มีใครเป็นเหมือนกันบ้างมั้ย..ปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้...

มันคือปัญหาที่คิดว่าตอนแรกน่าจะไม่มีอะไร เพราะเค้าบอกว่า..ถ้าลูกแม่รักใคร..แม่ก็รักคนนั้นด้วย..ช่วง10ปีที่ผ่านมาไม่มีปัญหาอะไรเพราะว่าเราได้แยกตัวออกมาอยู่เป็นครอบครัวของเราเอง เวลาจะทำอะไรกินกันก็ไปทำกินที่บ้านแม่เค้าตลอด  ทุกๆอย่างเวลาจะทำอะไรก็ต้องคิดว่าไปทำกินที่บ้านแม่เค้า พอช่วงที่เงินเราเริ่มขาดมือที่นี้แหละ อะไรที่คิดว่าไม่เป็นปํญหา มันกลายเป็นปัญหาไปซะทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นมาพูดกะคนข้างบ้านเราว่า..สงสารลูกชายทำงานมาเงินเดือนก็ไม่ได้ใช้ เมียก็ทำแต่หนี้แต่สิน (เราเปิดร้านขายมือถือนะ) อ้าว เราก็คิดว่าที่เราเปิดร้านขายของอยู่นี่เราไม่ได้ทำงานเหรอ ประมาณเนี้ย ..หลังจากก็จะเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นเที่ยวไปถามคนนู้นคนนี้ว่าเราไปเป็นหนี้ใครบ้าง  (เรื่องหนี้นี่เราบอกแฟนเราหมดนะว่ามีหนี้เท่าไหร่) แล้วเอาเรื่องของเราไปพูดให้คนอื่นฟัง เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะทำไปเพื่ออะไร เพื่อที่ว่าจะให้เราเลิกกับลูกชายคุณเหรอ  คือ..มันเป็นเรื่องของเรา เราไปยืมเงินใครมาเราก็รับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าเค้าจะมาวุ่นวายขนาดนี้ จริงอยู่ เค้าอาจจะห่วงลูกชายเค้า แต่หนี้ที่มีตรงนี้ เราก็ไม่ได้ไปขอร้องให้เค้าช่วย เพราะรู้ว่าเค้าไม่มี เค้าก็ต้องไปบอก ลูกอีกคนเค้าให้มาช่วย ซึ่ง คำตอบเราก็รู้ว่ามันคืออะไร  คำตอบก็คือ ถ้าไม่ได้เค้าพูดให้ก็ไม่ได้เงินหรอก อาจจะมองเราดูเหมือนว่าเราหยิ่งหรืออะไรก็ตามนะ  เราคิดว่า เวลาไปยืมเงินใครแล้วเสียดอก ดีกว่าต้องมาเป็นบุญคุณ ให้เค้าพูดตลอดเวลา ทุกวันนี้เราไปทำงานแล้ว และตอนเย็นก็กลับไปเปิดร้านที่บ้าน หางานพิเศษมาทำ เพื่อที่ว่าจะหาเงินใช้หนี้ พวกพี่ๆพันทิพย์คิดว่าอย่างไรกันบ้างค่ะ เหนื่อยมากๆ ทุกวันนี้ คิดมากแต่กลับคำพูดของคนใกล้ตัว คนนอกเหยียบยังไม่เท่ากับคนในครอบครัวเหยียบกันเองเลยนะคะ ขอระบายสักนิดเพราะอดทนกับคำพูดของเค้ามานาน...