ่งมารู้ตัวตอนโตว่า ตัวเองโดนให้ทานหมูโดยไม่รู้ตัว โตมาสักพัก ตอนประถมปีที่3
ก็ไปอยู่กับแม่ ตอนนั้นแม่ก็ไม่ได้เคร่งมากนัก แม่เพิ่งมาเคร่งตอนหลัง แต่หลัก ๆ ย่อๆ ที่จะเล่าให้ฟังคือ ผมตอนเด็กๆ ไม่ได้เป็นอิสสลามที่
ศรัทธาอย่างแท้จริง โดนบังคับให้ไปเรียนอัลกุอาน ก็เรียนได้ไม่เท่าไร ก็เงียบๆหายไป ตอนนั้นอยู่กับน้าสาว ก็ไม่เคร่งเหมือนกัน พอโตมาที่บ้าน
เขาละมาดกัน ผมก็ไม่ได้ละหมาด พอสักพักก็หันมาละหมาด แต่ก็ไม่ได้เกิดจากความศรัทธาอย่างแรงกล้าอะไร เพัยงเพราะตอนนั้นมึแฟนเป็นอิสสลาม
เขาก็ให้ละหมาด ละหมาดตามเขา พอหลังจากนั้นก็ละหมาดบ้าง ไม่ได้ละหมาดบ้าง ต่อหน้าแม่ก็ทำว่าละหมาด แต่จริงๆก็ละหมาดไปอย่างงั้น
เพราะตัวผมเองรู้ตัวเองมาตลอดว่าตั้งแต่เด็กๆ เราไม่ได้ศรัทธาอย่างแรงกล้า แต่นับถือมาเพราะความเชื่อของพ่อแม่ ปู่ ย่า ตายายให้ทำ แต่ความรู้สึกในใจลึกๆเรารู้มาตลอดว่าใจเราไม่ได้ศรัทธา จนวันนึงก็เหมือนมีอะไรให้เรามาดลใจ และสนใจในศาสนาของฮินดู ผมนับถือพระพิฆเนต ตอนนั้นเราก็เห็นคนนึงในเฟสบุ๊คเขานับถือ แล้วเขาก็ประสบความสาเร็จในการทำงาน ร่วมไปถึงคนที่นับถือพระพิฆเนตหลายองค์ ก็ขอพรอะไรก็ได้ดังใจ ตอนแรกก็ไม่เชื่อคิดว่าเป็นเรื่องงมงาย แต่พอได้มาสัมผัสถึงรู้ว่าท่านมีอยู่จริง มันเป็นเรื่องเล็กๆที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น แต่มันเกิดขึ้นจริง ๆไม่ใช่เรื่องร่ำรวยเงินทองอะไร แต่เป็นเรื่องที่เราเจออุปสรรค เราก็ขอท่าน แล้วมันก็เป็นจริง และผมก็เริ่มหาคำตอบ เริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับพระพิฆเนต ก็เลยอยากกราบไหว้บูชา เพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ เพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง ขออะไรไปท่านก็ประทานให้ ทั้งการงานที่เจออุปสรรคเยอะ ก็ทุเลาเบาบาง สิ่งที่ชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าจะเจอเรื่องมหัศจรรย์ในจิตใจ แต่มันเกิดขึ้นได้จริง ถ้าเราศรัทธาเราเชื่อ มันก็เกิดขึ้นได้จริง ถ้าสัมผัสก็จะรู้ บางทีผมคิดว่าเราไม่ได้เลือกพระเจ้านะแต่พระเจ้าหรือเทพเป็นคนเลือกเรา.........
