อย่าเอาตัวไปแลกหัวใจ ขนาดแค่หัวใจเค้ายังให้เราไม่ได้เลย 18+ นิดๆ

สวัสดีค่าาา   กระทูนี้กระทู้แรกของหนูเลยจริมๆ 555555 ก็ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ



ตัวหนูเองเรียนอยู่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในประเทศไทย ก็ใช้ชีวิตปกติทั่วไปแหละค่ะ  วันๆก็เล่นเกมส์  ดูการ์ตูน (ออกแนวเด็ก)555  เป็นคนชอบเล่นเฟสบุ้คไปพร้อมกับร้องเพลงไปด้วย โอยยยยย  ชีวตดี้ดี อยู่มาวันนึง เราก็นั่งฟังเพลงของเรา ตามประสาคนโสดไรงี้555  จู่ๆก็มีมีรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกันเขาทักเฟสบุ้คเรามา ในใจเราก็แอบคิดแล้วว่าเค้าน่ารักดี(แอบบเขินเบาๆ) รุ่นพี่คนนี้เค้าค่อนข้างฮาร์ดคอ ออกแนวเถื่อนๆนิดๆ เป็นนักบอลตัวโรงเรียน  แบบบบบเล่นเก่งมาก!  แต่ก็น่าร้ากกกกกกก  >< เค้าชอบเทคแคร์เรา  จนทำให้เราหวั่นไหว เราชอบเค้าเข้าแล้วล่ะ พอคุยกันไปได้สักพัก  เราก็ได้รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว ความหวังเราเริ่มสลายแล้วล่ะ TT  ตอนแรกเราคุยกับเค้าในเฟสบุ้ค แต่เพราะแฟนเค้ามีรหัสเค้าก็เลยให้คุยในไลน์(ชู้ทางไลน์) แต่ทำไงได้อ้ะ เราชอบเค้ามาก  ถึงขั้นกับเก็บเอาไปฝันหวานอยู่คนเดียว เค้าชอบชวนเราไปนู่นไปนี่ เราสองคนก็ได้ไกล้ชิดกันมากขึ้น  เรียกได้ว่าเค้ามีเวลาให้เรามากกว่าแฟนของเค้าก็ว่าได้ (แอบสะใจเบาๆ) เค้าคอยโทรหาเราว่าเรากลับบ้านรึยัง  ทำไรอยู่  ทำไมไม่ตอบไลน์ เค้าดูเหมือนแคร์เรามาก เค้าชอบมาส่งเราแถวๆบ้าน(ไม่ให้เขารู้บ้าน) พอก่อนจะไปเค้าจะหอมแก้มเราเบาๆทีนึง ไม่ไหวล้ะ!!!!!!!!  แพ้ผู้ชายเทคแคร์ที่ชอบกวนตีน โดยเฉพาะถึงเนื้อถึงตัว อิอิ เราก็รักเขาเข้าเต็มตีนเลยจ้า  แต่เข้าใจมั้ย  บางทีมั้นก็รู้สึกผิด  ผิดในใจ  รู้อยู่ว่าไม่สมควร แต่คนมันรักไปแล้วอ้ะ ต่อให้เรื่อง ๆแค่ไหนเราก็ทำได้หมดแหละว่ามั้ย พอนานๆไปรุ่นพี่คนนี้ก็เริ่มออกอาการเบื่อเราซะแล้ว จากที่เคยโทรหาบ่อยๆตอนนี้เริ่มไม่ใช่และ นานๆครั้งเค้าจะโทรมาที จนตอนนี้เค้าไม่เคยติดต่อมาเลยสักครั้ง (เอ้า  กูรักมากขนาดนั้นยังไม่พอใช่ป่ะ) ทีนี้มีอยู่วันนึงเค้าโทรมาหาเราแล้วชวนเราไปบ้านเค้า (เริ่มตะหงิดๆและ) เราก็พูดหยอกล้อกลับออกแนวเล่นว่า  เออจะทำไรอ้ะ  รู้นะ (เราเคยพูดกับเค้าว่า  มีอะไรให้พูดมาตามตรง อย่าปิดบัง) เค้าบอกกับเราว่าเค้าอยากได้เรา  หมายความถึงนั่นแหละค่ะ   ไอ้เราก็เป็นผู้หญิงไม่ได้ถือตัวมาก  แต่ก็ไม่ได้ให้อะไรง่ายๆ เค้าพูดออกแนวว่าให้ก็เอา  ไม่ให้ก็ไม่เอา แถมเค้ายังเอาคำว่ารักมาอ้าง เราก็คิดและ  ว่ารักกัน จำเป็นต้องเอากันรึเปล่า? พอเราไม่ยอมเท่านั้นแหละ  เค้าก็เริ่มถอยห่างจากเราไปเรื่อยๆ  จากที่เคยมารับมาส่ง  จากที่เคยโทรหา  จากที่เคยอยู่ไกล้ชิดกัน  วันนี้ไม่มีอีกแล้ว มันกลายเป็นแค่เรื่องอดีตที่ผ่านไปซะและ  แต่ก็ไม่รู้ทำไมนะ  เห็นเค้ารักกันกับแฟนเค้า  ทั้งๆที่เรารู้อยู่เต็มอกว่าแฟนเค้าเป็นยังไง  เราทำอะไรไม่ได้  บางทีเห็นเค้าโพสบอกรักกัน โพสแล้วแท็กให้กันแต่ละอัน  เรานี่แทบเอาโทรศัพย์ปาทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด  จะลบเพื่อนบล็อคเฟสไม่ให้รับรู้อะไรเลย  ก็ไม่ได้  มันขัดหัวใจตัวเอง (คงเข้าใจ) ที่ทำได้คือทำได้แค่ยืนมองนิ่งๆ เราเหมือนคนใบ้ดีๆนี่เอง  รู้นะ  รู้ทุกอย่างเห็นทุกการกระทำ แต่เค้าคือแฟนกัน  แล้วเราล่ะเป็นใคร?  ตอนนี้ในใจเริ่มสับสนกับความรักมาก ไม่เคยโทษที่ความรักมันเข้ามาผิดเวลา เพราะต่อให้เข้ามาถูกเวลา  เค้าก็คงจะไปจากเราอยู่ดี อ้อออ! มีอีกคำนึงที่ก้องอยู่ในใจ  เค้าเคยพูดกับเราว่า "ก็รู้ว่าพี่ต้องไป" ได้ยินคำนั้นแล้วเรารู้สึกว่า  เราไม่ได้เคยอยู่ในสายตาเค้าตั้งแต่ทีแรกแล้ว  ยังไงสักวันเค้าก็ต้องไป  แต่ไม่เป็นไรความรักไม่เคยผิด มีแต่ใจเรานี่แหละที่คิดว่ามันคือรักที่เป็นของจริง สุดท้ายก็อยากบอกเค้าว่า รักเค้ามากนะ รักที่สุด  แม้จะผิดเวลา แต่ในเมื่อความรักมันเกิดขึ้นมา ดิฉันเชื่อว่ามันสวยงามเสมอ


ขอบคุณค่ะ
#มาระบายอารมณ์เฉยๆ 55555