***ประเด็นอยู่ตรงที่ครอบครัวผม คือคุณแม่ รับไม่ได้ ท่านคิดว่า ถ้าเราแคร์ท่าน รักท่านจริง ก็ไม่ควรทำแบบนี้ ให้ท่านเสียใจ ****
ผมไม่รู้จะอธิบายท่านยังไงให้เข้าใจว่า อยากให้ท่านแยกคำว่ารักและแคร์ กับความศรัทธา ออกจากกัน ใช่ว่าผมเปลี่ยนจากอิสสลามมาเป็นฮินดุ
แล้วผมจะไม่รักท่าน ผมเปลี่ยนศาสนาไม่ใช้ผมจะไปฆ่าใคร หรือไปทำเลวกับใคร ปล้นใคร ผมทำผิดมากเหรอ ที่ผมมั่นคงในแนวทางที่ผมเป็น
ผมรักแม่ผมนะ แคร์ท่านด้วย ถึงได้เครียดมาก แต่คำตอบในใจผมคือ อิสสลามไม่ใช่สำหรับผมจริงๆ ไม่ใช่ผมว่าอิสสลามไม่ดี เพียงแต่ผม
ศรัทธาในพระพิฆเนตด้วยใจจริง มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เหมือนพระองค์ได้มาดลใจผม มันเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสำหรับผม ผมนับถือไม่ใช่
เพราะใครมาชวน หรือเพราะตามแฟชั่น หรืองมงายต่างๆ ที่คนบอกกัน แต่นับถือเพราะศรัทธาจริงๆ ถึงผมจะเพิ่งรับฮินดูไม่ถึงเดือน แต่ผมก็มีใจ
ที่จะศึกษาหาความรู้ัเพิ่มเติมในเรื่องศาสนาฮินดู ถึงจะเป็นศาสนาที่ไม่ได้ความนิยมก็ตาม แต่ศรัทธาไม่ใช่อยู่ที่ความนิยมแต่เกิดจากใจเรามากกว่า
ผมขอพูดในส่วนของผมนะคับ แต่จะไม่ไปว่าศาสนาใด เพียงแต่ไม่เข้าใจว่า ทำไมการเปลี่ยนศาสนา โดยเฉพาะศาสนาอิสสลาม ถึงถูกมองว่าไม่ดี
เป็นบาป เป็นกรรมอย่างมาก แล้วเพื่อนท่านอื่นมีความคิดเห็นอย่างไร ช่วยบอกผมหน่อย แต่ขอแบบมีเหตุผลนะ อย่าพูดว่าร้าย หรือต่อว่ากันเลย
เพราะผมคิดว่า ทุกศาสนาแก่นแท้จริงๆ คือ สอนให้ทำดี
คุณคิดยังไงกับตรรกะที่ว่า ถ้าแคร์ความรู้สึกของครอบครัว ก็ไม่ควรเปลี่ยนศาสนา
ก็ไปอยู่กับแม่ ตอนนั้นแม่ก็ไม่ได้เคร่งมากนัก แม่เพิ่งมาเคร่งตอนหลัง แต่หลัก ๆ ย่อๆ ที่จะเล่าให้ฟังคือ ผมตอนเด็กๆ ไม่ได้เป็นอิสสลามที่
ศรัทธาอย่างแท้จริง โดนบังคับให้ไปเรียนอัลกุอาน ก็เรียนได้ไม่เท่าไร ก็เงียบๆหายไป ตอนนั้นอยู่กับน้าสาว ก็ไม่เคร่งเหมือนกัน พอโตมาที่บ้าน
เขาละมาดกัน ผมก็ไม่ได้ละหมาด พอสักพักก็หันมาละหมาด แต่ก็ไม่ได้เกิดจากความศรัทธาอย่างแรงกล้าอะไร เพัยงเพราะตอนนั้นมึแฟนเป็นอิสสลาม
เขาก็ให้ละหมาด ละหมาดตามเขา พอหลังจากนั้นก็ละหมาดบ้าง ไม่ได้ละหมาดบ้าง ต่อหน้าแม่ก็ทำว่าละหมาด แต่จริงๆก็ละหมาดไปอย่างงั้น
เพราะตัวผมเองรู้ตัวเองมาตลอดว่าตั้งแต่เด็กๆ เราไม่ได้ศรัทธาอย่างแรงกล้า แต่นับถือมาเพราะความเชื่อของพ่อแม่ ปู่ ย่า ตายายให้ทำ แต่ความรู้สึกในใจลึกๆเรารู้มาตลอดว่าใจเราไม่ได้ศรัทธา จนวันนึงก็เหมือนมีอะไรให้เรามาดลใจ และสนใจในศาสนาของฮินดู ผมนับถือพระพิฆเนต ตอนนั้นเราก็เห็นคนนึงในเฟสบุ๊คเขานับถือ แล้วเขาก็ประสบความสาเร็จในการทำงาน ร่วมไปถึงคนที่นับถือพระพิฆเนตหลายองค์ ก็ขอพรอะไรก็ได้ดังใจ ตอนแรกก็ไม่เชื่อคิดว่าเป็นเรื่องงมงาย แต่พอได้มาสัมผัสถึงรู้ว่าท่านมีอยู่จริง มันเป็นเรื่องเล็กๆที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น แต่มันเกิดขึ้นจริง ๆไม่ใช่เรื่องร่ำรวยเงินทองอะไร แต่เป็นเรื่องที่เราเจออุปสรรค เราก็ขอท่าน แล้วมันก็เป็นจริง และผมก็เริ่มหาคำตอบ เริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับพระพิฆเนต ก็เลยอยากกราบไหว้บูชา เพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ เพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง ขออะไรไปท่านก็ประทานให้ ทั้งการงานที่เจออุปสรรคเยอะ ก็ทุเลาเบาบาง สิ่งที่ชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าจะเจอเรื่องมหัศจรรย์ในจิตใจ แต่มันเกิดขึ้นได้จริง ถ้าเราศรัทธาเราเชื่อ มันก็เกิดขึ้นได้จริง ถ้าสัมผัสก็จะรู้ บางทีผมคิดว่าเราไม่ได้เลือกพระเจ้านะแต่พระเจ้าหรือเทพเป็นคนเลือกเรา.........
***ประเด็นอยู่ตรงที่ครอบครัวผม คือคุณแม่ รับไม่ได้ ท่านคิดว่า ถ้าเราแคร์ท่าน รักท่านจริง ก็ไม่ควรทำแบบนี้ ให้ท่านเสียใจ ****
ผมไม่รู้จะอธิบายท่านยังไงให้เข้าใจว่า อยากให้ท่านแยกคำว่ารักและแคร์ กับความศรัทธา ออกจากกัน ใช่ว่าผมเปลี่ยนจากอิสสลามมาเป็นฮินดุ
แล้วผมจะไม่รักท่าน ผมเปลี่ยนศาสนาไม่ใช้ผมจะไปฆ่าใคร หรือไปทำเลวกับใคร ปล้นใคร ผมทำผิดมากเหรอ ที่ผมมั่นคงในแนวทางที่ผมเป็น
ผมรักแม่ผมนะ แคร์ท่านด้วย ถึงได้เครียดมาก แต่คำตอบในใจผมคือ อิสสลามไม่ใช่สำหรับผมจริงๆ ไม่ใช่ผมว่าอิสสลามไม่ดี เพียงแต่ผม
ศรัทธาในพระพิฆเนตด้วยใจจริง มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เหมือนพระองค์ได้มาดลใจผม มันเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสำหรับผม ผมนับถือไม่ใช่
เพราะใครมาชวน หรือเพราะตามแฟชั่น หรืองมงายต่างๆ ที่คนบอกกัน แต่นับถือเพราะศรัทธาจริงๆ ถึงผมจะเพิ่งรับฮินดูไม่ถึงเดือน แต่ผมก็มีใจ
ที่จะศึกษาหาความรู้ัเพิ่มเติมในเรื่องศาสนาฮินดู ถึงจะเป็นศาสนาที่ไม่ได้ความนิยมก็ตาม แต่ศรัทธาไม่ใช่อยู่ที่ความนิยมแต่เกิดจากใจเรามากกว่า
ผมขอพูดในส่วนของผมนะคับ แต่จะไม่ไปว่าศาสนาใด เพียงแต่ไม่เข้าใจว่า ทำไมการเปลี่ยนศาสนา โดยเฉพาะศาสนาอิสสลาม ถึงถูกมองว่าไม่ดี
เป็นบาป เป็นกรรมอย่างมาก แล้วเพื่อนท่านอื่นมีความคิดเห็นอย่างไร ช่วยบอกผมหน่อย แต่ขอแบบมีเหตุผลนะ อย่าพูดว่าร้าย หรือต่อว่ากันเลย
เพราะผมคิดว่า ทุกศาสนาแก่นแท้จริงๆ คือ สอนให้ทำดี